Joa hier ben ik het niet mee eens, weet ook niet of ik dat dan ‘meer woke’ vindt of dat ze gewoon een andere mening heeft. Vind iemand zomaar iets geven gewoon iets aardigs dat je niet in twijfel hoeft te trekken. Om maar even een kuttige vergelijking te maken: als ik iemand een cadeautje geef bepaal ik ook wat het wordt. Dan kan ik wel geld geven om diegene niet in zijn keuzevrijheid te beperken, maar het is gewoon aardig bedoeld.
Als iemand het dan niet wil kan hij het afwijzen.
Wat ik altijd doe als iemand losgeld vraagt en ik niks bij me heb is zeggen dat ik geen losgeld heb maar wel x eten, als je dat lekker lijkt. Dan houden ze zelf de keuze.
Het blijft er bij mij niet in gaan dat het “verkeerd” is om een broodje kaas te geven aan een dakloze. En ik denk dat de meeste daklozen zoiets heel erg waarderen omdat ze van meer dan de helft van de mensen überhaupt al niks krijgen.
Heeft iemand nog een leuke gierige actie?
Heb net mevrouw bij Kruidvatkassa aangesproken op een verschil van 3 cent 
(ja nou moeten ze die prijskaartjes vervangen toch?!)
Mmm vind je? Dan interpreteer ik dit wellicht verkeerd, maar ik vond onderstaand stuk wel op die manier overkomen.
Ik denk dat ik het anders las omdat je inderdaad eerst zegt dat je niet in haar portomonnee kan kijken, maar vervolgens dat (voor mijn gevoel) conpleet onderuit haalde door te zeggen dat zelfs een student niet failliet zou gaan door die eenmalige 7 euro.
Ik vind het helemaal niet gierig, juist onwijs lief. Ik geef trouwens nooit geld of eten aan daklozen. En ik ben geen student.
Dat moet misschien in het opbiechttopic.
Ik ook niet. Ik word iedere dag door dezelfde personen aangesproken of ik iets kan missen.
Dit doet mij denken aan de keer dat ik met mijn man net bij een luxe bakker was geweest en croissantjes ed wilden opeten op een bankje. Ik zat naast de prullenbak en er ging een man graaien naar eten. Nou, voelde me toen behoorlijk kut, dus liep hem achterna toen hij bij een andere prullenbak stond om te vragen of hij mijn chocoladebroodje wou.
Hij pakte een half opgegeten appel of iets uit de prullenbak, nam een hap, keek me aan en zei ‘nee’.
Stond ik daar als een sukkel met mijn zakje ‘pain au chocolat’. En ergens vond ik het wel mooi. Dat ik denk the good samaritan te zijn door mijn broodje aan te bieden en hij denkt bitch ga weg met je fancy ass pretentieuze broodje.
Ik voel mij op het moment heel gierig, want ik ben zondag jarig en m’n vader vraagt maar niet wat ik voor m’n verjaardag wil en daardoor zit ik een beetje te balen. Wat compleet stom is want hoezo heb ik recht op een cadeautje. Maar als ik wat van hem krijg, zijn het altijd dingen die hij mooi vind en dit is de enige keer dat ik een keer wat kan vragen wat ik echt mooi vind.
Ik was ook wel heel moraalridderig in mijn vorige post hier, maar ik geef ook bijna nooit.
En (ook meer voor in het opbiechttopic) dat is vooral omdat ik me heel kwetsbaar voel en buiten vaak bang ben en ‘die figuren’ (excuses voor de term) dan engig vind. Dit vind ik niet okee van mezelf. Ik probeer er dus altijd onopvallend onderuit te komen en op een andere manier mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij.
Dit vind ik een mooiere gedachte haha.
Maar je krijgt elk jaar iets van hem voor je verjaardag? Dan kun je toch gewoon luchtig zeggen van, hey als je nog inspiratie nodig hebt voor mijn verjaardag… 
ik ben aan het sparen voor dit en dat. Bij je eigen vader kan dat toch niet verkeerd over komen? Tenzij het dus niet gebruikelijk is dat je überhaupt iets krijgt.
Naja en met die laatste alinea ben ik het dus niet eens 
als die persoon niet op mijn appel zit te wachten, kan hij dat gewoon zeggen. Is me hier ook wel eens gebeurd, dat die man zei: sorry maar dat zou de 10e appel zijn vandaag, laat maar zitten.
Ik ook niet hoor en dat doe ik heel bewust.
Is toch ook niet verplicht, dus hoeft echt niet in het opbiechttopic.
Ik geef ook nooit. Dat komt vooral omdat ik in de binnenstad woon en naast een supermarkt en dat ik dezelfde daklozen dus elke dag een paar keer tegenkom. Ik heb ook niet zo’n goeie ervaring met één van de mannen (1x gezegd dat hij mocht schuilen in onze portiek en toen moest ik ‘m de weken erop elke keer vragen weg te gaan omdat ie er opeens altijd stond (en ook drugs gebruikte) ook als het niet regende. Beetje het principe ‘je geeft ze een vinger en ze pakken de hele hand’) en vond dat echt niet fijn toen. Daarom durf ik ook niet zo goed wel een keer iets te geven omdat ik ze elke dag zie en bang ben wat er dan gebeurt als ik niet geef.
Ik geef ook niet elke zwerver iets. Hier in de buurt (Duitsland) wonen er ongelofelijk veel, echt tientallen, in heel nare omstandigheden. Echt in bushokjes slapen en op kranten enzo. Ik heb dus een paar ‘vaste’ mensen: een heel lieve bij de metro met wie ik altijd een praatje maak en een mevrouw bij de supermarkt. Dat vind ik wel een fijne manier
)
