Ik denk niet dat dit ligt aan waar je woont maar het gewoon een feit is dat er een heel deel van de vrouwen is die niet naar buiten durft met gegronde redenen zoals @flamoes noemt.
Ik woon zelf in een grotere stad en flamoes dacht ik ook en ik vind het niet eng om savonds buiten te zijn maar ik heb ook vriendinnen die in diezelfde stad dat absoluut niet willen. Ik denk dat het een deel cijfers, een deel ervaringen en een deel opvoeding is.
1 like
Ja, sinds ik een paar jaar geleden 's avonds in het donker ben ingesloten en aangerand door een groep jongens. Ik woonde toen in een grote stad, nu in een kleinere, maar voor mijn gevoel maakt het eigenlijk niet zo veel verschil.
Ah nee wat vreselijk voor je! Was je alleen toen?
1 like
Ja, ik was toen gewoon even een rondje aan het wandelen. Inmiddels is de angst wel gezakt hoor, en ik heb nu ook een zakmes aan mijn sleutelbos, dat helpt wel een beetje. Maar ik denk dat het altijd wel een beetje op de achtergrond blijft bestaan.
Oh wat naar 
dan kan ik me goed voorstellen dat je het niet prettig vind om alleen over straat te gaanâŚ
Echt bizar, ik snap heel goed dat je dat met je meedraagt. Ik heb ook een paar nare ervaringen die gelukkig nooit zo ver zijn gekomen, maar dat zorgt er nog altijd voor dat ik eigenlijk buiten en alleen continu op mân hoede ben.
Herkenbaar 
wat knap van je.
die angst overvalt me soms opeens als het donker wordt
1 like
Ik studeerde net in een nieuwe stad, woonde er echt net. Fietste naar huis en merkte dat er iemand achter me aan fietste maar was ook bijna thuis. Hij leek weg maar toen ik thuis was heeft hij me aangerand. Was om drie uur âs nachts en ik was dronken, dus heb me lang geschaamd en was er daarom ook niet open over. Na een jaar verhuisde ik naar een straat met veel cafeâs en voelde ik me een stuk veiliger. Inmiddels woon ik weer in dat buurtje maar voel ik die angst niet zo vaak meer. Soms is het er opeens maar niet echt voorspelbaar wanneer. Heb het er laatst met veel mensen over gehad en het is echt verbazingwekkend hoeveel vrouwen met iets soortgelijks te maken hebben gehad.
3 likes
Daar dacht ik ook aan! Waarom zijn het weer domme mannen die helemaal doorgedraaid zijn?
4 likes
Nee, heb ik inderdaad niet gedaan. Achteraf had ik dat willen doen. Op dat moment deed ik een introductieweek, schaamde ik me en wilde ik er ook geen tijd aan besteden. Nu is het 8 jaar geleden en heeft het geen zin meer. Wat ook wel mee speelde is dat ik net op mezelf woonde en daar in niet wilde falen. Ik wilde laten zien dat ik er klaar voor was en me verantwoordelijk zou gedragen.
Wat goed dat jij dat wel gedaan hebt! Voelde je je serieus genomen door de politie, behandelden ze je goed?
1 like
Dit is waarschijnlijk ook vol vooroordelen maar ik vind relschoppen zoân incellenhobbyâŚ
9 likes
15 likes
Geen relschopperij maar Letland:
Ik vond dit best een aardig artikel.
âIk werd voor een nieuwe baan gerekruteerd toen ik vier maanden zwanger was, dus het leek me onwaarschijnlijk dat ik die zou krijgenâ, vertelt Odina. âMaar de financieel directeur â een vrouw â zei: Laila het is geen ziekte, je neemt verlof en dan kom je weer terug. Dat was een openbaring.
Wat kan er wel geleerd worden van de ervaring van deze kleine EU-lidstaat zonder quota? Eigenlijk vooral, zeggen Steinbuka, Odina, Tetere en Egle, dat vrouwen elkaar een beetje moeten helpen. âIk kijk altijd in welke stewardessen meer potentie zit en wie promotie kan makenâ, zegt luchthavendirecteur Odina. âVrouwen die de top al hebben bereikt, kunnen de carrières van jonge collegaâs makkelijker maken door voor meer flexibiliteit te zorgen. En door vooral niet te benadrukken hoe vreselijk zwaar het is om werk en gezin te combineren. Dat schrikt af.â
11 likes
Veel Letse jongens gaan in het buitenland werken en studeren, ook meisjes doen dat wel maar in mindere mate. Enerzijds omdat de lonen daar hoger zijn en onderwijs van hogere kwaliteit. Anderzijds omdat dit ook voor de topfuncties op gaat. Een groot deel van de Letse jeugd droomt van een goed betaalde baan met perspectief en vaak lukt dat in het buitenland, vooral Duitsland en de UK. Ze komen vaak niet terug, er is dan ook al jaren een bevolkingskrimp. Letland heeft de laagste lonen van de EU.
