Feminisme

Ik vind haar filmpjes echt chill en inzichtelijk (vaak althans). Aanrader om te volgen.

1 like

Nou nou I am shooketh hoor

9 likes

Ooh, dit zo hard!

Er was onlangs een vacature op mijn werk voor een vrij hoge functie. Op basis van het vereiste cv waren de meeste kandidaten tussen de 35 en de 40. Eerst was er gezegd dat we toch echt wel moesten streven naar een vrouw voor deze positie, want cliché cliché: wij hebben heel veel vrouwelijke werknemers maar het kader is 100 % man.

Deze week voorstelling van de geselecteerde kandidaten: 9 mannen, 1 vrouw. Toen er uitleg gevraagd werd: “ja dit waren echt wel de beste cv’s”.

Nu weet ik van een vrouw die haar cv opstuurde en niet geselecteerd werd. Dat was een interne kandidaat en ze zei zelf dat ze het had verwacht op basis van cv. Maar die vrouw doet zooooo veel belangrijk werk voor ons dat niet op een cv staat. Ze kent de inns en outs van ons werk beter dan wie dan ook. Als iemand iets nodig heeft of wil organiseren en je weet niet goed hoe je dat moet aanpassen, ga je haar om uitleg vragen.

Ik ben hier zo bos over. Dit gaat over iemand die super veel ‘niet zichtbaar’ werk doet, ze had op zijn minst op gesprek gevraagd moeten worden. Dit is zo’n typisch voorbeeld van ‘vrouwelijk’ werk dat niet naar waarde wordt geschat. Ze heeft al zo vaak de puinhopen van de mannen bij ons opgeruimd maar dat staat niet op je cv natuurlijk. Als je dit allemaal weer en je kijkt naar haar cv, vind ik die zelfs ronduit indrukwekkend.

17 likes

Ik vind dit boek echt een aanrader: I Hate Men van Pauline Harmange (het origineel is in het Frans). Ze maakt het punt dat een “mannenhater” zijn geen grap of overdrijving is, maar 1) terecht en 2) ook broodnodig. Geen radicaal, groundbreaking verhaal (waarom ze dit boek probeerden te verbieden in Frankrijk is mij een raadsel), wel overtuigend, helder en herkenbaar. Soms grappig en luchtig, soms diep triest.

Mijn favoriete passages:

Samenvatting

It appears that misandry is also very difficult for men tot deal with - an intolarable brutality that adds up to the shocking outrage of precisely zero deaths and zero casualties. [
] Strangely, not many men actually stop to wonder why feminists dislike them so much - if they did they might notice that the statistics are quite damning. But they’re too busy explaining to us that they’re not like that, that it’s really not nice to generalise like that.

Over misandry vs. misogyny:

Samenvatting

Women don’t want to think of themselves as misandrists, and when they do use the word it’s with an heavy irony which they almost always want to emphasize. They seem to want to reassure (themselves), to make it clear that they’re only joking, they don’t really hate men. And this is how the gulf is opened up that separates the systemic oppression that is patriarchy from the slight dent to the ego that a misandrist insult represents. We aren’t hurting anyone when we hate men.

Anger at being treated as an inferior is not remotely comparable to the violence committed by the men who humiliate, rape and kill us, or even the violence committed by the men who ignore us, turn their backs on us and mock us. We have everything to gain by distancing ourselves from the limited role of the patient, gentle, almost passive woman, and insisting that men make the effort to become better people.

Misandry and misogyny cannot be compared, quite simply because the former exists only in reaction to the latter. [
] The violence women suffer is, in the huge majority of cases, perpetrated by men.

There are plenty of reasons to dislike men, if you think about it. Reasons backed up by facts. Why do men hate women? During the thousands of years that men have benefited from their dominant social position, what did we do - what have we done - to deserve their violence?

Over mannen als allies:

Samenvatting

There are men who have agreed to listen to the reasons why our relationships with them are skewed, why their privilige must be deconstructed, and who don’t start squawking the minute they hear someone say that all men are bastards. They get it, they even agree. They are our allies, not the men who elbow us out of the way to get to the front of the feminist stage and refuse to take responsibility for their problematic behaviour.

