Ik had vroeger hetzelfde als @Neroli. Ik bedacht me toevallig vanmiddag nog hoe kwaad ik wel eens op m’n broertje kon worden en wat voor hekel ik dan soms aan hem had. Ik ging bijna elke vakantie logeren bij mijn nichtje en dat was top!
Eenzaam voelen kan, zoals je zelf zegt, altijd voorkomen, ook met meerdere kinderen in één gezin. Desondanks kan ik me voorstellen dat het heel lastig is om een onvervulde gezinswens te hebben en dat je weet dat die ook niet vervuld gaat worden.
Bedankt voor jullie antwoorden, misschien is het vooral inderdaad de onbeantwoorde kinderwens van een 2e dat niet vervuld gaat worden, waardoor al dit soort dingen mij dus verdrietig maakt…
Pffff net tijdens een familie diner weer van 10 kanten geroep en geschreeuw over mijn toekomstige idee/wens van waarschijnlijk maar 1 kind. Alle clichés iedere keer weer.
‘Zielig’ en ‘mishandeling’ en ‘kun je een kind niet aan doen’ en ‘een kind is geen kind’. Moet me telkens ZO verdedigen en ik heb nog niet eens een partner of echte plannen?! Doe kalm Jezus laat me met rust
Ik ga dan bijna medelijden krijgen met mijn dochter.
Belachelijk.
Het is ook echt zonder uitzondering overal de eerste reactie. In welk gezelschap dan ook. Alsof ik een misdaad bega, zó naar.
Dat gevoel heb ik in mijn omgeving ook, dat iedereen voor mijn gevoel zonder echt nadenken voor een tweede gaat omdat “hoort”.
Heb het wel is aan mijn ouders gevraagd hoe dat in hun tijd ging en vind zelf dat mijn ouders niet heel bewust nagedacht hebben over wel of geen kind en hoeveel…
Het maakt mij ook echt bang dat mijn toekomstige partner ook zo gaat reageren. Lijkt soms haast onmogelijk dat er mensen (mannen in mijn geval) bestaan die er ook maar 1 zouden willen.
Zo jammer dat het niet tegen mij gezegd wordt. Heb wel zin om daar even op los te gaan.
Maar goed, op dat moment is het vast voldoende om te wijzen naar mijn kind en te vragen of zij er zielig en mishandeld uit ziet haha.
Saaame. Mensen maken die opmerkingen niet tegen mij omdat ze weten dat mijn tweede zwangerschap niet goed is gegaan, en die tweede er ook niet meer gaat komen. (We zijn alsnog zielsgelukkig met onze huidige gezinssituatie en zien 100% de silver lining van 1 kind hebben). Dan is 1 kind opeens niet zielig en komt die niets tekort. Zo’n bullshit, heb dan t lef om voet bij stuk te houden en je mening ook tegen mij te verkondigen. 
Is zo hoor, ook @Koda , dat ze het nu zeggen omdat het kind er niet is. Maar het zegt mij wel iets over een soort ‘norm’ van 2 komma 3 kinderen en dat het toch heel logisch is dat mensen minimaal 2 kinderen krijgen.
En als je kind er is zeggen ze er niets meer van maar ben wel benieuwd of er toch (wel of niet bewust) geoordeeld wordt.
Een vriendin kwam laatst wel op bday visite bij mijn dochter met haar kinderen, ook al had haar oudste geen zin en wilde met een vriendje spelen. Toen zei ze dat ze hem had verteld/toegebeten dat mijn dochter “al geen broertjes of zusjes had en dat het dus wel gezellig was als hij mee kwam!” Je hoeft niet uit medelijden te komen hoor, mijn dochter is geen liefdadigheidsproject?
Ik ben heel erg benieuwd of hier nog knopen zijn doorgehakt en ervaringen qua gedachtegang. Ons zoontje is inmiddels bijna 3 en wij krijgen de vraag nu uiteraard heel vaak. Vind het niet vervelend meer, maar wel dat ik er voor mezelf geen antwoord op heb. Ik geniet gewoon zo van de vrijheid die we hebben nu hij wat ouder is. Voor hem zou ik graag een broertje of zusje willen, maar heb er zelf nog steeds niet echt behoefte aan. Ik vind het zoveel relaxter nu en heb helemaal geen zin om weer van voor af aan te beginnen🙈.
