Heeft jouw man dan ook jouw achternaam achter de zijne gezet? Want dat zou echt een compromis zijn natuurlijk.
Mijn achternaam vind ik mooier dan welke Nederlandse achternaam dan ook (en zie ik als onderdeel van mijn deels niet-Nederlandse identiteit), dus ik verkondigde als zesjarige al dat ik sowieso mijn eigen naam zou houden. Ik vind dat eigenlijk ook logisch, de mooiste naam kiezen.
Nee, dat heeft hij niet gedaan. Hebben we het ook niet over gehad eerlijk gezegd! Dat had ook nog gekund (en is idd eigenlijk pas een echt compromis) maar we waren allebei met deze al tevreden
@anon50301661 haha, ja kan me voorstellen hoor, het was echt stom. Gelukkig is ie verder wel leuk 
En ik moet zeggen⊠ik gebruik zijn achternaam nooit, ook niet op mijn CV bijvoorbeeld en hij doet er nooit moeilijk over, dus hij is wel wat bij gedraaid
Toen ik geboren werd waren mijn ouders niet getrouwd en daarom konden ze mij toen niet de achternaam van mijn moeder geven. Achteraf gezien ben ik blij, want ik heb nu een mooiere achternaam haha. Ik vind het nog steeds wel super mooi dat mijn moeder en vader het beiden graag wilden.
Mochten mijn vriend en ik een kindje krijgen dan laat hij het ook helemaal aan mij. Hij heeft zelfs weleens gezegd dat hij mijn naam zou aannemen als we gaan trouwen. Ik ben wel benieuwd hoe zijn vader en opa dan gaan reageren, want hij is de zogenaamde stamhouder 
Ik vind het echt niet okĂ© dat hij ĂŒberhaupt in discussie gaat met je als jij al hebt aangegeven je eigen achternaam te willen aanhouden. Ik weet niet wat je reden precies was maar ik vind het heel vreemd dat hij daarna alsnog een compromis wil sluiten in plaats van jouw keuze te respecteren.
Ik vraag me ook af in hoeverre het honderd procent de eigen keuze van de vrouw is om de achternaam van de man aan te nemen. Uiteindelijk zijn onze gedachten ook gevormd door wat als normaal wordt gezien en wat we om ons heen zien.
Technisch gezien heb je natuurlijk gelijk, maar ik denk wel dat het een feit is dat veel mannen nog zo denken, omdat ze zo zijn opgevoed. En daardoor misschien niet direct in staat zijn om zonder discussie te zeggen: oke is goed. Daarbij komt dat mijn man voor een deel (thuis zeg maar) in een niet-nederlandse cultuur is opgegroeid, waarbij dit soort dingen ĂŒberhaupt niet besproken worden (even heel kort door de bocht) en het gewoon een vaststaand feit is dat de vrouw de naam van de man aanneemt.
Voor mij heeft hij 2 relaties gehad waarbij de vrouw ook vanuit traditie zonder meer zijn achternaam zou hebben aangenomen. Dat bij elkaar genomen maakte dat hij in ieder geval nog nooit heeft stilgestaan bij een andere optie en er gewoon vanuit ging dat ik dat ook zou doen.
Neemt niet weg dat het inderdaad niet oke is. In gesprekken hierover met elkaar zijn we hierin wel naar elkaar toe gegroeid en hij begrijpt mijn standpunt nu ook zeker. In die zin heb ik hem moeten leren dat er andere opties zijn.
Reden dat ik voor deze constructie gegaan is omdat hij het uiteindelijk ook heel fijn vond als ik zijn achternaam zou dragen. Ik heb daarover nagedacht en waar het mij voor mij persoonlijk om ging is dat ik graag mijn eigen achternaam wilde blijven houden, in het dagelijks leven en hoe ik genoemd word. Met hoe we het nu hebben gedaan, hebben we beide kunnen realiseren en voelt het voor ons goed zo.
