Ik moet altijd denken aan wat iemand hier volgens mij ooit zei, als antwoord of ze geen tweede wilden; nee, de eerste is al goed gelukt. Geniaal antwoord.
2 likes
Wat een mooi woord inderdaad! Voelt voor ons ook zo. Ik vind één kind meestal niet heel veel energie kosten, maar wel veel opleveren. Ik ben bang dat dit met twee wel zo zou zijn plus dat minder tijd hebben voor elkaar en jezelf.
Waar zat het grote contrast ‘m in voor jullie? Praktisch? Gewoon benieuwd hoor, misschien wil je het delen!
Wij zijn net terug van 3 heerlijke weken in Californië en het was zo leuk met z’n drietjes! Ik zag eigenlijk in het vliegtuig alleen maar ouders met 1 kind of met oudere kinderen en ik ben zo dankbaar dat het zo makkelijk is om dit gewoon zo te doen en zou het me niet kunnen voorstellen met nog een kind erbij.
Veel mensen vragen of we geen tweede kind hebben omdat onze dochter (5) zo lastig was als baby, maar het tegendeel juist. Ze is altijd heel makkelijk geweest en daardoor kunnen we zulke reizen maken en hebben we er ook het geld voor 
17 likes
Even m’n gedachten hier plaatsen, moet het even kwijt 
. De laatste tijd merk ik dat ik veel verdriet voel als ik eraan denk dat ik misschien nooit een broer / zus voor ons kindje zal krijgen. Nooit meer zwanger zal zijn (ook al was het verschrikkelijk), nooit meer borstvoeding. Nooit meer die eerste keren nog een keer beleven… het leren lopen, leren praten. Heb ik wel genoeg genoten? Etc etc. Elke aankondiging doet toch ook wel ergens pijn, maar tegelijkertijd voelt het niet verstandig voor een tweede te gaan en voelt het zo gewoon goed. Soms denken we (en voelen we) namelijk allebei heel stellig: dit is het, het is goed zo. Maar we zijn er beide ook veel over na aan het denken merk ik, we hebben het er regelmatig over. bewaren speelgoed en kleertjes. Als de situaties anders waren hadden we er wel voor gegaan, maar het is gewoon niet het moment en wie weet zal deze er ook helemaal niet gaan komen gevoelsmatig.
In ons hart: ja. In het hoofd: nee (iig nog niet). Pfff wat is het lastig. Je maakt zo’n keuze voor de rest van je leven en hoe ‘makkelijk’ dat bij de 1e voelde, hoe anders het nu voelt.
3 likes
Ik heb in het begin ook alles bewaard en ik moet zeggen, hoe meer tijd er verstreek en hoe ouder ik werd, hoe makkelijker het werd om dingen weg te doen. Dus bewaar het nog zo lang je dat fijn vindt en ik hoop dat het bij jullie dan ook zo natuurlijk verloopt. Vooral de rust dat het goed is met 1 kind vind ik fijn. Ik weet toch niet hoe het had geweest met 2 of meer kinderen. Kan dus aan mijn leeftijd liggen of aan de fase van mijn kind maar mijn emoties over 1 kind zijn echt minder geworden/veranderd in de loop der tijd.
8 likes
Misschien ben ik heel erg in de war hoor, maar jullie zaten toch wel weer in een traject?
2 likes
Ah ja dan was jij het wel! Nou helemaal niet erg toch, een mens mag van gedachten veranderen. Ik hoop dat jullie samen de juiste beslissing kunnen maken op den duur, welke kant het ook op zal gaan 
3 likes
Wij krijgen ook overwegend positieve reacties en dat ze ons een mooi gezin vinden zo. Soms steekt wel de kop nog op dat we haar geen broertje of zusje geven, toch wat schuldgevoel. Maar vaker zijn we helemaal content.
3 likes
Ugh vandaag begon iemand die ik echt nauwelijks ken (broer van m’n zwager) meerdere keren (!!) tegen ons over dat er toch wel een tweede komt?? Is leuk joh!! De eerste keer gebruikte ik 'n grapje die ik hier geloof ik vandaan heb: de eerste is al zo goed gelukt dat een tweede niet hoeft. Maar hij begon er later weer over? Why? Laat me met rust.
4 likes
Pff zou de volgende keer helemaal geen reden geven: waarom niet? Geen behoefte aan en ook niet om dit verder te bespreken eigenlijk. En dan over wat anders beginnen.
1 like
Vreselijk, dat is niet aan je collega om daar iets van te vinden…
2 likes
@Flerken Toch maar even in dit topic. Ik las dat je het vervelend vind om hier te posten vanwege mensen die om medische of andere zwaarwegende redenen niet aan een tweede zullen beginnen, maar ik heb hier zelf ook regelmatig gepost.
Toen mijn dochter 1 jaar was dacht ik er net als jou over. Ik dacht dat ik die keuze echt op dat moment moest maken en dacht ook dat ik graag wel nog een keer zwanger zou willen zijn etc.
Ik had echter voordat ik mijn dochter had zo’n ontzettende sterke kinderwens, en die is nooit meer terug gekomen sinds ik haar heb. Ik was ook 28 toen ik haar kreeg, ze is nu 3 dus voor m’n gevoel hoef ik ook nog niet te beslissen.
Ik ga zeker nergens aan beginnen als ik dat sterke gevoel niet weer krijg.
Ik vind het overigens wel fijn om te lezen dat jij zo blij was als enig kind.
