Het bij 1 kind houden

Zwanger en kinderen
#473

Ik belde gisteren met m’n vader en stiefmoeder en ik zei iets over dat ik blij was dat de opvang weer open was en dat mijn dochter wel een beetje diva-gedrag begon te vertonen de laatste weken doordat ze steeds alle aandacht kreeg van ons. Toen zei m’n stiefmoeder iets over dat het ook een ding was voor een enig kind.

Dan zegt ze dus eigenlijk niet van: wanneer komt er een tweede, maar het gedrag van je kind wordt wel op ‘enig kind zijn’ gegooid. Je hebt gelijk @Mhysa dat het niemands zaak is, maar bij dit soort opmerkingen wordt er eigenlijk alleen onderhuids iets gezegd en dat maakt het ook lastiger om te reageren. (Heb wel gewoon gezegd dat het daarom maar goed was dat ze weer naar de opvang kon, maar ja).

3 likes
#475

Zo had ik er nog niet eens over nagedacht, maar inderdaad, dat zou betekenen dat alle eerste kinderen eerst verwend gedrag vertonen totdat ze een broertje of zusje krijgen.

#477

Nee dat wist ik al wel hoor! Ging me er ook meer om dat er dus eigenlijk werd gesuggereerd dat er toch wel een tweede kind moest komen, maar dan op een hele indirecte manier. Ik vind dat best lastige opmerkingen die ervan getuigen dat twee kinderen nog steeds de norm is.

1 like
#481

Hahahahaha sorry, ik moest heel hard lachen aan je vergelijking met de kat :joy:

ik weet wel dat ik vroeger heel vaak in een flits m’n broertje voor een kat had vervangen als het had gekund dus misschien kun je jezelf daarmee troosten

2 likes
#482

hoe oud is jullie kindje nu? Ik neig gevoelsmatig ook steeds meer naar “one and done”.

2 likes
#483

Ons zoontje is nu 20 maanden en ik vind het echt heerlijk om te merken dat je meer ‘lucht’ krijgt, dat je vaker lang weg kan, dat je meer leuke dingen met hem kunt ondernemen, het idee om nog een keer een baby te hebben en zo beperkt te zijn in wat je allemaal kunt doen benauwt mij echt. Dat vind ik wel heel fijn aan een ouder wordend kindje.

5 likes
#485

Same here. Mijn dochter wordt er 5. Heb hier al eerder gepost met al mijn bezwaren en redenen waarom ik het liever niet meer doe. Het houdt mij nog steeds bezig, vnl omdat de klok aan het tikken is (ben 33). En toch geniet ik zo van het gemakkelijk leven met 1 kind. Ze heeft al onze aandacht, we kunnen gemakkelijk elkaar aflossen in de zin van haar rondvoeren naar vanalles en nog wat (met 2 of meer kinderen is het toch meer geregel of sleep je ze overal mee naartoe) en ik vind het gewoon gezellig zo. Voor mijn vriend hoeft het sowieso niet meer en we hebben een flinke relatiecrisis gehad vorig jaar, dat is voor mij nog de grootste factor die mij tegenhoudt om het nog eens te doen.
2 was voor mij ook het ideaal maar ik denk dat het goed is zo. Als ik écht een 2e zou willen zou ik het wel voelen en dan vallen alle bezwaren sowieso weg. Ik probeer mij daar aan vast te houden, ook al schreeuwt de maatschappij dat je er minstens 2 moet hebben.

6 likes
#487

Bedankt voor al jullie verhalen! Ik heb niemand in mijn omgeving die het bewust bij 1 wil houden, waardoor je soms aan jezelf gaat twijfelen dus deze plek is erg fijn.

@Reflect 2 of meer lijkt ook zo de “standaard”, die ik ook in mijn hoofd heb zitten. Maar als ik diep in mn hart kijk, weet ik niet of ik het wel aan kan een 2e.

Uit mijn centering pregnancy groepje zijn er nu alweer 2 zwanger (onze kindjes zijn net 1), waardoor je onbewust je eigen gevoel ook weer gaat heroverwegen.