Ik vind de discussie vooral heel interessant omdat ik er nu middenin zit. Het bericht van @Crusti_Croc voelt voor mij ook vrij hard, juist omdat ik niet wĂ©Ă©t of ik er echt achter sta. Het is voor mij best een lastige keuze, om feministisch te zijn maar tĂłch de naam van mijn man te willen. Daar heb ik een paar redenen voor, maar geen heel zwaarwegende. Het lijkt me gewoon âwel leukâ, omdat ik mijn achternaam niet zo leuk vindt en die van hem wel.
Het verbaast me in veel reacties hier hoeveel waarde er aan een achternaam wordt gehangen. Dat je als vrouw geen eigen persoon meer zou zijn, dat je je identiteit op geeft. Mijn identiteit staat compleet los van mijn achternaam, misschien dat ik er daarom niet zoveel problemen mee heb om hem te veranderen. Het is maar een woordje. Ik vind het gewoon wel een gezellig idee en het lijkt me handig om de achternaam van mijn kind op mijn id/rijbewijs te hebben staan, vooral met reizen bijv. Maar goed, als je je identiteit ophangt aan je achternaam snap ik dat je die niet zomaar wilt veranderen.
En ik ben het ermee eens dat het niet goed is om als vrouw je naam te móeten veranderen, maar op andere vrouwen neerkijken die het wél doen vind ik best wel kortzichtig. Maar goed, meerdere mensen hier hadden ook al gezegd dat het niet per se om de persoonlijke overwegingen van individuën gaat, maar om het systeem. Dus dat maakt mijn individuele casus niet zo relevant voor de discussie.
Ik heb er geen probleem mee als vrouwen hun naam willen veranderen om wat voor reden dan ook, maar ik trek wel even mijn wenkbrauwen op als de reden een niet-bestaand probleem is.
Ik ken bijvoorbeeld een stel dat het jammer vond dat de man een lelijke achternaam had, terwijl de vrouw juist zoân mooie achternaam had. Nu zat het hele gezin opgescheept met de lelijke naam. Ja, dat hoeft dus niet hĂš.
Hetzelfde geldt voor het zogenaamde ingewikkelde proces van een andere achternaam dan je kinderen hebben. Je kunt als gezin graag dezelfde naam willen hebben, omdat je dat een fijn gevoel vindt, bijvoorbeeld. Dat moet je zelf weten, maar het is niet raar of lastig als jij als moeder een andere achternaam hebt. Als dat je enige reden is, dan denk ik: probeer eens buiten het gewone stramien te denken en te kijken of je je misschien prettiger voelt bij een andere optie. Want die zijn er gewoon.
Ik vind deze achternaamdiscussie heel interessant, want het houdt mij ook bezig. Ik zou zelf bv nooit de achternaam van mijn vriend aannemen, voelt voor mij gewoon niet goed. Voor toekomstige kinderen zou ik (en mijn vriend ook) graag allebei onze achternamen geven, echt lelijk dat dat in NL (nog) niet kan.
Ik vind dat ergens ook wel een mooi iets, maar vraag mij dan af hoe het dan gaat als je kind dan kinderen krijgt? Krijgt dat kind dan 3 of 4 achternamen? Of moet jouw kind met de dubbele achternaam dan alsnog kiezen welke je doorgeeft?
Kind dat al een dubbele achternaam heeft, geeft aan zijn/haar kind enkel het eerste deel van de naam door (Jansens Peeters => enkel Jansens). Om niet te eindigen met 16 namen idd.
Daarom is voor sommige mensen de volgorde van die dubbele naam belangrijk: als je echt je naam generaties lang wil doorgeven, moet je eerst komen (Jansens, want Peeters valt bij het kleinkind weg). Als er discussie is tussen de partners wie eerst komt, dan kan dit opgelost worden door alfabetisch ofwel lotje trekken door de ambtenaar (onschuldige hand)
Ik ben hierom altijd heel blij dat mijn vriend Spaans is en we eventuele kinderen volgens de Spaanse gebruiken een dubbele achternaam mogen geven. In Spanje was het overigens gebruikelijk dat de naam van je vader eerst kwam en je die naam dus ook doorgaf. Sinds een paar jaar mag je zelf de volgorde kiezen en staan ze standaard in alfabetische volgorde. Dat leidt nu wel weer tot het probleem dat sommige achternamen (die beginnen met een letter aan het eind van het alfabet) dreigen te verdwijnen haha.
