Hahahha PRECIES zoals het bij ons ook ging. Als de muziek ook wat zachter ging, dan wisten we het achterin al. En m’n moeder maar doorratelen, vragen stellen en de verkeerde banen opsturen hahaha
9 likes
Zo herkenbaar! Wij hadden altijd het laatste stukje voor de camping in Italië een dorp met hele smalle straatjes waar de caravan maar net doorheen paste, en elke paar jaar kochten m’n ouders dan een grotere caravan en werd de stress tot nog hogere levels opgevoerd, tot de dag dat mijn moeder uit de auto moest om een vuilniswagen achterwaarts dat dorpje uit te dirigeren omdat m’n pa er anders niet doorheen kon 
Twee jaar terug zelf nog eens teruggeweest met de auto, hebben ze een tunnel om dat hele dorp heen aangelegd, weg nostalgie!
12 likes
Ken je die sketch van You van 't Hek over de pereferique?
Gezellig
1 like
Haha nee maar ik ga m zoeken!
Vanaf 4.15
3 likes
Ik was iets van zeven en ik mocht nieuwe schoenen uitzoeken. Ik wilde het liefst iets met een hak, wat niet echt mocht maar ik had hele mooie leren veterschoenen uitgezocht met een klein bescheiden hakje. Ik was er zoooo blij mee.
Maar ik wilde dat ze zo mooi mogelijk bleven en dat het leer zegmaar niet ging rimpelen, wat gebeurt als je je tenen buigt/loopt. Dus ik ging als een soort debiele pinguin lopen om dat te voorkomen. Wel zo subtiel mogelijk natuurlijk.
Maar al snel vroeg mijn moeder: “waarom loop je zo raar?!”
Ik hield me natuurlijk van de domme… Na een week nam ze me mee terug naar de schoenenwinkel waar ze helemaal mijn voeten gingen observeren en er ook niets van begrepen waarom ik zo raar liep. Na een kwartier ofzo durfde ik pas te zeggen waarom ik dat allemaal deed…
Tja, schoenenliefde, ik snap het nogsteeds wel.
70 likes
Wij deden kusverstoppertje en dan ging ik mij express slecht verstoppen omdat ik 1 bepaalde jongen heel leuk vond. 
Edit: Ik bedacht me net dat ik vroeger me een scheermesje op mijn 11e probeerde om de voorste rijen met hoofdhaar weg te scheren omdat ik dacht dat het hoorde maar als het terug begon te groeien zag het er lachwekkend uit. Al heb ik altijd een aparte haarlijn gehad maar toch. :’)
4 likes
Dit doen kinderen nog steeds 
(heel irritant want er komt altijd huilen van)
1 like
Deze tikspellen doen me denken aan een spel wat we bij gym op de basisschool deden, dan moest je een touwtje in je broek doen (van achter) en sommige mensen hadden dan geen touwtje en moesten die van andere afpakken 
6 likes
Kat en muis heette dat bij ons. Vond het geweldig
1 like
Toen ik een jaar of 5 was dacht ik dat als ik mijn knuffelkleed om mijn nek knoopte en een onderbroek over mijn broek deed dat je dan kon vliegen. Mijn vader kwam woedend naar boven omdat ik zoveel lawaai maakte maar die stikte bijna van het lachen toen die mij zag. 
Een van de weinige keren dat ik mijn vader heb zien lachen trouwens. Maar toen vond ik het absoluut niet om te lachen, want ik was op een missie.
Toen die ministepjes net verkrijgbaar waren in Nederland kreeg ik er eentje en ik was er zo zuinig op dat ik er alleen binnen mee wilde steppen. Mijn vader en broer waren ook helemaal gek van dat stepje en zo crossten we elke dag wel een paar keer door de woonkamer heen.
Op een dag zei ik dat ik ermee naar buiten ging en voor ik het wist pakte mijn vader mijn step af, reed hij ermee naar buiten en begon hij rondjes te steppen in de tuin. Daar schreeuwde hij naar mij: “Hee Gast kijk een wheelie!” en hij dondert zo achterover op zijn rug Bijna 20 jaar na dato krijg ik nog steeds een enorme lachkick als ik eraan terugdenk.
34 likes
Wil echt een up voor dit topic, las dit echt altijd met de tranen over mijn wangen.