4 likes
#488

Ja herkenbaar. Onze knul wordt in mei 2 (OMG) en kreeg steeds vaker ‘grappend’ de vraag of ik écht nog steeds geen tweede wil. Had namelijk al heel snel aangegeven in m’n omgeving dat het er waarschijnlijk maar eentje blijft. Maar nu veel vriendinnen en kennissen in de fase van een 2e kindje zitten (zwanger of net bevallen) denken mensen blijkbaar dat ik nu toch overstag ga. Vind het geen vervelende vraag overigens, maar wel opvallend dat anderen dus blijkbaar zo bezig zijn in hun hoofd met ons gezin haha!

Maar nee. Ik vind het goed zoals het nu is. Zoontje is super makkelijk en we hebben nu nog heel veel vrijheid.

Mijn partner had eigenlijk wel nog een tweede gewild, maar hij respecteert mijn grenzen gelukkig heel erg en hij is nu ook echt happy. Dus ja… zeg nooit nooit. Maar ik weet toch echt vrij zeker dat ons gezin zo compleet is.

Of nou ja, misschien nog een keer een gezellig kat en een paar kippen er bij dan.

9 likes
#490

Ik vond het gek genoeg nog gezelliger toen wij er een konijn bij kregen, haha !

Alle gekheid op een stokje, ik denk dat veel mensen een 2e nemen ‘omdat het zo hoort’ en er mss ook niet al te veel bij stilstaan en er gewoon voor gaan. Ik ben daar te rationeel voor. Ook bang dat mijn relatie er aan ten onder zou gaan en dan sta je daar met 2 kinderen waaronder een kleintje die nog lang veel aandacht nodig heeft. Nu denk ik van kijk, als het slecht afloopt, ze is al groot genoeg, het is te doen.

Exact wat jij zegt @Reflect zonder brandende wens of verlangen doe je het gewoon echt beter niet.

Ik ben ook zelf best wel snel overprikkeld, zeker als ze zo drukke momenten heeft. Dan denk ik : neen een 2e kan ik gewoon echt niet aan.

Ik hou er eigenlijk van dat ik zoveel vrijheid heb, kan doen wat ik wil, financieel geen zorgen, kan lekker shoppen wanneer ik wil. Met een 2e zouden we ook moeten inboeten door oa hoge crechekosten. Heb hard moeten werken voor mijn lijf en ben daar nu heel tevreden over. Nog eens dik worden staat niet hoog op mijn verlanglijstje :crazy_face:

Voel me wel schuldig tov mijn kind dat ze geen broer of zus zal hebben maar dat is geen reden om het te doen. Heb dan veel liever dat ze een mama en papa heeft waar ze een goede band mee heeft (wat ik zelf niet echt heb, ook niet met broer en zus en bij mijn partner net hetzelfde).

5 likes
#491

Mijn opstandige peuter is echt mijn beste anticonceptie. Met de basisschool aan de horizon denk ik vaak “dit echt nooit meer, de fabriek is definitief dicht” :grimacing:

12 likes
#492

Jij bent fulltime bij je zoontje toch? Ga je nu weer op zoek naar werk? Kijk je er naar uit?

#493

Hij gaat 3 dagen naar de voorschool (meestal :grimacing: en voor januari 2) maar verder ja! Werkte hiervoor als fotograaf, maar vooral met vrij werk en ik moet daar echt headspace (en bewegingsruimte haha) voor hebben. Dus kijk er erg naar vooruit om het weer op te pakken als hij gesetteld is op school na de zomervakantie :slight_smile: Vond het zelf belangrijk dit deze jaren te doen, maar het is soms wel écht enorm doorbikkelen geweest.

Nog een reden dat we het bij 1 kindje houden: ik zou een tweede dezelfde situatie willen geven, want dat vind ik wel zo eerlijk. Maar nu ben ik weer :wink:

2 likes
#494

Oh ja dat snap ik heel goed! 4 jaar thuisblijfmoeder zijn lijkt me heel pittig.

