De documentairemaakster heeft het aan de NPO aangeboden maar zou slechts 7 duizend euro krijgen, totaal geen reëele vergoeding. Even los van of deze docu uberhaupt gemaakt zou moeten worden.
Maar gebruikt rtl hem nu als reclameproduct (met als side note dat ik geen tv abonnement heb en dus geen reclames meekrijg)? Ik heb niet het idee dat zulke ‘dense’ documentaires waarin één iemand voor hele lange tijd gevolgd wordt grote winstmakers zijn. De documentaire heeft daarnaast ook educatieve waarde omdat het meerdere thema’s in de zorg voor een verstandelijk beperkt kind zichtbaar maakt: ouder worden, zelfstandig wonen, hoe lastig dat te organiseren is. Waarbij Kees anders dan in veel andere programma’s geen knuffelige hoofdrolspeler in een aandoenlijk format is.
Ik snap Nolte’s keuze voor Videoland ook volledig. Je maakt dit soort documentaires enkel met langdurige persoonlijke betrokkenheid en publieke budgetten laten daar geen ruimte voor.
Oh zeker, maar kwetsbaar maakt in veel gevallen niet dat je geen agency hebt. Als een documentairemaker zeven jaar zo nabij mag filmen, nadat er al een eerste film gemaakt is vind is het ook betuttelend om dan te vinden dat het niet zou mogen of iemand daar zelf niet over kan beslissen. Maar dan ga ik er wel van uit dat het proces achter de schermen integer verloopt en daar weet ik niks van
Ja dat heb ik idd ook gelezen
@Shaaar er zijn wel reclames hiervoor geweest om Videoland hiervoor te nemen.
En ik vind het jammer dat altijd extremen worden getoond. OF je hebt de knuffelautist OF je hebt de autist die niet knuffelig is (en het liefst een witte man die van een vervoersmiddel houdt).
Het is zo… makkelijk? Lijkt het wel.
Ik snap de keuze voor Videoland deels niet, omdat zij een andere show in hun aanbod hebben die een behoorlijk negatief/denigrerend/“humoristisch hihaho” beeld over autisme geeft.
Maar ja, ik snap dat je als documentairemaker gewoon je docu wilt laten zien en in Nederland kan je niet veel kanten op.
Het is jammer dat ik mijn site niet meer heb, maar heb toen een tijdje media en autisme bijgehouden en het is om te janken hoe anderen misbruik van mensen met een beperking maken.
Maar ik vind Kees dus echt totaal geen extreem? Maar we kijken er ook vanuit een andere blik naar. Ik zie een man die vrij grillig, maar ook heel lief is, die van treinen, maar ook van japans, schilderen, bakken, zijn ouders houdt. Die overduidelijk dwingend kan zijn, maar
ook enorm zoekt naar nabijheid. Ik ken hem verder niet, maar ik vind het niet zo’n karikatuur en ik ben het helemaal met je eens dat veel programma’s over mensen met down of autisme echt tenenkrommend zijn
Ik vind Kees wel extreem in die zin dat het een bepaald beeld van autisme neerzet. Mensen met kennis of ervaring met autisme kunnen daar doorheen kijken en dingen plaatsen vanuit hun kennis. Maar met deze nieuwe docu zou al heel snel het beeld kunnen ontstaan dat mensen met autisme enorm egoïstisch zijn en alles voor zichzelf het ergst vinden, maar A dat is een spectrum en B het is egocentrisme, volledig verklaarbaar vanuit het autisme. Ik ben dus zelf (als mede autist) wel bang dat mensen daar veel te hard over oordelen en ik vind zelf ook dat de ouders te hard veroordeeld worden.
En: wat ik nog het ergste vind is dat zo’n adres nu mega makkelijk te achterhalen is en ik ook bang ben dat hij er veel gedoe van krijgt wat vooraf voor hem niet te overzien was (maar dat is invullen)
Ik vraag me dus af of dat een goede graadmeter is om te bepalen of zo’n docu wel of niet mag, want hij ís zo. Waarbij ik egocentrisch echt een vrij platte beschrijving vind. Het enige wat dat beeld kan nuanceren en dus de diversiteit aan autistische personen in beeld brengt is meer beeld. Maar daar zijn ook weer argumenten tegen.
En qua adres kan ik je volgen, tegelijkertijd: er is al eerder een docu gemaakt dus die zorgen zullen wel meegewogen zijn. Als hij dat niet aan zou kunnen zou er toch niet jaren gefilmd zijn voor een tweede?
Maar ik begrijp je zorgen wel want ik kan me wel iets voorstellen bij media die nooit een volledig beeld geeft van wat jij ziet en meemaakt en vaak een vrij schadelijk beeld reproduceert.
Egocentrisch is ook een platte beschrijving, maar als je 'm gezien hebt en weinig kennis van autisme en de ingewikkelde dynamiek die hier (ontstaan) is kan ik me voorstellen dat je denkt ‘nee kees voor jou is het niet het ergst, je ouders zijn oud en hebben klachten, dat is nou eenmaal zo en het is vervelend dat jij het weerbericht niet kunt delen, maar kijk om je heen’. Die gedachte had ik zelfs terwijl ik weet dat dat voor hem echt niet zo werkt, en voor vele mede-autisten niet. Om een voorbeeld van mezelf te geven: mijn oma kreeg een herseninfarct waardoor ineens de zorg op mijn moeder terecht kwam en zij er minder voor mij kon zijn… ik kon ontzettend boos op mezelf zijn dat ik het belangrijker vond dat zij er voor mij was dan ik het erg vond van mijn oma. En ik snap dat het de behoefte aan voorspelbaarheid, duidelijkheid en zo weinig mogelijk veranderingen is, maar ik kan me ook voorstellen dat een ‘buitenstaander’ dat niet snapt.
