Maar dat je even veel kunt doen in minder tijd is voor heel veel branches ook niet zo toch? Een verpleegster/verpleger die 24 ipv 40u werkt, prikt toch gewoon “minder” infusen aan? Ik kan zelf bijv niet hetzelfde aantal cliënten zien als ik minder ga werken (orthopedagoog).
Ik vond het in de (in elk geval eerste) aflevering dus erg overkomen alsof je dus slecht kiest als je voor parttime kiest.
Moest ook wel lachen om dat: ja na de studie en voor de kinderen al parttime gaan werken! Toen dacht ik: oh ik fuck het helemaal op
- ik ben al deeltijd gaan studeren & werken omdat ik kinderen kreeg tijdens m’n studie 
! Next level 
Over die financiële onafhankelijkheid; ja ik verdien deeltijd bijna net zoveel als mijn man voltijd (24 tov 40u), alleen heeft hij ook nog een leaseauto, die tel ik dan niet mee maar is eigenlijk ook inkomen.
Misschien ben ik gewoon bevooroordeeld dat ik het niet ervaar. Ik wil bijv as jaar een dag stage gaan lopen, om nog weer een papiertje erbij te halen. En de oplossing is dan voor ons zo simpel: m’n man gaat een dag minder werken. Zodat ik dat kan doen; want ik wil dat.
Maar ik zou NOOIT voor altijd meer dan 3 dagen willen werken (nu dus tijdelijk 4 voor een half jaar). Ik wil het niet én vind het gewoon minder praktisch, dat eerste jaar telkens kolven, op netto minder slaap etc. Er weer 3-4mnd uit voor verlof. (Ja dat zijn allemaal keuzes, maar in combinatie met die keuzes, die mijn man niet kán overnemen biologisch, vind ik het dus niet praktisch).
En ik ben denk ik bevoorrecht met een vent die verzot is op schoonmaken
? Ervaar ook 0,0 druk om te stofzuigen op m’n “vrije met kinderen”-dag.
Ik heb echt vanaf kleuter af aan 1 levensdoel gehad: kinderen en een groot gezin.
Dat wat ik het aller leukst vind, wil ik (indien mogelijk), het meeste doen netto in de week. Dat is voor mij de kinderen. Dus wil ik meer bij de kinderen zijn dan met m’n carriere. Tot de kinderen heb ik (studie + baan + bijbaan) wel altijd 50-60u gewerkt. Maar ja, toen kwam die droom uit en was het snel minder!
Als je paardrijden het allerleukste vind, en je hebt de mogelijkheid: koop een paard en doe dat het grootste deel van je tijd denk ik dan. Zodra dat paard in je stal staat: ga minder werken dagelijks rijden als je dat wilt. En dan zorg je dat je daar samen uitkomt…
Mijn man zou graag een stap in z’n carrière zetten, maar dat wordt dan naar ‘t buitenland regelmatig (voor enkele dagen). Basically betekend dat dat ik dan moet stoppen met werken (want ik werk redelijk onregelmatig). Dat wil ik niet. Dus dat gebeurd niet, niet nu. Als de kinderen groter zijn en dus bijv best een keer alleen kunnen eten oid, ja dan wel weer.
Overigens is het wel een van de redenen waarom ik vroeg kinderen wilde (als gegeven), dan hebben we “daarna” (als ze ouder zijn en dus zelfstandiger) beide nog tijd om eventueel carrière te maken als we dat willen. Ik hoop met 30/32jr klaar te zijn met biggen 
.
En, als je wel samen kiest om voor de carrière van 1 te gaan. Zoals mijn ouders kozen.
Nou, dan moet je dat op papier ook regelen. Mijn vader heeft ALLES gedeeld met de scheiding, want mijn moeder had zijn carrière mogelijk gemaakt. En hij heeft haar daarna geholpen (financieel) met een opleiding die ze wilde doen etc. Terwijl zij vreemd was gegaan, maar dat vond hij er los van staan dat ze 20jr daarvoor deze keuze samen hadden gemaakt.
Ik vind het dan ook shocking dat die ene vent met die bloemenstand zei: “nou ja dat is dan haar pakkie an.” Doeiiii 
Dan heb je imo een klap van een molen gehad.
Waarom is precies het gratis maken van kinderopvang trouwens vaak de genoemde potentiële oplossing? (Serieuze vraag, niet sarcastisch). Is de oplossing niet lonen rechttrekken zodat het niet meer uitmaakt wie er minder gaat werken om thuis te zijn? Als je beide niet wilt dat je kinderen 5 dgn elders zijn.
- volgens mij is dit verhaal veel te lang geworden en deels totaal irrelevant
. En ik weet ook eigenlijk helemaal niet of ik mezelf feministisch vind, is echt een onderbelicht thema in mijn gedachten merk ik!
-