Ik heb hem gegeten en ik vond hem niet lekker maar heb de dubaireep zelf nooit gegeten. Maar als je die lekker vindt dan zal je dit ook wel lekker vinden want mensen zeiden wel dat het hetzelfde smaakte
1 like
Haha, nou meer dat het zo’n crompouce achtige combinatie is waarvan je meestal de dingen beter los kunt eten. Maar half een grapje.
@Troepje Opzich houd ik wel van chocolade, dus misschien moet ik ‘m ook gewoon proberen. Hier was tie ‘maar’ 4 euro.
4 likes
4 euro! Vond ik wel duur ja
1 like
Wat, 4 of 5 euro? Bij ons lag er een voor 2,50 (gewone oliebol was 1,20), maar weet niet hoe hij smaakt!
1 like
Ik vond het echt geweldig. Maar ik hou ook erg van pistache (en chocolade)
1 like
Hallo, ik weet niet waar mijn vraag het beste past dus koos ik voor dit topic!
Ik hoor regelmatig van mijn omgeving dat ik te direct ben. Een aantal voorbeelden van wat zij te direct vinden:
Ik heb een bakje op kantoor waar mijn werkspulletjes in zitten. Omdat we een kluisje hebben is het ‘t handigst voor mij om alles daarin te doen. Een man vroeg mij wat er in mijn bakje zat, make-up en mascara enzo? Op dat moment spreek ik hem daar op aan dat ik dat een vreemde opmerking vind.
Als iemand het n-woord op mijn werk gebruikt (dat dit nog steeds gebeurt vind ik echt onbegrijpelijk, maar goed) dan spreek ik ze daar op aan.
Als een vriendin zegt nooit op een bepaalde etniciteit mannen te vallen spreek ik haar daar op aan. Als een collega zegt dat “volgens onze westerse maatstaven het inderdaad zo is dat de mensen in Noord Korea worden onderdrukt, maar dat zij dat zelf niet zo zien” spreek ik haar daar op aan.
Etc. zelf vind ik het vrij normaal om daar dan wat van te zeggen maar ik merk dat mijn omgeving daar vaak anders over denkt. Ik had het hier vrijdag over met een vriendin, zij zegt dat ze tegen hetzelfde aanloopt en dat ze daarom over het algemeen niks meer zegt op zo’n moment. Dat sommige mensen dit soort dingen toch nooit zullen begrijpen en dat het zonde is van mijn energie. En dat zij dus lang niet meer zichzelf is bij iedereen (collega’s/vriendinnen/(schoon)familie)
Ik heb het gevoel dat ik me al in hou en zou juist nog meer dingen willen zeggen 
Maar ik wil ook niemand kwetsen of in het harnas jagen.
Iemand die dit herkent? Hoe ga je daarmee om in je dagelijkse leven? Ik heb sommige dingen er al uitgefloept voor ik het door heb en dan is de sfeer meteen gespannen.
12 likes
Ik herken dit erg. Ik heb dat eruit floepen ook echt af moeten leren en zit dan maar m’n tong stuk te bijten. Het is funest voor de sfeer, mensen vinden je een puritein, bot, belerend etc. Dus voor de lieve vrede zeg ik eigenlijk nooit meer wat (behalve tegen mijn man).
Ik denk: nothing changes if nothing changes. Dus als mensen niet doorhebben dat ze iets stoms zeggen, maar er ook niet op gewezen worden, dan verandert er dus niets. Terwijl racisme en seksisme (om maar twee willekeurige dingen te noemen) in zúlke kleine dingen kunnen zitten.
En als niemand anderen erop aanspreekt dan verandert er dus nooit wat. Ik vind dit echt een naar dilemma maar wil ook niet iedereen tegen me in het harnas jagen.
3 likes
Ja, dit is ook waar ik mee worstel. Een collega vroeg vrijdag nog ‘ben je nooit moe om altijd zo te strijden?’ ten eerste: zo overdreven verwoord. Ten tweede, ik wil dit soort dingen juist blijven benoemen, ook bijvoorbeeld voor mijn dochter, zodat zij leert dat sommige dingen niet normaal zijn en dat ze voor zichzelf en een ander op mag komen.
Maar ja, wat ik al zei, het wordt me meestal niet in dank afgenomen en wil ook graag een leuke band met de mensen om me heen.
14 likes
Is er een manier dat je iemand kunt blokkeren op het forum? Zodat je de berichten van 1 bepaald persoon niet ziet? Zo ja, joe doe ik dat?
