Reep tony (niet lekker)
Pak kaneelkoekjes
2 babybels
Grote mergpijp
Glas fristi
Gaat lekker hier.
Probeer dan in elk geval normaal avond te eten! Hoe vol je ook zit het is belangrijk. Anders heb je morgen weer zon dag
2 likes
Ik ga pasta maken met groenten met mijn huisgenoten. Dankjewel voor je reactie 
ïž:heart:ïž
Ik ga nog wel wat uitgebreider reageren maar er is wel degelijk medicatie voor! Topamax
Na even meegelezen te hebben in dit topic, kom ik ook even posten.
Ik heb een serieus probleem met chocolade.
Dat is ook mijn troost maar ook mijn sabotagemiddel.
Ik doe weight watchers en als ik dit " probleem" niet had was ik veel verder gekomen dan ik nu ben.
Ik had vandaag een reep gehaald maar na 2 blokjes heb ik hem weggegooid.
Ik besefte dat ik hem niet lekker vond en het dus niet waard vond.
Ik vind het lastig dit een plek te geven in mijn dagelijks leven. Ik moet toch boodschappen doen en ik woon praktisch naast de appie.
Het is niet dat ik iedere dag choclade haal, maar vaker toch wel 1 a 2 x in de week. En waarom⊠stress verdriet of juist beloning.
Blijkbaar kan ik dat niet op een andere manier ervaren/beleven.
Ik moet nu weg maar ik reageer straks nog even uitgebreider.
1 like
Eten is de grootste kwelling maar tegelijk het grootste genot in mijn leven. Klinkt fucking zielig en dat is het ook. Moest ik dit in normale porties kunnen zou het nog enigzins meevallen, maar nee. Ik kan alleen Ă©cht genieten als ik mag vreten tot ik helemaal vol zit. Ik eet zonder probleem een volledige maaltijd bedoelt voor 2 personen alleen op. Echt hoe dan. Heb hierdoor natuurlijk (veel) overgewicht. En het word alleen maar erger. Weet niet wat ik met mezelf aan moet. En het is niet dat ik dit enkel uit zin doe maar ik heb ook oprecht zoveel honger. Is natuurlijk mijn eigen fout aangezien ik mijn lichaam heb laten wennen aan zoveel voedsel. Ik weet dat ik even zou moeten doorbikkelen om dit patroon te doorbreken maar het is ZO verschrikkelijk moeilijk.
1 like
Even aanvullend: ik heb weleens gedacht aan BED maar daar heb ik de symptomen niet voor. Ik weet dat ik eigelijk naar de psycholoog zou moeten want ik heb een vermoeden wat hieraan de basis ligt maar ik hik er zo tegen aan. Ik had gekeken voor een voedingspsycholoog maar die zit niet hier in de buurt. Toch maar even verder onderzoeken. Dit is geen oplossing op lange termijn, al doe ik dit al jaren.
Oke dit voelt al enigzins als een opluchting, gewoon even van mij afschrijven
Ooit zullen we dit winnen 
1 like
Oh meiden ik heb net het hele topic doorgelezen, en wat een herkenning!
Mijn ongezonde relatie met eten is een jaar of 4 geleden begonnen, toen ik een kilo of 15 was afgevallen. Een hele tijd heb ik echt veel te weinig gegeten, sinds een jaar heb ik last van eetbuien.
Ik schaam me er enorm voor. Op dagen dat ik âgoedâ eet, heb ik ook totaal geen zin in koekjes, ijs of chocolade, maar als ik er dan trek in heb, dan vreet ik alles wat los en vast zit.
Zulke buien komen nu veel vaker voor, daarom heb ik laatst aan de bel getrokken bij de huisarts.
Sinds dat gesprek heb ik er veel over nagedacht, en ik ben erachter dat ik bij een heftige gebeurtenis last krijg van eetbuien. Emotie-eten dus.
2,5 jaar geleden heb ik iets heftigs meegemaakt en dat âverwerkteâ ik door te eten. Ik heb doen EMDR-therapie gehad en de eetbuien verdwenen.
