Dat heb ik elke dag. Mijn kind is nog te klein om zich langer alleen te vermaken en ik en mijn man zijn diegene die met haar spelen. Zo ook op vakantie. Het is soms best zwaar en vermoeiend maar ik denk dan: stel, ze krijgt nu toch nog een broertje of zusje. Dat duurt dan ook weer voordat die groot genoeg is om met haar te spelen en wie zegt dat ze dat uiteindelijk doen?
Mijn broer en ik vochten elkaar vaker de tent uit dan dat we vredig met elkaar speelden.
Het is nog ff doorbijten denk ik. En de volgende x als we op vakantie gaan, gaan we kijken of er een soort kidsclu is ofzo waar ze dan ff een uur ofzo onder toezicht kan spelen.
3 likes
Ik herken het wel! M’n zoontje is 2,5 en we willen allebei geen tweede kind. Maar als we in de speeltuin zijn en ik zie bijvoorbeeld 2 broertjes samen spelen denk ik “dat had ook graag voor mijn kind gehad” (maar die gedachten gaat ook weer snel weg). Ik vind het vooral sneu voor hem als hij contact zoekt met andere kinderen en kinderen willen niet samen spelen, maar goed het zij zo.
We waren laatst een weekend weg met vrienden die een dochtertje hebben van een jaar jonger en onze kinderen hebben zich zo goed vermaakt samen, dus dat was wel fijn want ik hoefde niet toen het speel maatje van m’n kind te zijn 
misschien is het een optie om met vrienden met kinderen op vakantie te gaan (als iedereen iig goed klikt).
We hebben nu voor vakantie ook een camping geboekt met heel veel andere kinderen/activiteiten dus hopelijk heeft hij daar aansluiting met andere kinderen.
4 likes
Ja, ik herken jou gedachten. Mijn dochter is net 6 geworden dus voor mijn gevoel heeft het sowieso geen zin meer, zit dan toch teveel tijd tussen om speelmaatjes te zijn. Los van het niet hebben van een wens voor een tweede.
Ik ga voor volgend jaar goed voor-onderzoek doen of het een plek is waar ze makkelijk kinderen kan treffen.
3 likes
Die gedachten heb ik dan soms ook, als ik broers en zussen zie spelen.
Met vrienden en familie gaan we ook wel weg, dat is dan heel relaxed ja haha!
1 like
mijn dochter is 3,5 en wij komen nu ook echt in een fase dat ze in haar eentje met andere kindjes gaat spelen, zonder dat wij mee moeten doen. Echt heel fijn en vooral leuk voor haar
3 likes
Ga kamperen! Serieus. Wij gingen altijd naar een landalpark oid maar vorig jaar wilde onze dochter in een tent. Dus we zijn voor haar gaan kamperen en dat werkte echt top! Ze was de hele dag aan het spelen en had juist veel sneller aansluiting doordat ze enig kind is. We hoorden van anderen met meer kinderen dat die dan juist aan elkaar geplakt bleven zitten😬
Toen we erna weer naar een huisje gingen vroeg ze de hele tijd: waar zijn de andere kinderen?
5 likes
Toevallig dat dit topic nu weer boven komt. Wij hebben één dochter en hebben geen kinderwens meer. Onze redenen zijn duidelijk en wegen zwaar voor ons. Nu heb ik vannacht gedroomd dat we toch per ongeluk een tweede kregen (ja hele vage droom) en nu ben ik al de hele ochtend in de war ik vind het vooral heel lastig om te beseffen dat we alles wat we doen en meemaken met m’n dochter voor het eerst maar ook voor het laatst is. Maar dat is geen reden om een heel persoon op de wereld te zetten vind ik.
De gevoelens die hier boven beschreven worden bij de geboorte of aankondiging zwangerschap herken ik ook heel erg! Liever jij dan ik…
8 likes
Herkenbaar! Mijn dochter is nu 6 weken en ik ben me er zo van bewust dat ik dit maar 1 keer ga meemaken. Zorgt soms wel voor een bepaalde druk dat ik moet genieten van alles, terwijl ik het af en toe ook gewoon echt pittig vind. Heb het overigens met momenten ook best moeilijk dat mijn zwangerschap zo plotseling was afgelopen (ruim 2 weken te vroeg geboren, terwijl ik me had ingesteld op dat ik zeker wel overtijd zou gaan). Ik vond het heel bijzonder om mee te maken en ineens was het voorbij en het gaat gewoon niet nog eens gebeuren 
5 likes
Oh ja die druk herken ik ook heel erg. Echt vervelend en daardoor kan je juist minder genieten dan je zou willen. Ik heb zelf nog steeds veel moeite met babyspulletjes en kleertjes weg doen. Mn dochter is al bijna 2 maar het ligt allemaal nog in de kast helaas.
5 likes
Jaaa ik denk dat je gelijk hebt, vorig jaar stonden wij op een campingveld (wel in een stacaravan) en dat was heel anders inderdaad. Thanks!
2 likes
Voor ons is dit nu de eerste vakantie dat mijn dochter een beetje speelt met andere kinderen (we zijn aan het kamperen). Ze is nu 4. Dat is wel leuk om te zien, maar nu zijn we net op een andere camping met minder aansluiting en dat gaat eigenlijk ook prima.
