De grootste mond denk ik, of nee… dat is niet het juiste antwoord. Meer haantje de voorste. Andere collega’s en ik waren denk ik iets minder assertief in die situatie. En later werd het dan de standaard dat zij het haalde.
Nou, dat is het dus haha. Een andere collega brengt ze terug, maar hij vroeg aan hem of hij hem dan het statiegeld teruggeeft. Hij brengt ze dus niet zelf weg, dat had ik er misschien bij moeten zeggen. Dan had ik het ook niet zo gek gevonden
Dat is wel echt raar hoor. Ik had het niet teruggevraagt omdat het maqr zo’n klein bedrag is en diegene bewijst jou een dienst. Maar ik vind het ook wel weer gierig dat diegene het niet uit zichzelf terug gaf.
Oooh, dat was echt volledig langs me heen gegaan dat een andere collega de flessen terug had gebracht! Ik weet niet, ik zou het wel alsnog het statiegeld van de originele collega vinden, maar ik zou het persoonlijk ook weer niet terugvragen omdat het inderdaad maar om een laag bedrag gaat.
Ik was gisteren op een verjaardag (niet van een vriendin) en daar hebben we op de hele avond een bak chips voorbij zien komen en zaten we in de miezerregen. Een bak chips. You fucking kidding me. Iedereen indd zoals iemand hierboven ook al omschreef als een stelletje hyena’s erop af… echt erg hoor, doe dan geen “feestje” geven
Ik snap echt niet dat als mensen een feestje geven, ze amper iets te snacken hebben. Toen ik voor het laatst een feestje gaf (legit bijna 3 jaar geleden, want ik hou graag mijn huis schoon ) had ik erna nog voor een maand aan snacks en drinken liggen. Maar bij mijn moeder thuis ging het ook zo. Altijd teveel eten, omdat je niet wil dat mensen trek gaan krijgen
Vraag mezelf momenteel af of ik gierig ben…
Kreeg gisteren een berichtje van mijn broer, mijn neefje is binnenkort jarig en ze verzoeken vriendelijk om geen cadeau te geven maar geld, want hij wilt een GROTERE tv kopen voor op zijn kamer.
Vind het zelf zwaar belachelijk, voel me nu verplicht om geld te geven terwijl ik daar niet van ben. Notabene wordt hij 7 jaar!!! Is het heel gierig als ik gewoon een cadeau geef
Ik vraag mensen zelf vaak wat ze willen hebben en als ze niets weten of aangeven graag geld te krijgen denk ik joe prima, maar snap wel dat je in deze situatie liever geen geld geeft en geneigd bent alsnog een cadeau te kopen. Aan de andere kant, als jouw neefje gelukkig wordt van een grotere tv en hij kan het kopen van zijn verjaardagsgeld is dat ook zijn goed recht toch?
Als je een echt leuk cadeau weet, kun je dat geven. Maar het lijkt me niet aan jou om te bepalen of het onzin is dat hij een dikke tv op zn kamer heeft (vind ik overigens ook onzin maar goed)
Ik vind geld vragen in dit geval (en eigenlijk nooit) gierig. Ik snap goed dat zo’n knul van 7 geld vraagt voor een grotere tv, zelf krijgt hij dat niet zo snel bij elkaar gespaard.
Maar ook als volwassene vind ik het prima kunnen, ik vraag (van familie, dat wel) ook vaak geld, dan koop ik een mooie designerzonnebril bij de Bijenkorf of een crossbody. Vind ik super leuk omdat dat elk jaar zo te doen en met een deel van het verjaardagsgeld te kunnen kopen.
Een vriendin vroeg bonnen van de Hornbach of Praxis ook een soort van geld, omdat ze wilde klussen in haar huis. Prima toch. Ik gaf haar een vvv-bon, kan ze die overal inleveren.
Het gaat niet omdat wat je leuk vindt om te geven maar het gaat om wat de jarige leuk vindt om te krijgen.
Nou als ik niet achter een cadeau sta, ga ik er echt niet aan bijdragen. Een tv voor een kind van 7? Zijn ze niet goed? Ik heb principes hoor, kan mij niet schelen dat die ouders het ok vinden of dat het kind zelf een tv wil. (Ik vind volwassenen die geld/€een bon vragen heel anders).
Mijn broer en schoonzus vroegen ook ooit een bijdrage voor de spaarpot, maar ik vond dat er dan te veel werd gelet op hoeveel je inlegt en ik wilde gewoon een leuk cadeautje kopen. Dus heb die spaarpot genegeerd. Soms komen broers/schoonzussen ook met “ik heb nog product x liggen, als je me geld overmaakt kun jij dat geven”. Nou sorry, vind dat een makkelijke manier om je eigen uitgaven te bekostigen. En het zijn nog prijzige dingen ook.
Daarin ben ik wel gier, kindercadeautjes. Die kiddos krijgen al zoveel, ik vind een kleinigheidje wel prima eigenlijk.
