Ik heb laatst Waar de rivierkreeften zingen meegenomen uit de kringloop omdat ik van veel mensen hoorde dat het zo mooi was, maar ik ben nu op een kwart en erger me kapot?
Rant incl. spoilers
- Ik kan er echt niet tegen wanneer boeken iemand volgen in verschillende leeftijdsfasen maar de innerlijke stem van diegene altijd hetzelfde is. Welk kind van 7 denkt er in godsnaam “Ik had nooit verwacht dat mijn vader en ik nader tot elkaar zouden komen in een gesprek over grutten”???
- Wtf zijn grutten überhaupt
- Waarom is alles zo geforceerd poëtisch beschreven?
- Waarom voel ik de hele tijd een vage racistische/klassistische ondertoon?
- En tot slot: haar hele kindertijd loopt ze lekker in dat moeras haar ding te doen, en zodra er één kerel met een paar veren ten tonele verschijnt zit ze gelijk volle bak in de male gaze en staat ze zichzelf voor de spiegel te bewonderen om hoe knap en dun ze wel niet is
Met als absoluut dieptepunt de beschrijving dat ze “de rondingen van een vrouw heeft maar de geest van een kind” of zoiets, alsof dat iets goeds is
“I’m not like other girls, ik ben verwaarloosd en analfabeet”
Ik denk dat ik maar ga stoppen met lezen want dit is slecht voor mijn bloeddruk.