Oke, ondanks dat ik je bericht nog steeds een lichtelijk verwijtend karakter vindt hebben ‘je doet alsof je één of andere moeder theresa bent vanuit een gepriviligeerde positie bla bla bla’, snap ik dat je de conclusie trekt dat ik twee groepen tegenover elkaar afzet. Dat was echter niet mijn insteek. Ik doe het inderdaad voor de gehele maatschappij, en ik heb dat ook lang kunnen rechtvaardigen en echt vol afschuw mensen die schijt hadden beoordeeld. Ik vind alleen dat de hele situatie nu redelijk uitzichtloos is (voor zowel jou als voor mij) en ik begin te twijfelen of deze manier van maatregelen ook daadwerkelijk echt goed is voor de gehele maatschappij (en dan doel ik op de punten die je noemt, zoals de economie, de zorg, minder langdurige zieken). Daarom zet ik me nu minder af tegen mensen die schijt hebben, omdat ik dat egoistische ergens wel snap (dit betekent niet dat ik zelf ook schijt wil gaan hebben). Doel van mijn post was om die struggle te delen dat ik nu dus blijkbaar lichtelijke sympathie voel voor mensen die schijt hbben. Niet om te zeggen dat we geen rekening meer moeten gaan houden de maatregelen en situatie.
Ik zit bovendien niet in een geprivileerde positie, want zowel mijn ouders als schoonouders vallen op meerdere punten in de risicogroep. Om mezelf nog maar even extra te verdedigen.
Jammer weer van je laatste bericht trouwens, maar goed. Niemand heeft hier genoemd dat je dankbaar moet zijn. Misschien krijg je dat idee van andere mensen om je heen, maar dat is niet het gevoel dat ik je wilde geven.
