Ik lees graag mee in dit topic, vind dit een lastige. Ik ben zelf psycholoog bij een hele complexe, vaak fors getraumatiseerde doelgroep en ik werk met een methodiek die juist niet veroordelend is. Ik ben zelf wat alternatief (neuspiercing, felgekleurd haar, docs), en kleed me op werk wel richting mijn stijl, maar de nette variant. Het is juist belangrijk om neutraal te zijn hierin. Zeer uitgesproken zijn over m’n seksualiteit of juist wegmaken zijn alletwee uitersten die niet perse helpend zijn om de cliënt z’n eigen perspectief te vormen en kunnen juist bedreigend zijn (is mijn ervaring). ik heb mijn Social media ook afgeschermd. Je kunt ook echt jezelf zijn als psycholoog, maar je tegelijkertijd je neutraliteit behouden. Ik weet 100% zeker dat mijn cliënten (met forse complexe problemen, dat besef ik me goed) niet gebaat zouden zijn bij een dergelijke aanpak waarbij de therapeut zo aanwezig is. Maar ik hoor ook graag jullie perspectief (here to learn!).
Edit: ik ben altijd voor de middenweg. Kun je niet bewust zijn van je seksualiteit (wat ik wel degelijk ben), maar tegelijkertijd dit op een andere manier uitdragen waardoor je neutraliteit kan behouden worden?