Zelf maar even 1 dan: vroeger dacht ik echt met een vriendin dat we ziek goeie grappenmakers waren én een goede pokerface hadden. We verzonnen dan altijd eerst een heel avontuur dat ons was overkomen en gingen dan 3 straten verderop aanbellen met dat verhaal. Ging meestal zoiets (en stel je even twee meisjes voor van een jaar of 7 helemaal overdreven hijgend): " mevrouw mevrouw u moet ons helpen! We zijn al sinds vanmorgen 8 uur op zoek naar ons hondje ! Die is na het ontbijt weggerend omdat hij een beer in de tuin zag en wij rennen al de hele dag rond om hem te zoeken!!! Heeft u hem gezien? Hij is paars met groene stipjes en heeft een geel staartje!!" . En meestal waren die mensen dan zo lief mee te spelen en wezen ze een kant op waar ze hem zogenaamd gezien hadden.
Nouuuu en uitlachen dat we die mensen deden dat ze zó’n raar verhaal gewoon geloofden!!!
Echt, kinderen en hun fantasie 
46 likes
Ik dacht als kind dat ik een natuurlijke superlijm had uitgevonden door bloem en water te mengen. Ik heb me heel de dag beziggehouden met blaadjes terug aan de takken te lijmen 
39 likes
Haha zo heb ik een keer gras gegeten. Ook niet normaal gras, maar echt dat hele lange stugge/scherpe spul. Ik was benieuwd waarom koeien dat zo lekker vonden 
Snap het nog steeds niet want ik kreeg het niet goed gekauwd en ben toen bijna gestikt in zo’n lange spriet die ik te snel wilde doorslikken. Was er toen dus heel gauw klaar mee!
17 likes
Ik was een jaar of 6 en ging vaak in het weekend 's ochtends vroeg in mijn pyjama al knutselen. Ik weet nog een keer dat ik een schaar had en dacht “hee ik kan hier overal mee in knippen joh”. Dat ik eerst in de zoom van mijn roze nachtjaponnetje allemaal knipjes ging zetten. Toen dacht ik ook “Hee ik kan ook gewoon in mijn lip knippen”. Toen knipte ik mezelf een bloedlip. Vond het toen al meteen weer een slecht idee…
39 likes
Haha @Krabsalade dat doet mij denken aan hoe ik als kind ooit droog van de zwemles gekomen ben. Ik heb toen blijkbaar in de rij gestaan om een duik-oefening te doen, en tegen alle kinderen gezegd ‘ga jij maar eerst hoor, ik kan dit al’. Mijn moeder was niet blij.
54 likes
Ik was als kind helemaal geobsedeerd door hyena’s door de Lion King (ook al waren ze daar de slechteriken, dus ik weet niet wat dat over mij zegt als kind). Als andere kinderen als vlinder geschminkt wilden worden, wilde ik als hyena.
Ik heb zelfs een keer brandnetels gegeten en toen m’n ouders vroegen waarom ik dat gedaan had, zei ik ‘maar ik ben toch een hyena en hyena’s doen dat toch?’ hahaha
60 likes
Mijn broertje had toen hij echt heel klein was moeite met poepen, een soort angst geloof ik maar daar is hij vanzelf overheen gegroeid. Mijn moeder heeft altijd tegen hem gezegd, als je moet dan moet je, geen pijn in je buik krijgen hoor! (Als in, beter dat je poept dan het angstig in te houden).
Wij zaten een keer beneden tv te kijken terwijl mijn broertje stond te douchen, hij was net groot genoeg om alleen te gaan en dan zou hij m’n moeder roepen voor het afdrogen en naar bed brengen. Nou 10 minuten voorbij, niks gehoord dus misschien was hij aan het spelen, laat maar ff. 15 minuten, 20 minuten, duurde allemaal wel heel lang dus ik werd naar boven gestuurd om te zeggen dat hij moest stoppen en dan zou mama zo komen voor het afdrogen. Kom ik bij de trap, zie ik een straaltje water naar beneden lopen dus ik meteen m’n moeder roepen. Blijkt dat m’n broertje in het putje heeft gepoept, hele overloop stond blank En het mooiste was nog wel zijn beteuterde gezicht en het eerste wat hij zei: ja maar, als je moet dan moet je! Is goed gozer, lekker alles letterlijk opvatten hahaha
51 likes
Hahahaha geniaal deze
1 like
Haha mijn broer nam ook altijd alles zo letterlijk. Kreeg hij een keer op zijn kop omdat hij niet op de muur mocht tekenen. Ging hij er vervolgens dan maar op stempelen 
13 likes