Ik had het ook zo begrepen als @Westwood zegt…
Ik zou voor het koken zelf inderdaad ook niets vragen of verwachten, maar volgens mij bedoelt @ZusjevanJoost dat ook niet en gaat het echt om de kosten van de boodschappen.
Nee het is zoals @Westwood en @LaPetiteRobeNoire het zeggen inderdaad. Ik betaal de boodschappen zelf. Ik zou niet weten waar ik eventueel een bijdrage voor zou vragen als haar man de boodschappen waar ik van kook voor mij betaalt. Ik hoef geen arbeidskosten vergoed ofzo
Ja @Vesta daar heb je misschien wel gelijk in!
Maar uit hoeveel leden bestaat haar gezin? Want ik denk dan je kunt ook dingen maken wat niet zoveel geld kost om voor extra personen te maken. Dan kook je meteen voor jezelf en ook voor haar, bijvoorbeeld een grote pan nasi/spaghetti/chili. Ik zou dat dan eerder overwegen als het te duur wordt dan nu geld aan haar te gaan vragen. Misschien gaat ze er zich wel rot over voelen dat ze het niet eerder heeft aangeboden en het lijkt me niet dat ze het expres niet heeft aangeboden. Ik persoonlijk zou dus geen geld vragen, maar ik snap dat het in het geval van je moeder anders is.
Maar dit gaat om iets dat al 12 weken duurt, en nog voor onbepaalde tijd door zal gaan. Niet om een keer een pan pasta.
Waarom vinden mensen dit zo’n probleem om ter sprake te brengen?
Is dat omdat de vriendin van @ZusjevanJoost een hersenbloeding heeft gehad?
Ik vind het helemaal niet raar dat die vriendin daar zelf nog niet aan heeft gedacht in haar situatie, maar waarom moet dit ontweken worden?
Verwijderd ivm te veel info en wil het niet te lang online hebben staan.
Het is niet per se een probleem om ter sprake te brengen en het hoeft ook niet ontweken te worden, maar ik persoonlijk zou het niet doen. Ik vind @ZusjevanJoost ook niet gierig als ze het wel doet. Vooral niet in het geval van haar moeder, omdat zij het niet breed heeft.
Ik denk alleen in het geval van die maaltijden die je in grote porties maakt, kost het je misschien 5 euro meer om voor 3 personen extra te koken. Als je dat een keer per week doet, vind ik dat eerlijk gezegd niet zoveel, tenzij je het zelf financieel lastig hebt natuurlijk. Voor mij zou die 5 euro het gewoon niet de moeite waard zijn om bij een vriendin over te beginnen die ook niet zelf voor deze situatie gekozen heeft. Ik heb ook vrienden die regelmatig hier eten, omdat ik degene ben die koken leuk vindt. Ik stuur hen achteraf ook geen tikkie en verwacht ook niets terug. Voor mij zou de waardering die ze uit genoeg zijn, maar ik kan niet in iemand anders portemonnee kijken. Voor mij zou dus opgaan: heb je het zelf krap? prima om te vragen. Kun je het missen? Ik zou het dan niet vragen, maar het is niet gierig als je het wel doet.
Ja idd, er wordt vooral al heel veel gespeculeerd over wat de exacte uitkomst moet worden maar ik zou meer richten op wat er nu speelt, los van wat andere mensen allemaal wel of niet kunnen of willen missen, dat lijkt me niet zo relevant verder. Het gaat om jouw vriendschap tenslotte.
Als jij ermee in je maag zit, en dat lijkt wel een beetje zo te zijn, waarom kaart je het dan niet gewoon op een open manier aan bij die vriendin @ZusjevanJoost, nog zonder daarbij een rekening te presenteren met een excelsheet van de exacte boodschappenkosten van de afgelopen 12 weken. In een goede vriendschap moet dat toch gewoon kunnen lijkt me.
Ik zou iets zeggen als goh ik vind het lastig om dit aan te kaarten maar ik merk dat ik een beetje in mijn maag zit met de boodschappenkosten, ik wil niet dat zoiets futiels tussen ons in zou komen te staan maar ik ben er zelf ook nog niet helemaal over uit hoe we dit moeten doen. Hoe zie jij dit?
