Het bij 1 kind houden

Is zo hoor, ook @Koda , dat ze het nu zeggen omdat het kind er niet is. Maar het zegt mij wel iets over een soort ‘norm’ van 2 komma 3 kinderen en dat het toch heel logisch is dat mensen minimaal 2 kinderen krijgen.
En als je kind er is zeggen ze er niets meer van maar ben wel benieuwd of er toch (wel of niet bewust) geoordeeld wordt.

Een vriendin kwam laatst wel op bday visite bij mijn dochter met haar kinderen, ook al had haar oudste geen zin en wilde met een vriendje spelen. Toen zei ze dat ze hem had verteld/toegebeten dat mijn dochter “al geen broertjes of zusjes had en dat het dus wel gezellig was als hij mee kwam!” Je hoeft niet uit medelijden te komen hoor, mijn dochter is geen liefdadigheidsproject?

5 likes

Ik ben heel erg benieuwd of hier nog knopen zijn doorgehakt en ervaringen qua gedachtegang. Ons zoontje is inmiddels bijna 3 en wij krijgen de vraag nu uiteraard heel vaak. Vind het niet vervelend meer, maar wel dat ik er voor mezelf geen antwoord op heb. Ik geniet gewoon zo van de vrijheid die we hebben nu hij wat ouder is. Voor hem zou ik graag een broertje of zusje willen, maar heb er zelf nog steeds niet echt behoefte aan. Ik vind het zoveel relaxter nu en heb helemaal geen zin om weer van voor af aan te beginnen🙈.

3 likes

Hmmm misschien heb je niet veel aan mijn ervaring. Misschien wel. We hebben straks ruim 5 jaar zitten tussen kind 1 en kind 2. Niet zo gepland, duurde veel te lang om zwanger te raken…. Maar in het laatste jaar neigde ik wel meer naar bij 1 kind houden. Deels doordat het mogelijk nooit zou lukken en deels dat het eigenlijk best fijn is. Ik heb een heel sociaal kind die ontzettend veel nichtjes en neefjes heeft, waarvan een groot deel in de buurt woont en ongeveer zelfde leeftijd hebben. We zijn nu een lange week weg met de auto en merk dat het met 1 kind al best pittig is. Ook met school en buitenschoolse activiteiten merk ik dat ik het net red om tijd vrij te maken voor 1 kind. Hoe het met de 2e zal gaan, zullen we wel zien. Maar kan mij echt goed voorstellen dat stellen het bij 1 houden.

1 like

Je zegt dat je voor jezelf geen antwoord op die vraag hebt, maar het klinkt als een heel goed antwoord :slight_smile: ik herken het helemaal. Het is zo lekker relaxed en dat beetje energie dat ik nog over heb vind ik heerlijk om in mijn eigen hobby’s en vrije tijd te steken en liever niet in nog een kind.

3 likes

Thanks voor jullie reacties! Ben heel benieuwd hoe het je straks zal vergaan met een 2e @Broodrooster! Keep us posted hier. :blush:

@anon18050057 ik snap wat je zegt. Iemand zei ooit; je moet ook niet van de korte termijnvisie uitgaan, maar van de lange. Als in: hoe zie je je leven over 10 jaar, zit er dan 1 kind op de achterbank of de auto vol? (Of ertussenin natuurlijk) Als ik daaraan denk klinkt het toch wel leuker met meer dan 1 kind. :woman_shrugging:t3: @anon18050057; hoe oud is jouw kind als ik vragen mag?

2 likes

Mijn kindje is nu 2 jaar :slight_smile: Ik ben het gedeeltelijk eens met de uitspraak die je deelt, natuurlijk is het goed om te kijken hoe je je leven straks voorstelt. Een volle tafel met 3 volwassen kinderen die op bezoek komen lijkt mij ook leuk. Maar ik vind de kortetermijnvisie die daar onvermijdelijk bij komt kijken ook wel héél belangrijk hoor, dat zijn namelijk weken-maanden-jaren met korte nachten en luiers en om slaapjes heen plannen. Dat vind ik ook een flinke investering!

7 likes

Ik ben zelf enig kind, mijn man heeft 1 broer maar heeft daar geen bijzondere band mee (wel prima, zien elkaar vooral op verjaardagen en feestdagen) en wij zijn er dus ook op dit moment van overtuigd dat we maar 1 kind willen.