Het is een dun boekje, je kunt het in 1-2 uur lezen. Staat ook leuk in de kast :thumbsup:

22 likes

ja LOVE dit boek

2 likes

Zoals hier al vaak eerder gezegd is: het is haar keuze, en een thuisblijfmoeder is dik oké.
Dat bijna altijd vrouwen thuisblijven is ook problematisch ergens, maar dat vind ik niet zozeer het probleem van individuele thuisblijvers

MAAR ze moet wel zorgen dat ze haar zaakjes goed geregeld heeft voor als het misgaat. Dat is voor mij een heel belangrijk deel van het feminisme. Misschien kan je daar als vriendin wel eens naar vragen? Hoe onromantisch ook, in deze situatie lijkt het mij niet slecht om bepaalde zaken in het huwelijkscontract vast te leggen ofzo.

7 likes

Gereserveerd bij de bieb :+1:t2:

1 like

Als ik dit lees, is het nu al vrij dramatisch gesteld met haar financiële onafhankelijkheid (als ik het goed interpreteer tenminste). Is het een hoog-ontwikkeld land waar ze naar toegaan of juist niet? Ik zou misschien vooral aansturen op tips waardoor ze niet teveel geïsoleerd raakt. Door expat-clubs en vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. Een breder netwerk maakt ook al minder kwetsbaar en dan zou ze makkelijker alsnog een stap kunnen zetten naar betaald werk, mocht ze dat willen.

2 likes

Heeft niks met je verhaal te maken, maar moest denken aan de actrice Maisie Williams die had gezegd:

“But I also feel like we should stop calling feminists ‘feminists’ and just start calling people who aren’t feminist ‘sexist’ – and then everyone else is just a human. You are either a normal person or a sexist.”

30 likes

Laat Sander Schimmelpenninck het niet horen. Ik denk dat ik me na 4 dagen al dood zou vervelen vooral.

1 like

Ja maar boeiend of iemand wil werken toch?
Als het andersom was zou iedereen trots op de man zijn.

Ik denk niet dat ze het type is dat van mening kan veranderen. Dus waarom moeite doen?

1 like

Het heeft super veel invloed op haar latere loopbaan als ze de skills niet onderhoudt. Dit is de welbekende brain drain die 9/10x plaatsvindt als vrouwen met hun man meeverhuizen naar het buitenland zonder baan. Het verminderen van haar uren hakt al in haar pensioen, en 4 jaar op hiatus al helemaal. Je knippert met je ogen en elke branche presenteert nieuwe innovaties en werkwijzen.

Aan het werk zal uiteindelijk wel kunnen maar als dat niet via een ijzersterk netwerk gebeurt, ga je super onder niveau moeten beginnen en langzaam die ladder weer op. Niet te vergeten de hoeveelheid pensioen die ze misloopt. Kinderen krijgen is één van de belangrijkste redenen voor de hogere poverty rates onder vrouwen op latere leeftijd. Omdat ze sowieso even uit de running zijn, minder kans maken op promotie, minder kans maken op loonsverhoging en later een hogere kans hebben op armoede vanwege beperkte pensioenopbouw en mager AOW.

Het is gewoon flink nadelig om te besluiten dat je niet gaat werken behalve als zijzelf en partner er rekening mee houden, dat zij wel een back-up plan/buffer/spaargeld of íets van een eigen vermogen nodig heeft om zorgeloos huisvrouw te kunnen zijn. Maar goed, dat vinden dat soort mensen vaak ook al veel gedoe/niet romantisch/“je trouwt niet om te scheiden” :woozy_face:

Niet iedereen hoeft een independent woman te zijn, als ze dat niet willen, maar eis dan op z’n minst je plek op binnen die dependent relatie.

14 likes

Lijkt mij ook lastig om als vriendin zijnde te weten dat ze niet heel gelukkig is in haar huwelijk en ze dan nu voor zolang weg gaat. Snap wel dat je je dan ook wel zorgen maakt of alles wel goed komt dan en of je haar niet nog kan helpen (als ik het goed interpeteer zo).

Denk dat het al wel helpt dat je er nu over bent begonnen en ze er over na kan denken! Ik heb laatst ook wat in mijn omgeving rondgevraagd nav een discussie hier of bij werkende moeders, weet het even niet meer maar het ging er om hoe je financiele zekerheid hebt geregeld. Heel veel in mijn omgeving doen maar wat/hebben er nog nooit over nagedacht. Zo gek is het niet. Misschien dat je eens kan vragen of ze echt denkt gelukkig te worden van zolang niet werken? Of dat ze dingen graag anders wil zien maar niet goed weet hoe? En meer dan dat kan je denk ik niet echt doen.

