Vind het echt zoooo raar dat er nu nog steeds zoveel mensen (en niet eens heel oude mensen dus blijkbaar) zo denken?! Je hebt toch 100 soorten gezinnen tegenwoordig overal om je heen, waarom nog steeds dat plaatje van 2 ouders + 2 kinderen. Is echt pas een paar generaties ‘normaal’, zeiden ze vroeger pas bij nr 8 dat ze ‘nu echt een gezin’ zijn? 
7 likes
Herkenbaar wel. Ons kind is ruim 4 en inderdaad op vakantie merk je altijd hoe afhankelijk je van andere gezinnen met kinderen bent zodat je kind zich ook goed vermaakt. Ik besef me ook altijd als ik hem samen zie spelen hoeveel behoefte hij aan speelmaatjes heeft. Wij gaan vaak naar grotere resorts waar ook kinderentertainment is en tot nu toe elke vakantie wel vriendjes gemaakt. Bij ons is er nog steeds geen vooruitgang qua definitief een knoop doorhakken. Merk wel dat nu de vragen wat minder worden omdat men er vanuit gaat dat we het bij 1 houden. Mijn lichaam/gevoel/verlangen zegt steeds vaker, ik zou graag een kindje willen. Maar het “opnieuw beginnen” houdt me tegen (en een partner die ook niet staat te springen, maar mocht het gebeuren er wel blij mee zou kunnen zijn). Ook het besef dat het leeftijdsverschil inmiddels minstens 5,5 jaar zal zijn doet mij twijfelen. Ik geniet zo erg van een klein gezinnetje zijn, de qualitytime die we hebben. Het eventuele afscheid nemen van een gezin met 1 kind, naar horen bij de norm; gezin met 2 kinderen vind ik gek genoeg een onprettig idee, omdat ik me in dit “kamp” (alle voordelen van 1 kind) zo enorm prettig voel. Naja, dit waren mijn hersenspinsels. 
20 likes
Ik reageer eigenlijk nooit in dit soort topics gezien ik zelf geen kinderen heb, maar laat je niet tegenhouden door het leeftijdsverschil tussen kinderen. Mijn ouders hadden altijd behoefte aan 1 kind, totdat mn moeder 10 jaar later toch voor een 2e wilde gaan (dat ben ik). Ik heb het leeftijdsverschil nooit als vervelend ervaren. Ik heb juist heel veel aan m’n broer gehad. Je hebt kinderen die weinig leeftijdsverschil hebben en niks aan elkaar hebben doordat ze elkaars type niet zijn etc, maar daar heeft leeftijd in mijn ogen niets mee te maken.
Mijn moeder vond het juist fijn dat er veel verschil tussen zat, hierdoor kon ze naar eigen zeggen extra aandacht geven aan beide kinderen, t.o.v haar zus die weinig leeftijdsverschil had tussen beide kinderen. M’n broer was wat zelfstandiger, en had andere behoeftes. Ik had andere soort aandacht nodig doordat ik jong was. En dit kon goed gecombineerd worden.
Nogmaals, hoeft niet voor iedereen zo te zijn, maar zo hebben mijn ouders het ervaren 
. En ik zelf ook!
13 likes
Same. Ik ben superhecht met mijn zus en zij is 17 jaar ouder.
4 likes
Wij zijn net terug van een vakantie op een kleine Italiaanse camping (met ook echt alleen maar Italianen) en vond het mooi om te zien hoe onze dochter (6) ondanks de taalbarrière toch makkelijk vriendjes maakt en zich daarnaast ook prima vermaakt in haar eentje. En als ik nu vraag wat ze het leukste vond van de vakantie, is het niet elke dag zwemmen, of het strand, of de dagelijkse ijsjes, maar dat we elke avond met z’n drietjes thee gingen drinken met een koekje voordat ze naar bed moest 
We hebben het super gezellig gehad met z’n drieën. Er waren dan ook andere gezinnen met ruziemakende kinderen en dan zei ze ook echt, gelukkig heb ik geen broertje of zusje 
41 likes
Zo fijn om te lezen 
Eens per maand overkomt me toch wel weer het gevoel van ‘ik wil nog een baby’ maar dat is dan ook weer weg maar was het hier dat iemand zei dat het door hormonen/eisprong komt?