Als je een goede vriendschap hebt moet je toch normaal kunnen praten over zoiets. Ik denk dat je het risico loopt dat als je het niet bespreekt een beetje blijft dooretteren en misschien wel groter wordt en wellicht in de toekomst tussen jullie in komt te staan. Dat zou ik zelf vele malen vervelender vinden als ik jouw vriendin was dan dat je me gewoon had gezegd of gevraagd of ik een paar euro per week voor mijn eigen boodschappen wilde betalen.
@Lemongrab We zijn ruim 35 jaar vriendinnen dus dit zou zeker bespreekbaar moeten zijn en denk dat het dat ook wel is ja. Met een excelsheet zou ik sowieso nooit aankomen. Wil de kosten ook zeker niet met terugwerkende kracht. Dit deed en doe ik uit liefde. Maar stel dit duurt nog een half jaar wat zomaar zou kunnen dan vind ik het even bespreken wel op z’n plek.
Hm dat weet ik niet precies. Ik denk het gewoon even uit de lucht halen? Als ik iets kon veranderen zou dat zijn dat ze ‘gewoon’ weer beter was. Verder weet ik het niet.
Elke keer als ik ‘per ongeluk’ bij dit gesprek terecht kom (vergeet telkens dat het in dit topic hier over gaat) dan loop ik weer vast in m’n hoofd met hoe ik dit zou doen. Wat ik daarmee wil zeggen is dat het me ook gewoon ingewikkeld lijkt. Ik denk dat er twee kanten van de medaille zijn: je wilt niet dat er wrijving ontstaat tussen jullie door onbesproken geldzaken, maar aan de andere kant denk ik telkens lost dit zich niet vanzelf op?
Toen ik een tijd niet goed voor mezelf kon zorgen hebben mensen ook veel voor me betaald, en toen het beter ging kreeg ik vanzelf weer ruimte om zelf te betalen, iets terug te doen en om bonnetjes te vragen. Nu had ik totaal geen vergelijkbaar iets met een hersenbloeding, maar ik vraag me wel af of het het gedoe waard is als het waarschijnlijk ook wel weer rechttrekt als ze weer meer ruimte in haar hoofd heeft. Terwijl ik ook weer ben van het uitspreken en niet kan tegen onderhuidse spanning.
TLDR: ik weet het ook niet
Ik heb hetzelfde, vind de vraag hierboven wat je eruit wilt halen wel een mooie. Dus niet naar bedoeld van: wat wil je hebben? Maar meer, hoe zou de situatie voor jou wél prettig zijn. Dat is goed om over na te denken. Het klinkt alsof je het gewoon zo tegen haar moet zeggen als je hier tegen ons doet, want de liefde spat er af. Het is nog steeds super fijn wat je doet, je wilt alleen dit even aanspreken. En dat is helemaal prima en moet ook kunnen. Je kunt het ook alleen voor je moeder aanspreken, dat je zegt dat zij het niet zo breed heeft. Misschien dat het dan bij haar ‘klikt’, het is namelijk ook iets waar ik niet gauw aan zou denken!
Ach nouja zeg wat lief! Nu moet ik een beetje huilen haha wat stom! Maar lief dat je dat zegt
@Hippe_kikker Wat naar dat jij ook even niet goed voor jezelf kon zorgen. Fijn dat het beter gaat! Ik voel geen onderhuidse spanning, gelukkig.
Heb het al gezegd maar vind het echt interessesant verschillende meningen te lezen en waardeer jullie meedenken!
Het verbaast me een beetje dat aantal mensen het niet ter sprake zouden brengen. Iemand krijgt al 3 mnd gratis eten, niet omdat ze haar eigen eten niet kan betalen, maar omdat ze het op dit moment niet kan bereiden. Die bereiding (= de hulp die ze nodig heeft) wordt op geen enkel moment ter discussie gesteld. Maar het is toch niet raar om zo’n lange tijd voor je eigen eten (en dat van je kinderen) te betalen? Dat houdt het juist gelijkwaardig, voor mij zou het fijner voelen om daar zelf voor te betalen.
En het zijn ook voor langere tijd echt dubbele porties, dat kost nu eenmaal wat meer geld dan die grote pan pasta waar altijd wel een persoon extra van kan mee-eten. En dat betekent echt niet dat je bonnetjes uit moet gaan rekenen. Je zou ook een vast bedrag af kunnen spreken dat voor beiden goed voelt.