Het afgelopen jaar was heel pittig voor me, met in een korte tijd een hoop mensen die overleden en ik heb mezelf weinig tijd gegeven om dit verdriet te verwerken, ik denk dus een groot deel van de eetbuien hier vandaan komt.
Mân huisarts vroeg of ik naar een psychotherapeut wilde die gespecialiseerd is in eetstoornissen, maar dat hoeft voor mij niet, het voelt niet âernstigâ genoeg. Ik heb even gegoogled en ik denk dat cognitieve gedragstherapie iets voor mij zou kunnen zijn (maar ik ben geen psycholoog en heb er ook geen verstand van, dus het zou zomaar iets anders kunnen worden)âŠ
De verwijsbrief ligt in ieder geval klaar, nu nog op zoek naar een praktijk!
1 like
Goed proberen je vast te houden aan ontbijt - tussendoortje - lunch - tussendoortje - diner - toetje
Hoeft allemaal niet perfect hoor maar dan heb je een soort schema waarbinnen je kan eten
1 like
Helaas met grote herkenning dit topic gelezen.
Ik eet tot ik kots en kots misselijk ben en begin dan weer met lijnen waarbij ik mezelf veel te erg uithonger. Mijn eetbuien beginnen vaak na het eten, zin hebben in een snackie en dan alles opeten wat je tegen kan komen. Ik ben op deze manier in 2 jaar tijd flink aangekomen. Omdat ik vrij lang ben, valt het niet zo snel op, maar ik weeg inmiddels bijna mijn "gevaar"gewicht. Iets waar ik nooit gedacht had ooit te komen.
Heb je genoeg voedzame dingen gegeten de afgelopen week (dus naast je eetbuien)? Groenten en fruit? Soms heb ik het gevoel dat een gebrek aan âechtâ eten het kan triggeren bij mij. Andere keren is het puur psychologisch en daarvoor heb ik helaas zelf nog geen oplossing gevonden behalve niets in huis halen waarvan ik het achteraf erg zou vinden als ik het in een bui helemaal op heb gegeten. Hoop dat het snel weer overgaat bij jou!
1 like
Superknap meis!
Ik heb vorige week mân intake gehad, volgende week diagnose stellen en behandelplan opstellen en dan gaat het echt beginnen!
3 likes
Is hier al vaker gezegd, maar zo veel herkenning!
Ik ga in vlagen met relatief goede weken, naar weken waarin ik bijna dagelijks een pot pindakaas leeg lepel, tot ik kotsmisselijk ben, plankharde buik heb, en na een uur weer verder âwilâ eten. Niet uit honger, buik is compleet pijnlijk, maar echt om iets weg te eten? Zo frusterend
Kan je het niet beter eerst met een behandelaar bespreken? Mij lijkt het iig juist niet verstandig om ze in te plannen.
Omdat dingen qua eten als âverbodenâ (voor nu) bestempelen een averechts effect kan hebben. Daarbij denk ik dat het in jouw geval een natuurlijke reactie is van je lichaam waarbij ik betwijfel of het goed is je er zodanig tegen te verzetten. Maar je kan het het beste met je behandelaar bespreken, ook als je haar pas over 2 weken ziet. Zou niet een eigen plan gaan trekken in jouw situatie.
2 likes
Ik probeerde dat ook weleens, maar voor mij werkte het niet.
Ik heb inmiddels de officiĂ«le diagnose âeetbuistoornisâ, wat officieel valt onder boulimia.
Krijg het niet echt over mân lippen, schaam me er toch een beetje voor.
Ben afgelopen week bij de psychotherapeut geweest om dit te bespreken en het behandelplan te horen, daar ga ik woensdag mee starten.
