Ja, dat snap ik. Overigens mocht ik ook geen snoep kopen van mijn zakgeld (mijn ouders wilden liever niet dat ik mijn geld uitgaf aan iets dat gelijk op was en waar ik dik van werd, en liever aan iets duurzamers) dus daar zaten bij mij zeker wel restricties aan.
Maar daardoor geef ik dus vaak gewoon geen geld, door de dingen die ik heb gezien. Ik ben er niet meer overtuigd van dat er iets āgoedsā gebeurt met mijn geld. En dan heb ik het niet over zoiets kortzichtigs als dat ik denk dat iemand geen alcoholprobleem meer zal hebben als hij gewoon geen geld krijgt, maar wel omdat ik ook heb gezien dat zo iemand gevaarlijk voor zichzelf en anderen wordt door de drugs oid. Terwijl ik best geld had willen uitgeven aan een broodje oid.
@Eddie
Ik weet niet of dat zo werkt. Ik verbaas me regelmatig over mensen die ik zie die zeggen nauwelijks rond te komen maar wel elke keer dat ik ze zie nieuwe nepnagels hebben, wimper extensions en/of fillers. Dat zou mij dan echt het laatste lijken om geld aan uit te geven. Ik denk dat armoede door het maken van onverstandige keuzes best vaak voorkomt (al heb ik geen cijfers). En ik denk ook niet dat āwijā met hetzelfde budget per se dezelfde keuzes zouden maken. Misschien een stom voorbeeld, maar in mijn studententijd had ik niet veel geld. Voor mij betekende dat dat ik festivals oversloeg waar ik graag naar toe had gewild en dat ik een paar jaar niet op vakantie ben geweest. Ik had ook studiegenoten die net zo weinig geld hadden maar extra gingen lenen omdat ze alsnog wel per se op vakantie wilden in Thailand. Ik ben echt opgegroeid met het geen geld uitgeven dat je niet hebt. Dat hebben mijn ouders erin geramd. Dit is natuurlijk anekdotisch, maar ik denk dat hier interpersoonlijk nog wel grote verschillen tussen mensen zijn.
Wij konden thuis leuke dingen kopen van ons zakgeld, of sparen voor iets āgrootsā. Snoep kregen we voldoende.