Ik vind het zelf nog weleens verwarrend omdat de achternaam van mijn vriend dus niet overeen komt met de naam van zijn ouders en ik de namen van zijn ouders dus niet meteen herken. Maar dat is gewoon een kwestie van wennen denk ik. Ik hoop dat het in Nederland ook snel mogelijk is om een dubbele achternaam te geven!
Dat is niet bekrompen, want er is hier duidelijk een systeem. De redenen die jij noemt, zoals het gewoon leuk vinden, de naam van de man mooier vinden, de naam van de vader niet meer willen⊠als dat zo was, zouden andersom ook ongeveer net zoveel mannen de achternaam van hun vrouw aannemen. Want vrouwen kunnen net zo goed een mooie achternaam hebben en mannen kunnen net zo goed ruzie met hun vader hebben. Dat betekent niet dat per definitie elke individuele vrouw die de achternaam van haar man overneemt, daar geen weloverwogen keuze in heeft gemaakt. Maar als je het op grote schaal bekijkt kun je wel degelijk stellen dat er iets aan de hand is. Dus jij hoeft je ook helemaal niet te verantwoorden, daar vraagt ook niemand om. Het gaat niet om individuele gevallen.
Even als reactie hierop: op deze documenten wijzigt je achternaam dus niet. Hier blijft altijd je eigen achternaam staan. Je kunt wel e/v Achternaam partner (echtgenoot of echtgenote van) erop laten zetten.
Ja dat bedoel ik, dat hij er in ieder geval op staat. Je schijnt officieel als je alleen met je kind reist schriftelijke toestemming van de andere partner nodig te hebben om je kind mee de grens over te nemen, en ik hoop dat dezelfde naam erop iig aantoont dat ik familie ben en het ok is. Niet dat dat nou zo vaak gebeurt hoor, maar toch handig
Ja maar dat kan dus ook als je je eigen naam houdt. Ik heb dat ook zo gedaan.
Natuurlijk mag jij er gewoon voor kiezen om de naam van je partner aan te nemen als jij dat liever wilt. Maar dat het op je documentatie komt te staan is niet een argument voor het aannemen van de naam van je partner, dat kan sowieso als je getrouwd bent. 
(Jouw man kan dan ook jouw naam er op laten zetten).
Oooh zo, nu snap ik wat je bedoelt! Oh dat wist ik helemaal niet, ik dacht dat je het naamgebruik moet aanvragen om ervoor te zorgen dat de naam van de ander op jouw paspoort enzo mag komen staan.
De naam van de man overnemen is, feitelijk, een erfenis van het Patriarchaat, wat een samenleving was waarin de vrouw onderdrukt werd. Ik denk dat het heel goed is om alles wat overgenomen wordt uit een samenleving waar vrouwen systematisch onderdrukt worden onder de loep te nemen. Hoe klein dan ook.
Pfffff ik ben door deze discussie zo aan het twijfelen gebracht dat ik besloten heb de beslissing uit te stellen. Heb de namen die ik gewijzigd had op social media even teruggedraaid en ga even afwachten of âhet antwoordâ nog tot me komt ofzo.
Ben je pas getrouwd of ga je binnenkort trouwen? Je mag altijd de naam van je partner gaan gebruiken hé? Je hoeft niet nu te beslissen. Je zoon heeft denk ik al de achternaam van je partner?
Voor mij waren dit de redenen om het niet te doen:
Redenen van mijn schoonzusje om wél haar naam te veranderen:
Voornaam gebruik je wel als aanspreekpunt dus papa Henk, mama Henk en zoon Henk en dochter Henk is wel lastig maar natuurlijk zijn er mensen die hun voornaam veranderen, dat mag je ook vrij makkelijk doen, itt je achternaam (die je dus ook niet verandert ook al neem je de naam van je partner aan).