Wat gepast of ongepast is verandert sowieso met de tijd. Tot niet zo lang geleden kon een grote groep in NL nog lachen over typetjes van Wendy van Dijk en meneer Chung in Ik hou van Holland. Dat is nu gewoon echt niet meer gepast (mijn mening). Zo’n nazi type van Rundfunk kan in mijn beleving nu wel omdat het extreem stereotype/absurd is neergezet en omdat er gelukkig al veel tijd over WOII heen is inmiddels. Maar kan me voorstellen dat directe slachtoffers van WOII er nog steeds niet om kunnen lachen (of juist weer wel, zal ook heel persoonlijk zijn). De discussie over wat wel/niet gepast is, is juist een belangrijke om te voeren omdat we daar informele normen mee creëren. Al wordt het er allemaal niet humoristischer op 
en ja je kan ook zeker wegkijken als iets je niet bevalt en we hoeven ook niet van elke mug een olifant te maken maar iets “triggert” je met een reden. Het is fijn als er dan een gesprek mogelijk is.
Eens, maar is dan niet de waarde van ‘humor’ deels dat het schuurt, dat het mensen aan het denken zet en het gesprek over die‘triggers opgang brengt. Als je zoals @wompie zegt
bepaald dat bepaalde onderwerpen niet onder humor vallen, gaat dat hele stuk dan niet verloren? Dan is er juist geen gesprek mogelijk, want het hele onderwerp is taboe.
Als een grap slecht of lui of gemakkelijk of ongepast is, is juist het gesprek over waarom dat is tien keer interessanter dan zeggen: het onderwerp is sowieso niet geschikt voor humor, want het raakt mij persoonlijk.
Sowieso komen er veel mannen weg met heel middelmatige comedy waarmee je als vrouw nooit op een podium zou komen (Patrick Laureij, looking at you)
Ik vind het dus wel een heel groot verschil of Johan Derksen het zegt of Theo Maassen. Totaal iets anders.
Cabaret is er onder andere om mensen en de maatschappij een spiegel voor te houden en soms houdt dat in dat ze dingen extreem neerzetten of heel beledigende dingen zeggen. Maar vaak wel in context, ja ook dat liedje van Maassen moet je in een bepaalde context zien. Als je dat niet ziet en alleen de regels van ‘je maakt mij de pis niet lauw’ hierboven neerzet en dat als vrouwonvriendelijk en grof neerzet dan snap je het imo niet. Ook prima ieder zijn smaak, maar een cabaretier censureren lijkt mij geen goed idee.
Wat Maassen met dat nummer laat zien is in mijn ogen juíst de hypocrisie van veel mensen.
Cabaret is een kunstvorm en een vrije expressie met vaak kritiek op de maatschappij. En daar hoort voor mij bij dat ze alles moeten kunnen zeggen wat ze willen. Een maatschappij waarin dat niet meer kan vind ik heel erg eng als ik eerlijk ben. Dan kan je beter in Rusland of Noord Korea gaan wonen.
Even voor mijn begrip; zeg je dat je alles moet kunnen zeggen zolang je het maar in een kunstvorm giet? (En als dat niet kan ga je als land richting Rusland/Noord-Korea?)
Ik vind het vaak ook gewoon grappig sorry ja ook Ricky Gervais vind ik (soms) hilarisch. En ik kan ook vaak wel lachen wanneer er grapjes worden gemaakt over bijvoorbeeld de islam, terwijl mijn partner dat vaak juist te ver vindt gaan. Smaken verschillen, humor verschilt. Ook een beetje gek als wij gaan bepalen voor bepaalde minderheidsgroepen dat iets absoluut niet kan?
Jee jij weet alles ook lekker plat te slaan.
Maar ik vind kunst censureren niet echt een teken van een open en vrije samenleving nee.
En ik vind inderdaad dat je alles moet kunnen zeggen als je het in een kunstvorm giet.
Dat betekent overigens niet dat ik vind dat je dat altijd maar moet doen omdat het kan. Maar uit principe vind ik wel dat het moet kunnen. Lijkt me niet echt fijn dat ‘men’ gaat bepalen wat allemaal wel en niet kan, dat wordt een glijdende schaal.
Daarom stel ik de vraag, zodat je het kan uitleggen, want dat is wat ik eruit haalde. Maar wie bepaalt dan wat kunst is en wat geen kunst is? Of is dat juist de discussie? (Niet iedereen is overigens in staat om ergens kunst van te maken dus dan maak je ook een groep monddood?)
Het gaat mij er niet om dat bepaalde onderwerpen “verboden” moeten worden of taboe zijn. Maar laten we gewoon accepteren dat onderwerpen als seksisme, misogynie, homofobie en racisme niet zo grappig zijn. En toevallig is het merendeel van de mensen die wenen “je mag tegenwoordig ook niets meer zeggen” idd middelmatige, oudere, witte mannen die maar gewend zijn alles te mogen zeggen zonder weerwoord. Humor is daarin imo een van de zwakke schilden die daartegen wordt gebruikt.
Dat specifieke rundfunk ken ik niet, dus daar heb ik geen mening over, maar idd genoeg dingen die we vroeger grappig of normaal vonden, waarvan we nu denken “ugh didn’t age well” en dat is alleen maar ok volgens mij.
