Huh nee ik had het in eerste instantie al zo geplaatst en geen idee waar m’n quote ding daarna heen ging dus toen heb ik het 1 x aangepast en waarom er 2 x staat weet ik niet.
Ze biedt het toch wel aan? Als je elke week samen frietjes eet (ik neem aan dat alle partijen dat willen en gezellig vinden) en je elke week gaat halen en dus ook betaalt vind ik het ook raar als de andere partij niet eens een keer zegt “joh zal ik deze keer even betalen?”
Edit: sorry heel erg spuit 11 zie ik nu
@anon23429397 is er geen specialist die je kan helpen met hoe je deze situatie het beste kan aanpakken? Het zit je heel hoog en je wilt het graag kwijt, maar het lijkt me ook het beste voor jou en je gezin om deze situatie te verbeteren.
Zo’n persoon kan je helpen net deze gedachten en hoe je met je familie er over kan praten op een manier wat voor iedereen goed is.
Maar kun je niet gewoon een keer zeggen van: joh wij hebben afgelopen drie weken betaald, nu mogen jullie! En anders splitten we. Dat kan je dan best uitspreken lijkt me. En als ze dat gek vinden heb je genoeg argumenten die jij ook gek vindt om tegen te werpen hhaha.
Ik kan me alleen maar voorstellen hoe vervelend het is om dit mee te maken, en ik vind het ook heel naar voor je!
Op wat je hier schrijft wil ik wel even reageren, want deze opmerking komt op mij over alsof je vader misschien ook moeite heeft om te accepteren hoe moeilijk hij het vroeger heeft gehad. Hij weet dat als je iets nodig hebt je ervoor naar een winkel kan gaan, maw hoe je zonder hulp (liefdadigheid) je eigen boontjes kan doppen. Misschien omdat hij dat zelf heeft moeten uitzoeken en dat gelukt is en hij het desondanks ver in het leven heeft geschopt, dat hij er moeite mee heeft als problemen bij anderen makkelijk worden opgelost door anderen? Een soort calimero effect: ik had het vroeger moeilijk en heb het zelf opgelost en een ander krijgt zomaar hulp; het is niet eerlijk.
En omdat jij zijn dochter bent, dat hij het dan van jou moeilijk vindt om te accepteren dat je dat doet, vooral ook omdat je er ook geld voor zou kunnen vragen. Want dat zou hij vroeger toen hij arm was hebben gedaan en in zijn hoofd is dat dan misschien de ‘slimme’ oplossing die hii jou ook gunt, alleen uit hij dat slecht? Terwijl jij, ookal heb je altijd vreselijk hard overal voor gewerkt, niet weet hoe het is om echt arm te zijn/die ervaring niet hebt en daardoor zo anders in het leven staat.
Sorry als dit helemaal fout is, het is maar gissen, en ik wil niet de kant van je vader kiezen. Maar ik las mee en moest hier direct aan denken en misschien dat het jou helpt om zijn gedrag te tolereren als je er anders tegenaan kan kijken
Edit: ik heb het over die kledinghangers dus
Je ouders zijn tot je 21e financieel verantwoordelijk voor je, ook al ben je met 18 officieel volwassen.
Iets anders is de financiële verantwoordelijkheid van ouders voor hun kroost. Deze stopt niet bij het 18de jaar. Artikel 395a boek 1 Burgerlijk Wetboek verplicht ook daarna te blijven bijdragen in de kosten van studie en levensonderhoud.
Ja dat is zeker jammer!! En heeft veel invloed om iemands omgeving. Ik denk dat dit hem misschien zo enorm gevormd heeft omdat het in zijn jeugd was. Geen excuus, puur als reden. Blijft natuurlijk een constante teleurstelling voor jou en vooral omdat dit niet bij iedereen levenslang invloed heeft. Maar dit denk ik. En wat iemand hierboven zei: alleen door het te accepteren wordt je niet meer teleurgesteld. Maar dat kan ik zelf met bepaalde dingen ook niet hoor! Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar wel hoe het werkt en misschien dat op den duur minder teleurstelling kan voelen voor hoe hij is…
Ja dit is wel zo, maar ik heb nog nooit gehoord dat iemand van 19 of 20 zijn ouders succesvol heeft aangeklaagd om voor zijn studie te betalen.
(*Behalve bijv. in het geval van gescheiden ouders waarbij 1 ouder weigert aan de onderhoudsplicht te voldoen.)
Telt bachelor en master als 1 of 2?
