Mijn eerste reactie is dat ik dit wel een idee vind eigenlijk. Ik begrijp wel dat de insteek “meisjes vinden dingen laten ontploffen per definitie niet leuk” problematisch is, maar ik denk niet dat het kwaad kan om op lagere en middelbare scholen meisjes (en andersom jongens net zo goed) actief te stimuleren voor studies die nu over het algemeen vooral door jongens worden gekozen. En als dan een van de middelen waarop ze dat doen is door te proberen de opdrachten diverser te maken zodat het meer meisjes aanspreekt vind ik dat wel een leuk idee eigenlijk! Wel tot op zekere hoogte natuurlijk en ik vind dat de nadruk natuurlijk niet moet komen te liggen op “dit is voor jongens” en “dit is voor meisjes”.
Ik ben het er niet mee eens, ik denk juist dat je daarmee teveel benadrukt dat meisjes en jongens hierin zouden verschillen. Volgens mij is in Nederland veel meer het probleem dat bepaalde vakken nu eenmaal “voor jongens” zijn en dat meisjes er daarnaast ook minder talent voor zouden hebben. Heb even geen referentie, maar onderzoek laat zien dat als je mensen vertelt dat ze slechter/beter in iets zijn, ze hier ook naar presteren. Van mijn middelbare schooltijd kan ik me trouwens niet veel proefjes herinneren bij scheikunde, dus vanuit mijn ervaring komt daar het probleem niet echt vandaan, maar goed dat is n=1. Ik denk dus dat je meer moet gooien op rolmodellen, vrouwen die nu in de industrie werken, en niet moet proberen er een soort nagellak/hakken/mantelpak science/techniek van te maken. Ik vind dat vooral denigrerend naar vrouwen en bevestiging van typische genderrollen.
Wij maakten handcrème, badzout en douchegel met scheikunde en alsnog namen maar ongeveer drie meiden scheikunde. Als een vak iemand niet aanspreekt dan kan je dat niet met bepaalde opdrachten veranderen, want de leerstof blijft hetzelfde. Je kan bijvoorbeeld geschiedenis niet aantrekkelijker maken voor jongens door de 80-jarige oorlog lasergamend na te spelen.
Het is ook erg stereotyperend.
Dingen laten ontploffen was juist het enige leuke aan dat ene jaar dat ik scheikunde heb gehad.
Ik ben het hier denk ik ook niet mee eens. In mijn ervaring kiezen zowel jongens als meisjes voor natuurwetenschappelijke vakken op de middelbare school en vinden ze het ook ongeveer even leuk (al heb ik wel vaak het stereotype bevestigd gezien waarbij meisjes graag instructies willen volgen bij vb experimenten en jongens liever zelf aan de slag gaan en achteraf daar pas over nadenken). Het gaat pas ‘mis’ als leerlingen gaan nadenken over vervolgstudies. Meisjes kijken dan inderdaad veel minder snel naar bijvoorbeeld scheikunde, niet omdat ze niet willen maar omdat het niet als optie voelt. Ik zie ook dat zelfs meiden die graag ‘iets met scheikunde’ gaan doen eerder terechtkomen in moleculaire levenswetenschappen dan technische scheikunde. Het lijkt me dat dit voortkomt uit het ‘gevoel’ van wat meisjes leuk mogen vinden.
Ik vind het interessant om te lezen dat sommige mensen hier zeggen dat bij hen op de middelbare school weinig meiden STEM vakken deden, omdat ik dat echt bijna niet merk op de middelbare scholen nu.
Thanks voor het delen van deze podcast! Vind ze echt mega leuk, wist niet dat ze die maakten.
Ik doe zelf een technische studie en vind het daarom ook erg interessant waarom veel minder meisjes dan jongens voor een betastudie kiezen. Ik heb het idee dat het soms ook wel komt door het idee dat betastudies alleen te doen zijn als je ontzettend goed bent in natuur- wis- en scheikunde. Denk dat hier ook wel wat verantwoordelijkheid bij de opleiding zelf ligt want daar wordt naar mijn idee wel veel nadruk op gelegd bij voorlichting en open dagen. Ik denk dat interesse en motivatie veel belangrijker zijn dan je eindexamencijfer voor wiskunde. Zelf had ik een 6 voor natuurkunde op mijn lijst (terwijl dat mijn lievelingsvak was) en ik heb altijd prima mee kunnen komen met mijn studie. Misschien heeft het ook wel een beetje met het imposter syndroom te maken, dat vrouwen vaak denken dat ze toch niet slim genoeg voor iets zijn, terwijl mannen het gewoon proberen.
