Feminisme

Ik ben absoluut voor het gebruik van inclusieve terminologie, maar ik weet ook dat dit zo snel niet zal gaan veranderen/gebruikt gaat worden door het meerendeel van de bevolking. Ik vind de oplossing van tessel wel heel mooi: het is inclusief, maar niet zodanig expliciet dat mensen er aanstoot aan kunnen geven.

Wat betreft het gebruik ervan specifiek binnen het feminisme heb ik dezelfde mening als Sjurrr. Zelf probeer ik het altijd toe te passen, zeker ook als een statement richting mensen in mijn omgeving die vastzitten aan een wat meer traditioneel gedachtegoed, om het even eufemistisch uit te drukken.

2 likes

Ugh. Ik app vriendschappelijk met een kerel (want we zijn allebei Nederlanders in Antwerpen en hij woont om de hoek, dus wel chill). Althans, dat dacht ik. We hebben het vooral over planten en het weer, en vandaag dus ook. Stuurt ie vanuit het niets dat iedereen hem nu appt nu ie net in bad stapt. “Ik hoef zeker geen foto te sturen, hĂš?”. Geen idee of het maar “een grapje” was, maar ik vind dat best grensoverschrijdend om te sturen. Hij heeft in al die maanden maar één foto gestuurd (van zijn tuin), dus hoezo komt ie nu ineens hiermee?

Wat doe ik als m’n mannelijke collega’s zo met elkaar aan het overleggen zijn dat mijn vrouwelijke collega en/of ik er niet door heen kom?

Het lukt me niet op een andere manier dan er keihard door heen te tetteren dat iemand anders ook graag iets zou willen zeggen, maar er moet toch een slimmere & effectievere manier zijn.

Weet ik niet zo goed. Als je er de gesprekstechnieken van een man erop nahoudt ben jij waarschijnlijk bot, een man niet. Sowieso moeten jullie als vrouwen elkaar ondersteunen en elkaars punten herhalen zodat ze het twee keer horen. Zijn er mannen die dit ook merken?

Misschien een optie om elkaar het woord te geven? Als in “volgens mij wil x ook iets zeggen” of “x, wat vind jij daarvan?”. Ontzettend stom dat zo’n tactiek nodig is, maar dan loop je iig niet het risico om als bitch gezien te worden


3 likes

Die amplification-techniek inderdaad van vrouwelijke politici in NL en VS. Toch zou ik daar zelf echt niet het geduld voor hebben en vind ik dat ook veel te subtiel (dan valt het kwartje alsnog niet lijkt me). Het is namelijk ook gewoon een teken van slecht leiderschap als zoiets gebeurt, dus ik zou degene die verantwoordelijk is voor het team (aangenomen dat die er is en je het zelf niet bent) erop aanspreken. Als dat een man is zou ik ‘m ook nog eens subtiel vergelijken met Rutte of Obama om maar het gewenste effect te bereiken. Vind het raar als vrouwen dit ook nog eens zouden moeten oplossen. Maar ik ben zelf ook wel echt van de botte bijl met dit soort dingen.

2 likes

Overigens worstel ik zelf nu met een leidinggevende die na 50 jaar het licht heeft gezien en diversiteit serieus wil nemen. Fijn natuurlijk en had ik ook voor gepleit. Alleen gaat ‘ie nu heel wijsneuzerig mijn werk doorlichten, terwijl ik qua diversiteit nogal beperkt wordt door de verplichtingen die hij zelf (eerder) heeft opgesteld. Ik moet nu echt op m’n tong bijten om daar niet geïrriteerd op te reageren, want anders zijn we straks weer terug bij af natuurlijk.

2 likes

Die cijfers zijn toch wel opmerkelijk hoor, pff.

2 likes

Ik heb (gelukkig) geen ervaring met seksuele intimidatie op werk, maar mijn supervisor (man rond de 50) noemt me wel vaak casual ‘lieverd’ in een gesprek. Als in ‘Maargoed, lieverd, wat wou je aan me vragen’.

Ik vind dat eerlijk gezegd echt super storend en ook niet echt bijdragen aan de professionaliteit van een werkrelatie. Ik denk dat hij geen kwaad in de zin heeft, is een aardige man en verder doet ie geen vlieg kwaad, maar ik denk dan wel altijd, dit doe je toch ook niet bij een mannelijke collega? Ik durf er niet echt wat van te zeggen want werk er nog niet zo lang en wil het ook niet groter maken dan het is, maar het is wel vervelend.

3 likes

Ik vind haar filmpjes echt chill en inzichtelijk (vaak althans). Aanrader om te volgen.

1 like

Nou nou I am shooketh hoor

9 likes

Ooh, dit zo hard!

Er was onlangs een vacature op mijn werk voor een vrij hoge functie. Op basis van het vereiste cv waren de meeste kandidaten tussen de 35 en de 40. Eerst was er gezegd dat we toch echt wel moesten streven naar een vrouw voor deze positie, want cliché cliché: wij hebben heel veel vrouwelijke werknemers maar het kader is 100 % man.

Deze week voorstelling van de geselecteerde kandidaten: 9 mannen, 1 vrouw. Toen er uitleg gevraagd werd: “ja dit waren echt wel de beste cv’s”.

