Nou dit gevoel kreeg ik ook. Een artikel schrijven over hoe andere vrouwen het allemaal verkeerd doen komt niet erg feministisch over op mij.
6 likes
Als ik aan âinstagramfeminismeâ denk, denk ik meer aan influencers die af en toe poseren met een shirt waar âfeminismâ opstaat en op internationale vrouwendag iets posten over de loonkloof. Niet aan kanalen als Zeikschrift en Damn Honey die bijna hun hele online aanwezigheid wijden aan feminisme. Ze doen het misschien niet altijd perfect maar veel mensen leren er wel van en ik denk dat als het niet oprecht zou zijn, ze er niet zo veel tijd in zouden steken.
9 likes
Nee helemaal niet maar dit stuk is totaal niet constructief. Het is alleen maar: nee nee nee. Ipv dat ze aanhaalt wat er wel goed gaat maar wat er in haar opzicht nog verbeterd kan worden. Ik ken haar niet, wellicht anderen wel dus kan aan mij liggen maar misschien had ze ter illustratie kunnen beschrijven hoe zij erin staat en wat zij doet.
3 likes
Als ze zou zeggen wat ze dan wel zou willen zien, dan zou je er iets van kunnen leren. Ik krijg van haar stuk zoân âals je niet genoeg weet/ingelezen bent mag je niet meedoenâ vibe maar mensen moeten toch ook ergens beginnenâŠ
*misschien begint het wel met het zien van een feministische meme en gaat iemand zich mede daardoor verdiepen en daadwerkelijk inzetten.
2 likes
Nee je hebt gelijk, vrouwen moeten zeker kritisch op elkaar blijven ( niet te verwarren met jaloezie) maar in mijn opzicht kan ze zoân zeikschrift beter gebruiken om op voort te bouwen. En dan mag je alsnog heel hard zeggen: wat je doet is kut. Maar bied dan ook een alternatief of een verdieping.
4 likes
Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er zelf niet heel erg in verdiept heb hoe het precies gaat, maar hoorde het van een Britse vriendin die hier wel veel mee bezig is. Neem aan dat er wel iets van een nacontrole bij zit inderdaad, lijtk me ook wel noodzakelijk.
Maar jij gelooft dus niet dat mensen door instagram worden aangespoord daadwerkelijk dingen te doen? Misschien leer je via instagram wel Damn Honey kennen, leer je via hen de Bovengrondse kennen en geef je je vervolgens op als abortusbuddy.
Daarbij vind ik bewustwording ook gewoon vrij belangrijk want hoe meer bewuste mensen hoe meer mensen uit eindelijk actief kunnen zijn, maar goed als iemand alleen bewust is heb je er inderdaad niks aan.
Ik vind dat ze met zeikschrift gewoon de verkeerde pakt, omdat zij daadwerkelijk âuniekeâ informatie geeft (voor instagrambegrippen dan) waar mensen wat van kunnen leren, in plaats van alle mensen die een commercieel slaatje proberen te slaan uit feminisme en vervolgens niet verder komen dan âvrouwen verdienen minder dan mannen en dat vind ik erg.â (Zie Linda Meiden.)
Ik zou het jammer vinden als mensen vervolgens niet verder gaan dan haar volgen en beamen hoe erg het allemaal is, maar ik heb (vanuit mijn eigen omgeving) niet echt het idee dat het daar bij blijft.
Als dat wel zo is snap ik dat je er een grote hekel aan hebt maar dan vraag ik me nog steeds af: hoe krijg je mensen die nog niet echt bekend zijn met feminisme er dan wel bekend mee?
*daarbij (sorry was ik nog vergeten maar wel belangrijk vind ik) beĂŻnvloed bewustzijn toch ook je keuzes in het dagelijks leven. Wat je stemt, van wie je producten juist wel of niet koopt, hoe je op mensen reageert die slachtoffer van iets zijn of als je bijv. in die positie zit: wie je aanneemt voor een bepaalde baan.
8 likes
Ik merk dat ik hier zo in tweestrijd mee ben. Want ja, alle beetjes helpen en je uitspreken als feminist is feministisch. Maar niet iedere feminist is een goede feminist. En ik denk dat er makkelijk iets van gemakszucht ontstaat als je toch âietsâ doet. En het dan daarbij laat ipv. meer verdieping/ meer activiteit zoekt.
Zelfde wanneer iemand hoort dat ik vegan eet en roept dat ze ook flexitariër of vega zijn alsof dat evenveel waard is.
