Maar gaan ze dan later nog een x trouwen of was dit het voor hen, want in dat laatste geval maakt het toch niet zoveel uit?
Dit is trouwens een vd redenen dat ik niet zomaar een feest durf te geven omdat m’n vriend en ik van elkaar houden voor altijd, er zijn gewoon mensen die dat niet genoeg vinden.
Nu wilden we toch al in partnerschap treden maar hebben nu dus ons feest daaraan gekoppeld.
Edit: hiermee praat ik de rest van d’r gedrag niet goed want dat is insane.
Maar het is wel gek als je eerst zegt dat je gaat trouwen en het dan iets anders blijkt te zijn.
Neemt niet weg dat ik je wel snap, want denk inderdaad dat veel mensen gek opkijken. Maar hoop dat het wel steeds normaler gaat worden dat je ook op andere manieren mag vieren dat je van elkaar houdt.
Het gaat hier om de manier waarop het is gegaan. Een feest geven om samen de liefde te vieren is helemaal prima natuurlijk. Deze mensen hebben gewoon gelogen. Plus ze hebben hun vrienden op kosten gejaagd terwijl zijzelf, met het geld uit de envelopjes, een bijna gratis vakantie hebben gehad
Ik weet niet of het echt een gierige actie is, maar ik heb een tijd geleden 2 concertkaartjes gekocht voor een artiest waar ik heeeeel graag naartoe wilde. Ik dacht ik zie tzt wel wie ik zo gek krijg om mee te gaan. Nou mijn beste vriendin is meegegaan, ze vond het achteraf echt super leuk maar ging in eerste instantie vooral mee voor mij. Nu heb ik er verder niets over gezegd maar ik heb die kaartjes dus betaald. Ergens ook helemaal prima, ik heb haar ook ‘uitgenodigd’ en het is niet dat ze achterlijk duur waren. Maar is het gek dat het me ergens een beetje stoort dat ze er niet naar gevraagd heeft? Als ze dat zou doen zou ik zeggen ah joh is goed zo, maar het feit dat ze het niet vraagt stoort me 
terwijl zij ze uit zichzelf niet gekocht zou hebben. Ik ga er niet meer over beginnen hoor, maar vroeg me af of ik nou helemaal raar ben.
Hmmm ik vind het dubbel hoor. Ik ben ook wel eens meegegaan naar een concert omdat de betreffende vriendin een kaartje voor haar en haar man had gekocht maar hij was ziek. Ze belde mij of ik iets te doen had en mee wilde want hij was ziek en dat was zo zonde want de kaartjes waren zo duur.
Eigenlijk deed ik haar een gunst door te gaan want anders was ze helemaal niet gegaan en was ze 2x 40 euro kwijt geweest. Ik vond het gezellig maar had van de countryzanger in kwestie nog nooit gehoord.
Afijn, ik heb die avond drankjes betaald en was zeer zeker niet van plan het kaartje te betalen. Zij heeft het ook niet gevraagd aan mij. Dat lijkt mij de meest zuivere oplossing voor zoiets.
Overigens vind ik het relevant hoe lang van te voren ze toezei om mee te gaan. Lang van te voren? Dan vind ik het een gezamenlijk plan en mag zij ook wat bijdragen. Zeer kort van te voren? Dan heeft ze je eigenlijk gewoon uit de brand geholpen. Vind ik dan 
Ik vind dit zelf vaak ook een moeilijke situatie. Vooral als ik zelf héél graag wil maar niet alleen (durf). Dan vind ik het gewoon al heel fijn dat de ander meegaat, en begin ik er niet over. Maar ik zou uit mezelf wel altijd vragen of ik nog iets kan bijdragen… ik weet het niet. Ik snap je wel dat je het een beetje vreemd vindt dat ze er niets over zei.
Ach, heeft het coronavirus ook nog positieve kanten 
@Beutyschooldropout @Hippe_kikker dank jullie wel voor jullie reacties, daar kan ik iets mee in tegenstelling tot de reactie van @monkeyslut.
Dat ze niet heeft betaald vind ik niet vreemd of vervelend, maar had het wel netjes gevonden als ze even had geïnformeerd naar de kosten van de kaartjes (Ze heeft overigens meteen toegezegd mee te gaan). Ik maak me er niet vreselijk druk om en verwacht niet dat ze betaald maar zou er zelf anders mee omgaan.
Ik had het ook gezien als een uitnodiging maar had dan wel aangeboden drankjes te betalen ofzo.
Jemig!
Sidenote: is dit een serieuze column? Lig in een deuk om dat taalgebruik van Beatrijs 
Steen des aanstoots gaat in mijn vocabulaire. Heerlijk 
.
Heb vorige week wel nog tegen mijn vader gezegd dat hij normaal moest doen met de kaas.
Dit was vroeger bij ons thuis ook een ding. Als nu iemand van het gezin “dakpansgewijs” hoort weten we allemaal waar het over gaat en ik moet al lachen bij het woord.
Maar ondertussen erger ik me dus wel dat m’n pa op zijn croissant 4 plakken kaas doet.
En heb bij dates ook wel eens gezegd van “wow zoveel” als ze saus op hun bord deden. En dat 9/10 nooit allemaal opmaakten. En me vaker ingehouden om dit niet te uiten.
De zuinigheid is me met de paplepel ingegoten. Door mijn moeder dan. Niet door mijn vader.
Welkom in mijn leven.
Hadden mijn schoonouders kunnen zijn!
Ik zie met enige regelmaat dat mensen goederen verkopen die vergoed zijn door de zorgverzekeraar. Vind ik toch best gierig. 
Er gaat een wereld voor me open ik ben wel benieuwd: vier van die kant en klare plakken of 4 plakjes met een kaasschaaf? Dat laatste is echt niet veel toch? Dat eerste lijkt mij persoinlijk niet zo lekker, maar ja ieder z’n ding toch?
Ik zou me ook nooit druk kunnen maken hoeveel saus iemand op z’n bord doet en zou persoonlijk not amused zijn als iemand hoer commentaar op had? Hoe reageerden zij hierop?
Haha bij ons thuis vroeger was het ook een ding, niet te veel beleg mochten we (maar ook niet zo weinig ala Willemijn hoor!) En ik kan me nog steeds storen aan mn man als die mega veel op zn brood doet. Maar dan vooral als het bijv bijna op is en hij dan in zn eentje alle kaas op eet en ik en de kinderen dan niks hebben
Ik kan me nog wel herinneren dat ik met 10 mensen op vakantie was (sowieso nooit doen), en dat we telkens boodschappen deden voor iedereen dus er werd verwacht dat je een beetje lette op dat iedereen genoeg beleg had etc.
Deed één jongen (een Zwitser) 5 (!) plakken ham op z’n twee boterhammen. Nou toen brak m’n klomp hoor hahaha
Echt hoor het leven is too fucking short om je te laten vertellen hoeveel beleg je op je boterham mag doen. opbokken
Aansluitend op de beleg discussie