Ik heb me in mijn jeugd nooit achtergesteld gevoeld omdat ik ‘alleen’ was, mocht juist altijd zelf kiezen welk vriendje/vriendinnetje er mee mocht naar een pretpark o.i.d.

Daarnaast willen we graag alle aandacht/financiële middelen/whatever die we hebben te verdelen aan 1 kind bieden.

Vind het irritantste nog wel als mensen nu al zeggen ‘wacht maar, straks heb je er 1 en dan wil je zeker nog een tweede’. Ja misschien wel Gerda, maar dat zien we dan wel weer. Sowieso is ‘willen’ en uiteindelijk doen en kunnen ook weer een tweede…

10 likes

Absoluut waar, die eerste jaren heftig, maar straks naar school en alle clubjes/activiteiten zoals @Broodrooster benoemd lijkt me idd ook een heel gedoe. Dus kortetermijn zeker niet onderschatten😅.

3 likes

Ik denk dat mensen dat ook vaak zeggen omdat het in een gesprek opkomt waarin een ander het dan zielig vindt dat het enig kind weinig kindjes om zich heen heeft, als soort van ‘goedpraten’. Volgens mij maakt het echt geen bal uit :slight_smile: die van ons heeft ook 1 neefje, hij maakt maar gewoon lekker zelf vrienden haha. Ik had als enig kind ook maar 2 neefjesnichtjes en die woonden aan de andere kant van het land. Ben echt nooit eenzaam geweest.

5 likes

Ik probeer tegenwoordig echt vaak te genieten van alle voordelen van 1 kind :grinning_face_with_smiling_eyes: niet dat jij dat niet doet hoor, maar ik dacht er ineens aan. Dan denk ik eraan dat wij nooit kinderruzies gaan hebben in huis, nooit 1 gillend kind in een winkel dat je niet onder controle krijgt terwijl die ander ergens chipszakken open aan het scheuren is, niet 5x per week naar groepjes, echt heerlijk. Vind dat zo’n chill idee haha. En nooit meer zwanger, al dat gedoe, bevalling, ontzwangeren. Echt pure vrijheid vind ik het

14 likes

Is ook afhankelijk van hoe close jij zelf met de (schoon)broers/zussen bent. Ons kind heeft veel neefjes en nichtjes, maar in de praktijk heeft ie daar weinig aan want zijn niet heel erg close. Ik heb wel mbt woonsituatie nu duidelijker dat ik ergens wil wonen met kinderen om ons heen omdat ik daar dus wel enorm veel aan heb! Dus zegt idd helemaal niks. Maar snap dat gevoel dat je je moet verdedigen; zo van, hij is sociaal, kan delen etc.

2 likes

Heel herkenbaar ook, met 1 kind heb je toch nog een bepaalde mate van rust in je huis😅

4 likes

Die rust kan ik ook echt beamen. Mijn dochter is nu 10 en ik vind het heerlijk zo. Geen neefjes en nichtjes van haar leeftijd (jongste neef voor haar is nu 20) en het is wat het is.
Overal zijn uiteindelijk voors en tegens voor te vinden.

Zelf heb ik wel een beetje moeite met: ik wil misschien wel een tweede want dat gun ik mijn kind.
Ik kan het niet goed verwoorden. Alsof ik mijn dochter minder gun dan of zo? Waren jullie nu zelf gelukkiger geweest met een broertje of zusje erbij? Hoef ik trouwens niet echt antwoord op hoor haha, het is meer dat je dat dus niet zeker kunt weten. Again, het is wat het is.

9 likes

Ah ja snap dat het dan lastiger kan zijn om in te schatten!

Moet zeggen dat het me prima bevalt. Ik heb echt een mega goede band met mijn ouders, bel ze bijna iedere dag wel even. Ik weet natuurlijk ook niet beter, maar heb nooit het gevoel dat ik een broer of zus echt mis!

4 likes

Die gedachte zou ik meteen laten varen, echt waar. Als iemand dat zegt denk ik juist: wat gun je diegene dan precies, wat betekent het nou écht als je zegt dat je je kind een broertje of zusje gunt. Want het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn in vergelijking met 1 kind. Dit klinkt negatiever dan ik het bedoel hoor, want het is vast allebei heel leuk, maar ik denk niet dat je kunt stellen dat je leven automatisch leuker is met een broer of zus.