Hmmm misschien heb je niet veel aan mijn ervaring. Misschien wel. We hebben straks ruim 5 jaar zitten tussen kind 1 en kind 2. Niet zo gepland, duurde veel te lang om zwanger te raken…. Maar in het laatste jaar neigde ik wel meer naar bij 1 kind houden. Deels doordat het mogelijk nooit zou lukken en deels dat het eigenlijk best fijn is. Ik heb een heel sociaal kind die ontzettend veel nichtjes en neefjes heeft, waarvan een groot deel in de buurt woont en ongeveer zelfde leeftijd hebben. We zijn nu een lange week weg met de auto en merk dat het met 1 kind al best pittig is. Ook met school en buitenschoolse activiteiten merk ik dat ik het net red om tijd vrij te maken voor 1 kind. Hoe het met de 2e zal gaan, zullen we wel zien. Maar kan mij echt goed voorstellen dat stellen het bij 1 houden.
Je zegt dat je voor jezelf geen antwoord op die vraag hebt, maar het klinkt als een heel goed antwoord 
ik herken het helemaal. Het is zo lekker relaxed en dat beetje energie dat ik nog over heb vind ik heerlijk om in mijn eigen hobby’s en vrije tijd te steken en liever niet in nog een kind.
Thanks voor jullie reacties! Ben heel benieuwd hoe het je straks zal vergaan met een 2e @Broodrooster! Keep us posted hier. 
@anon18050057 ik snap wat je zegt. Iemand zei ooit; je moet ook niet van de korte termijnvisie uitgaan, maar van de lange. Als in: hoe zie je je leven over 10 jaar, zit er dan 1 kind op de achterbank of de auto vol? (Of ertussenin natuurlijk) Als ik daaraan denk klinkt het toch wel leuker met meer dan 1 kind. 
@anon18050057; hoe oud is jouw kind als ik vragen mag?
Mijn kindje is nu 2 jaar Ik ben het gedeeltelijk eens met de uitspraak die je deelt, natuurlijk is het goed om te kijken hoe je je leven straks voorstelt. Een volle tafel met 3 volwassen kinderen die op bezoek komen lijkt mij ook leuk. Maar ik vind de kortetermijnvisie die daar onvermijdelijk bij komt kijken ook wel héél belangrijk hoor, dat zijn namelijk weken-maanden-jaren met korte nachten en luiers en om slaapjes heen plannen. Dat vind ik ook een flinke investering!
Ik ben zelf enig kind, mijn man heeft 1 broer maar heeft daar geen bijzondere band mee (wel prima, zien elkaar vooral op verjaardagen en feestdagen) en wij zijn er dus ook op dit moment van overtuigd dat we maar 1 kind willen.
Ik heb me in mijn jeugd nooit achtergesteld gevoeld omdat ik ‘alleen’ was, mocht juist altijd zelf kiezen welk vriendje/vriendinnetje er mee mocht naar een pretpark o.i.d.
Daarnaast willen we graag alle aandacht/financiële middelen/whatever die we hebben te verdelen aan 1 kind bieden.
Vind het irritantste nog wel als mensen nu al zeggen ‘wacht maar, straks heb je er 1 en dan wil je zeker nog een tweede’. Ja misschien wel Gerda, maar dat zien we dan wel weer. Sowieso is ‘willen’ en uiteindelijk doen en kunnen ook weer een tweede…
Absoluut waar, die eerste jaren heftig, maar straks naar school en alle clubjes/activiteiten zoals @Broodrooster benoemd lijkt me idd ook een heel gedoe. Dus kortetermijn zeker niet onderschatten😅.
Ik denk dat mensen dat ook vaak zeggen omdat het in een gesprek opkomt waarin een ander het dan zielig vindt dat het enig kind weinig kindjes om zich heen heeft, als soort van ‘goedpraten’. Volgens mij maakt het echt geen bal uit die van ons heeft ook 1 neefje, hij maakt maar gewoon lekker zelf vrienden haha. Ik had als enig kind ook maar 2 neefjesnichtjes en die woonden aan de andere kant van het land. Ben echt nooit eenzaam geweest.
Ik probeer tegenwoordig echt vaak te genieten van alle voordelen van 1 kind 
niet dat jij dat niet doet hoor, maar ik dacht er ineens aan. Dan denk ik eraan dat wij nooit kinderruzies gaan hebben in huis, nooit 1 gillend kind in een winkel dat je niet onder controle krijgt terwijl die ander ergens chipszakken open aan het scheuren is, niet 5x per week naar groepjes, echt heerlijk. Vind dat zo’n chill idee haha. En nooit meer zwanger, al dat gedoe, bevalling, ontzwangeren. Echt pure vrijheid vind ik het
Is ook afhankelijk van hoe close jij zelf met de (schoon)broers/zussen bent. Ons kind heeft veel neefjes en nichtjes, maar in de praktijk heeft ie daar weinig aan want zijn niet heel erg close. Ik heb wel mbt woonsituatie nu duidelijker dat ik ergens wil wonen met kinderen om ons heen omdat ik daar dus wel enorm veel aan heb! Dus zegt idd helemaal niks. Maar snap dat gevoel dat je je moet verdedigen; zo van, hij is sociaal, kan delen etc.