Ja, misschien niet de juiste bewoording inderdaad want zo bedoelde ik het niet. Ik sta er net zo in dat het ook zijn kind is. Maar ik zie echt heel vaak dat de man wel minder bijdraagt of hoe je het noemen wilt en het meer de rol van de vrouw vindt (in mijn omgeving). Dus zo vanzelfsprekend is dat niet maar moet het wel zijn.
Maar aan de andere kant, we helpen elkaar toch met de opvoeding.
Ik heb dus steeds vaker dat ik tegen mensen (ouders/schoonouders) zeg; wellicht laten we het wel bij 1 kind. Om te kijken hoe ze erop reageren? Toch een soort van te shockeren omdat mensen er eigenlijk vanuit gaan dat je na nr. 1 “doorgaat” voor iig een 2e? Maar ook om het gesprek hierover aan te gaan. Ik merk dat ik recalcitrant word van die norm. Ondanks dat wij er nog niet 100% uit zijn voel ik dus blijkbaar enorm de behoefte om een tegengeluid te laten horen 
Zijn mensen dan ook echt geshockeerd? Ik vind het wel interessant hoe de situaties van mensen hier verschillen, omdat ik zelf die norm (gelukkig) niet voel. Maar ik kan me jouw gevoel wel goed voorstellen als je in je omgeving mensen hebt die in deze richting pushen.
Ik heb nu nog een baby in mijn buik en mensen vragen al waar nummer 2 ooit moet slapen. En of ons huis nog wel te verbouwen is. Doe ff normaal laat me eerst maar eens kijken hoe het is met 1 kind.
Dat valt opzich wel mee. Vrienden die nog geen kinderen of juist al wel meer kinderen hebben geven vaak aan het wel te snappen. Schoonouders hadden het over hoe fijn het is om als kind ook een broertje of zusje te hebben want als er iets gebeurd (in geval van hun andere kleinkinderen; gescheiden ouders) dan heb je elkaar. Toen zei ik: maar dat moet nooit de reden zijn om voor nog een kind te gaan toch? En alles is ook zo situatieafhankelijk, ken kinderen zonder broertjes/zusjes die dat helemaal prima vonden, maar ook wel de andere kant.
Ik denk meer geshockeerd omdat ik vroeger zei wel 4 kinderen te willen en ik ook altijd degene was die met kinderen speelde op verjaardagen e.d. Dus dat die verwachting er een soort van is heb ik ergens zelf gecreëerd, maar maakt me tegelijkertijd woest.
Grr inderdaad. Ik had laatst juist een beetje het tegenovergestelde. Iemand uit mijn familie zei dat ze het echt niet verwacht had dat ik al een kind zou krijgen, omdat ik vroeger niet echt met de kinderen speelde of oppasbaantjes had (??). En iets over carrière maken wat ik maar heb verdrongen
Ik denk de laatste tijd opeens dat ik het toch nog wel een keer zou willen doen? Weet niet, het lijkt me opeens romantisch ofzo? Rationeel wil ik het niet eigenlijk.
Ja ik word een beetje heen en weer geslingerd, maar sowieso wil ik er eigenlijk niet over na denken tot Corona een beetje voorbij is + het is maar de vraag of mijn contract verlengd wordt dit jaar.
En ik weet dus helemaal niet of ik het wel wil, nog een kind erbij. Maar het spannende van ervoor kiezen om ervoor te gaan veromantiseer ik nu denk ik.
Ik denk hier ook vaak over na. Als ik puur naar mezelf kijk, zou ik heel graag moeder willen worden en alles gewoon een keer meemaken. Maar het lijkt me ook best zwaar om die zwanger / baby / peuter tijd dan nóg een keer te moeten doen.
Maar daartegenover weet ik wel hoe fijn ik het vindt dat ik 2 ‘siblings’ heb en we echt een wat groter gezin zijn met zijn allen, ook al woont iedereen ergens anders.
Dat zou ik mijn kind (en onszelf) later ook wel weer gunnen denk ik. Het kan ook heel mooi zijn.
Denk dat ik dit pas weet zodra ik het een keer heb meegemaakt als ik überhaupt moeder mag worden.
