Grr inderdaad. Ik had laatst juist een beetje het tegenovergestelde. Iemand uit mijn familie zei dat ze het echt niet verwacht had dat ik al een kind zou krijgen, omdat ik vroeger niet echt met de kinderen speelde of oppasbaantjes had (??). En iets over carrière maken wat ik maar heb verdrongen
Ik denk de laatste tijd opeens dat ik het toch nog wel een keer zou willen doen? Weet niet, het lijkt me opeens romantisch ofzo? Rationeel wil ik het niet eigenlijk.
Ja ik word een beetje heen en weer geslingerd, maar sowieso wil ik er eigenlijk niet over na denken tot Corona een beetje voorbij is + het is maar de vraag of mijn contract verlengd wordt dit jaar.
En ik weet dus helemaal niet of ik het wel wil, nog een kind erbij. Maar het spannende van ervoor kiezen om ervoor te gaan veromantiseer ik nu denk ik.
Ik denk hier ook vaak over na. Als ik puur naar mezelf kijk, zou ik heel graag moeder willen worden en alles gewoon een keer meemaken. Maar het lijkt me ook best zwaar om die zwanger / baby / peuter tijd dan nóg een keer te moeten doen.
Maar daartegenover weet ik wel hoe fijn ik het vindt dat ik 2 ‘siblings’ heb en we echt een wat groter gezin zijn met zijn allen, ook al woont iedereen ergens anders.
Dat zou ik mijn kind (en onszelf) later ook wel weer gunnen denk ik. Het kan ook heel mooi zijn.
Denk dat ik dit pas weet zodra ik het een keer heb meegemaakt als ik überhaupt moeder mag worden.
Als enig kind was ik ook naar deze link op zoek! Thanks, leuk om te lezen (en fijn om te weten dat ik nog best normaal ben, haha)
Ik vond het een beetje een nikserig artikel. Het past voor mij ook wel in de discussie in het andere moeder-kindtopic over wat er nou wetenschappelijk bewezen is en wat niet. Het is allemaal geneuzel in de marge. Als je als kind op tijd te eten krijgt en twee ouders hebt die van je houden en goed voor je zorgen, maakt het echt geen bal uit of je nou wel of niet in een bednest slaapt of 2% gelukkiger bent dan iemand die wél een broertje heeft.
Fijn artikel! ik ben single en ik ben nog niet zo met kinderen bezig, maar weet wel al heel erg lang dat ik waarschijnlijk maar 1 kind wil. Ik heb nooit behoefte gehad aan meer en hoe ouder ik word, hoe meer ik neig naar maar 1 kind. toen ik er een podcastserie over luisterde werd ik nog meer gesterkt in die gedachte.
De reacties in mijn omgeving zijn echter echt heel afkeurend Echt werkelijk niemand begrijpt mijn beslissing, en iedereen vind het nu al zielig voor mijn ongeboren kind. Ik moet me telkens weer verdedigen, alsof ik een of andere misdaad wil gaan plegen. Ik hoop echt dat hier veel meer aandacht voor komt en dat het normaler wordt, want ik ben het gezeik nu al zat, en ik heb nog niet eens een partner of een kind in aantocht
ik vrees voor de dag dat ik deze discussie met mijn ooit aankomende partner moet gaan voeren
Vervelend, heb je het er zelf dan vaker over of beginnen anderen erover?
Als mensen aan mij vroegen hoeveel kinderen ik zou willen, voordat ik kinderen had, zei ik vaak: eerst maar eens één en dan zien we wel. Dan was vaak de kous wel af.
Nu krijg ik die vraag heel weinig maar ik spreek ook weinig mensen door Corona. Maar meestal is het nu genoeg als we zeggen dat we het niet weten. Er is 1 oom die vindt dat ‘1 kind geen kind is’ maar die stikt er maar in.
Dat zinnetje is wel beter inderdaad.
het is nu wel een beetje een onderwerp de laatste jaren omdat iedereen om mij heen zo’n beetje zwanger begint te raken, gaat trouwen, et cetera. Het is echt die fase waarin iedereen het er over heeft
ah, jullie zijn ook een stel met kind. bizar hoe mensen zo kunnen denken zeg.
@Cozycute welke podcast heb je hierover beluisterd?
De tweede! Van Jaïr Stein, vind hem sowieso hele prettige podcasts maken.
Deze podcast ligt klaar voor m’n toekomstige partner om mijn keuze te onderbouwen haha
@Dr.Watson Ik vind het zo bizar dat mensen hun mening zo lopen te ventileren over andermans leven. Het is toch echt jullie keuze. Wij hebben 1 kind, hadden er graag nog 1 bij gewild maar dat kan niet. We zijn zo met zijn drietjes ook heel gelukkig. Maar dan durft opeens niemand te zeggen “oohjaa 1 kind is geen kind! Echt heeeel zielig voor je ene kind dat die geen broertje of zusje krijgt”. Waarom zou je dat dan in godsnaam wel tegen mensen gaan zeggen, die er er bewust voor kiezen het bij 1 kindje te houden? Blows my mind
En ook @Roguee, ja bizar die uitspraak hè? Gelukkig is dat maar 1 iemand. Ik kan er goed mee dealen hoor, maar als het geen vrijwillige keuze was geweest dan was ik al wel geklapt denk ik.
Ik kan ook echt boos worden om zulke uitspraken. Ik ben dus geen echt kind? En had mijn moeder dan haar gezondheid/leven moeten riskeren, zodat we een echt gezin zouden zijn. Mensen denken gewoon niet na als ze zulke dingen zeggen.
Mijn vriend en ik zijn toevallig allebei enig kind en hebben het er wel eens over, voor ons zou 1 kind ook goed zijn, als ons dat uberhaupt gegund is.
thanks!
Bij mij zeggen ze altijd meteen ‘Oh wat een eenzaam kind zal dat worden’, ‘wat zielig’, ‘hoe ga je dat doen op vakantie?’ of nog erger ‘Dat zijn meestal helemaal geen leuke kinderen, die eenlingen’.
Echt sorry wat?? Vroeg ik een mening? Ik HEB nog niet eens een kind of een vriend, ik spreek gewoon mijn voorkeur uit. En dan verbaast worden als ik een snauw terug geef.
“Ik vind jou ook niet leuk en jij hebt broers en zussen, zegt dus blijkbaar helemaal niets ” echt onzin dat enige kinderen geen leuke kinderen zijn. Ik zou ook terug snauwen.
Hahaha oh dat is een heeeele goede comeback
Deze week 2 ouders gesproken die aangaven hoe leuk hun kinderen af en toe samen kunnen spelen, maar vooral heel erg ruziemaken. Dan denk ik dus; heeeeerlijk “maar 1” kind, wat uiteraard net zo goed zowel een aanslag op als een verrijking van je leven is. Zojuist sprak een buurman mij aan; tijd voor een 2e? Iets in die trant en ik zoek dus nog een leuke tegenreactie ipv wat ik mezelf nu hoor zeggen: alsjeblieft niet. Terwijl ik dat eigenlijk niet wil zeggen.