2 likes
Ah ja ik snap het. Dankje voor je uitgebreide uitleg want het duurde even voor ik het begreep. Maar ik ben het wel met je eens, zo had ik er alleen nog niet tegenaan gekeken.
1 like
Ik wist niet zo goed waar ik dit moest plaatsen maar ik wilde het wel even kwijt. Ik merk dat ik de laatste tijd best wel heftig reageer op het, ja hoe vat ik het goed samen, het seksualiseren van vrouwen maar ook gewoon de seksuele lading die overal een beetje doorheen geweven lijkt te zijn en de man/vrouw verhouding.
Bijvoorbeeld, ik ben begonnen met het kijken naar handmaids tale. Ik was me bewust van het thema en het werd me aangeraden dus ik dacht ik geef het een kans, maar ik vond het toch allemaal zoooo disturbing? Bij een aflevering zat ik echt: hoezo is dit zo vermakelijk voor iedereen?? Heb het afgezet en hoef het niet meer te zien. Ik werd er gewoon echt pissig van.
Of dan zit ik filmpjes te kijken op yt, van zangeressen tot fitness videos just doing my thing, en dan de onsmakelijke reacties die kerels achterlaten. Hetzelfde heb ik bij kerels op instagram die helemaal geilen op vrouwen (en dan kijk ik vervolgens op hun profiel en dan zijn ze gewoon âgelukkigâ getrouwd met vrouw en kind), ik kan alleen maar denken: hoezo plaats jij openbaar zoveel poep? Of in het ânormaleâ leven waar dan te pas en te onpas seksueel getinte âgrapjesâ worden gemaakt en als je er dan mensen op aanspreekt is het ohhh hihihhihi nee hoor is toch maar een grapje!!! Doe eens even niet zo kinderachtig (en vind het dan ook altijd kut voor de partner in kwestie).
Nou ja even zo wat voorbeelden maar ik ga me dus steeds meer ergeren aan zulke dingen. En als ik dit dan bespreek met vrienden krijg ik vaak een reactie van: ja tja het is kut maar ja het is nu eenmaal zo, je moet er niet te veel aandacht aan schenken want nu fok jij jezelf op over iets terwijl de mensen in kwestie gewoon chill doorgaan met hun leventje. En dan bv over een serie (of bv een boek waarin ik dan weer vrouwonvriendelijke passages lees): ja stop gewoon met kijken/lezen dan is het toch goed. Maar ik heb dan zo het gevoel dat ik mijn ogen sluit voor iets wat mij dus raakt en dat vrienden dan zoiets hebben van: ja, ja het is nu eenmaal zo. En ondertussen vreet ik me op.
Nou, ik weet niet goed wat ik hiermee wil zeggen maar ik moest het even kwijt. Herkennen mensen dit? âTipsâ? Of juist aanraders voor series/boeken/docu/personen/whatever
11 likes
Die opmerking vind ik zelf dan op het randje maar als ik deel zou nemen aan dat gesprek vrees ik dat ik tegen de persoon in kwestie een gevatte opmerking zou maken. Maar dat moet je dan ook maar net liggen.
Wat ik dus heel lastig vind is de omwenteling die in mijn hoofd heeft plaatsgevonden. Ik ben altijd extreem onzeker over mijn lichaam geweest omdat ik altijd nare opmerkingen naar mijn hoofd gesmeten kreeg en een afwijkende lichaamsbouw heb. Met 38 graden liep ik nog rustig met lange mouwen + pijpen, maar nu niet meer. Alleen vind ik het dus heel lastig om om te gaan met complimentjes over mijn lichaam en zoek ik er steeds wat achter (dat het eigenlijk ongemeen is en iemand iets van mij moet hebben) of dat ik nu verkeerd bezig ben omdat meer nadruk leg op mijn sterkere punten (bijv. mijn benen waar ik tevreden ben) en dat voelt voor mij soms zo verkeerd?. Misschien omdat het onvertrouwd voor mij is, maar ik kan het dus slecht plaatsen.
En achteraf vind ik het vooral raar dat voornamelijk vrouwen zich altijd zo negatief uitlieten over mijn lichaam. Dat ik te dun ben, dat ik mijn littekens moest verbergen (was zgn onsmakelijk ;â) dat ik beter alleen oversized dingen kon dragen etc. (Bij mannen bleef het vaak meer bij opmerkingen van het niveau dat ik wel meer hamburgers mag eten, maar die waren minder pijnlijk om te ontvangen)
Heel tof artikel met mooie analyses. Thanks voor het delen
1 like
Goed artikel maar jeetje als hij de standaar is dan hebben we nog een hele lange weg te gaan. Herken het totaal niet bij mijn eigen vader en opaâs. Vraag me dan wel af of zij zo ontzettend niet mannelijk zijn? Want dat vind ik ik wel een beetje schadelijk aan dit soort artikelen, hoewel dit echt wel een goed artikel is. Dat zorgzaam zijn en ouderren toch nog steeds wordt verpakt als een vrouwen eigenschap? En
egocentrisme als iets mannelijks.