4 likes

Hier ook een enigskind, heb zelf echt nooit wat gemist en nu nog steeds niet eigenlijk. Ook niet als ik van vriendinnen verhalen hoor van hun broers/zussen. Heb het zielig verhaal ook echt nooit begrepen, zelf ook zovaak gehoord als ik zei dat ik enig kind ben; oh wat zielig :neutral_face::neutral_face:

Ehm… oke…?

7 likes

Dit! Ik kreeg pas weer naar m’n hoofd geslingerd dat ik wel een broertje of zusje voor M moest krijgen want dat was ‘the greatest gift you can give her’ :nauseated_face:

Ik had zelf echt een hele sterke kinderwens, mijn rammelende eierstokken waren echt heel erg en heb mijn man echt bijna gesmeekt of hij ook er klaar voor was. Nu M er is, heb ik dat gevoel helemaal niet nog een keer. Ik voel me compleet. Denk nooit bij het zien van een baby “ik wil dit” zoals ik dat voor mijn dochter wel had.

Voor mij is dat het antwoord. We sluiten het niet uit, we zijn allebei 30 en M is 2,5, dus we hoeven het ook nog niet te beslissen. Maar hoe verder ik verwijderd ben van de babyfase, hoe minder ik het wil.

10 likes

Leuk topic om te lezen!

Ik ben nu (nog pril) zwanger en dat zou dan mijn 2e kindje zijn. Mijn ander kindje zou dan bijna 2.5 zijn als hij/zij geboren zou worden.

Ik wilde er altijd 3. Waarom? Is echt een gevoel en niet heel rationeel uit te leggen. Ik kom zelf uit een gezin van 3 en zie ook altijd 3 kinderen voor me. Deze zomer zei mijn partner dat hij het eigenlijk bij 2 wil houden. Hij denkt dat 3 te veel is en alles lastiger wordt: reizen wordt lastiger, je hebt nog minder tijd samen etc.

Ik vond dat echt moeilijk te accepteren, maar hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik het begrijp. En er ook achtersta om het bij 2 te houden. We houden van reizen en bij meer dan 2 kinderen heb je letterlijk handen te kort. Ik dacht er altijd een romantisch over na, maar hoe meer ik aan de praktische dingen denk ik hoe meer bezwaren ik zie. Ook is het wel een fijn gevoel dat we na deze zwangerschap ‘klaar’ zijn. Wat een aanslag is zwanger zijn en bevallen op je lichaam en mentale gesteldheid.

Maar nog altijd zie ik wel dat ideaalplaatje voor me van een gezin van 3.

En nu vind ik het ook ontzettend spannend dat we een 2e kindje krijgen. Hoe gaan we het allemaal doen pff?

Mijn partner en mijn moeder zijn beide enigs kind en die zijn er wel heel duidelijk in dat dat echt niet leuk is. Vooral op moeilijke momenten: je bent alleen. Er zijn ook geen neven/nichten en de rest van de familie is heel klein. We hebben dan ook nooit getwijfeld over een 2e.

1 like

Ik lees al een tijdje mee en wil ook reageren, omdat ik me er zo in herken.

Vooraf dachten we al dat 1 kind waarschijnlijk bij ons zou passen. Ik kreeg een traumatische bevalling en vond het eerste jaar (mede daardoor) best zwaar. Inmiddels is ze 4 jaar en zijn we heel erg blij en in evenwicht met zijn drietjes. Heel soms knaagt het wel, wat als ik een soepele bevalling zou hebben gehad? Had ik dan wel opengestaan voor een nieuwe zwangerschap? Is mijn dochter niet eenzaam later?
Terwijl het grootste deel van de tijd ik geniet van de voordelen en ik zie dat mijn dochter een vrolijk en blij kind is.

Het blijven lastige dingen, omdat je de andere situatie niet kent.

2 likes

Ik vind dit wel een beetje hard gezegd, zeker in een topic waarin mensen er bewust voor kiezen om maar 1 kind te krijgen. Vervelend dat het voor hen niet leuk is/was, maar de mensen die ik ken als enig kind vinden dat allemaal helemaal prima.

Het is allemaal afhankelijk van de situatie. Je kunt ook twee kinderen krijgen die vervolgens niet met elkaar op kunnen schieten. Gezien 1 kind nog steeds niet de norm is, lijkt me prettig om hier mensen geen schuldgevoel aan te praten als dat wel de situatie is.

51 likes