Gierige acties #2

[Rosalala]

Mee eens hoor, maar ik denk dat er wel een verschil is tussen rij-angst hebben en daar ok/comfortabel mee zijn en rij-angst hebben/onzeker zijn en eigenlijk wel heel graag willen rijden (en er dus iets aan willen doen).

Wb dat laatste stukje ongevraagd advies, wat voor mij werkte:

Samenvatting

ik had vroeger ook vrij veel rijangst en vermeed het zo goed als altijd. Gelukkig werd daar door niemand moeilijk over gedaan want dan zou ik het echt super awkward hebben gevonden. Maar uiteindelijk waren de omstandigheden ernaar dat ik min of meer zelf móest gaan rijden en anders niet meer echt weg zou kunnen. Dat was dus een extrinsieke druk maar ik heb er wel zelf voor gekozen om toen weer te gaan proberen. Mijn strategie is geweest:

• eerst een paar opfrislessen om in een veilige situatie mezelf ervan te verzekeren dat ik wel echt rijden kón
• vervolgens zelf gaan rijden in een automaat: minder handelingen en dus minder stress
• begonnen met relatief rustige routes te rijden en nooit in de spits: 2-baanswegen op zondag, etc.
• nooit haast hebben en het mezelf, ook qua tijd, gunnen om een parkeerplek te zoeken waar ik met vertrouwen in kan staan (dus geen file parkeren)
• de routes langzaamaan steeds verder uitbouwen. Dus eerst de rustige weg, daarna iets drukker, etc.

Sommige dingen doe ik nog steeds liever niet (lang alleen of met alleen de kinderen rijden, parkeren in drukke straten, spits etc.) maar de externe dwang heeft me echt geholpen om het weer op te pakken en inmiddels vertrouw ik echt op mezelf als chauffeur en rijd ik ook ik het buitenland (België, Frankrijk, Duitsland). Alleen de ring in Parijs heb ik tot op heden niet aangedurfd

[ezw]

ik heb iets gierigs gedaan vandaag maar ik ben er best mee in mijn nopjes
vorige week had ik een heel duur maar heel mooi kleed gekocht bij ikea en vandaag lag het met 40% korting in de koopjeshoek, helemaal nieuw en ingepakt en opgerold nog
toen heb ik dat gekocht, de koopjeshoeksticker eraf getrokken en hem gelijk teruggebracht met de bon van vorige week
150 euro teruggekregen i’m not mad

edit: het was trouwens allemaal superknullig want mn moeder ging apart afrekenen met dat kleed en ik ging met de rest bij een andere kassa staan, maar ja ik had de auto supersmooth pal voor de uitgang geparkeerd (‘is handig!!’) dus de hele klantenservice heeft gewoon alles kunnen zien wat we daar aan het doen waren. twee awkward van de zenuwen giebelende vrouwen die net apart hebben afgerekend en elkaar buiten gewoon zien, een kleed van de ene op de andere kar tillen en dan komt de een super casual weer terug met - wow zó toevallig - exact hetzelfde kleed. ik had die fucking sticker ook gewoon nog aan mn hand geplakt toen ik daar stond te wachten haha. echt een gelikte operatie

[Flaure]

Hahah nice, heb je goed gedaan!
Ik vind t alleen niet gierig, maar wel logisch

[Daria]

Ik zou dit ook willen doen maar zou vast de bon niet mee hebben gehad. Waarom had jij de oude bon mee is dus mijn echte vraag

[ezw]

stond in mn ikea app!

[Daria]

Ah, slimmm

[MevrWillem]

Ik kan met recht aansluiten in dit topic. Gisteren ging ik lunchen met broer plus gezin voor zijn verjaardag. Ik zei: ook een beetje voor jullie nieuwe huis. Ze bestelden uitgebreid, meerdere gangen en drankjes. De rekening was €70 en dat is voor mijn een week eten. Ik betaald en helemaal een knoop in mijn maag. Een knoop vanwege het bedrag & de verschuiving van mijn budget deze maand. Eenmaal thuis stuurde ik toch een appje dat het erg duur was. Vanochtend zei hij dat het het toch wel jammer vond, omdat het zijn cadeau voor het huis en verjaardag was en dat hij regelmatig mijn koffie betaald. En dat hij het Tikkie wel zou betalen. Alles aan deze situatie is nu stom.

