Het bij 1 kind houden

Zwanger en kinderen
#505

Dat stukje uit de podcast dat de tweede er bij iedereen kwam voor de eerste vind ik persoonlijk kort door de bocht. Het zal vast meespelen maar ik denk dat het vooral een kwestie van gevoel is. Het gevoel komt wel, of het gevoel komt niet.

Als je het hebt over leeftijd denk ik zelf ook aan de grens van 35, maar dat is ook voor iedereen verschillend. Zoals @Zitzak al aangeeft hoeft het niet allemaal zo erg te zijn als je moeder wil worden na 35 jaar. Voor mijzelf speelt wel mee dat ik denk dat een bevalling, het herstel er na en de gebroken nachten mij zwaarder zouden vallen als ik bijvoorbeeld nog 5 jaar zou wachten met een eventueel tweede kindje.

#506

Ik heb ook een bijzondere situatie momenteel. Ik heb in januari mijn spiraal laten verwijderen en ik was al in de tweede ronde zwanger. Super blij. Nooit verwacht, bij dochter duurde het 18 maanden. We hadden net een intake bij de fertiliteit gehad en die maand was ik zwanger.

Nu is vorige week zaterdag spontaan een miskraam op gang gekomen :frowning_face: en ik was/ben ook heel erg verdrietig erom. Het is zo’n vreselijke ervaring. Maar nu merk ik dat ineens toch de twijfel voor een tweede kindje toe slaat en ik weet niet zo goed of dat dan angst is. Of ik in eertse instantie graag een tweede wilde voor onze dochter? Ik weet het even niet meer. Ik moet denk ik gewoon maar even rustig herstellen hiervan.

Misschien iemand die het herkent?

#509

Wij hebben iets in die richting meegemaakt bij een tweede zwangerschap, alleen mag ik nu niet meer zwanger worden dus hoeven wij niet te twijfelen. Ik weet niet of het zelfbescherming is of gewoon pragmatisch denken, maar ik zie nu heel erg de voordelen in van 1 kindje. (Ondanks het intense verdriet om de tweede zwangerschap). Met zijn drietjes is het OOK goed. Je hoeft ook nog niet nu meteen te beslissen he, geef het tijd. Het is niet niks wat je meemaakt zowel geestelijk als lichamelijk.

4 likes
#511

Wat leuk dat je ook weer wilt gaan studeren! Nee met twee kinderen had ik het niet gekund… ook nu is het best pittig naast dochter en werk maar ik krijg er ook veel energie van omdat het een erg leuke opleiding is. Met 1 kind kan je dit soort dingen toch makkelijker doen. Het is makkelijker te combineren met werk/studie/hobby’s/sociaal leven etc…dingen die ik ook belangrijk vind.

3 likes
#512

Ik vind de nieuwe reclame van AH stom. Het was juist leuk om een gezinnetje te zien met maar 1 kind en nu krijgt ze nog een baby. En ja dit is allemaal fictief maar ik het zijn natuurlijk toch voorbeelden.

Anyway, m’n dochter is bijna twee en heb totaal nog geen rammelende eierstokken. Ik lijk er steeds meer van overtuigd dat het hierbij blijft. Ik ben ook op het punt dat ik denk: moet ik al die babyspullen echt nog bewaren?

2 likes
#513

Aww snap ik wel van die reclame. Staan de spullen erg in de weg? Zo niet, zou ik ze nog even bewaren, of alleen een aantal dingen bewaren?

Ik doe nu steeds bewust de ongebruikte babyspullen weg omdat ons gezin compleet is. Eerste paar keer was het echt een ding en moest ik ook soms huilen, denk de combinatie van hormonen en het besef dat er echt geen baby meer komt. Maar nu heb ik de smaak te pakken en vind ik dat opruimen heel fijn, hup alles op vinted/marktplaats of doorgeven aan familie.

Misschien kan je eens door de spullen heen gaan en kijken wat je gevoel erbij is?

2 likes
#514

Ik vind het zó ontzettend lastig of we nog een kindje willen. Het ene moment lijkt het me zo leuk, een speelkameraadje en nog een teamlid erbij. Aan de andere kant zijn we nu nog zo vrij en is onze dochter soms echt een hand vol. Ik ben er elke dag mee bezig in m’n hoofd, terwijl we het nu nog helemaal niet hoeven te beslissen. Word er soms echt moe van.

