Ik kende altijd alleen de minizweefmolen van de kermis in mijn dorp:
En toen iemand een keer vroeg of ik meeging in de zweefmolen had ik dat dus in mijn hoofd toen ik ‘ja’ zei. Maar het was dus zo’n ding dat de lucht ingaat.
Het was zo eng! En ik had zulke zweethanden en kon me helemaal niet goed vasthouden en ik had echt het gevoel dat ik er zo uit kon glijden en hij ging zo hoog en het duurde zo lang en toen ging hij naar beneden en nóg een keer omhoog Nooit meer!