3 likes
Er schoot me vandaag iets te binnen en ik ben benieuwd naar jullie visie.
Ik kijk sinds een tijd met veel plezier naar drag race en ik vind het spelen met gender ook zeker bijdragen aan maatschappelijke visie etc. Van de serie heb ik geleerd dat de mannen (meestal) een soort ander mens worden in hun dragpersona, of een ander deel van hun persoonlijkheid belichten. (Ik hoop dat ik het allemaal goed verwoord, laat vooral weten als dat niet zo is.) Deze mannen nemen een ander geslacht aan (meestal), een vrouwennaam, soms heeft dat persona ook andere karaktertrekken en je refereert naar iemand in drag als zij/haar/vrouw/queen/etc. Ik was het laatste seizoen aan het kijken en daar zei een dragqueen in een discussie âiâm a grown womanâ. En toen dacht ik opeens: oke, maar⌠je bent eigenlijk alleen een vrouw als je in drag bent en de rest van de tijd ben je een man, met alle mannelijke privileges die daarbij horen. Is het âeerlijkâ om naar jezelf te refereren als vrouw, maar niet door alle shit heen moet waar vrouwen heen moeten in het leven? Natuurlijk krijgen queens ook heel veel dingen over zich heen, maar dat vind ik hier even los van staan. Ook vind ik transgender personen hierbuiten vallen, want ik vind dat iedereen zijn/haar/hun gender/geen-gender mag bepalen, maar het gaat mij hier even om het tijdelijke karakter van de gendertransformatie.
Toen kwam bij me op dat drag misschien wel seksistisch is. Het is een soort persiflage van een vrouw. Op een bepaalde manier reduceert het vrouwen tot veel make-up, sexy kleding, hoge hakken, rondingen en âvrouwelijke maniertjesâ.
Ik ben benieuwd wat jullie van deze twee punten vinden 
2 likes
Ja, ik vind zeker dat het seksistische trekken heeft. Kleding en make-up horen voor iedereen te zijn, maar borsten en heupen opplakken⌠daar voel ik me ongemakkelijk bij. Ook omdat bijvoorbeeld âfishyâ wordt gebruikt (afgeleid van de geur van een biovagina) om aan te duiden dat iets erg feminien is. Dus je draagt wel de uiterlijke kenmerken uit van een âvrouwâ, maar maakt zaken als vaginale geur belachelijk.
Er was ook veel kritiek dat in Rupaulâs drag race alleen cismannen deelnamen, maar daar is gelukkig verandering in gekomen.
4 likes
Ja ik voel dat ook soms wel zo. En ik vond het ook moeilijk om daarop te reflecteren bij mezelf, wat doet dit met mij en in hoeverre is dat gerechtvaardigd gezien de context waarin het staat? Interessant dat je het ter sprake brengt dus
Er zijn veel verschillende typen drag, maar wat @Biscotti al aangaf: bij sommige drag queens voelt het alsof (mijn) vrouw-zijn wordt gereduceerd tot tieten, kont, en heupen (en natuurlijk ook wel alleen in de âgoedeâ verhouding).
Bij andere typen, de meer abstracte kunstige drag queens, vraag ik me juist af waarom dat wordt opgehangen aan vrouwelijkheid, en niet gewoon kan âzijnâ.
Nou ja, er is me weleens een ongemakkelijk gevoel bekropen, en ik weet dus ook niet goed wat dat voor mij betekent - maar ik kijk ook gewoon nog steeds met plezier naar het programma.
1 like
Hier wordt wel vaker over gesproken dus je bent niet de enige. Vaak ook op Reddit dus daar zijn weer allemaal verschillende meningen te horen.
Misschien interessant om dit door te lezen:
Zelf heb ik er minder problemen mee maar vond dit wel interessant
1 like
Hahah ik had precies hetzelfde! Hoe debiel hè. Volgens mij stond ik bij koopcontract als 1ste en bij de overdrachtspapieren was ik 2de.
We hadden navraag gedaan bij de notaris en dit was idd gebruikelijk. Echt van de zotte
1 like