Juist! Ik vraag altijd aan iedereen geld, omdat ik gewoon alles bij elkaar wil leggen en iets groots (duurs) wil kopen, net als in dit geval. Ik vind niks zo irritant als denken dat ik van iedereen geld krijg en daardoor dus iets kopen waar ik zelf geen geld voor (over) heb en dat mensen dan geen geld geven maar een of ander flutcadeau (ja sorry, ik ben moeilijk met cadeaus en vind weinig dingen leuk, dus druk het even heel oneerbiedig uit)
Misschien is dit ook wel (een soort van) gierig, dus gelukkig staat deze post al in het juiste topic
Edit2: ik ben het wel met @ellegirltalk eens dat voor kinderen een kleinigheidje prima is. Vorig jaar had ik een kinderverjaardag van iemand die 1 jaar werd, wilden een aantal mensen 20 euro per stel geven. Ik dacht wtf dat kind krijgt waarschijnlijk 1000 dingen en heeft zelf geen idee, mag wel wat minder. Dus daar ook niet aan mee gedaan
Haha omg ik voel me dan ook zo’n gier als ik met een knuffel aankom, maar uiteindelijk spelen ze daar wel mee. Wat moet een baby nou met een zonnebril?
Een zonnebril is wel een praktisch cadeautje (bescherming van de ogen, gaat niet om uiterlijke vertoning), dus je zou mij er als ouder wel blij mee maken. Als de rest van het gezelschap wel boekjes en puzzels ofzo heeft zijn dat ook fijne cadeautjes.
Twee van mijn kinderen hebben inmiddels zelf een verlanglijst, al zorgen wij altijd dat er kleinigheidjes opstaan (stiften, een kleurboek, een scheetkussen ). Mensen die dit soort dingen niet leuk vinden heb je ook he… Dan vragen wij meestal een Intertoysbon, maar krijg nu het idee dat dit niet oke is? Wat ze dan doen is de bonnen en hun gekregen geld sparen en daar zelf iets voor uitkiezen…
Jongste werd 1 en hebben we geen wensen doorgegeven. Eerlijk gezegd dat we echt niets wisten (hij is de derde dus we hebben al zoveel). Vond het leuk waar mensen toen mee aankwamen! Veel gepersonaliseerde cadeautjes enzo. Toch kregen we toen ook wat cadeaubonnen wat weer superhandig was. Hij werd nl in de winter 1 en in de zomer hebben we er toen een zandbak voor gekocht. Het is niet dat we zelf te zeikerig zijn om een zandbak te kopen. Was juist leuk want nu is het ‘de zandbak hebben we gekregen van oma die, tante zus en oom zo’
Ik hou me altijd aan lijstjes van kennissen, behalve als ouders er allerlei shit van minimaal 20 euro opzetten. Doeiiiii zeg, ik bepaal graag zelf mijn budget.
Ik vind het altijd wel leuk om kindercadeautjes te kopen want het kind in mijzelf komt dan gewoon naar boven haha. Maar als er geld gevraagd zou worden zou ik dat helemaal prima hoor, dat je op zo een manier bijdraagt ana het cado wat de jarige ècht wilt. Juist leuk toch? Of voor het spaarpotje
Ik zou dit ook heel gierig van je vinden, maar vooral omdat bij ons niemand het prettig vind om zijn/haar werk te onderbreken voor dit soort klusjes. Maar ik zou ipv een bak stront gewoon voorstellen dat jij dit dan voortaan doet zodat je zelf ook de voordelen van de zegels hebt. Is dat geen oplossing? Win win lijkt me?
Ik denk dat het probleem bij geld/cadeaubon geven is dat je al snel het idee hebt dat mensen precies weten hoeveel het heeft gekost.
In tegenstelling tot een cadeau. Je weet wel ongeveer de prijs maar het is niet zo duidelijk zoals een cadeaubon waar een bedrag op staat.
Ik heb met mijn neefjes en nichtjes (heb er een heleboel, allemaal 7-) een max. van €12,50 per kind, ik koop altijd dingen waar ze creatief mee aan de slag kunnen. Maar nu is volgende week m’n nichtje jarig en die wil graag een bioscoopbon. En dan vind ik het weer heel lastig op één of andere manier om daar ‘maar’ €12,50 max uit te geven.
Ik werk er nu gelukkig niet meer. Maar ik had juist heel graag het willen halen puur omdat je dan een extra lange pauze hebt die sowieso 30 min langer duurt.
En ik weet zeker dat dat ook zo was voor collega M.
Maar het ging me ook niet om het voordeel hebben van de zegels puur voor mezelf. Maar voor de groep. Waarom moet er perse één iemand van ‘profiteren’ terwijl de zegels en dus de korting zijn te danken aan alle bestellingen van de groep.
Ik vind het niet gierig maar een cadeau geef je wel om iemand anders een plezier te doen en niet jezelf.
Ik snap best dat jij denkt ‘waarom heeft een kind van 7 een grotere tv nodig’ (ik ook) maar misschien hebben zijn ouders dat liever dan heel veel verschillende speelgoedjes? Hij leert zo wel sparen bijv.
Nou ja, ik ken ook wel mensen die door middel van een cadeau juist een beetje invloed proberen uit te oefenen op de opvoeding dus je kunt hem ook iets geven wat jij geschikter vindt, maar ik zou dat zelf niet zo snel doen.