[Foefjeisthuis]

Was het van te voren al afgesproken dat jij zou trakteren? Want dan had je dat toch qua budget al kunnen inplannen?

[Broodrooster]

Hoeveel had je voor z’n verjaardag dan gereserveerd voor de lunch? Je kunt overwegen om bv dat te betalen en de rest niet? Anderzijds denk ik dat een lunch van 70 euro voor 3 volwassenen en wat kinderen (dat vul ik zo in…maar ook zonder kinderen …) een gemiddeld bedrag is ?

[MevrWillem]

Ja, ik zou betalen. Maar ik heb nooit geluncht voor een bedrag dat hier in die buurt komt. Het ís ook gierig van mij.

Dus ik moet volgende keer anders voorstellen, de taart alleen trakteren, niet meer überhaupt voorstellen. Dus achteraf had ik 1000 dingen kunnen bedenken om het handiger aan te pakken.

[MevrWillem]

We geven elkaar eigenlijk nooit cadeaus en vragen elkaar weleens mee op de koffie. Ik had €50 in gedachte, toen ik de kaart zag. Maar met smoothies, Spa roods en alles, liep het gewoon op.

[Foefjeisthuis]

Ik weet niet met hoeveel mensen jullie waren maar voor 3-4 mensen vind ik €70 voor een lunch wel gemiddeld. Maar ik snap wel dat het dan even schrikken is als het hoger uit valt dan je dacht!

Wat @Broodrooster zegt vind ik wel een goede dat je aan je broer aangeeft wat je zelf in gedachten had en dan voor de rest een tikkie sturen. Als ze dan hun nieuwe huis hebben kan je altijd nog een lekkere fles wijn, bubbels of zo mee nemen wat in je budget past!

[MevrWillem]

Ja, het is ook echt wel heel gemiddeld. Het probleem/issue speelt ook aan mijn kant, omdat ik altijd weinig te besteden heb gehad in mijn leven. En ik ga max twee keer per jaar uit eten. En ik kan niet van de ander verwachten dat ze dat weten. Hij was nu geïrriteerd en vindt het jammer dat ik heb gevraagd een klein gedeelte mee te betalen.

[Foefjeisthuis]

Snap ik!
Hopelijk heb je zelf wel genoten van het eten en van de gezellige middag!

[Solee]

Ik denk dat dit gewoon een ongelukkige situatie is want ik denk dat je ook niet vooraf aangeeft dat je max. zoveel euro kwijt wil zijn. Tenminste dat heb ik en dan kan ik soms ook balen als het oploopt.

[MevrWillem]

Het is inderdaad gewoon ongelukkige samenloop. En de lunch was gezellig tot het betalen. En ik moet zelf ook gewoon duidelijker zijn, want ik had mijn broer uitgenodigd en toen zei ik ‘ook een beetje om je nieuwe huis te vieren’.

[MevrWillem]

Mijn gevoel gaat steeds van ‘niet zeuren’ naar ‘wat veel geld’ en toch ook een beetje spijt van mijn appje. Ik moet het ook loslaten. Want ook hij mag zeggen dat hij het jammer vindt.

[simsalabim]

Weet je broer dat je zo krap zit?

[Moederteresa]

Oh ik snap je gevoel helemaal. Maar hij zal het wel begrijpen als je de hele situatie aan hem uitlegt?

[Tostibrood]

Ik denk inderdaad dat de geleerde les is dat je misschien beter geen cadeaus kan geven waarvan je op voorhand niet weet wat de uiteindelijke kosten gaan zijn. Dan had je misschien beter een cadeaukaart van €50 voor de bouwmarkt kunnen geven of thuis een uitgebreide lunch kunnen verzorgen.

Want nu heeft niemand er een fijn gevoel aan overgehouden en dat is zo zonde van het lieve idee. Jij niet, omdat je buikpijn hebt van het bedrag. En je broer niet, omdat jij nu achteraf hebt geappt dat het te duur was en hij wordt gevraagd om een deel bij te dragen aan het cadeau. Als ik heel eerlijk ben vind ik het ook best wel gek dat je dat appje en vraag om een bijdrage achteraf hebt gestuurd, tenzij het echt gaat om het verschil tussen wel en niet kunnen rondkomen deze maand.