Als enig kind was ik ook naar deze link op zoek! Thanks, leuk om te lezen (en fijn om te weten dat ik nog best normaal ben, haha)
Ik vond het een beetje een nikserig artikel. Het past voor mij ook wel in de discussie in het andere moeder-kindtopic over wat er nou wetenschappelijk bewezen is en wat niet. Het is allemaal geneuzel in de marge. Als je als kind op tijd te eten krijgt en twee ouders hebt die van je houden en goed voor je zorgen, maakt het echt geen bal uit of je nou wel of niet in een bednest slaapt of 2% gelukkiger bent dan iemand die wél een broertje heeft.
Fijn artikel! ik ben single en ik ben nog niet zo met kinderen bezig, maar weet wel al heel erg lang dat ik waarschijnlijk maar 1 kind wil. Ik heb nooit behoefte gehad aan meer en hoe ouder ik word, hoe meer ik neig naar maar 1 kind. toen ik er een podcastserie over luisterde werd ik nog meer gesterkt in die gedachte.
De reacties in mijn omgeving zijn echter echt heel afkeurend Echt werkelijk niemand begrijpt mijn beslissing, en iedereen vind het nu al zielig voor mijn ongeboren kind. Ik moet me telkens weer verdedigen, alsof ik een of andere misdaad wil gaan plegen. Ik hoop echt dat hier veel meer aandacht voor komt en dat het normaler wordt, want ik ben het gezeik nu al zat, en ik heb nog niet eens een partner of een kind in aantocht 
ik vrees voor de dag dat ik deze discussie met mijn ooit aankomende partner moet gaan voeren
Vervelend, heb je het er zelf dan vaker over of beginnen anderen erover?
Als mensen aan mij vroegen hoeveel kinderen ik zou willen, voordat ik kinderen had, zei ik vaak: eerst maar eens één en dan zien we wel. Dan was vaak de kous wel af.
Nu krijg ik die vraag heel weinig maar ik spreek ook weinig mensen door Corona. Maar meestal is het nu genoeg als we zeggen dat we het niet weten. Er is 1 oom die vindt dat ‘1 kind geen kind is’ 
maar die stikt er maar in.
Dat zinnetje is wel beter inderdaad.
het is nu wel een beetje een onderwerp de laatste jaren omdat iedereen om mij heen zo’n beetje zwanger begint te raken, gaat trouwen, et cetera. Het is echt die fase waarin iedereen het er over heeft
ah, jullie zijn ook een stel met kind. bizar hoe mensen zo kunnen denken zeg.
@Cozycute welke podcast heb je hierover beluisterd?
De tweede! Van Jaïr Stein, vind hem sowieso hele prettige podcasts maken.
Deze podcast ligt klaar voor m’n toekomstige partner om mijn keuze te onderbouwen haha
@Dr.Watson Ik vind het zo bizar dat mensen hun mening zo lopen te ventileren over andermans leven. Het is toch echt jullie keuze. Wij hebben 1 kind, hadden er graag nog 1 bij gewild maar dat kan niet. We zijn zo met zijn drietjes ook heel gelukkig. Maar dan durft opeens niemand te zeggen “oohjaa 1 kind is geen kind! Echt heeeel zielig voor je ene kind dat die geen broertje of zusje krijgt”. Waarom zou je dat dan in godsnaam wel tegen mensen gaan zeggen, die er er bewust voor kiezen het bij 1 kindje te houden? Blows my mind
En ook @Roguee, ja bizar die uitspraak hè? Gelukkig is dat maar 1 iemand. Ik kan er goed mee dealen hoor, maar als het geen vrijwillige keuze was geweest dan was ik al wel geklapt denk ik.
Ik kan ook echt boos worden om zulke uitspraken. Ik ben dus geen echt kind? En had mijn moeder dan haar gezondheid/leven moeten riskeren, zodat we een echt gezin zouden zijn. Mensen denken gewoon niet na als ze zulke dingen zeggen.
Mijn vriend en ik zijn toevallig allebei enig kind en hebben het er wel eens over, voor ons zou 1 kind ook goed zijn, als ons dat uberhaupt gegund is.