Nee, eigenlijk niet. Krijg ook vaak de vraag waar de 2e blijft. En aan de ene kant lijkt het me ook wel heel leuk om nog een keer zwanger te zijn, maar de andere kant… haha
2 likes
Ja dat wel natuurlijk, maar in mijn omgeving is dat gelukkig eigenlijk altijd zo.
Dat lijkt me ook zo eng aan het besluit om voor een 2e te gaan. Ik heb nu een prachtig gezond kind, ze is heel makkelijk en wordt steeds makkelijker. Wat als een tweede niet gezond is, of andere problemen heeft? Lijkt me heel moeilijk.
3 likes
Ik snap wel dat het fijn is als je twijfels hebt om te lezen dat bij anderen het makkelijk is of juist spijt hebben van hun tweede kindje (ligt eraan welke bevestiging je zoekt). Maar het is toch bij iedereen compleet anders. Elk kind is anders, elke situatie is anders. Je gaat toch niet weten hoe het bij jou gaat zijn.
2 likes
“Jij wilde dit” is echt dodelijk voor je verkering
4 likes
Vond dit wel een fijne om te lezen, herkenbaar.
4 likes
Goede manier om te zeggen inderdaad! Het valt me ook op dat veel mensen het zelfs al hij de zwangerschap zeggen: in verwachting van ons eerste kindje! Alsof ze al zo zeker weten dat ze meerdere kinderen willen/zullen krijgen. Maarja, dat zal wel een manier van spreken zijn en moet ik misschien niet te veel achter zoeken.
Hoe oud is jouw dochter? Mijn zoon wordt nu bijna 3 en ik krijg die vraag wel echt vaak sinds hij 2 is ongeveer.
Ik plaats hier ook nog even iets wat ik ook in een ander topic gezet heb, heb benieuwd of mensen dit herkennen?
Het speelt voor mij wel heel erg mee in een keus voor een evt 2e. Toen ik zwanger werd in 2017 was ik daar helemaal niet mee bezig, maar ben de laatste tijd wel heel bang wat de toekomst ons brengt qua klimaat, nieuwe pandemieën, de grote verdeeldheid tussen mensen etc. dat ik denk, moet ik dit een kind wel aan doen? Ik maak me ook best wel zorgen over de toekomst van mijn zoontje en voel me dom dat ik daar destijds niet echt mee bezig was maar ‘gewoon een kind wilde’ 🥲
3 likes
Oh dat laatste wat jij noemt heb ik ook last van! Mijn man en ik hadden al tegen elkaar gezegd dat we pas na Corona gaan nadenken over een eventuele tweede, want ik vind dit best een heftige tijd. Maar wat als dit nog vaker voor gaat komen? En inderdaad het klimaat en de politieke verdeeldheid.
Bij de eerste ook niet over nagedacht inderdaad. Maar ik denk dat het wel of niet krijgen van kinderen uiteindelijk geen echt rationele keuze is.
1 like
Nee, ik herken dit niet. Hoewel ik erken dat er erge dingen gebeuren in de wereld, vind ik de mooie dingen nog steeds overheersen. Nou ben ik ook iemand die die hele grote dingen toch te groot vindt om te behappen, dus ik kan het goed los laten. Elke periode in de tijd blijft bovendien gekenmerkt door erge dingen (behalve de jaren ‘90 op de een of andere manier, dat is ook waarom die boomers nu allemaal zo verwend zijn haha), dus ik denk dat dat toch bij het leven hoort.
5 likes
Soms alleen al fijn om je hierover uit te spreken (op het forum) toch? Liefs voor jou!
Zoontje is 2 en om ons heen veel aankondigingen voor de 2e en ook veel mensen die ons de vraag stellen (vind dat zelf overigens niet vervelend als het mensen zijn die ik goed ken). Merk dat ik nu ook open praat over de twijfel: zo van, we sluiten het niet uit dat er ooit een 2e komt, maar zeker zijn we er absoluut niet van. Mijn angst zit nu in: heb ik over bijv 2 jaar nog wel zin om helemaal die eerste jaren te doorlopen? Juist als je 1e kind nog zelfstandiger is. Als er hier nog ervaringsdeskundigen over mee willen praten die er na een aantal jaar toch wel voor zijn gegaan, graag.