6 likes
Wat fijn! Mijn dochter is over het algemeen ook blij met zijn drietjes.
3 likes
Ze vraagt wel eens waarom ze geen broertje of zusje heeft hoor, maar over het algemeen heeft ze er wel vrede mee dat ze ze niet heeft. Ik leg dan ook gewoon uit dat we gelukkig zijn dat we haar hebben en dat ze gezond is en dan voelt ze zich helemaal speciaal.
5 likes
Heel herkenbaar, mijn dochter vraagt of zegt er ook weleens iets over. Maar ze geniet ook erg van de rust als ze dan bij een druk gezin met meerdere kinderen is geweest😅
7 likes
Nog een voordeel: samen dutjes doen. Gaat denk ik minder snel als je meer kinderen (van verschillende leeftijden) hebt.
Ik ga pitten😄
11 likes
Door omstandigheden mogen we onszelf heel erg gelukkig prijzen dat we überhaupt een kindje hebben. Een tweede durven we niet aan (hoog risico zwangerschap). Maar dat neemt niet weg dat ik soms wel twijfel of ik voor m’n kindje daar wel goed aan doe. Voor mezelf vind ik het echt prima zo, we zijn een solide unit en ik vind ons gezinnetje echt leuk. Dat hoeft van mij niet anders. Dat gevoel werd gister bevestigd door een mega pregnancy scare waarbij ik alleen maar kon denken; “nee, nee, laat het niet waar zijn, ik wil dit helemaal niet”. Gelukkig ben ik niet zwanger, maar dat er geen een sprankje blijdschap was of hoop, bevestigd voor mij dat het goed is zo. Ik hoop dat mijn kindje dat later ook zo ervaart.
18 likes
Zijn jullie wel eens verdrietig over dat je maar 1 kind wil? (even er vanuit gaande dat je wel een tweede zou kunnen krijgen zonder complicaties/risico’s). Toen ik zwanger was, zijn ook veel mensen in mijn omgeving zwanger geraakt (ruim 2.5 jaar geleden). Die mensen zijn nu allemaal al bezig of zwanger van een tweede. Ik ben dan blij voor hun dat het weer gelukt is, maar ik vraag mezelf dan wel af: welke memo krijg ik niet? wat maakt dat zij nog een kind willen? wat is er mis met mij dat ik het niet wil? Ok, dat klinkt heel extreem en zo extreem voel ik het niet, maar ik vraag me dan wel af wat ik niet zie en die anderen allemaal wel. Ik houd heel veel van mijn kind, maar die kriebels voor een tweede voel ik echt niet. Ik weet dat dit topic geen “ik twijfel over ik een tweede kind wil-topic” is en zo is deze post ook niet bedoelt.
14 likes
Soms wel, omdat ik mezelf altijd voor me zag met 2 kinderen. Nu ik er 1 heb waar ik mn handen en hoofd vol aan heb, is de drang naar een 2e er bijna niet. Begrijp me niet verkeerd, hij is echt de leukste, liefste etc. En ik hou onbeschrijfelijk veel van hem. Maar ik ben blij dat ik ook alle aandacht voor hem kan hebben die hij momenteel verdiend en ook nodig heeft.
Dat mensen inmiddels regelmatig vragen wanneer er een 2e komt of gewoon de directe vraag “ben je zwanger?!” Vind ik wel vervelend worden. Hoe ervaren jullie dat?
