Vreselijk, dat is niet aan je collega om daar iets van te vinden…
2 likes
@Flerken Toch maar even in dit topic. Ik las dat je het vervelend vind om hier te posten vanwege mensen die om medische of andere zwaarwegende redenen niet aan een tweede zullen beginnen, maar ik heb hier zelf ook regelmatig gepost.
Toen mijn dochter 1 jaar was dacht ik er net als jou over. Ik dacht dat ik die keuze echt op dat moment moest maken en dacht ook dat ik graag wel nog een keer zwanger zou willen zijn etc.
Ik had echter voordat ik mijn dochter had zo’n ontzettende sterke kinderwens, en die is nooit meer terug gekomen sinds ik haar heb. Ik was ook 28 toen ik haar kreeg, ze is nu 3 dus voor m’n gevoel hoef ik ook nog niet te beslissen.
Ik ga zeker nergens aan beginnen als ik dat sterke gevoel niet weer krijg.
Ik vind het overigens wel fijn om te lezen dat jij zo blij was als enig kind.
10 likes
Ik quote mezelf van alweer 3 jaar geleden. Ondertussen is dat ene kind er en we zijn verzot op haar. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik het wel prima vind dat we maar 1 kind hebben. Om ons heen worden/zijn er dit jaar nog 3 kinderen geboren dus ze zal sowieso leeftijdgenootjes hebben om zich heen.
Ik vond zwanger zijn geweldig, en ergens vind ik het wel jammer dat ik dat nooit meer mee ga maken. Zelfde met bevallen trouwens, alhoewel de bevalling niet echt een succes was.
Ik hoop heel erg dat ik niet over een jaar, of een paar jaar, opeens heel sterk een 2e wil. Maar ik denk het niet. We kunnen haar nu gewoon alles geven wat we willen en wat @anon50301661 zegt vind ik ook wel een goeie. Ik vind het tot nu toe allemaal maar intensief en ja dat wordt minder maar ik vind het wel fijn ook dat ik al deze bijzondere momenten 1 x mee maak en meteen af kan sluiten. Ik probeer veel foto’s en filmpjes te maken zodat ik die terug kan kijken. En afentoe schrijf ik ook in een boekje, deed ik al toen ik zwanger was en wil daarin ook eerlijk zijn zodat ik dat later terug kan lezen en niet alles romantiseer.
4 likes
Ik ben nu voor het eerst zwanger en heb HG.
Kan nu al piekeren over de toekomst: 1 of 2 kinderen? Mijn droom was altijd 2, vooral omdat ik zelf ook dol ben op mijn broer. Maar tegelijkertijd vind ik zwanger zijn tot nu toe dus écht heel kut, zou dit eigenlijk niet voor mn lol nog een keer willen meemaken.
Maar ik weet dat het allemaal nog erg ver vooruit gedacht is, dus ik moet de komende jaren ook maar gewoon zien hoe het loopt en hoe het voelt voor ons. Maar irritant dat ik me daar nu al zorgen over maak…
5 likes
Ik heb bij beiden kinderen ook HG gehad. De jongste is vandaag 1 maand oud. Mijn ervaring is dat de wens wint van de strijd. Mijn dochter maakte alles in 1 klap goed. Ik wilde heus niet meteen een tweede en er echt aan beginnen was een drempel waar ik overheen moest. Maar de tweede keer HG wordt je wel beter in managen van je klachten. Je kent je lichaam beter en weet wat voor jou werkt.
Deze zorgen zijn echt heel normaal. Geef jezelf de tijd en ben niet te streng voor jezelf. Het is heel zwaar en alle gevoelens mogen er zijn! Succes met de zwangerschap
3 likes
Hier ook een HG zwangerschap gehad bij de eerste. En ben het met @Peyton eens. Toen ik bevallen was en mijn dochter vast had was ik het bij wijze van spreken al vergeten. Bij mij was de misselijkheid na de bevalling ook zo goed als gelijk weg.
Toen net zwanger was van de tweede was ik net als bij de eerste flink misselijk. Maar tijdens de eerste werd ik rond de 6/7 weken wakker met die intense HG misselijkheid wakker die ook niet meer is weggegaan. Dus zat tijdens de tweede zwangerschap de eerste weken echt op die “klap” te wachten, maar die is nooit gekomen. Ben echt wel veel misselijk geweest en ook regelmatig overgegeven maar het was geen HG bij de tweede. En na een week of 17 klaarde de misselijkheid ook grotendeels op.
Dus het kan ook goed gaan de tweede keer.
En ik weet niet hoe ver je bent en of je het al weet. Maar vanaf ongeveer 24 weken mag je (volgens mijn gyn) zofran zetpillen en die hielpen wel goed.
4 likes
Maar dit verandert natuurlijk niks aan de inhoud. Of je nu schrijft: goh zijn jullie op je 33e moeder dan ben je oud en heeft je kind minder aan jou [énorm onzin trouwens 
] of je schrijft: ík vind dat ík te oud ben met 33 want dan heeft míjn kind minder aan míj’ dat is niet echt anders…
10 likes
Ik ben een week overtijd en heb net een zwangerschapstest gedaan die thank god negatief was. Ik realiseer me dat ik er eigenlijk wel helemaal van overtuigd ben dat het bij mijn ene kind blijft.
Had de hele week stress of ik niet zwanger zou zijn. Moet maar eens goed het gesprek met m’n man aangaan of hij niet al over sterilisatie na wil denken.
