Wij zijn net terug van een vakantie op een kleine Italiaanse camping (met ook echt alleen maar Italianen) en vond het mooi om te zien hoe onze dochter (6) ondanks de taalbarrière toch makkelijk vriendjes maakt en zich daarnaast ook prima vermaakt in haar eentje. En als ik nu vraag wat ze het leukste vond van de vakantie, is het niet elke dag zwemmen, of het strand, of de dagelijkse ijsjes, maar dat we elke avond met z’n drietjes thee gingen drinken met een koekje voordat ze naar bed moest 
We hebben het super gezellig gehad met z’n drieën. Er waren dan ook andere gezinnen met ruziemakende kinderen en dan zei ze ook echt, gelukkig heb ik geen broertje of zusje 
41 likes
Zo fijn om te lezen 
Eens per maand overkomt me toch wel weer het gevoel van ‘ik wil nog een baby’ maar dat is dan ook weer weg maar was het hier dat iemand zei dat het door hormonen/eisprong komt?
6 likes
Wat fijn! Mijn dochter is over het algemeen ook blij met zijn drietjes.
3 likes
Ze vraagt wel eens waarom ze geen broertje of zusje heeft hoor, maar over het algemeen heeft ze er wel vrede mee dat ze ze niet heeft. Ik leg dan ook gewoon uit dat we gelukkig zijn dat we haar hebben en dat ze gezond is en dan voelt ze zich helemaal speciaal.
5 likes
Heel herkenbaar, mijn dochter vraagt of zegt er ook weleens iets over. Maar ze geniet ook erg van de rust als ze dan bij een druk gezin met meerdere kinderen is geweest😅
7 likes
Nog een voordeel: samen dutjes doen. Gaat denk ik minder snel als je meer kinderen (van verschillende leeftijden) hebt.
Ik ga pitten😄
11 likes
Door omstandigheden mogen we onszelf heel erg gelukkig prijzen dat we überhaupt een kindje hebben. Een tweede durven we niet aan (hoog risico zwangerschap). Maar dat neemt niet weg dat ik soms wel twijfel of ik voor m’n kindje daar wel goed aan doe. Voor mezelf vind ik het echt prima zo, we zijn een solide unit en ik vind ons gezinnetje echt leuk. Dat hoeft van mij niet anders. Dat gevoel werd gister bevestigd door een mega pregnancy scare waarbij ik alleen maar kon denken; “nee, nee, laat het niet waar zijn, ik wil dit helemaal niet”. Gelukkig ben ik niet zwanger, maar dat er geen een sprankje blijdschap was of hoop, bevestigd voor mij dat het goed is zo. Ik hoop dat mijn kindje dat later ook zo ervaart.
18 likes
Zijn jullie wel eens verdrietig over dat je maar 1 kind wil? (even er vanuit gaande dat je wel een tweede zou kunnen krijgen zonder complicaties/risico’s). Toen ik zwanger was, zijn ook veel mensen in mijn omgeving zwanger geraakt (ruim 2.5 jaar geleden). Die mensen zijn nu allemaal al bezig of zwanger van een tweede. Ik ben dan blij voor hun dat het weer gelukt is, maar ik vraag mezelf dan wel af: welke memo krijg ik niet? wat maakt dat zij nog een kind willen? wat is er mis met mij dat ik het niet wil? Ok, dat klinkt heel extreem en zo extreem voel ik het niet, maar ik vraag me dan wel af wat ik niet zie en die anderen allemaal wel. Ik houd heel veel van mijn kind, maar die kriebels voor een tweede voel ik echt niet. Ik weet dat dit topic geen “ik twijfel over ik een tweede kind wil-topic” is en zo is deze post ook niet bedoelt.
14 likes
Soms wel, omdat ik mezelf altijd voor me zag met 2 kinderen. Nu ik er 1 heb waar ik mn handen en hoofd vol aan heb, is de drang naar een 2e er bijna niet. Begrijp me niet verkeerd, hij is echt de leukste, liefste etc. En ik hou onbeschrijfelijk veel van hem. Maar ik ben blij dat ik ook alle aandacht voor hem kan hebben die hij momenteel verdiend en ook nodig heeft.
Dat mensen inmiddels regelmatig vragen wanneer er een 2e komt of gewoon de directe vraag “ben je zwanger?!” Vind ik wel vervelend worden. Hoe ervaren jullie dat?
3 likes
Ja ik heb dat wel eens. Een soort ‘als ik wel een 2e wilde, had het voor iedereen makkelijker geweest’. Dan was ons gezin ‘normaler’, dan had m’n dochter een broer/zus, dan had m’n eigen beeld ook geklopt. Ik zou soms willen dat ik het wilde, een tweede.
1 like
Ja, dat herken ik wel. Ik zag mijn toekomstbeeld altijd met meerdere kinderen en nu vind ik 1 kind helemaal top.
Veel in mijn omgeving hebben nu ook een tweede kind en dan vraag ik me inderdaad soms ook af waarom heb ik dat niet.
2 likes
En ook al heb je een zus of broer, dat geeft echt geen garantie dat je er dan een goede band mee hebt. Ik ken genoeg broers en zussen die elkaar niet kunnen uitstaan of amper contact hebben. Ik heb het gevoel dat veel aanstaande ouders het idee hebben dat ze dan best buddies worden. Ik vind een enig kind ook nooit zielig, waar slaat dat op. Mn zus heeft 1 kind en daar blijft het ook bij. Nou mn nichtje is echt niet zielig, maakt ook misschien daarom juist al sneller contact met andere kinderen op vakantie etc. Ik heb wel het gevoel dat het tegenwoordig wel steeds normaler wordt gevonden. Zo’n 25 jaar geleden dachten mensen als ze maar 1 kind hadden dat ze dan wel vruchtbaarheidsproblemen zouden hebben ofzo 
5 likes
Ja eens. Ik ben de middelste met 2x 8 jaar leeftijdsverschil en naast het feit dat je daardoor weinig raakvlakken omdat je in een heel andere fase zit, zijn mijn zus en ik echt als water en vuur. Ik heb me ook een soort van enigskind gevoeld tijdens het opgroeien en vond ik helemaal prima.
