Ik heb The Invisible Life of Addie LaRue uit.
Ik had hoge verwachtingen en vond de eerste helft ook echt prachtig, maar vond het daarna bergafwaarts gaan en uiteindelijk eigenlijk een beetje teleurstellend.
Geen spoilers: het taalgebruik ging me wat tegenstaan, ik vond het soms een beetje dromerige-puber-schrijft-fanfic-taal overdreven poëtisch. En veel herhaling in beeldspraak: “curls tumbling across his tempel,” “spilling into the dark” “wrapping/folding in/into/around each other…”
Beetje spoilers: Er gebeurde niet zo veel nieuws in de tweede helft, en ik had graag meer gelezen over verschillende periodes, gebeurtenissen en landen. Een halve pagina over de Tweede Wereldoorlog, drie zinnen over de Roaring Twenties, niets over de burgerrechtenbeweging in de VS terwijl Addie in die jaren in de zuidelijke staten is… zo zonde! Het had zo veel potentie! En waar waren alle niet-Westerse landen, gebeurtenissen, kunst, talen?
Ik dacht dat dit een 5-sterren boek ging worden voor mij, maar helaas: 

voor het originele verhaal en de mooie eerste helft.