Zo gebruik ik af en toe mannen douchegel. Dat ruikt zooo lekker! Niet elke hoor, sommige zijn echt te mannelijk. Maar de geuren zijn veel dieper en zwaarder dan die zoete vrouwen douchgels.
1 like
Haha ja ik ook wel eens: is wel voor vrouwen. En hij: ja dus?
1 like
Wat vinden jullie van ‘hotter than my daughter’ uit feministisch perspectief?
- Goed, moeders moeten de impact van hun kledingkeuze op hun dochters weten en meenemen in hun keuzes
- Slecht, vrouwen moeten dragen wat ze willen
- Goed, vanwege…
- Slecht, vanwege…
- Geen mening
0 stemmers
Ja ik schrik daar ook nog wel eens van hoor. Had ook vorig jaar een keer een gesprek met een (vrouwelijke) studiegenoot, die ook op dat punt echt tegen abortus was voor “mensen als wij” (dus vrouwen die bijna afgestudeerd zijn en wel al 23/24 zijn en in theorie goed voor een kind zouden moeten kunnen zorgen). Zij viel mij ook echt aan toen ik zei dat ik wel een abortus zou ondergaan als ik op dat punt zwanger zou raken? Dus nou ja, niet per se totaal anti-abortus, maar wel heel erg “abortus mag alleen voor x, y, z goede reden en anders is het echt niet oké”. En dat kom ik vooral vaker tegen, onder jongeren dan.
1 like
Ik voel dat voor mijzelf wel zo. Dat ik nu in een stabiele relatie en bijna afgestudeerd het voor mezelf niet meer kan verantwoorden om abortus te plegen mocht ik nu zwanger raken. Maar ik zou dat nooit op anderen projecteren. Het is zo’n gevoelig onderwerp dat iedereen daar echt zelf een keuze in moet en mag maken.
2 likes
Ik vind dit ook best een gevoelig punt. Ik heb, volgens mij in het boek feministen dragen geen roze, gelezen van een Britse voorvechter voor abortus die zei dat de grens niet op levensvatbaarheid moet liggen, want met de medische mogelijkheden zal die steeds vroeger komen maar puur op dus de keuze vd vrouw.
Zij werkte ook in abortusklinieken al heel lang en zei ook dat hoe verder vrouwen waren in hun zwangerschap hoe zwaarder ze emotioneel gezien de abortus vonden.
Ik heb het artikel gevonden, ik hoop dat ik de informatie goed herhaalt heb maar vind dit artikel sowieso het lezen waard!
4 likes
Vrouwen moeten dragen wat ze willen maar de vrouwen in dit programma kiezen er zelf voor mee te doen toch? En ze weten ook wat het programma inhoudt voordat ze meedoen? Dan vind ik dat ook vallen onder ‘dragen wat ze zelf willen’ vallen.
Ik denk alleen wel dat de vrouwen misschien druk ervaren vanuit de maatschappij of hun familie (dochter dus) om zich ‘naar hun leeftijd te kleden’ en dat is dan vanuit feministisch oogpunt vrij vervelend natuurlijk.
*Sorry ik had niet door dat er een ander onderwerp besproken werd. Ik bedoel het niet ongevoelig naar de abortusdiscussie.
Ik heb het artikel niet gelezen maar een voldragen baby aborteren gaan me echt te ver hoor. Ik ben helemaal voor vrije keuze maar er zit wel een grens aan wat mij betreft. En negen maanden nadenken en dan toch maar niet is een grens. Er zullen vast gevallen besproken worden in dat artikel waar het niet simpelweg een ‘toch maar niet’ kwestie maar toch vind ik dat heel heftig.
5 likes
Dit blijft natuurlijk hoe dan ook een gevoelskwestie. Want wanneer een foetus echt als een baby voelt (en dus evt. recht op leven heeft) zal iedereen anders ervaren. Wat dat betreft is levensvatbaarheid een fijne grens omdat het nog enigszins objectief is, maar ik zou inderdaad ook willen voorkomen dat de keuzevrijheid van de vrouw wordt beperkt door vooruitgang in de medische wereld.
Maar wanneer een foetus / baby recht heeft om te leven is zo moeilijk! Rare vergelijking maar varkens hebben bewezen meer bewustzijn dan babies en peuters, toch vinden we het normaal om varkens te doden en peuters niet.
2 likes
Ik vind abortus zo’n moeilijk onderwerp pfff. Aan de ene kant ben ik heel blij dat het hier kan en dat we over ons eigen lijf mogen beslissen, maar aan de andere kant vind ik dat er wel wat meer aandacht mag zijn over het effect wat - zelfs een vroege abortus - kan hebben op je leven.
Twee vrouwen die dicht bij me staan hebben een abortus gehad en naast dat ze beide keihard werden veroordeeld door het medisch personeel in de kliniek (“Als je een vaste vriend hebt en een baan waarom hou je het dan niet?”) hebben ze nu, jaren later, nog last van de nasleep. Eentje was er heel vroeg bij en had de abortus pil, en haar was verteld dat nadat het over was ze geen last meer zou hebben maar sindsdien is haar ongesteldheid echt een hel. Veel zwaarder, super pijnlijk en veel langer. Soms valt ze bijna flauw van de pijn.