3 likes
Ja ik heb dat wel eens. Een soort ‘als ik wel een 2e wilde, had het voor iedereen makkelijker geweest’. Dan was ons gezin ‘normaler’, dan had m’n dochter een broer/zus, dan had m’n eigen beeld ook geklopt. Ik zou soms willen dat ik het wilde, een tweede.
1 like
Ja, dat herken ik wel. Ik zag mijn toekomstbeeld altijd met meerdere kinderen en nu vind ik 1 kind helemaal top.
Veel in mijn omgeving hebben nu ook een tweede kind en dan vraag ik me inderdaad soms ook af waarom heb ik dat niet.
2 likes
En ook al heb je een zus of broer, dat geeft echt geen garantie dat je er dan een goede band mee hebt. Ik ken genoeg broers en zussen die elkaar niet kunnen uitstaan of amper contact hebben. Ik heb het gevoel dat veel aanstaande ouders het idee hebben dat ze dan best buddies worden. Ik vind een enig kind ook nooit zielig, waar slaat dat op. Mn zus heeft 1 kind en daar blijft het ook bij. Nou mn nichtje is echt niet zielig, maakt ook misschien daarom juist al sneller contact met andere kinderen op vakantie etc. Ik heb wel het gevoel dat het tegenwoordig wel steeds normaler wordt gevonden. Zo’n 25 jaar geleden dachten mensen als ze maar 1 kind hadden dat ze dan wel vruchtbaarheidsproblemen zouden hebben ofzo 
5 likes
Ja eens. Ik ben de middelste met 2x 8 jaar leeftijdsverschil en naast het feit dat je daardoor weinig raakvlakken omdat je in een heel andere fase zit, zijn mijn zus en ik echt als water en vuur. Ik heb me ook een soort van enigskind gevoeld tijdens het opgroeien en vond ik helemaal prima.
Ben nu net zwanger van de eerste en ik wil het er (voor nu) bij eentje laten. Denk dat dat beter bij mij past als persoon. Maar snap de gevoelens dat het soms lastig is, dat je bijna veroordeeld wordt omdat je niet in het sociale plaatje van ‘2 kids’ past. Echt gek eigenlijk hoe we als maatschappij zo zijn geprogrammeerd. Al denk ik dat we, met de sprongen die we de afgelopen 50 jaar hebben gemaakt, het over 30-50 jaar veel normaler is.
3 likes
Vandaag een zwangerschapsaankondiging van een nabij familielid, hun tweede kind. Ik ben blij voor ze maar heb ook een heel gemixt gevoel? Soort van bang dat de dynamiek gaat veranderen, dat er straks minder aandacht naar mijn ene kind uitgaat? Allemaal ongegrond maar het voelt toch gek. Voelt ook een beetje alsof ze ons verraden ofzo. Heel stomme gevoelens allemaal, maar moest het ergens kwijt.
11 likes
Super herkenbaar! Dat gemixte gevoel heb ik ook altijd. Gedachtes die vaak bij mij opborrelen zijn “waarom? Jullie hebben toch iets goeds met z’n drietjes?” En “een tweede kindje, moeten wij dat ook? Doe ik iets fout?”
Ik vind dat super irritant van mezelf, maar goed, die kleine steek is toch het eerste dat opkomt.
9 likes
Huh ik ben net 12 weken geleden bevallen en ik denk dat zeker 50% van mijn kraambezoek wel een opmerking maakt over de volgende zwangerschap?? Mijn man is chronisch ziek en mijn zwangerschap en bevalling zijn op meerdere manieren gecompliceerd verlopen en het is nog maar de vraag hoe ons zoontje zich gaat ontwikkelen; dus een tweede staat bij ons (nu, maar waarschijnlijk voor altijd) helemaal niet op de radar. Ik ben echt shocked over hoe klakkeloos mensen er van uit gaan dat ik deze shit allemaal nog eens zou willen meemaken en een tweede kindje voor ons gezin een goed idee zou zijn?
17 likes