Ik heb er 3 jaar te lang over gedaan, maar een aanzienlijk deel van die vertraging had te maken met mijn vaders kanker, hoewel ze daarna over de vertragingen die ik toch meer zelf veroorzaakt hebt ook niet moeilijk hebben gedaan. Ze hebben al die tijd collegegeld, boeken en zorgverzekering betaald, wat ook ongeveer overeen kwam met het bedrag dat ze volgens de 1/3-1/3-1/3-berekening zouden ‘moeten’ betalen.
Scheelt wel dat mijn broertje geen opleiding heeft gedaan, als ze voor 2 kinderen dit soort bedragen hadden moeten uitgeven was het misschien allemaal wel wat strenger geworden.
Ik kreeg van m’n ouders inderdaad 4 jaar opleiding. Althans, collegegeld. Sommige boeken heb ik wel zelf gekocht. Maar een verplichte studiereis betaalden zij wel weer. Uiteindelijk opleiding 1 niet afgemaakt, en de tweede dus het overgrote deel zelf moeten betalen. Konden ze het missen? Hm, het kon wel. Ondanks dat m’n ouders het zelf ook niet breed hadden. Maar afspraak was afspraak! En natuurlijk had ik het fijn gevonden als het allemaal wel betaald was, kan soms echt jaloers zijn op mensen waarbij het lijkt dat ze alles met gemak krijgen. Dat had ik niet. Maar ik ben er ook niet slechter van geworden uiteindelijk. Voel me ook wel trots dat ik het heb gered, hoe moeilijk ik soms ook met het geld zat. Sowieso drukten mijn ouders dingen vaak niet uit in geld / meebetalen, maar vaker in handigheden. Zo is m’n vader heel technisch, dus die deed (ok en doet hehe) vaan klusjes die wij zelf niet kunnen. Moeder heeft destijds zelf de gordijnen op maat gemaakt etc. Heeft ons uiteindelijk wel ook bespaard, en zij gaven het op een manier die beter bij ze paste.
Mijn ouders betalen mijn opleiding niet direct, maar ik krijg wel elke maand bijdrage waarvan ik wel min of meer mijn opleiding betaal. Maar theoretisch gezien kan ik daarvan ook op vakantie, of mn huur betalen, of iets anders van kopen. Betalen ze dan mijn opleiding of niet?
haha nou ja voor de wetenschappelijke geldigheid van de poll dacht ik, ik vraag het even
Haha ja ik klikte eerst op het hartje en toen per ongeluk nog en keer en toen dus een derde keer om het weer te liken.
Om terug te komen op wat ik net zei:
Ik heb ook vriendinnen waarvan de ouders alles betaalden (dus studie + leefgeld met genoeg voor huur op een A-locatie in Amsterdam en nog geld om uit te gaan) maar eigenlijk stelden al die ouders echt heel veel eisen. Niet alleen de snelheid waarop werd afgestudeerd maar ook het soort studie dat werd gedaan (alleen ‘fatsoenlijke’ studies en daar vielen heel veel studies niet onder. HBO viel er per definitie niet onder), hoe vaak ze naar hun ouders moesten, etc.
Ik kan me herinneren dat een van die vriendinnen per se voor een of andere familieaangelegenheid naar huis moest komen, anders werd de kraan dicht gedraaid. Echt ‘wie betaalt, bepaalt!’
Ik houd mezelf dan altijd voor dat als ik in zo’n situatie zou zitten, ik zou besluiten het helemaal zelf te doen, maar ik weet het niet.
Ja precies, dat kan ik me echt indenken. Daarom zeg ik altijd wel heel stoer dat ik er voor zou kiezen het zelf te doen als mijn ouders zo zouden zijn, maar ik weet niet of ik dat uit eindelijk wel echt zou doen.
Ik heb na mijn 18e alles zelf moeten dokken en heb daarom daarna 2 hbo opleidingen in deeltijd gedaan. Heb dus nooit fulltine gestudeerd en soms voelt dat echt als een gemis… Ik kocht overigens wel mijn eerste huis op mijn 21e, dat was dan wel weer het voordeel. Maar toch; ik had een ‘echte’ studententijd wel graag mee willen maken…
Argh, ik heb hersenloos gestemd en kan nu niet meer terug! Mijn studie kost heel weinig (want inkomen-afhankelijk, dus voor mij makkelijk te betalen) en dat is eigenlijk onmogelijk te vergelijken met de prijs van Nederlandse studies. In mijn land is er ook geen sprake van leningen voor studies, etc.
Ik denk eigenlijk dat mijn ouders wel graag mijn studies hadden betaald, maar dat kan ik dus niet met zekerheid zeggen.
Anders 1e betaalde mn vader. 2e had ik een beurs…
Mijn ouders hebben mijn eerste wel betaald maar deze studie bekostig ik met een erfenis. Als ik die erfenis niet had en het per maand zou moeten betalen zou ik dat echt heel lastig vinden