Het is super herkenbaar. Ik zat ooit in een vereniging, waarmee we elk jaar op weekend gingen. Een vriendin van mij wees me daar toen op en sindsdien kan ik het niet meer ’ ontzien’ ! We hebben daar de mannen toen op aan gesproken, en het jaar erop gezegd dat wij niets meer deden. Godzijdank was er een pizzeria in de buurt voor ons avondeten, maar dat vonden die mannen dan ook eer grappig… Het gekke is dat mijn vriend in die groep van niets-doende mannen zat, terwijl dat hij thuis best veel doet. Maar wel altijd de welomlijnde taakjes zoals boodschappen, koken of stofzuigen.
Op mijn werk is het trouwens gelijkaardig. Onlangs had een mannelijke leidinggevende bij ons een keer de handdoeken gewassen, en dat hebben we geweten… Hij heeft daar zelfs een mailtje voor rondgestuurd.
Vroeger hadden wij iemand die dat standaard deed bij ons, een vrouw maar sinds zij is opgevolgd door een man valt het mij op dat veel vrouwelijke werknemers dat soort taakjes vaak doen… En wat je zegt klopt volledig. Dat is tijd die wij niet besteden aan ‘carrière maken’