Ik heb deze vakantie wel een paar keer gedacht: ze heeft geen broertje of zusje om mee te spelen. Maar tegelijkertijd, zelfs als ik er nu aan zou beginnen ben ik aardig laat, dan zou ze 5 zijn tegen die tijd. Dus prima zo.
Om ons heen krijgen aardig wat mensen twee kinderen, maar ik heb inderdaad ook vaak de gedachte “jij liever dan ik”.
9 likes
En dan nog geen garantie dat ze ook samen gaan spelen. Ik hoor vaak ouders die zeggen dat het zo leuk is een broertje of zusje terwijl er zoveel kinderen niet kunnen opschieten met hun broertje of zusje.
Dit weekend ook de knoop doorgehakt dat er geen kindje meer komt. We waren beide beetje verdrietig maar voelt ook echt als een opluchting. Nu maar hopen dat mijn vriend een vasectomie wil. Voor ons was dit ons eerste kindje samen en we hadden in eerste instantie wel echt de wens voor meerdere kinderen
7 likes
Het zou zo fijn zijn als het normaler was he, dan zijn al die gedachten allemaal niet nodig.
6 likes
Ja het is vooral de maatschappelijke norm denk ik, bij mij wel in ieder geval. Ik voel me toch wel een uitzondering. Boek maar eens een vakantiehuisje; op sommige websites staat gewoon voorgeprogrammeerd: 2volwassen/2kinderen🤓
2 likes
ik kreeg pas een zwangerschapsaankondiging van een vriendin, van baby #2. Toen zei ze grappend “nu worden we eindelijk een echt gezinnetje”. Ik zei toen oooh dus ik ben geen gezin met zn 3, ha ha. Daar heeft ze nooit meer op gereageerd, zal zich dr waarschijnlijk niet druk om maken maar ik vind het nog steeds heel stom, doet me meer dan ik had verwacht
8 likes
Dit is precies wat mijn schoonzus laatst zei toen hun 2e geboren was: “Nu zijn we eindelijk een gezin. Met 1 kind ben je gewoon met z’n drieën”. Whut, waar halen mensen dit vandaan? Toen ik vroeg of wij dan geen gezin waren kreeg ik ook geen antwoord🤐
4 likes
Vind het echt zoooo raar dat er nu nog steeds zoveel mensen (en niet eens heel oude mensen dus blijkbaar) zo denken?! Je hebt toch 100 soorten gezinnen tegenwoordig overal om je heen, waarom nog steeds dat plaatje van 2 ouders + 2 kinderen. Is echt pas een paar generaties ‘normaal’, zeiden ze vroeger pas bij nr 8 dat ze ‘nu echt een gezin’ zijn? 
7 likes
Herkenbaar wel. Ons kind is ruim 4 en inderdaad op vakantie merk je altijd hoe afhankelijk je van andere gezinnen met kinderen bent zodat je kind zich ook goed vermaakt. Ik besef me ook altijd als ik hem samen zie spelen hoeveel behoefte hij aan speelmaatjes heeft. Wij gaan vaak naar grotere resorts waar ook kinderentertainment is en tot nu toe elke vakantie wel vriendjes gemaakt. Bij ons is er nog steeds geen vooruitgang qua definitief een knoop doorhakken. Merk wel dat nu de vragen wat minder worden omdat men er vanuit gaat dat we het bij 1 houden. Mijn lichaam/gevoel/verlangen zegt steeds vaker, ik zou graag een kindje willen. Maar het “opnieuw beginnen” houdt me tegen (en een partner die ook niet staat te springen, maar mocht het gebeuren er wel blij mee zou kunnen zijn). Ook het besef dat het leeftijdsverschil inmiddels minstens 5,5 jaar zal zijn doet mij twijfelen. Ik geniet zo erg van een klein gezinnetje zijn, de qualitytime die we hebben. Het eventuele afscheid nemen van een gezin met 1 kind, naar horen bij de norm; gezin met 2 kinderen vind ik gek genoeg een onprettig idee, omdat ik me in dit “kamp” (alle voordelen van 1 kind) zo enorm prettig voel. Naja, dit waren mijn hersenspinsels. 
20 likes
Ik reageer eigenlijk nooit in dit soort topics gezien ik zelf geen kinderen heb, maar laat je niet tegenhouden door het leeftijdsverschil tussen kinderen. Mijn ouders hadden altijd behoefte aan 1 kind, totdat mn moeder 10 jaar later toch voor een 2e wilde gaan (dat ben ik). Ik heb het leeftijdsverschil nooit als vervelend ervaren. Ik heb juist heel veel aan m’n broer gehad. Je hebt kinderen die weinig leeftijdsverschil hebben en niks aan elkaar hebben doordat ze elkaars type niet zijn etc, maar daar heeft leeftijd in mijn ogen niets mee te maken.
Mijn moeder vond het juist fijn dat er veel verschil tussen zat, hierdoor kon ze naar eigen zeggen extra aandacht geven aan beide kinderen, t.o.v haar zus die weinig leeftijdsverschil had tussen beide kinderen. M’n broer was wat zelfstandiger, en had andere behoeftes. Ik had andere soort aandacht nodig doordat ik jong was. En dit kon goed gecombineerd worden.
Nogmaals, hoeft niet voor iedereen zo te zijn, maar zo hebben mijn ouders het ervaren 
. En ik zelf ook!
13 likes
Same. Ik ben superhecht met mijn zus en zij is 17 jaar ouder.
4 likes