Hier ook een dochter van 3 en op de 2 dagen dat ik thuis ben gaan we nu het wat minder goed weer is vaak naar de Bieb, langs mijn (schoon)ouders tussen de middag voor een broodje en langs de markt, dat is helemaal fantastisch, want dan krijgt ze een koekje bij de bakker. Ze speelt nu ook af en toe met kindjes na de peuterspeelzaal.
1 like
Maar ren je dan ook achter ze aan in die speeltuin? Ik ben laatst met ze naar een speeltuin in de buurt gewandeld en dan wil de ene op de glijbaan en de andere op de schommel en terwijl de ene op zijn kop aan de schommel bungelt probeert deel 2 van de paal af te glijden en breekt half zijn nek. Ik ben 10 jaar ouder geworden die ochtend.
2 likes
Ja het is wel vermoeiend om ze allebei in de gaten te houden maar deel 1 is hier niet zo’n durfal dus in de praktijk hoef ik me alleen maar zorgen te maken om deel 2 
1 like
hahaha love de deel 1 en deel 2 verwijzingen!
2 likes
Haha daarom heb ik er 1 
2 likes
Daarom post ik het hier ook 
Als extra bevestiging dat 1 kind meer dan voldoende is haha
1 like
Momenteel switch ik ook echt naar alle kanten trouwens. Het ene moment kijk ik foto’s van onze peuter als baby en denk ik: geweldig als je dat nog een x mag meemaken. Om vervolgens weer overtuigd te zijn dat 1 kind ook prima is en we het hierbij laten. Iig besloten; voorlopig (binnen nu en 1 jaar) sowieso niet. Ik ben trouwens net 30 geworden, maakt voor jullie leeftijd nog iets uit in de keuze?
Nou ik vind het wel een voordeel dat ik 28 was toen m’n dochter geboren werd. Dat betekent dat ik bij wijze van nog wel 10 jaar na kan denken (dat weet je niet natuurlijk, maar toch).
2 likes
Ik vind dit soort berichten zo fijn om te lezen. Ik vind de dagen nu zeker in Coronatijd alleen met m’n zoon echt heel zwaar. Daarnaast hebben wij voorlopig echt geen wens voor een tweede kind omdat we ons zo met z’n drieën als gezin compleet en gelukkig voelen. Veel vriendinnen krijgen nu hun 2e/3e kind en lijkt het allemaal ‘makkelijk’ af te gaan. Ik moet er echt niet aan denken om 2 kids te hebben, hoe dan?! In combinatie met m’n perfectionisme ben ik soms zo bang dat ik geen goede moeder ben omdat ik het wel als heftig ervaar. Blij om te horen dat ik echt niet de enige ben die het zwaar vind soms.
3 likes
Ik denk ook wel eens dat het door persoonlijkheid komt. Zoals jij het omschrijft @greenie mbt perfectionisme heb ik het niet. Maar zowel mijn vriend als ik zijn beide extraverte introverts (voor de buitenwereld sociaal, maar houden erg van rust, lekker alleen zijn etc) en ik merk als wij met ons kind naar bijv. Een winkel gaan, we daar ook helemaal kapot van kunnen raken omdat je constant die focus op je kind hebt. Herinner me nog van de babytijd dat we bij mensen op bezoek waren die maar bleven praten en dat ik toen zo labiel werd na dat bezoek. Omdat ik geen rust kon vinden ofzo, teveel energieën terwijl ik me eigenlijk alleen op ons kind wilde richten. Ugh…nu ik dit typ denk ik dus weer, 1 kind is echt voldoende.
2 likes
Ik ben net 32 geworden, voor mijn gevoel is er nog geen haast. Zou wel ergens in de komende 3 jaar de knoop willen doorhakken. Eerst wilde ik dat voor mijn zoontjes 3e verjaardag doen zodat er (hopelijk) een jaar of 4 tussen zou zitten, maar hij wordt in maart al 3 en heb niet het idee dat ik er dan al uit ben 
Ik vind het trouwens wel vervelend dat steeds meer mensen er naar beginnen te vragen wanneer er nou een 2e komt, alsof het toch van ons verwacht wordt.
2 likes
Ik heb net ons nieuwe neefje mogen ontmoeten en vasthouden en mijn dochter was echt heel lief met hem. Merk dat ik best graag nog eens zou willen bevallen en de kraamtijd door zou willen maken maar ik kan me gewoon totaal geen voorstelling maken van een tweede kind erbij? Vanochtend lagen we met onze dochter in bed en m’n man knuffelde haar en zij trok mij erbij en zei ‘samen?’ 
Ik kan dat gewoon niet voor me zien met een tweede kind? Zou willen dat ik in de toekomst kon kijken
6 likes
Heel erg herkenbaar! Zowel het babyknuffelen als de 3eenheid. 
En zo hoorde ik onlangs ook iemand wiens kind net zo oud is als mijn kind, die zwanger is van de 2e. Toen we het erover hadden zei ze; ik wist altijd al dat ik er 2 wil. Dat lijkt me dus heerlijk, die soort van zekerheid voor jezelf.
2 likes
Ik snap je. Heb ik ook wel eens. Kan echt steken.
Wat mij helpt is dat ik denk aan oa alle ruzie momenten die ze je niet doorsturen maar zeker ook hebben. En dat relativeert het weer voor mij.
1 like
Elke keer als mijn eierstokken weer een klein beetje beginnen te rammelen, komt m’n peuter in een vervelende fase, of heb ik weer een fase dat ik slecht slaap en dus niet goed in m’n vel zit waardoor ik denk: ik zou dat dus echt niet aankunnen, nog een baby. Dus dan parkeer ik het weer. Waarom lijkt het voor anderen wel zo makkelijk te zijn?
5 likes
Zie je dat in je omgeving dat het makkelijk lijkt? Ik heb in onze familie en vriendenkring alleen maar mensen die heel openlijk klagen over hoe vreselijk zwaar een tweede is haha, en zelfs dat ze het niet gedaan zouden hebben als ze dit zouden weten. Dat bevestigt mij elke keer weer in mijn keuze dat het er 1 blijft. Het lijkt mij vooral heel veel energie kosten en gedoe, heb daar geen zin in haha. Kijk juist zo ernaar uit om weer meer en meer tijd voor hobbies enzo te hebben.
4 likes
Oehh nee, dat hoor ik dus nooit rechtstreeks uit iemands mond. Ik hoor meer de “het is wel heftig, maar ook heel erg leuk” verhalen.
1 like
Ik hoor alleen maar dat een tweede juist makkelijker is eigenlijk 
Ik geloof wel direct dat je een stukje onzekerheid verliest omdat je alles al een keer hebt meegemaakt.