12 likes
Elke maand tijdens m’n ovulatie ben ik helemaal wappie en in de war. Denk ineens aan baby’s en het feit dat het ons vast wel gaat lukken een tweede. Denk gelijk heel rooskleurig en gelijk willen starten met foliumzuur enzo. Terwijl m’n brein en m’n postnatale depressie heel goed weten dat het niet zo handig is (nu en misschien nooit niet). Ik val echt in de herhaling merk ik. Maar het wenselijke plaatje in m’n hoofd is ergens wel 2 kinderen, terwijl als ik op dit moment naar m’n verstand luister, ik misschien beter ben in het opvoeden van 1 kindje. Maar dan denk ik weer: ‘ja maar, deze situatie word uiteindelijk beter dus dan kan het wel’. Maar hart en hoofd spreken elkaar enorm tegen. En dat elke maand weer een week lang.
5 likes
M’n dochter zei net: ik wil een broertje of een zus. 
1 like
@anon50301661 en @Kultakala haha ik moest echt lachen om jullie antwoorden, die ga ik de volgende keer gebruiken. Ik dacht zelf wel even: shit, gaan we deze vraag nu vaker krijgen?
Maar we zijn er heel luchtig aan voorbij gegaan en ze heeft even opgesomd welke kindjes van de opvang recent een broertje of zusje hadden gekregen.
3 likes
Ja ik! Eigenlijk hetzelfde, onze dochter is nu 5 en heb nooit getwijfeld over een tweede. Ze is altijd zo makkelijk, nu en als baby dat het alleen maar slechter kan 
Ik heb het gevoel dat we haar alles kunnen geven zonder onszelf ‘achter te stellen’.
Zo waren we van de zomer met z’n 3en naar Californie, waar we een hele rondreis hebben gedaan en het was gewoon perfect zo.
20 likes
Ik herken het ook! Man en ik hebben pas één avond (we waren uit eten, het was vast de wijn talking) getwijfeld over een tweede. We zagen het soort van voor ons. Maar de volgende ochtend was dat gevoel verdwenen, haha.
Onze dochter is 4,5, dus zit op school. En ze is pas gestart met zwemles. Ik vind dat al zo’n gedoe met één kind, laat staan als je daar ook nog andere kinderen omheen zou moeten plannen. Onze ochtenden zijn eigenlijk altijd gezellig. Zij maakt ons 's ochtends wakker, nog eventjes met z’n allen in bed. Echt leuk starten vind ik dat. Daarna altijd gedoe over de kleren die ik voor haar heb uitgekozen, want natuurlijk wil ze iets anders. Maar ook daar hebben we tijd voor, ook dat vind ik nog wel soort van gezellig.
Ze vraagt zelf nooit naar een broertje of zusje. We hebben ook verschillende gezinnen in onze omgeving die ook één kind hebben (en dat in hartje bible belt!), dat helpt waarschijnlijk ook wel.
10 likes
Vandaag sprak ik een moeder van 3 kinderen die ik ken uit een ver verleden, zij vroeg: heb jij 1 kind? Ja en voorlopig vind ik het wel prima zo, maar sluit niks uit (altijd indekken haha). Waarop zij zei: ja, dat snap ik helemaal hoor. Dat vind ik dan toch ook wel lekker om te horen ofzo. Een meer bemoedigende reactie ipv de “ach wat zielig”. Wij zijn afgelopen jaar verhuisd en grappig genoeg wonen in onze straat bijna alleen maar mensen met 1 (volwassen) kind. Ik zit trouwens nog steeds in de twijfelmodus, maar ik geniet vooral van het feit dat we al 4 volle jaren een gezin van 3 zijn.
18 likes
Zijn er hier ook mensen waarbij jullie verschillen van mening met de partner over 1 of meer kinderen?
2 likes
Bij ons houd ik het wel iets meer ‘tegen’, als ik het zou willen weet ik dat mijn vriend het ook zou willen. Maar hij is totaal niet pusherig en zou het bij 1 laten ook meer dan prima vinden.
1 like
Vanaf wanneer wisten jullie zeker het bij één kind te houden? Ik heb nu nog maar een baby van 4 maand en voor mij voelt het vrij zeker dat het hierbij gaat blijven. Maar het is ergens moeilijk om die definitieve beslissing te maken, wat als ik er over x aantal maanden/jaren weer anders over denk?
4 likes
Dan? Je kunt toch voor nu die “definitieve” keuze maken en dan eventueel in de toekomst erop terugkomen? Zou er niet zo zwaar aan tillen.
10 likes
Ah, als ik dit zo lees verlang ik zo terug naar de tijd dat ik 1 kind had. Sowieso wel vaker. Toen ik voor het eerst moeder werd vond ik dat meteen fantastisch, en eigenlijk veel minder heftig dan ik had verwacht. Tuurlijk waren er ook de moeilijke momenten en slapeloze nachten, maar het was verder zo relaxed met genoeg tijd voor elkaar. En ik had nog een gevoel van vrijheid. Maar nu: ogen en handen tekort, geschreeuw, gekrijs en 0 tijd voor jezelf. Ben blijkbaar iemand die veel tijd nodig heeft voor zichzelf, en heb de impact echt onwijs onderschat.
Ik hoor wel altijd dat het écht makkelijker wordt als ze ouder zijn en dat geloof ik ook wel. Ben benieuwd hoe ik er over een paar jaar in sta
6 likes