Wat ik trouwens interessant vond in het boek ‘hoe ik lees’ is het stukje over referentiekaders. Dat de achtergrond, het leven en de cultuur bepaalt hoe een schrijver schrijft. Datzelfde geld natuurlijk voor de lezer.
Dan heb je ook nog een poëtica, het geheel aan opvattingen over wat literatuur mag of moet zijn.
Klinkt logisch eigenlijk. Dat dit dan meespeelt met hoe je een boek beoordeeld is wel een goeie. Ik zit mij dus nu steeds al af te vragen hoe ziet mijn referentiekader er uit en hoe is mijn poëtica maar ik kom er nog niet echt uit.
Ik moet wel gelijk denken aan het herkennen van christelijke dingen, feminisme en haat aan onrecht maar of dat nou echt heel invloedrijk is.
Literatuur is voor mij mooie ritmische zinnen met niet teveel wollige beschrijvingen over landschappen e.d.
Hebben jullie hier wel eens over nagedacht en wat zou dan die van jullie zijn?