Het bij 1 kind houden

Zwanger en kinderen
#1238

Ik ben bewust secundair kinderloos, met dus een onvervulde wens ivm mentale gezondheid.

Om ons heen zien we alleen maar kinderen met siblings en ons kind is echt een allemansvriend en is het liefste samen. Nu kwam dus het pijnlijke gesprek naar boven dat hij zo graag een broertje (of zusje) wil en waarom hij dan alleen is. Ik heb het hem zo goed mogelijk op zijn niveau uitgelegd “mama wil graag er voor jou zijn, mama is al snel moe en als we 2 kindjes hebben zou mama minder mee kunnen spelen en mama nog meer moe zijn”. Maar hij vond het echt heel moeilijk, hij (en ik stiekem) moest wat tranen laten.

Hoewel ik de laatste 2 jaar best kan voelen ‘ik hoef geen baby meer’ en dat het echt het beste voor ons is, was dit wel heel moeilijk en confronterend zeg.

17 likes
#1239

Heel mooi dat je dit onderwerp niet uit de weg gaat, je had ook een smoesje kunnen verzinnen en het daarmee uitstellen, vind dat heel knap! Hoe oud is die van jou? Die van ons is nu 4 en (we weten niet of een broertje/zusje erin zit vanwege vruchtbaarheidsproblemen) hij heeft dus tot nu toe nog nooit gevraagd naar een broertje of zusje, wat me best verbaast. Hij ziet om zich heen nagenoeg alleen maar vriendjes/vriendinnetjes met broertjes/zusjes.

2 likes
#1240

Hij is ook 4 en inderdaad om ons heen alleen maar kindjes/vriendjes/neefjes met 1 of meer siblings. Heb ook wel dingen gezegt als ‘maar dan moet je mamas liefde delen’ en dan kreeg ik antwoord als “ja maar ik wil graag delen”. Dus dat werkt dan niet meer.

#1241

Ik zit in een soortgelijke situatie. Onze dochter (bijna 7) weet ook dat mama ziek geworden is na haar geboorte en dat we niet willen dat dat nog een keer gebeurt. Ze heeft zich er inmiddels bij neergelegd dat ze enig kind blijft.

2 likes
#1242

Wanneer kwamen bij jou de vragen en hoe lang bleven die bij haar? Misschien dat ik me dan een beetje kan voorbereiden.:sweat_smile:

#1243

Mijn dochter is er met vlagen mee bezig geweest. Vooral als er in de klas iemand een broertje of zusje kreeg. We zijn er vanaf het begin heel duidelijk en stellig over geweest: mama is heel ziek geworden na jouw geboorte en de kans dat dat weer zou gebeuren is groot. We zijn blij met ons drieën en alles gaat nu goed, dus er komt niet nog een baby. Na een keer of drie deze uitleg gegeven te hebben snapte ze het wel. Dat zal rond haar 5e/6e geweest zijn. We hebben ook heel erg benadrukt dat ons gezin compleet is en wij een driehoek zijn. Dit heeft mij deels ook geholpen met m’n eigen verwerking, omdat het niet echt uit vrije wil zo gegaan is.

11 likes
#1244

Bedankt voor je uitleg. Ik ken je verhaal nog wel, fijn dat je het zelf zo beter hebt kunnen verwerken en je dochter het op deze manier heeft geaccepteerd.

3 likes
#1245

Ik krijg steeds meer het gevoel dat wij het ook bij 1 kind gaan houden. Ergens maakt het me heel verdrietig en moet ik best schakelen, maar tegelijkertijd denk ik ook dat dit voor ons gezin het beste is.

Ik heb sinds kort sterke vermoedens dat mijn vriend licht autistisch is en hierdoor zijn er soms frustraties binnen onze relatie en voel ik me regelmatig eenzaam.
Ik zie een zwangerschap, baby- en peuterfase eigenlijk niet nog een keer zitten op deze manier. Onze dochter (2) heeft ons nu nog zoveel nodig, ik wil er ook voor haar kunnen zijn. Ik ben nu al zo vaak moe en gestresst, dat wordt dan toch alleen maar erger met 2 kinderen? (En ik had een HG zwangerschap).

Ik voel me schuldig als ze enigs kind zou blijven, is dat niet eenzaam voor haar? Aan de andere kant, ik heb zelf weinig aan m’n broertjes. We leven allen ons eigen leven.
Daarnaast heb ik ook de angst op erfelijkheid wat betreft autisme. Ik denk nog niet dat onze dochter het heeft, maar een 2e kindje misschien wel?

