We waren kwartet aan het spelen met zijn 3en. (Partner, kind en ik)
Kind vraagt aan mij partner of hij kaart a heeft. Nee, ik zie dat ik hem ook niet hem, ala, weer verder.
Volgende ronde kind weer aan de beurt, vraagt aan mij of ik kaart a heb. Nee. Heb ik niet. Kind boos, ik vraag of hij hem zelf niet heeft. Eerst overtuigd nee zeggen, dan kijken en jahoor.
Volgende ronde weer precies hetzelfde met kaart b. Dus ik zeg meteen 'ik denk dat je hem zelf hebt. Hij kijkt, jahoor… diepe zucht.
Volgende ronde dat hij aan de beurt is met een heel dramatische toon:
“Heeft iemand voor mij kaart c”.
Nu ik dit zo typ is het niet grappig meer volgens mij, maar ik plaste zowat in mn broek van het lachen.