Nu weet ik van een vrouw die haar cv opstuurde en niet geselecteerd werd. Dat was een interne kandidaat en ze zei zelf dat ze het had verwacht op basis van cv. Maar die vrouw doet zooooo veel belangrijk werk voor ons dat niet op een cv staat. Ze kent de inns en outs van ons werk beter dan wie dan ook. Als iemand iets nodig heeft of wil organiseren en je weet niet goed hoe je dat moet aanpassen, ga je haar om uitleg vragen.

Ik ben hier zo bos over. Dit gaat over iemand die super veel ‘niet zichtbaar’ werk doet, ze had op zijn minst op gesprek gevraagd moeten worden. Dit is zo’n typisch voorbeeld van ‘vrouwelijk’ werk dat niet naar waarde wordt geschat. Ze heeft al zo vaak de puinhopen van de mannen bij ons opgeruimd maar dat staat niet op je cv natuurlijk. Als je dit allemaal weer en je kijkt naar haar cv, vind ik die zelfs ronduit indrukwekkend.

17 likes

Ik vind dit boek echt een aanrader: I Hate Men van Pauline Harmange (het origineel is in het Frans). Ze maakt het punt dat een “mannenhater” zijn geen grap of overdrijving is, maar 1) terecht en 2) ook broodnodig. Geen radicaal, groundbreaking verhaal (waarom ze dit boek probeerden te verbieden in Frankrijk is mij een raadsel), wel overtuigend, helder en herkenbaar. Soms grappig en luchtig, soms diep triest.

Mijn favoriete passages:

Samenvatting

It appears that misandry is also very difficult for men tot deal with - an intolarable brutality that adds up to the shocking outrage of precisely zero deaths and zero casualties. [
] Strangely, not many men actually stop to wonder why feminists dislike them so much - if they did they might notice that the statistics are quite damning. But they’re too busy explaining to us that they’re not like that, that it’s really not nice to generalise like that.

Over misandry vs. misogyny:

Samenvatting

Women don’t want to think of themselves as misandrists, and when they do use the word it’s with an heavy irony which they almost always want to emphasize. They seem to want to reassure (themselves), to make it clear that they’re only joking, they don’t really hate men. And this is how the gulf is opened up that separates the systemic oppression that is patriarchy from the slight dent to the ego that a misandrist insult represents. We aren’t hurting anyone when we hate men.

Anger at being treated as an inferior is not remotely comparable to the violence committed by the men who humiliate, rape and kill us, or even the violence committed by the men who ignore us, turn their backs on us and mock us. We have everything to gain by distancing ourselves from the limited role of the patient, gentle, almost passive woman, and insisting that men make the effort to become better people.

Misandry and misogyny cannot be compared, quite simply because the former exists only in reaction to the latter. [
] The violence women suffer is, in the huge majority of cases, perpetrated by men.

There are plenty of reasons to dislike men, if you think about it. Reasons backed up by facts. Why do men hate women? During the thousands of years that men have benefited from their dominant social position, what did we do - what have we done - to deserve their violence?

Over mannen als allies:

Samenvatting

There are men who have agreed to listen to the reasons why our relationships with them are skewed, why their privilige must be deconstructed, and who don’t start squawking the minute they hear someone say that all men are bastards. They get it, they even agree. They are our allies, not the men who elbow us out of the way to get to the front of the feminist stage and refuse to take responsibility for their problematic behaviour.

Het is een dun boekje, je kunt het in 1-2 uur lezen. Staat ook leuk in de kast :thumbsup:

22 likes

ja LOVE dit boek

2 likes

Zoals hier al vaak eerder gezegd is: het is haar keuze, en een thuisblijfmoeder is dik oké.
Dat bijna altijd vrouwen thuisblijven is ook problematisch ergens, maar dat vind ik niet zozeer het probleem van individuele thuisblijvers

MAAR ze moet wel zorgen dat ze haar zaakjes goed geregeld heeft voor als het misgaat. Dat is voor mij een heel belangrijk deel van het feminisme. Misschien kan je daar als vriendin wel eens naar vragen? Hoe onromantisch ook, in deze situatie lijkt het mij niet slecht om bepaalde zaken in het huwelijkscontract vast te leggen ofzo.

7 likes

Gereserveerd bij de bieb :+1:t2:

1 like

Als ik dit lees, is het nu al vrij dramatisch gesteld met haar financiële onafhankelijkheid (als ik het goed interpreteer tenminste). Is het een hoog-ontwikkeld land waar ze naar toegaan of juist niet? Ik zou misschien vooral aansturen op tips waardoor ze niet teveel geïsoleerd raakt. Door expat-clubs en vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. Een breder netwerk maakt ook al minder kwetsbaar en dan zou ze makkelijker alsnog een stap kunnen zetten naar betaald werk, mocht ze dat willen.

2 likes

Heeft niks met je verhaal te maken, maar moest denken aan de actrice Maisie Williams die had gezegd:

“But I also feel like we should stop calling feminists ‘feminists’ and just start calling people who aren’t feminist ‘sexist’ – and then everyone else is just a human. You are either a normal person or a sexist.”

30 likes

Laat Sander Schimmelpenninck het niet horen. Ik denk dat ik me na 4 dagen al dood zou vervelen vooral.

1 like

Ja maar boeiend of iemand wil werken toch?
Als het andersom was zou iedereen trots op de man zijn.

Ik denk niet dat ze het type is dat van mening kan veranderen. Dus waarom moeite doen?

1 like