Ik heb echt een gierige lifehack. Of ja, gierig is misschien niet het goede woord. Ik heb 2 weken geleden een monki pakketje teruggestuurd en op klarna ingevuld dat ik het pakketje heb geretourneerd en dan pauzeren ze je betaling. Maar ik had dat dus per ongeluk ook met een ander pakketje gedaan dat ik niet wilde retouren. Ik zag dat vandaag dus heb dat geannuleerd en heb nu nóg 2 weken om te betalen. Niet heel netjes maar als je even krap zit kan het dus wel
Wat zij voor haar doen, is koken. En dat is idd niet in geld uit te drukken. Maar dat eten kost gewoon geld hoor.
Ik begrijp natuurlijk wel dat mensen hier verschillend in kunnen staan, maar ben nu wel benieuwd naar het volgende (niet per se een vraag aan jou): Ik kan me voorstellen dat het vanuit de ‘gevende partij’ - als je financiële situatie het toelaat - goed voelt om dit zonder tussenkomst van geld te doen.
Maar stel dat je de ‘ontvangende partij’ bent, voelt het dan ook goed om andere mensen zo lang voor jouw eten en dat van je kinderen te laten betalen, terwijl je daar zelf gewoon het geld voor hebt? En als de ‘gevende partij’ het dan een x aankaart, zou je dan ook vinden dat diegene er geen monetaire waarde aan moet verbinden?
Niemand zegt ook dat dit raar is toch? Er zijn een aantal mensen die zeggen: ja ik vind dat ze hier voor kan betalen en er zijn mensen die zeggen: IK zou het niet vragen, maar niet gek als jij het wel doet. Vind de toon die jij nu aan de discussie geeft een beetje raar, want zo lees ik hem helemaal niet.
Haha, het was geenszins de bedoeling een bepaalde toon aan de discussie toe te voegen. Ik vind het gewoon interessant om voort te borduren op zo’n onderwerp vanuit verschillende perspectieven. Dat is ook het idee van een forum toch?
Edit: Ik ‘herken’ jou omdat we het vaak eens zijn en elkaars posts liken. Toen ik zag dat jij gereageerd had, verwachtte ik (onterecht) dat je mijn opvatting deelde. En ik vind het eigenlijk juist weer leuk dat je dat nu niet doet.
Ja, ik weet niet maar vind dat toch een beetje hard persoonlijk? Als die vriendin het voor het zeggen had gehad, had ze waarschijnlijk gekozen voor niet een hersenbloeding hebben en dus ook niet de noodzaak dat anderen voor je moeten koken omdat je het zelf niet kan. Het is niet alsof zij hem ondertussen lekker zit te chillen ofzo. Ze heeft met revalidatie en 2 kids best pittig denk ik.
Ik denk dat er geen goed/fout of gierig/niet gierig in deze situatie is, alleen zelf zou ik de behoefte niet voelen om naar een vergoeding te vragen. Hoe het als ontvanger is (goede vraag) zou ik niet weten, maar ik kan me best voorstellen dat je er oprecht niet aan denkt.
Uiteraard heeft zo’n hersenbloeding superveel impact en had ze als ze kon kiezen dat liever niet gehad. Ik mag toch hopen dat niemand eraan twijfelt of ik daar de ernst van inzie.
Ik heb de kwestie losgetrokken van de persoon, omdat ik het een interessante situatie vind om op voort te borduren (in welke positie wel en niet en wat maakt het verschil?). Maar dat heb ik op de verkeerde plek/moment gedaan, merk ik aan de reacties. Het was niet mijn bedoeling om iemand een vervelend gevoel te geven.
Je hebt geen keuze om een hersenbloeding te krijgen, maar je hebt daarna wel in enige mate een keuze hoe je ermee omgaat. Je kunt ook de boodschappenman 21 magnetronmaaltijden laten uitkiezen om te eten met je kinderen, je kunt ook tafeltje-dek-je bestellen, je kunt ook elke dag de pizzabezorger laten voorrijden. Allemaal veel minder fijne opties dan een huisgekookte maaltijd, en als ik moest kiezen zou ik ook kiezen voor de hulp van vrienden, maar dat is dus wel een (misschien voor deze vriendin onbewuste) keuze.
Ik weet niet zo goed wat ik zou doen in deze situatie, als ik zelf krap zat zou ik denk ik wel wat zeggen, maar het voelt ook weer een beetje ‘lullig’ om geld terug te vragen wat je makkelijk kan missen.