Psychologisch gezien is het ook geen pretje, de ander kamt nog steeds met haar schuldgevoel en als ze erover probeert te praten wordt er vaak met onbegrip gereageerd. “Het was toch jouw keuze?”
…ja, maar dat maakt het niet perse makkelijker.
Ik vind best dat er meer voorlichting mag zijn, voor mijn vriendinnen was de beslissing op zich al moeilijk maar ze wisten echt niet dat de ingreep zelf veel heftiger zou zijn dan ze verwachtten. En ik vind ook dat het medisch personeel er wel wat gevoeliger mee om mag gaan, al verschilt dat natuurlijk per kliniek en per land. Mijn vriendinnen zijn beide Nederlands.
Ik vind de grens voor abortus hier in de UK trouwens wel aardig ok:
Most abortions in England, Wales and Scotland are carried out before 24 weeks of pregnancy.
They can be carried out after 24 weeks in very limited circumstances – for example, if the mother’s life is at risk or the child would be born with a severe disability. (Van de NHS website)
Ik merk bij mezelf dat ik het moreel gezien toch lastig vind als het later wordt gedaan, voor mij is de grens wanneer de foetus pijn kan voelen of levensvatbaar is. Maar dat is mijn eigen maatstaaf, als het legaal zou zijn om later een abortus te ondergaan zou ik daar iemand niet op veroordelen. Je doet zoiets niet voor je lol.
Ja daar ben ik het helemaal mee eens. Ik bedoelde eigenlijk (maar legde niet zo goed uit, haha) dat ik juist heel erg pro-choice ben maar het belangrijk vind dat er meer voorlichting is voor iedereen en meer training voor personeel zodat ze wat menselijker ermee om gaan, en dat er meer hulp wordt aangeboden voor de nasleep van de ingreep.
2 likes
Ik vind abortus echt een van de moeilijkste onderwerpen om een mening over te vormen/hebben.
Aan de ene kant vind ik het ook echt te ver gaan om levensvatbare baby’s te aborteren. Dan bedoel ik uiteraard in een normale situaties waarin de baby en moeder niet in gevaar zijn. Juist omdat er in NL zoveel mogelijkheden zijn om eerder in te grijpen als het ongewenst is.
Aan de andere kant er kan altijd wat veranderen in een situatie zoals ook omschreven in het artikel en daarbij de hele discussie om een kind te laten opgroeien als “ongewild”.
In het artikel staat ook dat in GB 1 op de 3 vrouwen abortus plegen! Dat vind ik echt een bizar hoog aantal. Ben benieuwd hoe die cijfers in NL liggen.
Goede voorlichting en beschikbare nazorg is natuurlijk belangrijk. Ik wil daar wel aan toevoegen dat dit maatwerk hoort te zijn en niet gedaan moet worden vanuit het idee dat bestaat dat een abortus altijd als iets zwaars moet worden gezien. Dat het maken van een keuze en de ingreep zelf altijd als zwaar (moeten) worden ervaren. Want dat is niet zo. Voor sommigen wel, maar voor anderen helemaal niet. En je wil die laatste groep geen zaken gaan aanpraten die voor hen gewoon niet zo zijn. Ook daar kan je kwaad mee doen
4 likes
Veel negatieve gevolgen van abortus worden ook juist veroorzaakt door het feit dat het niet geaccepteerd is, zoals bijv. dat naar behandeld worden in de kliniek.
Betreft de andere negatieve gevolgen: Ik denk ook juist dat wanneer abortus meer uit de taboesfeer zou zijn, er meer informatie beschikbaar zou zijn, meer vrouwen die er open en eerlijk over durven te spreken (ook vrouwen met negatieve ervaringen). Ik denk dat dat vrouwen uit eindelijk alleen maar meer zou beschermen tegen de eventuele negatieve gevolgen die je kunt ervaren na een abortus en het er alleen maar voor zorgt dat vrouwen een nog betere keuze voor zichzelf kunnen maken.
6 likes
Maar daar ging de discussie een aantal uur geleden wel over aan de hand van een artikel dat werd gedeeld (en niet iedereen is het met je eens dat dat onbeschaafd is.) Je hoeft de discussie toch niet per se te reduceren tot de situatie zoals die nu is?
1 like
Ik vraag me af of er (veel) andere keuzes (als het al je eigen keuze was om zwanger te worden) zijn die zo’n impact op je leven en je lichaam hebben waarbij mensen zeggen: ‘Je hebt er zelf voor gekozen dus nu moet je daar maar mee leven.’
Mensen die ‘pro-life’ zijn, voeren bijvoorbeeld vaak aan dat als je als vrouw de keuze hebt gemaakt om geen bescherming te gebruiken dat je er zelf voor hebt gekozen en eigenlijk dus maar ‘op de blaren moet zitten’. Alsof je een soort van gestraft moet worden voor je, in hun ogen, onverstandige keuze. Maar een potentieel kind als een soort straf gebruiken is toch ook niet echt pro life?