Er zijn altijd kijkers die niet verder kunnen denken dan hun eigen initiële gedachtes. Dat is denk ik ook niet de groep die niets oppikt van een documentaire ongeacht het onderwerp. Want die ingewikkelde dynamiek is in deze docu toch juist heel zichtbaar? Heel veel mensen, ook zonder specifieke kennis van autisme, snappen dat er meer aan de hand is als iemand overstuur raakt omdat het weerbericht een periode niet gedeeld kan worden. Dat zijn gedrag ergens vandaan komt en grotendeels buiten hem ligt is toch juist heel duidelijk. Het grootste deel van de kijkers van zo’n docu post vervolgens niet op twitter dat ze hem onbegrijpelijk, egocentrisch of onsympathiek vinden. Dominant geluid kan ook vertekenen.
Ik weet dit allemaal wel, dat Kees er niks aan kan doen maar Jezus wat heftig is dat egocentrische aspect.
Die vader van 89 bijna dood, moeder zo erg in de war door alles en dan Kees “ja zonder pappie is de sfeer wel beter en fijner”. En toch was ie weer blij dat ie m toen zag, dat was dan wel weer lief.
Maar het is zo heftig dat hij dat helemaal niet uit kan zetten zeg maar. Hij kan nooit schakelen naar “het gaat nu even niet om mij”, het gaat áltijd alleen om hem.
Mijn main take away was wel dat het me fucking idyllisch lijkt om in Velp te wonen.
Die tuinen overal
Doe het niet.
Ik heb net ook die nieuwe docu over Kees gekeken en heb er een beetje een bittere nasmaak van.
Die Ellen, contactpersoon…totaal geen context over wie ze is en wat haar rol precies moet zijn. Een contactpersoon…ok. Is ze ervaringsdeskundige? Is ze ook autistisch? Is ze een hulpverlener?
Het leek gewoon alsof ze haar gecast hadden en het was voor hem en haar echt compleet nutteloos. In ieder geval was het meteen duidelijk dat zij compleet niks voor hem kon betekenen.
Ze is klinisch psycholoog en afgestudeerd met een specialisatie in autisme
Maar totaal geen match met hem. Er zijn zoveel geschoolde mensen met de beste intenties. Ik vond haar persoonlijk overkomen als een kleuterjuf. Dat werkt voor de een wel, voor de ander niet.
Vond het ongemakkelijke scenes.
Niemand is een match voor hem want hij wil een identieke relatie als met zijn moeder.
Ellen was goed tot ze te koeltjes reageerde op een mail van Kees.
Nou helemaal niet met je eens. Ik vond haar heel kundig overkomen in contact met hem en volgens mij lukte het haar juist goed om op hem aan te sluiten. Ik geloof ook dat het echt een ruime tijd goed is gegaan en hij in haar wel een maatje had gevonden tot er dus iets gebeurde waardoor hij er klaar mee was.
Wat ik het ergste vond om te zien in de hele documentaire is dat er gewoon niemand is die tegen hem in gaat. Iedereen gaat mee in alles om Kees maar tevreden te houden. Niet zo gek dat hij daarom dit gedrag blijft vertonen. Er is 1 moment dat zijn broer hem aanspreekt op de opmerkingen over zijn gezichtsuitdrukkingen, en Kees gaat hier echt vrij goed mee om, bied zijn excuses aan en gaat verder in het gesprek. Hij kan dus wel geremd worden alleen kiest het merendeel er bewust voor om dit niet te doen.
Juist bij mensen met autisme is het soms echt nodig om die reflectie op hun gedrag te geven, en dat is bij hem gewoon jaren lang niet gebeurd.
Nog een puntje van ‘kritiek’; je kan door de hele docu heen zien dat de familie van Kees het heel goed heeft qua geld. Toen de moeder van Kees zei dat autisten niet in een rijtjeshuis wilde wonen vond ik dat ook heel wereldvreemd. Ik heb gewerkt in woongroepen en gezinsvervangende (te)huizen waar ‘autisten’ en mensen met een lvb in een appartementencomplex samenwonen en samenleven. Voor heel veel mensen met een beperking is dit juist een hele prettige woonvorm, met begeleiding dichtbij. Maar nee hoor Kees moet vrijstaand wonen middenin de natuur. Dat is voor heel veel mensen gewoon niet mogelijk, laat staan voor mensen die minder inkomen hebben omdat ze leven van een wajong/uitkering/salaris van een sociale werkplek. Moeder was ook echt geïrriteerd toen de medewerker van de woningbouw aangaf dat wat zij wilde niet mogelijk was. Ik ben wel heel benieuwd waarom ze de wegen van reguliere woonvormen niet bekeken hebben of bespreken in de docu.
Ja, eens met de berichten hierboven. Het is duidelijk dat Kees naast autistisch ook gewoon een verwende witte rijke man van middelbare leeftijd is. Niet alles in zijn gedrag kun je terugvoeren op zijn autisme, terwijl veel mensen dat wel automatisch lijken te doen. Hij is in ieder geval niet representatief voor autisme (voor zover een persoon überhaupt representatief kan zijn voor zoiets breeds). Vind het kut dat hij telkens weer een podium krijgt. Het doet meer kwaad dan goed want het versterkt het vaak negatieve en eenzijdige beeld dat veel mensen hebben van autisme.