Eens.
Toen ik vijftien was zat ik achter de kassa bij een supermarkt en had een bedrijfsoverhemd.
Ik kleedde me meestal op het werk om en toen ik daar eens mee bezig was, kwam mijn teamleider binnen.
Ik had net alle knoopjes dichtgedaan toen hij zei;’ je mag die bovenste knoopjes wel open laten hoor, dan heb ik ook nog wat leuks om naar te kijken 
’
Ik was zo bleu als wat, en zei er niets van. Later heb ik het aan een klasgenoot verteld die bij diezelfde supermarkt vakkenvuller was, en hij is toen heel boos naar de bedrijfsleiding gestapt.
Hij werd weggestuurd met de boodschap dat het vast “een geintje” was. De teamleider is nooit aangesproken.
Een paar dag later werd mijn collega medegedeeld dat hij voortaan alleen in het magazijn mocht werken en even later werd z’n contract niet verlengd 
Ben hem jaren later, toen liepen we beide al tegen de 30, nog eens tegengekomen en hij begon er meteen over, dat hij “meer had moeten doen”. Zoveel jaar later zat hij er nog steeds mee 
*Detail, die teamleider lag in die tijd in scheiding omdat hij het met een 18e jarige medewerker had aangelegd…
Daarmee wil ik dus zeggen dat uit alleen het verhaal van @Adje en mijzelf al blijkt dat het extreem moeilijk is om klokkenluider te zijn.