Ik hoop zo dat ik een goede keuze maak :pleading_face:
Dit alles bij elkaar beheerst mijn leven een beetje.
Mijn vriendinnen krijgen intussen allemaal een 2e.
Mijn vriend was het afgelopen jaar One and Done, en ik juist niet. Maar nu staat hij meer open voor (ooit) een 2e, maar ga ík weer sterk twijfelen.

8 likes
#1246

Ik zit (bijna) in hetzelfde schuitje. Als je wil kunnen we erover dm’en. Ik vind het ook een hele lastige keuze en ik vraag me bijna dagelijks af of ik de juiste beslissing maak. Maar met zoveel twijfel denk ik maar dat het niet verstandig is om nog een kind te krijgen.

5 likes
#1247

Hier ook iemand met hetzelfde dilemma en een vergelijkbare situatie, ik kom er gewoon niet uit waar we nou goed aan doen (hoofd of hart volgen). En ik denk soms juist met al die twijfel: moeten we het niet gewoon doen, want ik blijf erover nadenken?

3 likes
#1248

Ik ga zeker niet zeggen of je het wel/niet moet doen maar wat mij in deze beslissing heeft geholpen (bij überhaupt kinderen krijgen) was naar ‘later’ kijken en bedenken met welk scenario ik het best kon leven. Dus enerzijds dus de kans dat ik spijt zou hebben omdat ik het niet had gedaan, tegenover de gevolgen die het allemaal heeft voor het wél doen (zware periode, gezondheid, carrière, gevolgen voor relatie/vriendschappen ed). Maar uiteindelijk moet de beslissing gewoon goed voelen voor jullie beide natuurlijk

3 likes
#1249

Als je twijfelt kan je ook gewoon nog even wachten met beslissen, toch? Je hóéft niet binnen 2 jaar de volgende, hè. Ik snap best dat je er dan over gaat nadenken aangezien veel mensen met een kindje even oud als je oudste tegen die tijd een tweede hebben/krijgen. Maar het antwoord op de vraag of je meer kinderen zou willen kan ook zijn: “nu (nog) niet”. Ieder z’n eigen tempo. Tenzij je 41 ofzo bent, dan snap ik dat je meer haast hebt…

Hier werd na 4 jaar vanzelf duidelijk dat het er bij eentje zou blijven. De jaren daarvoor wist ik het ook allemaal niet. (Mijn vriend al wel trouwens, haha.) Maar harder nadenken erover hielp niks om naar die beslissing te groeien, gewoon het verstrijken van de tijd wel. En nog is het niet compleet definitief, zeg nooit nooit. Maar het heeft geen zin om daar mijn hoofd over te breken.

17 likes
#1250

Bedankt voor jullie reacties. Ik vind het echt fijn om meerdere inzichten te lezen. Ook in de rest van het topic.

Wat Ixxi zegt, zo kun je er inderdaad ook naar kijken. Als je echt klaar zou zijn met je kinderwens zou je dat op een gegeven moment ook zo moeten voelen. Het feit dat je eraan blijft denken zegt ergens ook wel iets. Maar, zelf sta ik er ook zo in van: Mijn eerste kind was zó gewenst, ik vind eigenlijk dat ik dat bij een 2e ook zo zou moeten voelen, voordat ik ooit ja zou zeggen. Bij twijfel niet doen. Al kun je het misschien ook niet helemaal vergelijken, een 1e en 2e zwangerschap.

Ik probeer inderdaad alles naast elkaar te leggen, welke impact het de komende jaren zou hebben, maar ook wat ik zou wensen over bijv. 5, 10 of 20 jaar. Mijn vriend kijkt vooral naar de tropenjaren, maar ik zelf eigenlijk ook wel op dit moment. Ik ben gewoon moe en gestresst :sweat_smile:

Ik heb geen zin om op korte termijn een baby te maken, maar ergens heb ik wel het gevoel dat ik spijt zou kunnen krijgen als over 10 jaar al onze vrienden meerdere kinderen door de tuin hebben rennen en onze dochter daar dan alleen loopt. Dat ik dan toch een gemis zou kunnen voelen. Maar tegelijkertijd denk ik dat de zwangerschap en eerste paar jaar van een baby ook dingen kapot zou kunnen maken, dat vind ik een heel eng idee.

