Een beetje een vreemde en serieuze vraag misschien.
Maar waar leg je de grens tussen “deze persoon is gewoon aardig” of “deze persoon is een beetje viezig”?
Ik zal de situatie even schetsen. Ik was gister met mijn dochtertje van 2,5 in de speeltuin. Daar waren 2 meisjes, ongeveer een jaar of 10/11 samen aan het spelen en turn oefeningen aan het doen. Ratslag, handstand, handstand overslag, brug etc. Op een gegeven moment kwam er een man op leeftijd aanlopen. Deze had in eerste instantie de intentie, of zo leek het, om door te lopen. Toen bleef hij stilstaan en bekeek hij het tafereel even. Op een gegeven moment kwam hij in de speeltuin (er loopt een wandelpad door het speeltuintje, dus opzich kan dat gewoon) en ging hij tegen de meisjes praten. Hij vroeg ze om die dingen nog een keer te doen en zei “oh wat mooi! Wat goed!” Die meisjes voelde zich zichtbaar ongemakkelijk, maar ik vond het lastig om er wat van te zeggen want wat als deze man gewoon aardig was? Uiteindelijk liep hij door richting mij en mijn dochtertje. Hij ging bij haar fietsje staan en zei “oh mooi fietsje! Dit is mijn fietsje! Ik neem hem mee” mijn dochtertje besteedde er geen aandacht aan negeerde het. Denk dat ze niet door had dat het naar gericht was. Toen zei ik “nee hoor, deze is gewoon van mijn dochter. Die gaat nergens heen.” Waarop de man weer reageerde met “nee hoor, deze is nu van mij!” Allemaal een beetje lacherig, hij wekte niet echt de indruk dat dit serieus was. Aangezien mijn dochtertje er nog steeds geen aandacht voor had begon hij haar te roepen zodat ze om zou kijken “meisje… meisje! Hey meisje!” Toen ben ik er tussen gaan staan, en droop hij af. Hij liep weer richting de meisjes en gebaarde dat ze een brug achterover moesten maken. De meisjes keken elkaar een beetje vragend aan en een meisje gaf er uiteindelijk gehoor aan. Hij zei weer dat het goed en mooi was. Mijn dochtertje lag inmiddels op haar buik op de grond, en de man in kwestie kwam weer aangelopen. Hij ging stil staan naast mijn dochtertje en bekeek het allemaal weer. Ik ben er meteen tussen gesprongen omdat ik er geen prettig gevoel bij kreeg dat hij haar zo van bovenaf aankeek. Hij liep door, keek nog even om, en liep uiteindelijk weg. Nu weet ik dat oudere mensen vaak ook nostalgisch kunnen worden van spelende kinderen, dus ik wilde niet meteen van het slechtste uitgaan. Maar het duurde allemaal gewoon net even te lang ofzo. Achteraf gezien voel ik mij heel schuldig, omdat ik er misschien toch wat van had moeten zeggen aangezien die meisjes ook zichtbaar ongemakkelijk werden. Maar ik wilde daar ook geen (onnodige) scene schoppen.
Sorry voor dit lange verhaal, maar ik ben heel benieuwd hoe jullie hierop zouden reageren en hoe jullie hiernaar kijken.
