Het bij 1 kind houden

Zwanger en kinderen
#553

Die rust kan ik ook echt beamen. Mijn dochter is nu 10 en ik vind het heerlijk zo. Geen neefjes en nichtjes van haar leeftijd (jongste neef voor haar is nu 20) en het is wat het is.
Overal zijn uiteindelijk voors en tegens voor te vinden.

Zelf heb ik wel een beetje moeite met: ik wil misschien wel een tweede want dat gun ik mijn kind.
Ik kan het niet goed verwoorden. Alsof ik mijn dochter minder gun dan of zo? Waren jullie nu zelf gelukkiger geweest met een broertje of zusje erbij? Hoef ik trouwens niet echt antwoord op hoor haha, het is meer dat je dat dus niet zeker kunt weten. Again, het is wat het is.

9 likes
#554

Ah ja snap dat het dan lastiger kan zijn om in te schatten!

Moet zeggen dat het me prima bevalt. Ik heb echt een mega goede band met mijn ouders, bel ze bijna iedere dag wel even. Ik weet natuurlijk ook niet beter, maar heb nooit het gevoel dat ik een broer of zus echt mis!

4 likes
#555

Die gedachte zou ik meteen laten varen, echt waar. Als iemand dat zegt denk ik juist: wat gun je diegene dan precies, wat betekent het nou écht als je zegt dat je je kind een broertje of zusje gunt. Want het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn in vergelijking met 1 kind. Dit klinkt negatiever dan ik het bedoel hoor, want het is vast allebei heel leuk, maar ik denk niet dat je kunt stellen dat je leven automatisch leuker is met een broer of zus.

4 likes
#556

Hier ook een enigskind, heb zelf echt nooit wat gemist en nu nog steeds niet eigenlijk. Ook niet als ik van vriendinnen verhalen hoor van hun broers/zussen. Heb het zielig verhaal ook echt nooit begrepen, zelf ook zovaak gehoord als ik zei dat ik enig kind ben; oh wat zielig :neutral_face::neutral_face:

Ehm… oke…?

7 likes
#558

Dit! Ik kreeg pas weer naar m’n hoofd geslingerd dat ik wel een broertje of zusje voor M moest krijgen want dat was ‘the greatest gift you can give her’ :nauseated_face:

Ik had zelf echt een hele sterke kinderwens, mijn rammelende eierstokken waren echt heel erg en heb mijn man echt bijna gesmeekt of hij ook er klaar voor was. Nu M er is, heb ik dat gevoel helemaal niet nog een keer. Ik voel me compleet. Denk nooit bij het zien van een baby “ik wil dit” zoals ik dat voor mijn dochter wel had.

Voor mij is dat het antwoord. We sluiten het niet uit, we zijn allebei 30 en M is 2,5, dus we hoeven het ook nog niet te beslissen. Maar hoe verder ik verwijderd ben van de babyfase, hoe minder ik het wil.

10 likes
#565

Leuk topic om te lezen!

Ik ben nu (nog pril) zwanger en dat zou dan mijn 2e kindje zijn. Mijn ander kindje zou dan bijna 2.5 zijn als hij/zij geboren zou worden.

Ik wilde er altijd 3. Waarom? Is echt een gevoel en niet heel rationeel uit te leggen. Ik kom zelf uit een gezin van 3 en zie ook altijd 3 kinderen voor me. Deze zomer zei mijn partner dat hij het eigenlijk bij 2 wil houden. Hij denkt dat 3 te veel is en alles lastiger wordt: reizen wordt lastiger, je hebt nog minder tijd samen etc.

Ik vond dat echt moeilijk te accepteren, maar hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik het begrijp. En er ook achtersta om het bij 2 te houden. We houden van reizen en bij meer dan 2 kinderen heb je letterlijk handen te kort. Ik dacht er altijd een romantisch over na, maar hoe meer ik aan de praktische dingen denk ik hoe meer bezwaren ik zie. Ook is het wel een fijn gevoel dat we na deze zwangerschap ‘klaar’ zijn. Wat een aanslag is zwanger zijn en bevallen op je lichaam en mentale gesteldheid.