De reactie over tijd vind ik ook een mooie. Iets de tijd geven, kan ook vaak antwoorden geven.
Wij hebben alleen wel voor onszelf een soort deadline, namelijk als onze dochter 3 wordt willen we de knoop wel doorhakken. Dat onze kinderen hopelijk zo’n 4 jaar leeftijdsverschil zullen hebben. Onze eigen leeftijden en het leeftijdsverschil vinden we toch wel belangrijk. Hopelijk verandert er nog veel het komende jaar en vinden we meer rust, worden we fitter…
En zolang er teveel twijfels blijven, blijft het toch bij 1.

11 likes
#1251

Misschien heb je ook nog iets aan de recente posts in het kinderwens topic, daar ging het ook precies hierover.

3 likes
#1252

Ik denk niet dat dit helemaal klopt. Sommige beslissingen worden nou eenmaal nooit een 100% ja of nee.

Voor mij persoonlijk is het nu ongeveer 80/20. Voor 80% wil (kan) ik geen kind meer en ben ik gelukkig met mijn kleine gezin, maar de andere 20% zou het nog wel een keer willen proberen en hoopt dat die mogelijkheid ooit komt. Daardoor heb ik bijvoorbeeld wel eens toekomstfantasieën over nog een kindje, terwijl ik er ook helemaal achter sta dat dat kind er hoogstwaarschijnlijk dus nooit komt. Eerst wilde ik het ook uitdenken tot ik 100% zeker was, maar soms kan dat niet. Die realisatie heeft mij wel rust gegeven om niet te blijven hangen in eindeloze twijfel.

20 likes
#1253

Dit vind ik een goede. Wat je veel om je heen ziet is inderdaad die 2 jaar gap en dat wilden wij ook écht niet en daarom gingen we twijfelen of we het überhaupt dan niet wilden. Maar op een gegeven moment zagen we toch beide een toekomst met 2 kindjes en stapten we weer een traject in (wat bij ons helaas nodig was en dat wisten we ook al, maakte ook dat we er nog niet snel klaar voor waren). Ik ben nu zwanger en er zit straks precies 5 jaar tussen onze kinderen.

6 likes
#1254
Beetje off topic over leeftijdsverschil bij meerdere kinderen

Ik denk ook echt dat dat een heerlijk leeftijdsverschil is als je wel meer kinderen wilt/kunt krijgen! Een goede vriendin van me heeft een kindje dat 4 jaar jonger is dan de mijne en het is écht heel gezellig om met die twee thuis of op stap te zijn. Veel beter te doen dan 2 peuters.

Ik snap niet dat mensen zoveel haast hebben aangezien gezinnen tegenwoordig meestal toch maar uit 2, max 3 kinderen bestaan. Ik hoor vaak de redenatie dat je dan snel uit de tropenjaren bent, maar als je even op adem kan komen tussendoor lijken de tropenjaren me ook veel minder heet haha :sweat_smile: En samen spelen en socializen doen ze ook echt nog wel met een paar jaar extra ertussen, misschien zelfs wel harmonischer.

17 likes
#1255

Ik vind het ook een soort verdrietige conclusie dat je zo snel mogelijk van die kindertijd af wil zijn… Zo kostbaar en het duurt maar relatief kort.

25 likes
#1256
Leeftijdsverschil

Ja precies hoe wij er ook in staan. En het hele ‘dan hebben ze zoveel aan elkaar’ dat weet je toch nooit zeker. Niet met 2 en niet met 5 jaar verschil. Ik had gelezen dat 4 jaar blijkbaar het ‘ideale’ leeftijdsverschil is, zowel vanuit ouders als kind bekeken. Maarja het is niet altijd te plannen!

https://www.oudersvannu.nl/voor-ouders/onderzoek-het-ideale-leeftijdsverschil-tussen-kinderen-is-4-jaar~9de6ba8

7 likes
#1257

Ja die snap ik ook nooit zo goed. Mijn vriend en ik redeneren ook: we leven vooral NU en we willen ons leven NU fijn en de moeite waard maken.

Voor ons betekent dat dus ook een leven met niet meer dan 1 kind. Op deze manier geniet ik echt volop van de kindertijd. En hoe dat later allemaal uitpakt zien we dan wel weer, daar ga ik niet deze jaren voor “verpesten” (omdat ik wil dat mijn kind later een broer/zus heeft maar we dat nu eigenlijk niet aankunnen).

6 likes