(Ik had eerst getypt dat ik jullie posts zo leerzaam vind en dat ik zelf maar weinig weet van abortus omdat ik de discussie altijd een beetje vermeid uit angst mensen te beledigen. Ik vind jullie nog steeds heel leerzaam maar ik dacht laat ik wat proberen toe te voegen ipv slijmen.)
3 likes
Dit is de meest recentelijke informatie die ik heb kunnen vinden over het aantal abortussen in Nederland:
Deze informatie komt dus zoals gezegd van het IGJ. Voor mijn gevoel worden deze cijfers heel vaak overdreven.
Nou in het artikel staat dus wel vermeld dat hun 2 mensen per week, ik denk alleen al in hun kliniek, “weigeren” omdat ze over de 24 week termijn zitten. Vanaf deze week is een ongeboren baby levensvatbaar. Het waren dan wel rotte situaties maar geen levensbedreigende. Maar als je de grens dus verhoogd ga je dus wel over tot het aborteren van levensvatbare baby’s. En hoe ver ga je om een vrouw haar anatomie te beschermen? Eigenlijk gaat dit toch om 2 mensen, zowel baby als vrouw.
@mercurysummer Dat is gelukkig een stuk lager dan in GB!
Het was ook een oprechte vraag hoor, sorry misschien kwam het een beetje over als een dis ofzo hehe. Zoals ik zei ik leer veel van deze discussie.
1 like
Trigger warning, dit bericht gaat oa over verkrachting en victim blaming.
Trigger warning verkrachting/victim blaming
Ik had een beetje lastige discussie met mijn vriend over verkrachting. Zijn punt kwam neer op: in een situatie als bv na het uitgaan met iemand mee naar huis gaan, er is al gezoend bij uitgaan, thuis wordt niet duidelijk gezegt/gemaakt dat iemand GEEN seks wilt. De ander gaat er dan ‘redelijkerwijs’ vanuit dat de ander ook seks wilt, en dat gebeurd. Hij vindt dat degene die eigenlijk niet wou of spijt heeft gekregen, dan achteraf niet kan gaan claimen verkracht te zijn, omdat de ander niet kon weten dat je het niet wou. Ik zei toen dat oa lichaamstaal etc al best wel veel kan zeggen en dat daar ook bijvoorbeeld dingen uit afgeleid kunnen worden of iemand iets wil. Dus dat iemand niet woord voor woord hoeft te zeggen ‘ik wil dit niet’ maar dat je ook aan andere dingen zou kunnen afleiden dat diegene niet wil. Maar hij leek vooral erg te zitten met dat mannen in zijn ogen dan ten onrechte verketterd kunnen worden en als verkrachter worden aangemerkt (vond ik eigenlijk echt een typisch standpunt zo voor een man. Tuurlijk is dat erg maar ik denk ook, overgrote deel van deze situaties zal terecht zijn).
En dat als je zelf zo dronken bent dat je zoiets toch doet, dat je jezelf in die situatie hebt gebracht en diegene dan niet opeens de ander als verkrachter kan aanmerken als je niet duidelijk hebt gemaakt niet te willen en achteraf spijt krijgt. Ik zei toen dat ik dat victim blaming vond.
Op dat moment triggerde het ook allemaal dingen bij mij, daar schrok hij erg van en hij voelde zich schuldig, en we hebben het nog goed over hetgeen wat het bij mij triggerde kunnen hebben. Maar ik vond het sowieso tijdens de discussie al lastig om de juiste woorden te vinden, en al helemaal toen ik emotioneel werd. Ik vroeg me af of jullie misschien helpende inzichten, verwoordingen of bronnen hebben om me in deze discussie te helpen. Ik vind het namelijk wel heel belangrijk om het met hem over deze denkbeelden te hebben.
Ik ben naar aanleiding van deze discussie ook gaan nadenken over de connotatie van de woorden verkrachting en verkrachter. Ik denk dat hier misschien wel een deel van zijn punt/het probleem ligt. Ik vind die twee woorden heel zwaar en met agressie beladen, beetje het stereotype verkrachter. Terwijl dit echt niet het enige type verkrachter is dat rondloopt. Er is ook een groot schemergebied aan gevallen, wat wel verkrachting is maar wat door bepaalde omstandigheden of het typische beeld van ‘verkrachter’ door andere mensen niet als verkrachting wordt aangemerkt. Dat stereotype beeld is denk ik ook wel heel schadelijk, mensen die bv andere mensen beschermen van ‘maar hij zou geen vlieg kwaad doen, laat staan iemand verkrachten’ of ouders die ook denken ‘pff wat claimt zij verkracht te zijn, hij is geen agressief persoon maar een normale jongen’ oid. En situaties zo gebagatelliseerd worden.
Goed, lange post, ben benieuwd naar al jullie gedachten.