Maar nog altijd zie ik wel dat ideaalplaatje voor me van een gezin van 3.

En nu vind ik het ook ontzettend spannend dat we een 2e kindje krijgen. Hoe gaan we het allemaal doen pff?

Mijn partner en mijn moeder zijn beide enigs kind en die zijn er wel heel duidelijk in dat dat echt niet leuk is. Vooral op moeilijke momenten: je bent alleen. Er zijn ook geen neven/nichten en de rest van de familie is heel klein. We hebben dan ook nooit getwijfeld over een 2e.

1 like
#566

Ik lees al een tijdje mee en wil ook reageren, omdat ik me er zo in herken.

Vooraf dachten we al dat 1 kind waarschijnlijk bij ons zou passen. Ik kreeg een traumatische bevalling en vond het eerste jaar (mede daardoor) best zwaar. Inmiddels is ze 4 jaar en zijn we heel erg blij en in evenwicht met zijn drietjes. Heel soms knaagt het wel, wat als ik een soepele bevalling zou hebben gehad? Had ik dan wel opengestaan voor een nieuwe zwangerschap? Is mijn dochter niet eenzaam later?
Terwijl het grootste deel van de tijd ik geniet van de voordelen en ik zie dat mijn dochter een vrolijk en blij kind is.

Het blijven lastige dingen, omdat je de andere situatie niet kent.

2 likes
#567

Ik vind dit wel een beetje hard gezegd, zeker in een topic waarin mensen er bewust voor kiezen om maar 1 kind te krijgen. Vervelend dat het voor hen niet leuk is/was, maar de mensen die ik ken als enig kind vinden dat allemaal helemaal prima.

Het is allemaal afhankelijk van de situatie. Je kunt ook twee kinderen krijgen die vervolgens niet met elkaar op kunnen schieten. Gezien 1 kind nog steeds niet de norm is, lijkt me prettig om hier mensen geen schuldgevoel aan te praten als dat wel de situatie is.

51 likes
#569

Huh? Mogen mensen die het niet leuk vinden om zonder broers of zussen op te groeien hun mening niet uiten? Is toch voor iedereen persoonlijk.

Mijn partner en moeder hebben dat als niet leuk ervaren. Dat betekent niet dat dat voor iedereen zo zal zijn. Er zijn toch genoeg verhalen in dit topic van dat mensen het als geen probleem hebben ervaren.

Een keuze moet je niet uit schuldgevoel maken.

3 likes
#570

Ja natuurlijk mag je je mening wel geven, maar er is een verschil tussen ‘zij zeggen dat dat heel stom is’ en ‘zij hebben het persoonlijk als niet fijn ervaren’ haha

8 likes
#571

Ja ik bedoelde het niet te presenteren als een ‘feit’, dus excuses als dat zo is overgekomen en mensen onzeker laat voelen over hun keuze.

Het is een persoonlijke ervaring.

2 likes
#572

Het is gewoon voor sommigen een heel gevoelig onderwerp, dus daarom komen sommige opmerkingen ook wat harder binnen dan het soms bedoeld wordt :relaxed: kan gebeuren

3 likes
#574

Ik vind het zo vreemd dat het helemaal geaccepteerd is om geen 3e kind te willen maar geen 2e kind is opeens helemaal vreemd volgens mensen.

Ik wou altijd 3 kinderen en heb er 2 en dat blijft zo. Als mensen aankondigen dat ze hun 3e krijgen heb ik echt een (interne) reactie van waaaaarom zou je dat doen en ik wil dat écht niet.
Als je dat gevoel hebt bij een tweede kind is dat toch ook volkomen legitiem?
Vind het echt vreemd dat buitenstaanders denken zo een mening te mogen ventileren over jouw gezinssituatie

4 likes
#578

Oh my godddddd wat een superstomme opmerking.

