Ja oké, maar voor ons zou de beslissing sowieso gelinkt zijn aan een sterilisatie bij mijn partner, dus we willen “zeker” zijn voor dit uit te voeren.
2 likes
Wij zitten in min of meer in dezelfde situatie. Ons kindje is wel iets ouder, 1.5 jaar.
Gevoelsmatig voelt het compleet en ‘rationeel’ ook.
Maar vinden voor nu een sterilisatie te definitief.
We hebben het voor nu er geregeld over en het antwoord is bij ons tot nu toe nog steeds “nee”.
6 likes
Ik vraag me dit ook af. Ook omdat ik initieel geen wens had het bij 1 te houden, maar het echt de wens van m’n partner was. Maar nu Y er is moet ik er niet aan denken het allemaal nog een keer te doen. Ik vind echt dat we compleet zijn als gezin.
Ik heb zelf weer een hormoonspiraal laten plaatsen, die is voor 6 jaar. En ik doe alle babyspullen weg.
Mocht ik toch een tweede kindje willen dan is dat een investering die ik tegen die tijd maar moet doen. Maar voor nu geeft het echt ruimte in m’n hoofd iedere keer een fase af te sluiten en te denken “mooi dat het er was, nog mooier dat het nooit meer terugkomt.”
12 likes
Wij zitten ook in die situatie, al is ons kindje 2,5 en neig ik iets meer naar nee (om de redenen die @Awkward noemt) en mijn partner naar ja. We zouden ook weer een medisch traject in moeten. Dit, de bevalling en de lichamelijke nasleep daarvan houdt mij erg tegen, naast het feit dat het leven voller en minder overzichtelijk wordt.
@Awkward hoeveel leeftijdsverschil zit er tussen jouw kinderen? Als ik/we zouden gaan voor een tweede zal er minstens 4 jaar verschil tussen de kids zitten, dit lijkt me dus al iets fijner… ik zit zelf nog steeds met het korte en lange termijn denken, wat dus niet helemaal op elkaar aansluit. Korte termijn: houden zoals het is, lange termijn zie ik graag nog een kindje erbij…
6 likes
Er zit ongeveer 2 jaar tussen, oudste is 3,5 en jongste bijna 1,5. Wij hadden juist zoiets van; dan hebben we het maar meteen gehad die babytijd. En dan kunnen ze leuk met elkaar spelen. Dachten we. Tot nu toe moet de oudste er alleen niets van hebben, haha.
Moet wel zeggen dat vooral mijn vriend heel graag een tweede wilde. Ik zag mezelf ook altijd met een groot gezin, maar voor mij voelde het al compleet met 1 kind. We zaten in een heerlijke flow, en dat is nu wel echt uit balans. Zal vast goedkomen, maar als ik het opnieuw zou kunnen doen had ik sowieso gewacht tot de oudste naar de basisschool zou gaan. Of misschien helemaal niet
3 likes
Wat jij zegt, zo zou ik dat denk ik ook ervaren… vind het wel heel stom voor je dat het zo voelt en ik hoop dat het over een jaar allemaal al heel anders is 
Voor nu laten we het even rusten, al dacht ik laatst wel ‘zal ik het ziekenhuis alvast bellen ivm eventuele wachtlijsten’, maar toch maar niet gedaan. Ik vind dat ik een volgende zwangerschap net zo graag moet willen, als mijn eerste zwangerschap. Hoewel dat misschien niet kan, maar het gevoel van ‘já, dit willen we!’ moet voor mij wel daar zijn.
Soms denk ik weleens waaaarom denk ik hier zo lang en moeilijk over na en lijkt het voor anderen zo’n vanzelfsprekendheid te zijn. Oh well haha
4 likes
Bedankt allemaal voor alle reacties! Ik denk dat wij inderdaad nog niet direct voor een sterilisatie gaan, maar een leeftijd gaan afspreken waarop we “de” beslissing gaan maken. Het enige dingetje is de anticonceptie in tussentijd, aangezien ik geen hormonale wil gebruiken in de hoop dat mijn natuurlijke cyclus terug op gang komt voor het geval we toch voor een tweede zouden willen gaan (haha, klinkt wat contradictorisch, maar toen ik stopte met de pil om zwanger te geraken kwam deze dus maar niet op gang). Spiraal zie ik ook niet echt zitten, dus condoom dan maar.
Ergens heb ik wel altijd het beeld gehad van één kind te hebben, dus het voelt nu alsof het compleet is ofzo. Ik vind haar ook heel leuk, maar vind een kleine baby oprecht wel heel zwaar en heb de afgelopen maanden dan ook al ontelbaar keer gedacht van “thank god dat er nu niet ook nog een peuter/kleuter hier rondloopt”. Dus ja, ben eigenlijk voor 90% zeker, maar soms zou je even in de toekomst willen kijken of dat gevoel toch niet ooit verandert…
2 likes
Los van de keuze wel/geen tweede vond ik het zelf pas na 6+ maanden (en eigenlijk een jaar) ‘makkelijk’ worden. Daarvoor nog mega wennen, ontzwangeren en hormonen vanwege borstvoeding. Daardoor ook totaal geen behoefte om er überhaupt over na te denken.