Mweh. Het gaat de afgelopen paar jaar eigenlijk best goed wat mijn manier van eten betreft, maar vandaag had ik een hele rare eetbui waar ik me echt heel kut over voel. Ik heb de afgelopen paar weken iets te veel en ongezond gegeten waardoor ik me niet zo fit voel (aangezien ik niet goed tegen lactose kan en wel melkchocolade opheb, bijv.), en toen ik een uurtje geleden thee voor mezelf wilde zetten en een stuk (âgezondeâ, want zelfgemaakt met dingen waar ik geen buikpijn van krijg, weinig suiker en gewoon echt lekker) appeltaart wilde pakken kreeg ik allemaal nare gedachten over dat ik dat niet verdien en ik toch voor altijd vies blijf eten en mijn lichaam kapot blijf maken. Die gedachten brachten me tot het eten van twee grote chocoladekoeken, een yoghurt met melkchocoladehagelslag erin, een broodje met chocopasta en een broodje met kaas. Ik had totaal geen trek in die dingen, maar het was echt alsof het âmoestâ. Het had ook totaal niets te maken met de eetbuien die ik vroeger had, waarbij ik in recordtijd driftig at, staand en al denkend over hoe ik het vervolgens zou overgeven; ik ben er rustig voor gaan zitten met een paar filmpjes op mijn telefoon, alsof het echt een taak was die ik hoorde te voltooien. Ik voel me nu echt kut, opgeblazen en vies, en ik schaam me heel erg voor mezelf.
1 like
Fijn dat dit topic er is! Ik heb bijna 10 jaar boulimia âgehadâ (ik ben er nog niet over uit of ik geloof in 100% herstel) maar heb nog altijd een moeizame relatie met eten. Ik ben op dit moment 30 weken zwanger en in het eerste trimester had ik enorm veel moeite met de veranderingen in mijn lijf. Door de misselijkheid en telkens een droge mond begreep ik de signalen van mijn lichaam niet meer en dat vond ik heel moeilijk. Sowieso wil eten op gevoel echt nog niet zo lukken. Het is vaak dat ik eet uit een bepaald gevoel of gedachte en niet altijd omdat ik trek heb. Gelukkig heb ik nu geen eetbuien meer, maar zou wel heel graag gezonder willen eten zonder mijzelf al te veel restricties op te leggen. Ik merk dat ik die balans nog erg lastig vind. En nu in mijn zwangerschap voel ik me vaak schuldig als ik vaker snoep, omdat ik me zorgen maak over wat mijn kindje binnen krijgt (terwijl ik altijd zorg voor voldoende fruit en groente en mijn vitamines inneem). Eten zal altijd lastig blijven vrees ik⊠terwijl mijn gewicht eigenlijk niet eens meer een rol speelt
Wat rot dat je zoân eetbui gehad hebt, ik snap heel goed dat je hier nu een vervelend gevoel over hebt. Alleen helpt het niet om nu boos op jezelf te blijven: het is gebeurd en nu kun je er niets meer aan doen, behalve proberen de draad morgen weer gewoon op te pakken. Denk wel dat het belangrijk is om die gedachten die je hebt te onderzoeken, het klinkt alsof je wel heel streng bent voor jezelf en wel heel negatief over jezelf denkt. Dikke knuffel!
2 likes
Herkenbaar, dat gewicht geen rol meer voor jou speelt maar het toch moeilijk blijft. Hopelijk heb je steun aan dit topic en gaat het verder goed.
En @Zora en @Totoro, dankjulliewel voor je reacties. <3 Ik ben nu best trots op mezelf, omdat ik na het afschrijven over mijn eetbui rustig heb besloten het naast me te leggen en ik een wandeling in mijn eentje ben gaan maken en naar de bios ben geweest met een vriendin, waar ik âgewoonâ een bak popcorn met haar heb gedeeld en waarna ik gewoon met mijn vriend gezond heb avondgegeten. Dat was een paar jaar terug echt ondenkbaar geweest, dan was mijn hĂ©le dag sowieso helemaal verpest geweest door de eetbui. Ik ben blij dat de dag bijna afgelopen is (ook omdat ik gewoon buikpijn heb haha), maar ik ben ook wel blij over hoe mijn avond uiteindelijk gegaan is. : )
3 likes