10 likes
Ik quote mezelf van alweer 3 jaar geleden. Ondertussen is dat ene kind er en we zijn verzot op haar. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik het wel prima vind dat we maar 1 kind hebben. Om ons heen worden/zijn er dit jaar nog 3 kinderen geboren dus ze zal sowieso leeftijdgenootjes hebben om zich heen.
Ik vond zwanger zijn geweldig, en ergens vind ik het wel jammer dat ik dat nooit meer mee ga maken. Zelfde met bevallen trouwens, alhoewel de bevalling niet echt een succes was.
Ik hoop heel erg dat ik niet over een jaar, of een paar jaar, opeens heel sterk een 2e wil. Maar ik denk het niet. We kunnen haar nu gewoon alles geven wat we willen en wat @anon50301661 zegt vind ik ook wel een goeie. Ik vind het tot nu toe allemaal maar intensief en ja dat wordt minder maar ik vind het wel fijn ook dat ik al deze bijzondere momenten 1 x mee maak en meteen af kan sluiten. Ik probeer veel foto’s en filmpjes te maken zodat ik die terug kan kijken. En afentoe schrijf ik ook in een boekje, deed ik al toen ik zwanger was en wil daarin ook eerlijk zijn zodat ik dat later terug kan lezen en niet alles romantiseer.
4 likes
Ik ben nu voor het eerst zwanger en heb HG.
Kan nu al piekeren over de toekomst: 1 of 2 kinderen? Mijn droom was altijd 2, vooral omdat ik zelf ook dol ben op mijn broer. Maar tegelijkertijd vind ik zwanger zijn tot nu toe dus écht heel kut, zou dit eigenlijk niet voor mn lol nog een keer willen meemaken.
Maar ik weet dat het allemaal nog erg ver vooruit gedacht is, dus ik moet de komende jaren ook maar gewoon zien hoe het loopt en hoe het voelt voor ons. Maar irritant dat ik me daar nu al zorgen over maak…
5 likes
Ik heb bij beiden kinderen ook HG gehad. De jongste is vandaag 1 maand oud. Mijn ervaring is dat de wens wint van de strijd. Mijn dochter maakte alles in 1 klap goed. Ik wilde heus niet meteen een tweede en er echt aan beginnen was een drempel waar ik overheen moest. Maar de tweede keer HG wordt je wel beter in managen van je klachten. Je kent je lichaam beter en weet wat voor jou werkt.
Deze zorgen zijn echt heel normaal. Geef jezelf de tijd en ben niet te streng voor jezelf. Het is heel zwaar en alle gevoelens mogen er zijn! Succes met de zwangerschap
3 likes
Hier ook een HG zwangerschap gehad bij de eerste. En ben het met @Peyton eens. Toen ik bevallen was en mijn dochter vast had was ik het bij wijze van spreken al vergeten. Bij mij was de misselijkheid na de bevalling ook zo goed als gelijk weg.
Toen net zwanger was van de tweede was ik net als bij de eerste flink misselijk. Maar tijdens de eerste werd ik rond de 6/7 weken wakker met die intense HG misselijkheid wakker die ook niet meer is weggegaan. Dus zat tijdens de tweede zwangerschap de eerste weken echt op die “klap” te wachten, maar die is nooit gekomen. Ben echt wel veel misselijk geweest en ook regelmatig overgegeven maar het was geen HG bij de tweede. En na een week of 17 klaarde de misselijkheid ook grotendeels op.
Dus het kan ook goed gaan de tweede keer.
En ik weet niet hoe ver je bent en of je het al weet. Maar vanaf ongeveer 24 weken mag je (volgens mijn gyn) zofran zetpillen en die hielpen wel goed.
4 likes
Maar dit verandert natuurlijk niks aan de inhoud. Of je nu schrijft: goh zijn jullie op je 33e moeder dan ben je oud en heeft je kind minder aan jou [énorm onzin trouwens 
] of je schrijft: ík vind dat ík te oud ben met 33 want dan heeft míjn kind minder aan míj’ dat is niet echt anders…
10 likes
Ik ben een week overtijd en heb net een zwangerschapstest gedaan die thank god negatief was. Ik realiseer me dat ik er eigenlijk wel helemaal van overtuigd ben dat het bij mijn ene kind blijft.
Had de hele week stress of ik niet zwanger zou zijn. Moet maar eens goed het gesprek met m’n man aangaan of hij niet al over sterilisatie na wil denken.
12 likes
Elke maand tijdens m’n ovulatie ben ik helemaal wappie en in de war. Denk ineens aan baby’s en het feit dat het ons vast wel gaat lukken een tweede. Denk gelijk heel rooskleurig en gelijk willen starten met foliumzuur enzo. Terwijl m’n brein en m’n postnatale depressie heel goed weten dat het niet zo handig is (nu en misschien nooit niet). Ik val echt in de herhaling merk ik. Maar het wenselijke plaatje in m’n hoofd is ergens wel 2 kinderen, terwijl als ik op dit moment naar m’n verstand luister, ik misschien beter ben in het opvoeden van 1 kindje. Maar dan denk ik weer: ‘ja maar, deze situatie word uiteindelijk beter dus dan kan het wel’. Maar hart en hoofd spreken elkaar enorm tegen. En dat elke maand weer een week lang.
5 likes
M’n dochter zei net: ik wil een broertje of een zus. 
1 like