Haha ook dit slaat nergens op, sorry, maar soms ken ik gezinnen van 3 die al heel lang een gezin van drie zijn, en dat ziet er dan zo leuk en harmonisch uit, en dan krijgen ze 9 jaar ofzo na de eerste alsnog een tweede, en dan heb ik soms zo’n onwillekeurige gedachte van: I was rooting for you :frowning: van schoppen tegen de norm naar standaard gezin van twee kinderen, een Volvo en een labrador :stuck_out_tongue:

Maargoed dat duurt maar heel even hoor en ik weet dat het nergens op slaat. Misschien was de wens er heimelijk altijd al of misschien hebben ze zich gewoon bedacht. Ook niks mis mee en ken genoeg gezinnen van 4 of van 5 die óók heel leuk zijn ieder z’n ding! Maar ik vind het wel altijd tof om te zien als gezinnen van 3 blij zijn met elkaar.

7 likes
#584

Mijn schoonmoeder heeft zelfs ooit gezegd, 1 kind is geen kind. Daar is ze gelukkig snel op teruggekomen. Ik heb ook een aantal vriendinnen met 3 kinderen en die blijven ook maar vragen of er nog een tweede komt. Juist als ik daar ben ben ik er extra zeker van haha wat een chaos.

Wij vinden het gewoon goed zo. Mijn zwangerschap was top, ze was een super makkelijke baby en ze is eigenlijk nog steeds een heel makkelijk kind (4 jaar) en ik vind het helemaal lekker dat ze nu naar school gaat, zodat ik lekker mijn eigen dingen kan doen. Volgens ons kan het gewoon niet beter zo, alleen maar lastiger.

Ik heb zelf een broertje die ik niet heel vaak zie, als we elkaar zien is het wel gezellig hoor, maar ik heb altijd veel meer aan mijn vriendinnen gehad. En ik zie nu ook aan haar dat ze soort van gedwongen wordt om contact te leggen met andere kindjes op bijvoorbeeld de camping waar we stonden en dat gaat hartstikke goed.

Oh en ik zeg al vaak dat ik twee kinderen heb, namelijk ook nog ons harige hondenkind. :rofl:

8 likes
#586

Precies hetzelfde heb ik ook, ik wilde zo ontzettend graag een kind alles in mijn lijf gaf dat aan. Nu voelt het compleet en heb ik dat gevoel niet (of misschien nog niet). Ik vind (voor mezelf) dat een eventueel tweede kind net zoveel wens vanuit ons verdient als een eerste kind. Als dat gevoel, die wens, niet nogmaals zo sterk komt dan komt er dus geen tweede.

4 likes
#588

Ik heb geen kinderen, maar als het ons gegund is zou ik graag 1 kind krijgen. Voor het kind zou een broertje/zusjes misschien wel leuk zijn, maar ik denk dat mijn man en ik veel leukere/relaxtere ouders zullen zijn met maar 1 kind.

#590

Wat rot dat je dit zo voelt. Komt het in golven? Dat je kunt accepteren dat je dit af en toe erger voelt dan andere momenten?

Heb t soms ook wel gehad hoor maar nu ik over de 40 ben merk ik dat babies krijgen voelt als iets van ‘vroeger’ en voor anderen maar niet meer voor mij. Dat geeft automatisch rust. Weet niet hoe oud jij bent maar dit gun ik je ook.

3 likes
#592

Snap ik hoor! Kreeg mijn dochter toen ik 33 was dus dan zit je sneller in een andere hormonale fase denk ik. Misschien helpt het om te bedenken dat het puur biologisch is en niet iets dat je echt wil?

2 likes
#594

Oh wat vind ik het toch chill dat ik geen kind meer wil haha. Heb zo vaak dat ik iets hoor over baby’s, zwangere mensen, melancholie naar een newborn en dan ben ik ZO blij dat dat allemaal achter me ligt. Kan echt wel elke dag van dat gevoel genieten :blush:

14 likes