1 like
Wat @thenerdyintrovert ook zegt, als niemand er iets van zegt, verandert er ook niets, dus eigenlijk is het gewoon goed wat je doet. Maar mensen worden natuurlijk niet graag op hun fouten gewezen (ik zelf ook niet).
Ik merk dat ik vaak heel snel min of meer in de aanval ga, en daarmee gaat het eigenlijk nooit goed. Probeer daarom nu meer vragend er wat van te zeggen. Dus in plaats van ‘wat de hel zeg jij nou, dat kan echt niet!’ eerder ‘goh, waarom zeg je dat/gebruik je dat woord?’ en zo kalm mogelijk. Door er een vraag over te stellen moeten ze zelf ook nadenken over waarom ze iets doen, en daar ontstaat dan vaker een interessant gesprek uit dan een (heftige) discussie. Alhoewel die ook nog steeds voorkomen hoor, mensen voelen zich nog steeds snel aangevallen als je zoiets vraagt, omdat ze vaak ook wel weten dat het niet door de beugel kan wat ze zeggen.
En ik probeer het ook wel een beetje van de situatie af te laten hangen. Als ik met de hele familie zit en een oom zegt iets seksistisch/racistisch dan rol ik met mijn ogen en zoek even oogcontact met mijn nichtje of mijn moeder en laat het verder, maar als ik met alleen mijn gezin ben en daar zegt iemand iets dat (me) te ver gaat dan zeg ik er wel meteen wat van. Bij vrienden sowieso ook trouwens, dat zijn toch juist de mensen bij wie je helemaal jezelf zou moeten kunnen zijn. Op werk gebeurt het bij mij gelukkig eigenlijk nooit, maar werk ook in een veld waarin we elkaar daar zeker op aan zouden spreken (NGO)
8 likes
Naar iemands profiel gaan en dan ipv op normaal, op negeer klikken.
Maar volgens mij zie je diegene dan nog wel voorbij komen maar is alleen de tekst verborgen
2 likes
Super dank je wel!!
2 likes
Dit werkt niet als iemands profiel op verborgen staat, of wel?
5 likes
Hahahaha is altijd leuker met aankondiging anders merk ik het niet eens!!
8 likes
Als mensen zich gekwetst voelen omdat ze onzin uitkramen (ondoordacht, racistisch, misogyn) dan is het hun probleem. Denk dat het minder het issue is dat jij te direct zou zijn maar dat deze mensen lange tenen hebben en geen zin om ‘bijgeschoold’ te worden.
15 likes
Mijn therapeut zegt altijd ‘klokkenluiders zijn helden’ tis een hondenbaan maar iemand moet t doen 
. Je moet er gewoon rekening mee houden dat mensen het niet leuk vinden, want dat is nou eenmaal zo, maar daarmee kan het het gewoon waard zijn om het wel te doen omdat het een overkoepelend doel dient of gewoon voor je eigen peace of mind omdat jíj́ dit belangrijk vindt of dit is wie jij bent!
6 likes
Helaas ook herkenbaar. Ik zit op m’n werk / werkgebied in een “bijzondere” positie als kind van een migrant in een vooral witte omgeving. Vooral de laatste jaar heb ik wat meer last gehad van zaken die ik niet vond kloppen (bv bejegening naar buitenlandse patiënten, taalbarrière bij de eerste/ tweede generatie, maar ook sollicitaties waarbij sporten enorm gewaardeerd wordt maar niet doorhebben dat heel wat ouders geen geld hadden om het sporten te bekostigen want brood was belangrijker) te maar dat het benoemen ervan niet helemaal lekker ging. Soms ook leidend tot een pittige discussie, waarna je toch met elkaar in een klein ruimte zit. Ik probeer steeds vaker de tip van @kika toe te passen. Wat rustiger de kwestie benaderen. Net wat andere woorden kiezen en ik merk dat dat wel helpt. Want uiteindelijk is iedereen gelijkwaardig en als ik met een toontje ga praten wat “agressief / dominant / overheersend” overkomt komt ook niet ten goede voor het gesprek.
10 likes
Bedankt voor jullie reacties!
Daar heb ik veel aan. Ik denk dat ik een combinatie moet zoeken van mezelf blijven en soms letten op de manier waarop ik iets verwoord. Maar ik heb vaak gewoon ook geen geduld meer, dan denk ik, als je het nu nóg niet snapt dat je dat soort dingen niet meer moet zeggen dan ga ik het niet meer rustig en geduldig uitleggen. Maar daar bereik ik mogelijk minder mee dan ik nu wil. Vind het soms echt lastig. Maar het maar vragend doen zoals @kika het verwoordt kan ook helpen ja.
9 likes