Toevallig is het vandaag open dag op mijn universiteit dus zal tijdens de lunch eens even kijken hoe de verhoudingen zijn haha.
Ik vond Bad Feminist heel leuk! Al heb ik wel een aantal essays overgeslagen omdat die bijv. over Amerikaanse TV-series gingen waar ik nog nooit van gehoord had haha. Van The Guilty Feminist luister ik wel graag naar de podcast (ik ga ook naar een opname in mei!), dus hoor wel graag hoe dat boek is!
Dit denk ik ook! Dit gevoel had ik namelijk ook op de middelbare school toen we een advies kregen of je wel of niet met bepaalde vakken door zou moeten gaan. Hoorde ook van vriendinnen die een negatief/twijfel advies kregen, ze dit erg deed twijfelen aan hun keuze. Terwijl ze nu met goed resultaat beta studies doen.
Die meisjes van Damn honey waren op mijn werk en ik heb hoi gezegd! Ze waren super lief. En heel blij dat ik ze zo leuk vind en dat m’n moeder ze ook leuk vindt
Edit: en dan wordt er op weg naar huis lekker sletje naar me geroepen. Way to kill my vibe
Qua boeken weet ik het niet do zeer maar van de website (en soms tijdschrift) One world heb ik veel geleerd!
Op netflix is er een aflevering van explained over de gender pay gap. Duurt een kwartiertje en legt het heel helder uit.
Omijngod gisteren werd ik ook op weg naar stage (om 8 uur 's ochtends ofzo dus) een keer nagefloten/gereopen en een keer door zo’n man voor “de grap” expres bijna aangereden. Echt moet je zielige ego compenseren dat het vrouwendag is ofzo?!
We should all be feminists van Chimamanda Ngozi Adichie misschien? Is ook een TED talk van geloof ik. Of misschien het boek van DAMN HONEY? Al is dat wel erg op vrouwen gericht misschien.
Edit: Jezus hoe vaak kun je “misschien” in één post zeggen
Discussie is niet per se verkeerd natuurlijk, maar misschien kun je hem zeggen dat het gewoon een wetenschappelijk feit is dat mannen en vrouwen niet gelijk behandeld worden, ook niet in Nederland, en hem vragen waarom hij zo bang is dat te erkennen. Ik moet zeggen dat ik daar altijd best hard in ben tegen mijn vriend. Dan zeg ik: ‘Jij profiteert nogal van de status quo dus shut up.’
Misschien is hij bang dat je een radicale feministe wordt, zoals hij die in zijn hoofd heeft? Of dat de dingen die je nu leest en bekijkt ‘tegen mannen’ en dus ook tegen hem zijn? Misschien niet eens bewust maar onbewust.
Wat bij mijn vriend wel geholpen heeft is een beetje het gevoel geven dat we het samen doen en dat hij ook wat kan bijdragen aan gelijke rechten tussen mannen en vrouwen. Niet per se de barricade op maar wel in het dagelijks leven. Ik vroeg hem net waarom hij zichzelf eerst geen feminist vond en nu wel en hij zei: ‘Eerst dacht ik dat feministen alleen maar tegen mij waren en ik alles fout deed omdat ik toevallig een man ben, maar nu heb ik meer het gevoel dat ik er ook bij hoor.’
Wat je ook nog kunt doen is op zijn gevoel inspelen. Vertellen wat voor dingen jij persoonlijk hebt meegemaakt en vragen wat hij daar dan van vindt. Zoals catcallen of iets stoms op werk of zo.
Gaan er vandaag nog meer mensen naar de womens march?
Bedenk me nu dat ik helemaal niet meer gereageerd heb op waarom ik het belangrijk vind @Flamoes
Nee echt een super stomme reden maar ik heb een familieverplichting. Eigenlijk moet je er gewoon tijd voor maken natuurlijk.
Normaal kan ik zoiets echt heel goed van me af laten glijden maar dat van gister maakte me echt zo boos. Wat een kneuzen, ik kan er niet over uit.
Ik heb dit topic somehow heel lang gemist en ben nog niet helemaal bijgelezen, dus excuus als dit al besproken is. Maar ik had net een discussie/gesprek met mijn vriend over wanneer je jezelf feminist kan noemen. Hij heeft heel erg het idee dat er iets van activisme in de term zit. Hij is het absoluut eens met de denkbeelden maar voor hem voelt het normaal/logisch/voordehand liggend dat hij het daarmee eens is, maar hij zou zichzelf dus geen feminist noemen omdat hij niet actief strijdt voor gelijke rechten. Ik heb zelf dat idee minder, en zou iedereen die het met de idealen eens is, een feminist noemen. Hoe kijken jullie daar tegenaan?