3 likes

Ze zou later alsnog een werkvisum kunnen aanvragen denk ik, of niet? Wat ik vooral schrijnend vind, is dat vrouwen soms bewust een stap opzij zetten om voor de kinderen te zorgen en dan bij een scheiding met lege handen staan als de man bijv. wel het huis kan betalen en zij niet. Het is vast niet helemaal vergelijkbaar, maar zo’n Touriyah Haoud die haar kinderen amper ziet en niet eens in hetzelfde land woont. Dat lijkt me echt afgrijselijk.

2 likes

Bedenk je wel: we hebben het hier over de keuzes van een individuele vrouw, maar ook veel werkende vrouwen blijven dan met lege handen achter. Als ik nu kinderen krijg met mijn partner en we gaan scheiden houd ik door inkomensverschil niet eens genoeg over voor een appartementje in de stad waar we nu wonen. Hooguit een studio. En wij hebben ze zaken echt goed geregeld en ik verdien voldoende en werk fulltime. Vlak hierin de context niet uit: wat dit soort zaken betreft is het systeem verrot.

Ik denk dat we van dit soort kwesties misschien ook te snel een vrouwenprobleem maken. Begrijp me niet verkeerd: ik vind er wel wat van als je vier jaar passief op de bank gaat zitten én niks regelt. Maar je bent toch met twee? Die vent profiteert er waarschijnlijk ook van dat zijn steun en toeverlaat mee emigreert en thuis blijft. Dat er iemand fulltime klaart staat om voor zijn kind te zorgen. Hoezo kijken we hem daar niet net zo goed op aan en zijn er geen regelingen waarin hij haar tegemoet komt voor het werk dat zij in huis doet en anders uitbesteed wordt. Waarom doen we alsof dit volledig individuele beslissingen zijn als twee partners de boel zo geregeld hebben dat een overduidelijk aan het kortste eind trekt? Hoezo is dat sociaal acceptabel voor de man?

Ik zie werk zelf dus echt niet als de heilige graal. Zeker niet als er een kind in het spel is. Denk al snel: doe wat je denkt dat goed is, maar ik denk wel bij elke beslissing: je bent (veelal) met twee, dus ben je beiden net zo goed verantwoordelijk voor de financiële gevolgen. Het is natuurlijk anders als hij haar stimuleert wel te werken en zij dat in dat land ook op niveau kan.

23 likes

Ik heb een nieuwe baan en werk veel achter de computer. Nu heb je icoontjes die je lijden naar werkinstructies, infograpics en handleidingen. Al die icoontjes zijn mannen met de namen Joost, Karel en Piet.
Nu heb ik gemaild hierover dat ik graag een icoontje wil zien die meer diversiteit toont (lees: niet alleen een blanken witte man). En lees zojuist in de mail dat ze dit inderdaad gaan aanpassen!

39 likes

Dit, 100%. In een relatie ben je niet zomaar twee individuen. Je bent samen, dus neem je ook samen beslissingen en moet je ook samen de verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen van die beslissingen. Die komen in onze huidige samenleving helaas nog veel te vaak enkel bij de vrouw terecht, en dat is niet alleen de verantwoordelijkheid van die vrouwen, maar ook van de mannen die wel profiteerden van hun werk in het huishouden en bij de opvoeding van hun kinderen, maar te beroerd zijn om de moeders van hun kinderen te steunen als ze niet meer bij elkaar zijn. Mannen moeten hierin ook hun verantwoordelijkheid nemen.

3 likes

& @LazySusan heeft NL een systeem van onderhoudsgeld/alimentatie tussen ex-echtgenoten?

In België is het bij huwelijken goed geregeld, maar bij wettelijke en feitelijke samenwoning onbestaande. Kan echt tot schrijnende situaties leiden.

Ja daar is wel een regeling voor, je hebt ook recht op een deel van het pensioen. Maar in NL trouwen best veel stellen niet, en dan regelen ze vaak ook niet echt wat voor het geval dat.

In BelgiĂ« is het ook zo, jaarlijks huwen er evenveel mensen als wettelijke samenwoning. Maar die laatsten hebben dus op niks recht, als ze niks zelf regelen (ook amper erfrecht en volledig onterfbaar bv, of geen overlevingspensioen als de partner door een arbeidsongeval sterft). Het onderwerp is een beetje m’n passie geworden en ik kan me zo opwinden over hoe er enerzijds zo weinig bewustzijn is en anderzijds ook zo’n grote desinteresse. Met een paar regelingen kan je die scheve situatie recht trekken maar mensen doen het gewoon niet

4 likes