Enigszins in het verlengde van jouw laatste opmerking: de laatste tijd valt het me op in wat voor bochten ouders met twee (of meer) kinderen zich moeten wringen. De oudste moet bijv. naar zwemles/andere sport/opgehaald van school, nr 2 moet mee en valt overal vanaf/sloopt de boel/loopt weg terwijl de ouder bezig is met het oudste kind. Na zo’n scenario weer eens meegemaakt te hebben ben ik elke keer weer blij met ons overzichtelijke leven met één, inmiddels al wat ouder, kind.
Onze dochter is beste matties met de buurjongen die even oud is. Maar buurjongen heeft nog een zusje van een paar jaar jonger. Die krijgen wij er nu vaak gratis bij als buurjongen hier komt spelen. Dat vind ik dan ook wel lastig, dan merk ik hoe zeer ons huis ondertussen afgestemd is op een ouder kind en dat ik alweer kwijt ben hoe zo’n jongere leeftijd ook alweer werkt.
Het enige wat ik lastig blijf vinden: als wij wegvallen, is onze dochter alleen. Evt. mantelzorg zal op haar neerkomen. Dan heeft ze niemand meer die zo vertrouwd is als je eigen familie is, met wie je over vroeger kunt praten… Aan de andere kant weet ik heel goed dat een broer/zus daar geen garantie voor is. Onze dochter gaat weten dat dit haar situatie is, en dat ze haar vangnet anders moet inrichten. Dat gaat haar vast lukken, en daar zijn wij ook wel alert op. Wat dat betreft hoop ik op een levenslange vriendschap met de buurjongen.