1 like
Ik herken dat gevoel van een steek bij een aankondiging voor een tweede wel. Ik heb geaccepteerd dat het en/en kan zijn. Niet alles hoeft maar 1 gevoel op te roepen. Het kan ook een mix zijn. Dus ik vind 1 kind helemaal mooi (icsi), sta er helemaal achter, het is ook echt heel fijn zo en ik houd tóch een gevoel van rouw dat er geen tweede komt. Dat je niet weet hoe een broertje of zusje was geweest. Dat ‘wat als’ gevoel. Dat kan verdrietig zijn. En daar ben ik ok mee. Dan laat ik het even toe.
Nu ik wat ouder word steekt het minder overigens, dus dat is wellicht hoopgevend. Hormonen zijn een bitch.
5 likes
Hier ben ik het helemaal mee eens.
Mijn ervaring met 3 kinderen
Mijn oudste en middelste schelen 4 jaar, de oudste ging dus net naar de basisschool toen ze grote zus werd. Ik had dus in de ochtenden de tijd om samen met de baby uit te rusten als dat nodig was en om alle aandacht te geven. Mijn oudste dochter hielp ook graag mee en omdat ze op die leeftijd zoveel zelf kunnen kom je wat dat betreft geen armen te kort.
Tussen de tweede en de derde zit 14 maanden en dat vond ik echt heel heftig. Twee kinderen die met alles hulp nodig hebben en elkaar met een beetje pech afwisselen met slapen/niet slapen, huilen.
5 likes
Ja dat is ook herkenbaar hoor en hopelijk kun je dat ook zo gaan voelen en accepteren. Ik ben wel echt blij met 1 kind en hoe het allemaal gaat en soms helpt het me ook wel om me te focussen op de nadelen van een tweede. Want je gaat het ook wel romantiseren.
Zwangerschap kan zwaar vallen, kind kan wat mankeren, geruzie, al die clubjes waar je ze heen moet brengen, reizen is duurder etc. Ook niet naar de werkelijkheid, net als de geromantiseerde vorm die we soms in ons hoofd hebben, maar dat helpt dan wel.
En wie weet wil je toch het traject weer in en dat is dan ook goed. Maar dit is iig mijn beleving en wat mij helpt.
3 likes
Ik vind dit een heel fijn berichtje om te lezen. Wij hebben maar 1 kindje en hadden daar graag nog een kindje bij gewild. Dat gaat niet meer gebeuren en dat doet verdriet. Maar ik ben ook heel blij met wat we wel hebben en zie ook wel de voordelen in van 1 kind hebben. Die rouw zal altijd blijven, maar ons geluk ook.
6 likes
2 likes
Zag net dit artikel voorbij komen bij Eva Jinek, heb het zelf nog niet gelezen, maar past wel in dit topic.
2 likes
Haha ik heb het nu ook gelezen maar vond deze vrouwen wel errrug negatief over het moederschap. Zo ervaar ik het zelf helemaal niet dus dat is voor mij geen reden om niet nog een tweede kind te krijgen.
Wel de vrijheid die ze noemen, dat begrijp ik wel.
3 likes
Ik heb het juist geheel andersom. Ik wilde geen kinderen. En toen maar een kindje en nu heel erg toch een wens voor een 2e. Ik ervaar het moederschap ook niet als zwaar, ja momenten wel natuurlijk. En mijn dochter slaapt nog steeds niet helemaal door. Ik was eigenlijk ook zo’n typische niet geschikte moeder 
. Ofik bedoel meer: je hebt van die vrouwen waarbij het gewoon past en dat was ik niet. Maar toen mijn kindje er eenmaal was voelde ik mij een geboren moeder. En ik vind het oprecht zo leuk.
6 likes
Ik heb dit ook heel erg. Altijd gezegd dat we één kindje waarschijnlijk helemaal prima vinden. Maar nu ze er is, en zeker nu we onze draai wat meer gevonden hebben, voel ik aan alles dat ik dit nog een keer mee wil maken. Ik voel me geen geboren moeder maar wel die overweldigende liefde voor mijn kindje.
5 likes
Mijn dochter is nu bijna 16 maanden. Toen mijn dochter 3 maanden was moest ik er ook echt nog niet aan denken hoor.
@anon37686689 die liefde voel ik ook inderdaad. Het opnieuw willen ervaren en het gaat ook zo snel! Meer slapen kan nog heel lang denk ik altijd (later). Dat is het enige wat ik soms mis.
4 likes
Haha dat heb ik net zo. Die fase nog een keertje ervaren. Moet wel zeggen dat ik veel hulp van mijn vriend krijg. Zowel praktisch (met onze dochter) als met huishouden (koken, boodschappen doen). En we wisselen wel eens de ochtend af zodat we kunnen uitslapen. We doen het echt samen en dat is wel heel fijn.