HAha ik vind die vader sowieso altijd heel lief overkomen! Ik vind joy echt een sympathiek meisje ook, duidelijk van haar ouders ;p
Om maar effe op mezelf te reageren, volgens mij zijn ze weer richting Venray (waar Mert vandaan komt) gaan wonen? Maar weet het niet zeker.
vond ik echt een leuke video. ze heeft er vorige week nog een geplaatst. echt een leuk idee ook!
Door jouw post heb ik die van vorige week gekeken en ik vind dat ze zo goed kleding kan stylen/combineren. Zou willen dat ik dat kon. Leuk concept ook, het is dat ik niet genoeg kleding heb (dus ik draag alles) anders zou ik het ook wel proberen.
Ik ging googlen en via meerdere sites kom ik overal op symptomen maar waardoor je dan die burn-out krijgt? Ik heb er ook nog nooit van gehoord.
Ik vond ook dit:
Bij het werk trek je om zes uur de deur dicht, moeder ben je 24 uur per dag, zeven dagen per week. Het âwerkâ houdt eigenlijk nooit op. Zelfs 's nachts heb je âdienstâ met kinderen in je bed die bang zijn in het donker, wakker zijn geworden na een nachtmerrie en/of hoesten.
Ja sorry hoor, maar dit weet je toch voor je aan kinderen begint? Tuurlijk is het kut soms (ben nu ook al voor de zesde keer wakker voor mân zoontje, echt uitgerust zal ik niet zijn morgen hahaha). Ik wil niemands gevoel kleiner maken of iemand beledigen of kwetsen of wat dan ook, maar dit (bovenstaande tekst) hoort toch gewoon bij het moeder zijn? Vroeger noemde ze dat gewoon tropen jaren, nu een mommy burn out blijkbaar?
Toen ik er eerder over hoorde klonk het echt leuk. Tropenjaren, doet me denken aan een warm eiland, met een cocktail en lekker relaxen. Maar nee, helaas hahaha.
De eerste jaren van het ouderschap zijn nu eenmaal best pittig soms. Maar ik vind de term mommy burn-out echt vreselijk.
maar hoe doe je dat dan als je én een baan buiten de deur hebt én kinderen?
Ja echt bizar! Maar haar âkledinglijnâ past ook niet bij de stijl van haar Insta. Dus dat klopt ook niet. Dan ben je ook wel ver van je echte volgers verwijderd.
Er is toch ook zoân site waar je je echte volgers kan checken?
Voordat je het weet gaat ze je coachen om over je mommy burnout te komen.
@Axolotl tropenjaren zijn inderdaad âalgemeenâ bekend.
Die burnout komt denk meer doordat je denkt dat je kinderen op de leeftijd van vier jaar drie sporten moet doen, elke dag een speeldate moet hebben, jijzelf altijd door een ringetje te halen moet zijn, en voor die mommybloggers ook nog eens al dat spon gedoe een plek moeten geven.
Hou toch op denk ik dan en maak het jezelf makkelijker.
Ik zie mijn oma (en moeder) al neerbuigend hun hoofd schudden als ze deze term horen.
Maar ik vind het ergens ook wel lastig. Ook met mijn eigen fase nu (geen kinderen, maar studeren en werken). Ik voel me oprecht soms âzwakkerâ dan hen, omdat ik soms het gevoel heb het allemaal niet aan te kunnen terwijl mensen het al zo lang wel allemaal volhouden. Vind ik interessant: is het (leven) dan nu ook zwaarder of is âonze generatieâ zwakker?
Hier dacht ik laatst ook over na. Zou het niet kunnen zijn dat we ons tegenwoordig meer bewust zijn van de keuze die we hebben? Dus dat we niet door âhoevenâ gaan met werken e.d. maar dat het sociaal geaccepteerd is om bijv. een dag minder te werken en de zorg van je kinderen te delen?
Ik denk het niet hoor, wel dat we allemaal meer van onszelf zijn gaan eisen. Vroeger kon je jaren over je studie doen en ellenlang lenen, dat is nu heel anders. Wel denk ik dat we af en toe niet helemaal accepteren dat het ook zwaar of niet leuk kan zijn in het leven. Zoals nu ook met die mommy burn out (kots van deze term) moet het gelijk zo âgemedicaliseerdâ worden, zeg maar soort diagnosetje op geplakt, terwijl het gewoon een zware periode is die erbij hoort.
