ik vraag me dit ook af, heb werkelijk geen idee. ik dacht ook altijd van voldoende eten en jezelf inderdaad lekkere dingen gunnen voorkomen dat wel maar lijkt niet echt te werken.
heb je dat boek dat hierboven werd aangeraden wel eens gelezen?
Samenvatting
voor mij is het wel verhelderend geweest dat eetbuien soms gewoon een vervelende gewoonte zijn in plaats van een symptoom van iets diepers, een leegte die je wilt opvullen met eten ofzoiets. Voor mijzelf geldt dat laatste totaal niet maar dat lijkt iedereen wel steeds te denken? maar haar techniek om ermee om te gaan kan ik nog niet echt toepassen helaas
Het voelt alsof je altijd moet kiezen tussen of constant over eten denken, wat gewoon als een strijd voelt, allesoverheersend en erg vermoeiend, of toegeven aan de âhongerâ en achteraf schuldig voelen (ook als het gezond was, omdat het dan voelt als toegeven aan het idee van honger hebben ofzo, en sowieso na een eetbui vol ongezond eten)
Ik mis vooral het nonchalance van op zoân warme dag als vandaag een ijsje te halen dat dan niet ingecalculeerd is en waar je niet eerst 3 uur over nadenkt of het wel of niet kan en dan daarna of het wel een slimme keuze was etc