Je geeft het zelf al aan, maar je hoeft nu geen keuze te maken. Zeker met een 4 maanden oude baby, die is nog hartstikke jong
3 likes
Ook hier, nu onze zoon 4 is en naar school gaat, nog steeds vrij zeker in de keuze het bij 1 te houden. Heel af en toe denken we erover na, maar we komen altijd weer op nee uit. De situatie is zó fijn nu en we hebben tijd en energie voor elkaar en vrijheid. Ik zou zo bang zijn dat dat compleet verstoord wordt. Je hoort vaak dat er, als de eerste naar school is, ineens toch weer een baby komt en ik heb het tegenovergestelde, haha. Eindelijk weer tijd voor mezelf en mijn bedrijf. Vandaag zó genoten van een leeg en stil huis en in alle rust met een audioboek in de zon kunnen zitten, wetende dat m’n kleintje het mega naar z’n zin heeft op school.
Als ik dan terugdenk aan de gezinnen die ik vroeger kende die vanwege religieuze redenen 3 miljard kinderen hebben, pffff. Hoe? Hoe heb je dan nog aandacht voor elkaar?
9 likes
Dit. Ik zie in mijn buurt vaak een vrouw rondlopen met een kleuter en een tweeling in de wagen en dan voel ik een soort plaatsvervangende vermoeidheid. Nu is een tweeling natuurlijk nog zwaarder, maar stel dat je die zware beginperiode door moet maken maar dan met nog minder tijd voor jezelf. Hoe dan?
2 likes
Tussen onze kinderen zit 4 jaar en ik heb wel het idee dat het een stuk chiller is dan bij vriendinnen die er 2 jaar tussen hebben, dat lijkt me echt zwaar.
Maar alsnog is het een wereld van verschil met 1 kind. Toen we er 1 hadden, hadden we nog veel ruimte voor onszelf en nu neemt het ouderschap bijna alle ruimte in (ze is pas net 1 dus zal ook wel weer minder worden). En zeker nu in de winter is er altijd wel een kind of een ouder ziek, daar word ik wel echt moe van.
Ik was overigens de topic starter, ben wel van gedachten veranderd dus 
Maar soms denk ik wel eens, als we het bij de eerste hadden gehouden hadden we nu wel een luizen leventje (disclaimer ik houd heel erg van de baby en blablablabla)
5 likes
Lief van je, dat hoop ik ook!
Die vanzelfsprekendheid komt denk ik ook omdat het zogenaamd “hoort”. Heb zelf zo vaak te horen gekregen “1 kind is geen kind”, “wanneer komt de tweede?” Voor mij voelde het ook vanzelfsprekend, maar ik heb eigenlijk nooit echt naar m’n gevoel geluisterd. Het was namelijk goed al goed, misschien iets voor later. Klinkt nu alsof ik echt spijt heb van de tweede en ergens is dat ook zo. Niet om hem; het is een superlief, leuk kind… Maar twee jonge kinderen vind ik gewoon echt helemaal niks.
14 likes
Ik vind het heel knap van je dat je dit durft toe te geven, ondanks dat je super veel van je beide kinderen houdt. Het lijkt me ook echt keihard werken naast een baan, sociaal leven, familie, jezelf, etc. Wat leek het vroeger toch makkelijk wat onze ouders deden 
6 likes
Dankjewel! Vind het fijn om eerlijk te kunnen zijn. En dat is ook gewoon zo, een kind (of kinderen) is hard werken.
Vandaag hebben ze zowaar een beetje met elkaar gespeeld (de kleinste mocht binnen een straal van 1 meter bij z’n broer komen zonder een duw te krijgen). Dus daar kan ik weer even op teren haha
1 like
Dankje voor je reactie! Mijn moeder was thuismoeder en ze zei wel eens dat het hard werken is. Toen dacht ik echt: waar heb je het over mens, stel je niet aan. Nou, ik ben blij dat ik gewoon naar m’n werk kan om bij te komen hoor haha
Succes met het maken van een keuze, denk dat je niet fout kan gaan als je naar je gevoel luistert 
2 likes
Hebben jullie in je omgeving meer gezinnen met 1 kind?
Ik eigenlijk niet en voel me zo de uitzondering soms. Ik had wel wat mensen maar die hebben uiteindelijk toch een tweede gekregen.
5 likes
Wauw, dit gevoel herken ik wel ja! Vriendin van me is nu zwanger van de 2e, terwijl ze altijd zei het bij 1 te willen houden… Ik ben heel blij voor d’r en gun het d’r ook absoluut (ik moet er zelf nog niet aan denken). Maar ergens ben ik ook “bang” dat het de vriendschap enorm laat veranderen.
Merk ook dat ik d’r kwaaltjes geklaag niet altijd kan hebben, zeker omdat ze nu al blijft zeggen dat het een gedoe is met straks 2 kinderen en er niet geheel zin in heeft nog en blablabla… Tsja…
3 likes
overwegend mensen met meer dan 1 of nog eens wens voor een 2e, maar toch ook al een paar stellen die one and done zijn. heel gek maar toch voelt dat ergens wel fijn!
3 likes
Ja, dat lijkt me ook wel fijn om dat te delen. Ook de dilemma’s die je kan hebben, te kunnen bespreken.
4 likes
Dat heb ik ook al een paar keer zo gevoeld 
1 like