1 like
#497

Fijn om dit forum te lezen, veel herkenning! Mijn dochter is bijna twee en ook wij krijgen veel vragen vanuit onze omgeving. Ik ben in september begonnen met een studie naast mijn baan die ik erg leuk vindt, ik ben nog bijna drie jaar bezig daarmee en merk dat ik dit ergens als excuus gebruik. Terwijl ik gewoon heel gelukkig ben met deze situatie, lief vrolijk kindje gelukkig met z’n drieën het voelt gewoon als het is goed zo… en het eerste jaar vond ik zwaar en veel wennen daarnaast ben ik ook best snel overprikkeld en ben ik ook graag af en toe alleen. Voordat ik mijn dochtertje kreeg voelde ik aan alles dat ik een kindje wilde en alleen als dat sterke gevoel weer ooit komt zouden we het weer overwegen. Maar soms komt die twijfel toch naar boven dat ik haar een broertje zusje gun of dat ik er later misschien spijt van zou krijgen…maar uiteindelijk zullen dit niet redenen zijn om toch te proberen nog een kindje te krijgen als de echte wens dus niet meer komt. En daarnaast zijn er zoveel dingen die we ook nog leuk vinden die met twee kinderen een tijd niet of minder zouden kunnen…

8 likes
#499

Ik heb je laatste zin hier laatst nog gepost :slight_smile: was voor veel mensen herkenbaar ook al klinkt het gek

2 likes
#500

Idd, ook voor mij heel herkenbaar @dontgiveup … vreemd he

2 likes
#502

Wanneer begint volgens jullie de leeftijd een rol te spelen? Ik was 28 bij mijn eerste kind en ben nu 30, dus heb altijd het idee dat ik nog minstens 5 jaar na mag denken.

Overigens heb ik dat gevoel over ‘an heir and one to spare’ zelf niet zo. Ik denk dat als je een kind verliest dat dat zo hartverscheurend is dat ik dan liever niet heb dat dat verdriet ook een broertje of zusje ten deel valt. Maar ik snap op zich wel dat het mee kan spelen in je gedachten.

Bij die podcast ‘De Tweede’ of zoiets, werd gezegd dat iedereen een eerste kind kreeg omdat ze het heel graag wilden en dat die tweede er kwam voor de eerste. Dat vind ik zelf echt niet nodig en ik wil dus ook alleen voor een tweede gaan als dat gevoel er weer komt.
Ik denk ook dat het uiteindelijk totaal op gevoel aankomt. Rationeel heb ik zo 10 redenen en meer waarom ik geen tweede kind zou willen, maar als mijn gevoel gaat zeggen van wel, dan gaan we er toch voor denk ik.

6 likes
#503

Ik denk vanaf halverwege 30 ofzo? Leeftijd is bij mij ook nog geen punt, waar ik wel megaonrustig van word is dat letterlijk iedereen die tegelijk of na ons (zoontje 2.5) nu zwanger is of al een 2e hebben. Daardoor voel ik wel extra druk om er over na te denken en komt het vaker in me op ofzo. Ik kan me voorstellen dat het ook zo voelt als je zelf nog geen kind hebt maar iedereen om je heen zwanger is. Zo van; moet ik nu ook dan? Terwijl dat natuurlijk bullish is.

#504

Ik was 37 toen ik moeder werd dus ik zou zeggen dat je nog 7 jaar te gaan hebt :wink:

Nee zonder gekheid, ik denk serieus dat je nog 5 tot 10 jaar hebt. Ik heb meerdere voorbeelden in mijn omgeving van vrouwen die ver in de dertig (weer) moeder werden, en dat is allemaal makkelijk en zonder complicaties gegaan. Geen garantie, I know, maar ik vind soms dat er wel heel krampachtig wordt gedaan over die ‘leeftijdsgrens’. Natuurlijk nemen de kansen per maand af en de kans op bijv Down toe, maar dat zijn nou ook weer niet zulke schokkende cijfers als je het vergelijkt met begin dertig.

Ik zou het lekker even proberen te laten en je gevoel afwachten de komende tijd/jaren.

2 likes