Misschien is het ook meer mijn irritarie op dit soort verwende mannen, Kijk dat je geen zin hebt in het huishouden a la dat hebben we allemaal niet. Maar dat je liever alleen bent dan tijd met je kind doorbrengt waar je notabene zelf voor hebt gekozen vind ik echt heel erg. You canât have your cake and eat it too. Neem gewoon je verantwoordelijkheid.
En ik vind dat niet âmannnelijkâ maar bot horkerig en onaardig. Het lijkt wel logisch waar het vandaan komt. Maar aan de andere kant, je hebt het zelf meegemaakt.
Ergens wordt er nog heel vaak vanuit gegaan dat de vrouw het wel oplost en dat kinderen een vrouwending zijn.
Wat ik probeer te zeggen is dat dit in het gezin waar ik ben opgegroeid niet zo was. Meer dan twintig jaar geleden kon je al ouderschapsverlof opnemen. Daarom ik vind het gewoon zo onvoorstelbaar dat je als vader wel kinderen wilt maar niet die verantwoordelijkheid neemt. Dat je niet de behoefte hebt om gezellig iets met een kind te ondernemen kan, maar krijg dan geen kind.
Je hoeft echt niet 24/7 je kind fulltime te entertainen maar je kind midden in de nacht te laten huilen vind ik wel het andere uiterste. Vaders moeten hun rol oppakken.
3 likes
Maar in dat artikel schrijft hij toch dat hij zelf langer blijft liggen? Dat doet hij toch zelf. Dat is verantwoordelijkheid nemen, iets waar je geen zin in hebt toch doen.
Het is veel voordeliger om meer inkomsten te genereren door zorgen en werken egaal te verdelen.
Allebei part-time werken levert evenveel op als een kostwinnaar en is op de lange termijn zelfs
winstgevender.
Maar dan moet je dat wel willen, Dan moet je als man wel daarvoor gaan staan. Misschien dat je baas inderdaad in het begin tegensputtert maar dan verandert er natuurlijk niets. In mijn opinie is het meer een kwestie van niet willen dan niet kunnen.
Ik ben het helemaal met je eens dat ouderschapsverlof gratis en gelijk in hoeveelheid voor vaders en moeder moet zijn. Maar ook over Zweden las ik verhalen dat ondanks het vaderschapsverlof, moeders nog steeds voor hun kinderen doen dan vaders.
Ik denk ook wel dat je over kinderen moet nadenken voordat je eraan begint 
De gedachte dat vaders zorg moeten dragen voor hun kinderen zal veel ruimer moeten leven in de maatschappij.
Ja dat is dus de mental load die vrouwen vaak ook nog 100% moeten dragen
kun je wel leuk de vuilnis buiten zetten en 3x per week koken maar dan ben je er dus nog niet 
Ik heb vandaag na beschamend lang dubben mn schoonmaakster geappt dat ik dr doorbetaal (met terugwerkende kracht), ze had al eerder aangegeven dat ze het financieel niet makkelijk hebben (haar man is tandarts ofzo maar had ook problemen met iets?), toen had ik het al aangeboden maar dat wilde ze niet en ze zou appen als het te moeilijk werd maar eigk is het oneerlijk dat ik de bal bij haar leg. Ik heb ook enkele opdrachtgevers die me nu doorbetalen ondanks dat ik niet werk en ben daar heel dankbaar voor.
Verder gaat de nieuwe podcast van damnhoney over validisme en corona, vond het echt prettig om te luisteren. Ze tippen ook de documentaire crip camp (staat op netflix) en ik wil echt iedereen aanraden die te kijken.
Echt zo mooi, positief en strijdlustig. Voelde meer als een soort film dan echt als een docu.
edit: ik wist dus niet of er een validisme topic is.
10 likes
Misschien kan je je vader vragen hoe hij het zou vinden als iemand zoân opmerking jou zou maken als je aan het hardlopen bent? En dat je het dus om die reden daarom ook maar niet doet.
Lijkt me wel heel lastig om je eigen vader op zoiets (dus dit specifieke geval) aan te spreken.
4 likes