3 likes
#516

Lastig is dat hè… mijn vriend zegt zet het gewoon uit je hoofd en dan zien we wel over een paar jaar wel. Maar toch blijf ik er ook veel over nadenken en heb ik ergens de behoefte om de (definitieve) beslissing nu te maken van het blijft bij 1 kind en het is goed zo…

1 like
#517

Ja precies, een soort van weten waar je aan toe bent. Is dit allemaal de laatste keer dat je het meemaakt of niet?

1 like
#518

Wij hebben 1 kindje en hier houden we het bij vanwege psychische redenen. Ik zou een tweede heel leuk vinden, maar ik denk ook dat dit te zwaar voor mij gaat zijn. Echter hebben al onze brussen om ons heen 2 (of een wens voor een 2e) kinderen. H kan heel goed met zijn neefjes omgaan, maar ik ben bang, dat wanneer zij een brusje krijgen, H zich met verjaardagen alleen gaat voelen, omdat iedereen iemand heeft, behalve hij.

Tuurlijk moet dit niet de reden zijn om, ondanks mijn psychische ongezondheid, toch maar een 2e te nemen. Maar ik weet hoe het voelt om je eenzaam te voelen (ik was een laatkomer in het gezin) en wordt al heel verdrietig als ik mij bedenk dat H dit misschien ook gaat krijgen.

Ik heb nog een hele grote kinderwens, waar we niks aan gaan doen, bewust.

2 likes
#519

Ik speelde vroeger meer met mijn nichtjes (van rond dezelfde leeftijd) dan met mijn zusje van vier jaar jonger met wie ik altijd ruzie had. :joy:

Ik heb een goede band met al mijn nichtjes en ook met mijn zusje. En we trekken vaak als groep op. Dus het hoeft niet eenzaam te zijn. :heart:

#520

Ik had vroeger hetzelfde als @Neroli. Ik bedacht me toevallig vanmiddag nog hoe kwaad ik wel eens op m’n broertje kon worden en wat voor hekel ik dan soms aan hem had. Ik ging bijna elke vakantie logeren bij mijn nichtje en dat was top!

Eenzaam voelen kan, zoals je zelf zegt, altijd voorkomen, ook met meerdere kinderen in één gezin. Desondanks kan ik me voorstellen dat het heel lastig is om een onvervulde gezinswens te hebben en dat je weet dat die ook niet vervuld gaat worden.

4 likes
#521

Bedankt voor jullie antwoorden, misschien is het vooral inderdaad de onbeantwoorde kinderwens van een 2e dat niet vervuld gaat worden, waardoor al dit soort dingen mij dus verdrietig maakt…

1 like
#522

Pffff net tijdens een familie diner weer van 10 kanten geroep en geschreeuw over mijn toekomstige idee/wens van waarschijnlijk maar 1 kind. Alle clichés iedere keer weer.
‘Zielig’ en ‘mishandeling’ en ‘kun je een kind niet aan doen’ en ‘een kind is geen kind’. Moet me telkens ZO verdedigen en ik heb nog niet eens een partner of echte plannen?! Doe kalm Jezus laat me met rust

1 like
#523

Ik ga dan bijna medelijden krijgen met mijn dochter.

Belachelijk.

2 likes
#524

Het is ook echt zonder uitzondering overal de eerste reactie. In welk gezelschap dan ook. Alsof ik een misdaad bega, zó naar.

2 likes
#526

Dat gevoel heb ik in mijn omgeving ook, dat iedereen voor mijn gevoel zonder echt nadenken voor een tweede gaat omdat “hoort”.

Heb het wel is aan mijn ouders gevraagd hoe dat in hun tijd ging en vind zelf dat mijn ouders niet heel bewust nagedacht hebben over wel of geen kind en hoeveel…

3 likes
#527

Het maakt mij ook echt bang dat mijn toekomstige partner ook zo gaat reageren. Lijkt soms haast onmogelijk dat er mensen (mannen in mijn geval) bestaan die er ook maar 1 zouden willen.

#531

Zo jammer dat het niet tegen mij gezegd wordt. Heb wel zin om daar even op los te gaan.
Maar goed, op dat moment is het vast voldoende om te wijzen naar mijn kind en te vragen of zij er zielig en mishandeld uit ziet haha.

2 likes
#533

Saaame. Mensen maken die opmerkingen niet tegen mij omdat ze weten dat mijn tweede zwangerschap niet goed is gegaan, en die tweede er ook niet meer gaat komen. (We zijn alsnog zielsgelukkig met onze huidige gezinssituatie en zien 100% de silver lining van 1 kind hebben). Dan is 1 kind opeens niet zielig en komt die niets tekort. Zo’n bullshit, heb dan t lef om voet bij stuk te houden en je mening ook tegen mij te verkondigen. :grimacing:

3 likes