Ik denk daar ook wel over na. Off topic, sorry mensen. Maar vroegah was je wereld kleiner. Als vrouw stopte je met werken, de kinderen speelden redelijk veilig op straat en je zag niets van wat ze in 3 dorpen verder deden want er was geen internet. Je zorgde voor het huishouden en de kinderen en dat was denk ik erg overzichtelijk.
(Ik zeg niks over dat ik dat weer zou willen/rol van mannen vs vrouwen etc, disclaimerssss)
Vermoeid waarschijnlijk hahaha.
hoor vaak van collegaâs dat ze op het werk even lekker bij kunnen komen van de drukte thuis haha
Daarnaast merk je nu ook dat veel ouders elke tegenslag voor hun kind proberen te ruimen en tegelijkertijd eisen dat hun kind de leukste, liefste, beste en slimste wordt. Dus Pietje moet naar het vwo, ondanks zijn havo-advies, als hij de klas uitgestuurd wordt ligt dat niet aan hem en als hij mentaal even dubbel ligt moet alle advies ingewonnen worden. Ik werk in de onderwijsbranche en krijg dagelijks telefoontjes van ouders die zaken voorleggen waarvan ik denk: ik snap de zorg, maar laat je kind eens lekker zelf ploeteren. Of: ja je kind heeft zich in de ellende gewerkt, laat hem de gevolgen dragen en dat zelf oplossen. Het verbaast me echt steeds weer hoe ver ouders gaan, denk dat ouders er vroeger relaxter instonden.
Kan ik me best voorstellen inderdaad haha. Ik werk niet dus ben 24/7 met de kinderen en soms ben ik stik jaloers dat mân man elke dag kan gaan werken.
Maar mensen maken het zichzelf zo lastig allemaal tegenwoordig. Laats kwam ik een artikel tegen met tips hoe je boodschappen kan doen met je kind erbij. Je zou ze moeten omkopen met wat lekkers, alleen gaan als ze uitgerust zijn en op een rustig tijdstip. Nou sorry, dan zou ik dood hongeren want dan kan ik nooit naar de supermarkt. Gewoon gaan, desnoods met krijsend kind onder mân armđ Wat @Saturnus zegt klopt wel denk ik. Sommige hebben het idee dat ze aan alle verwachtingen moeten voldoen, hun kind op 3 sporten, klassenouder moeten zijn etc etc en dan lijkt het me logisch dat je er doorheen zit.
Ben zelf meer van het âpick your battlesâ opvoeden. Kind wil in 20 graden met winterjas en muts op naar buiten? Prima, ga daar geen strijd over voeren die me al mân energie kost. Ze merken vanzelf wel dat het bloedje heet is haha
Nou goed, lekker off topic allemaal. Maar ik vind die hele term echt om te kotsen. Tuurlijk heb ik ook wel eens dagen dat ik denk âwaar ben ik in godsnaam aan begonnen?â en dat ik half snurkend boven mân avondeten hang door de vermoeidheid. Maar dat soort dagen (maanden hier hahaha) horen er nu eenmaal bij.
Oke dit was mijn spreekbeurt over de mommy burn-out. Zijn er nog vragen?
Dubbele post, maar dit ja!!! Laat je kind op zijn of haar bek gaan en leren er zelf weer uit te komen of om hulp te vragen, maar ga niet alles oplossen voor ze. Krijg je ook nog eens irritante verwende kinderen van haha
Het is niet per definitie een probleem van het heden hoor. Je hoort er alleen veel meer over. Vroeger had je huisvrouwen rusthuizen, waar de moeders een paar maanden in een rusthuis verbleven om tot rust te komen. Alleen werd dat natuurlijk niet breed uitgemeten op/in de (social) media.
Ik kan me best voorstellen dat Kelly het behoorlijk heftig vindt met 3 kinderen onder de 5. Maar goed, dat is wel een keuze die ze zelf hebben gemaakt. Wil niet zeggen dat het niet moeilijk is, maar je hebt er voor gekozen het op die manier te doen.
Wat heb jij voor ontbijt gegeten? En kan ik dat ook eten? Heb je ĂŒberhaupt al ontbeten?