Ben nu net zwanger van de eerste en ik wil het er (voor nu) bij eentje laten. Denk dat dat beter bij mij past als persoon. Maar snap de gevoelens dat het soms lastig is, dat je bijna veroordeeld wordt omdat je niet in het sociale plaatje van ‘2 kids’ past. Echt gek eigenlijk hoe we als maatschappij zo zijn geprogrammeerd. Al denk ik dat we, met de sprongen die we de afgelopen 50 jaar hebben gemaakt, het over 30-50 jaar veel normaler is.
3 likes
Vandaag een zwangerschapsaankondiging van een nabij familielid, hun tweede kind. Ik ben blij voor ze maar heb ook een heel gemixt gevoel? Soort van bang dat de dynamiek gaat veranderen, dat er straks minder aandacht naar mijn ene kind uitgaat? Allemaal ongegrond maar het voelt toch gek. Voelt ook een beetje alsof ze ons verraden ofzo. Heel stomme gevoelens allemaal, maar moest het ergens kwijt.
11 likes
Super herkenbaar! Dat gemixte gevoel heb ik ook altijd. Gedachtes die vaak bij mij opborrelen zijn “waarom? Jullie hebben toch iets goeds met z’n drietjes?” En “een tweede kindje, moeten wij dat ook? Doe ik iets fout?”
Ik vind dat super irritant van mezelf, maar goed, die kleine steek is toch het eerste dat opkomt.
9 likes
Huh ik ben net 12 weken geleden bevallen en ik denk dat zeker 50% van mijn kraambezoek wel een opmerking maakt over de volgende zwangerschap?? Mijn man is chronisch ziek en mijn zwangerschap en bevalling zijn op meerdere manieren gecompliceerd verlopen en het is nog maar de vraag hoe ons zoontje zich gaat ontwikkelen; dus een tweede staat bij ons (nu, maar waarschijnlijk voor altijd) helemaal niet op de radar. Ik ben echt shocked over hoe klakkeloos mensen er van uit gaan dat ik deze shit allemaal nog eens zou willen meemaken en een tweede kindje voor ons gezin een goed idee zou zijn?
17 likes
Ik was het liedje van alles in de wind aan het zingen voor m’n dochter, met dat stukje van “kom hier Rosa, je bent mijn zusje”. En ik realiseerde me ineens dat zij nooit een zusje (of broertje) krijgt en het raakte me zo hard.
Ik heb altijd gedacht vanuit wat het beste voor ons was en opeens dacht ik van maar wat nou als zij dat heel graag wil en wij het niet geven.
Het er net ook met m’n man over gehad en we denken allebei nog steeds dat het het beste is als we met z’n 3en blijven, moederschap icm mijn adhd valt me ook gewoon zwaar.
Maar ook m’n man voelde twijfels.
En ja we hebben natuurlijk nog alle tijd en mogen altijd van gedachten veranderen. Maar het besef dat ik haar misschien iets ontzeg wat d’r wel gelukkig zou maken valt me zwaar.
Ik haal trouwens altijd veel steun uit @Chuckie die ooit postte dat ze echt heel close met d’r neefje en nichtje is opgevoed. Wij proberen dit ook met de kinderen van m’n zus. Ze zijn 1 dag per week met elkaar bij opa en oma, gaan straks naar dezelfde basisschool toe enzo.
9 likes
ah wat leuk haha! broertje en nichtje trouwens, dus m’n nichtje is het enigs kind in deze situatie. Maar klinkt inderdaad vergelijkbaar als hoe het bij ons was als kinderen (zelfde school en vaak ook na school bij zelfde ouder/oma)
3 likes
Wat mooi van die neefjes en nichtjes. Dat is mijn grote frustratie, mijn zus wil geen kinderen. Zal daar uiteraard niets van zeggen of oordelen, maar dat zorgt ervoor dat ik wel nadenk over een tweede kind.
Mijn partner en ik willen het graag bij 1 kind houden, maar ik kan het niet aan dat onze dochter echt het enige kind in onze familie zal zijn. Mijn partners zus wil ook geen kinderen.
Elk familiefeest en elke bijeenkomst is ze de jongste en alleen. Natuurlijk heeft ze ook wel alle aandacht en is ze heel geliefd, maar wens voor haar toch ook een leeftijdsgenootje binnen de familie…
10 likes
Oh ik snap je heel goed. Mijn moeder is (ongewenst) enigskind en zij had veel steun aan een neef en nicht. Tegelijk heeft ze ook een heel groot sociaal netwerk die haar ook veel bieden, bijvoorbeeld toen ze ziek werd. Ook de familie van mijn vader is er toen voor haar geweest.
Mijn moeder is dus ook heel erg voorstander van grote gezinnen, maar ze begint er tegen mij niet meer over. Heb ook gezegd dat de situatie niet te vergelijken is want haar ouders wilden zelf ook een groter gezin en bij ons is die wens er niet.
Ik zou je keuze niet laten bepalen doordat ze de enige is in de familie, maar ik snap wel dat het je aan het twijfelen brengt. Heb je om je heen wel vrienden met kinderen in dezelfde leeftijd?
3 likes