Nou ik vind dat als iemand op een podium gaat staan en zichzelf cabaretier noemt je het wel al kunst kan noemen. En je merkt als snel genoeg of het inderdaad cabaret is of niet en of het mensen aanspreekt of niet. Dus een theater beslist wat het inkoopt op basis van vraag en aanbod lijkt me.
En alle andere expressievormen zoals dans, fotografie of schilderkunst zijn ook kunst. Of dat amateuristisch is of mooi of lelijk of beledigend bepaalt ieder voor zich. Daar hoeft van mij niemand iets voor te ‘bepalen’ wat mij betreft. Juist niet.
En je hoeft toch geen kunst te maken om jezelf uit te drukken? Dat doen wij hier toch ook niet en toch hebben we een discussie ergens over. Ik voel me met mijn beperkte creatieve talenten zeker niet monddood. Laten we alsjeblieft niet de hele goegemeente kunst laten maken 
Vind ik dus meevallen. Ik kán grapjes over mijn gender of mijn geloof dus gewoon grappig vinden, als ze goed zijn zijn ze goed.
Eens. Ik hou helemaal niet altijd van dat hele brave en politiek correcte. Soms mag het wat meer lagen hebben en complex en weet ik het wat, maar hard en af en toe een belediging mag van mij soms ook. Juist omdat het schuurt.
Los van dat ik het daar niet helemaal mee eens ben, is dit iets totaal anders (en veel genuanceerder) dan een misogyne grap/tekst van iemand uit de context trekken, en zeggen dat je daaruit al kon afleiden dat iemand niet deugt.
Ik vind eigenlijk dat er over al deze onderwerpen goede grappen gemaakt kunnen worden, en gemaakt zijn. Maar ja, helaas ook slechte. En ik vind een weerwoord alleen maar heel goed. Alleen ‘dat onderwerp is niet grappig’ is geen weerwoord, dat is einde discussie.
Ik vind dus verschil zitten tussen een grap over gender, seksualiteit of geloof e.d dus niet hetzelfde als bijv een homofobe, seksistische of racistische grap. Daar zit imo een essentieel verschil.
Ik houd best van botte, complexe of zwarte humor, maar dat kan ook zonder kwetsend te zijn. Een goede comedian weet, mijn mening, die balans te vinden. En daar valt Theo Maassen bij mij niet onder, niet alleen door het liedje uit het voorbeeld, maar ook door andere smakeloze grappen.
Soundos.
Vroeger Sara Kroos.
Ik vind dat we in Nederland iig gewoon echt weinig goeie vrouwelijke comedians hebben. Vrijwel allemaal of van die oude doos types (tineke Schouten, Brigitte Kaandorp) of van die mensen die het al 15 jaar proberen maar nooit tot echt grappig zijn gekomen.
Ik hou wel van Claudia. Niet iedereen is slecht.
Ja die mag dus ook nooit bij mij.
Ik moest eerlijk gezegd ook denken aan Rundfunk want ik vind dat echt een heel goed voorbeeld hoe je over dingen grappen maakt (zoals de gymleraar scenes). De eerste keer dat ik dat zag vond ik het echt niet grappig en zat ik echt van wtf waar kijk ik naar. Maar het is juist zo over de top en die kinderen reageren op een manier dat de grap juist niet over hun gaat maar over de absurditeit van die gymleraar.
Maar nu doe je net alsof grappen over WOII pas vanaf een paar jaar gemaakt worden. Terwijl volgens mij worden die al sinds de daadwerkelijke oorlog gemaakt. Ik vind het ook een hele rare manier van er tegen aan kijken en het effect van humor onwijs onderschatten.
Daarbij ja Ushi did not age well. Maar de grap was dat het Wendy van Dijk was die iedereen kende die zich verkleedde en ontregelende vragen ging stellen en dat ze dan deed tadaa ik ben het Wendy. Wat werkt als je dit bij Danny de Munck doet ofzo maar niet bij een Engelse acteur die geen idee heeft wie Wendy is. Kan je je afvragen of je je dan moet verkleden als Japanse televisie presentatrice en dan denken we inmiddels “dit kon ook anders, laten we dit maar niet meer doen”.
Maar er zijn genoeg cabaretiers die in de jaren 00 het toppunt van grappig waren zoals Jiskefet, de vliegende panters en natuurlijk Hans Teeuwen. En ik weet zeker dat als een gen Z er dat gaat kijken (Michiel Romeijn als heel veel dingen) dat ze de humor niet begrijpen en dat niet kunnen accepteren. En dan kan je zeggen “it did not age well” maar je kan ook net zo goed zeggen “de humor wordt niet begrepen en jullie zijn serieuze special snowflakes die nergens tegen kunnen en niet bekend zijn met overduidelijke stijlfiguren”
Ja dit vind ik ook lastig, maar ik denk dat dat vooral te maken heeft wie er uiteindelijk doorstroomt naar podia. Comedy is ook oefenen en trainen, en daarvoor moet je wel de kans krijgen. Instituten zoals Comedytrain schijnen ook niet top te zijn qua vrouwvriendelijkheid, en dan heb je het nog niet eens over dat het publiek liever naar mannen kijkt. Als ik naar mijn eigen omgeving kijk springen mannen er in ieder geval niet uit als veel grappiger.