Kun je nog een morning after pil nemen als je dat zou willen? Kan binnen 72 uur dacht ik, hoe vroeger hoe beter. Even ervan uitgaand dat de opwelling een moment van lust was en niet een opwelling om toch voor een tweede te gaan.
7 likes
Wanneer wisten jullie min of meer zeker dat je geen tweede kind wilde?
2 likes
Toen ik nadacht over het leven wat we nu hebben en dat het zo fijn is zoals het is.
Plus dat een vriendin net een tweede heeft gekregen en ik dat baby’tje vasthield en helemaal niet dacht van: dit wil ik ook 
6 likes
Voordat we een kind kregen al. Het was of 0 of 1. Gewoon heel rationeel bedacht dat we ook nog enigszins tijd voor onszelf willen. Ik denk dat ik echt geen leukere ouder ben als ik 2 of meer kinderen tegelijk moet verzorgen/opvoeden. Al vind ik het soms ook wel jammer voor ons kind en zie ik de voordelen van meerdere kinderen ook wel.
9 likes
Bij mij is het langzaam gegroeid. Ik wilde héél graag kinderen, had echt een sterke wens, maar toen ik eenmaal zwanger was heb ik die wens daarna nooit meer zo sterk gevoeld.
In het begin dacht ik steeds: misschien komt die wens weer na een tijdje, maar m’n gevoel ging steeds juist meer over in: het is goed zo. Sinds m’n dochter 3 is ongeveer weet ik het wel zeker.
Nu nog hopen dat m’n man binnenkort een sterilisatie wil ondergaan.
6 likes
Zelfde hier. Voordat ik zwanger was wist ik het vrijwel zeker, nu 100% zeker. @portree
Ik luisterde laatst de podcast De tweede van De Correspondent, die heeft dit gevoel ook bevestigd. Wanneer nu vrienden vertellen dat ze een tweede krijgen denk ik alleen maar: jij liever dan ik.
3 likes
hoe oud is jullie dochter nu als ik vragen mag?
2 likes
Ze is nu 5!
2 likes
Ik ben bewust secundair kinderloos, met dus een onvervulde wens ivm mentale gezondheid.
Om ons heen zien we alleen maar kinderen met siblings en ons kind is echt een allemansvriend en is het liefste samen. Nu kwam dus het pijnlijke gesprek naar boven dat hij zo graag een broertje (of zusje) wil en waarom hij dan alleen is. Ik heb het hem zo goed mogelijk op zijn niveau uitgelegd “mama wil graag er voor jou zijn, mama is al snel moe en als we 2 kindjes hebben zou mama minder mee kunnen spelen en mama nog meer moe zijn”. Maar hij vond het echt heel moeilijk, hij (en ik stiekem) moest wat tranen laten.
Hoewel ik de laatste 2 jaar best kan voelen ‘ik hoef geen baby meer’ en dat het echt het beste voor ons is, was dit wel heel moeilijk en confronterend zeg.
17 likes
Heel mooi dat je dit onderwerp niet uit de weg gaat, je had ook een smoesje kunnen verzinnen en het daarmee uitstellen, vind dat heel knap! Hoe oud is die van jou? Die van ons is nu 4 en (we weten niet of een broertje/zusje erin zit vanwege vruchtbaarheidsproblemen) hij heeft dus tot nu toe nog nooit gevraagd naar een broertje of zusje, wat me best verbaast. Hij ziet om zich heen nagenoeg alleen maar vriendjes/vriendinnetjes met broertjes/zusjes.
2 likes
Hij is ook 4 en inderdaad om ons heen alleen maar kindjes/vriendjes/neefjes met 1 of meer siblings. Heb ook wel dingen gezegt als ‘maar dan moet je mamas liefde delen’ en dan kreeg ik antwoord als “ja maar ik wil graag delen”. Dus dat werkt dan niet meer.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Onze dochter (bijna 7) weet ook dat mama ziek geworden is na haar geboorte en dat we niet willen dat dat nog een keer gebeurt. Ze heeft zich er inmiddels bij neergelegd dat ze enig kind blijft.
2 likes
Wanneer kwamen bij jou de vragen en hoe lang bleven die bij haar? Misschien dat ik me dan een beetje kan voorbereiden.
Mijn dochter is er met vlagen mee bezig geweest. Vooral als er in de klas iemand een broertje of zusje kreeg. We zijn er vanaf het begin heel duidelijk en stellig over geweest: mama is heel ziek geworden na jouw geboorte en de kans dat dat weer zou gebeuren is groot. We zijn blij met ons drieën en alles gaat nu goed, dus er komt niet nog een baby. Na een keer of drie deze uitleg gegeven te hebben snapte ze het wel. Dat zal rond haar 5e/6e geweest zijn. We hebben ook heel erg benadrukt dat ons gezin compleet is en wij een driehoek zijn. Dit heeft mij deels ook geholpen met m’n eigen verwerking, omdat het niet echt uit vrije wil zo gegaan is.
11 likes
Bedankt voor je uitleg. Ik ken je verhaal nog wel, fijn dat je het zelf zo beter hebt kunnen verwerken en je dochter het op deze manier heeft geaccepteerd.
3 likes
Ik krijg steeds meer het gevoel dat wij het ook bij 1 kind gaan houden. Ergens maakt het me heel verdrietig en moet ik best schakelen, maar tegelijkertijd denk ik ook dat dit voor ons gezin het beste is.
Ik heb sinds kort sterke vermoedens dat mijn vriend licht autistisch is en hierdoor zijn er soms frustraties binnen onze relatie en voel ik me regelmatig eenzaam.
Ik zie een zwangerschap, baby- en peuterfase eigenlijk niet nog een keer zitten op deze manier. Onze dochter (2) heeft ons nu nog zoveel nodig, ik wil er ook voor haar kunnen zijn. Ik ben nu al zo vaak moe en gestresst, dat wordt dan toch alleen maar erger met 2 kinderen? (En ik had een HG zwangerschap).
Ik voel me schuldig als ze enigs kind zou blijven, is dat niet eenzaam voor haar? Aan de andere kant, ik heb zelf weinig aan m’n broertjes. We leven allen ons eigen leven.
Daarnaast heb ik ook de angst op erfelijkheid wat betreft autisme. Ik denk nog niet dat onze dochter het heeft, maar een 2e kindje misschien wel?
Ik hoop zo dat ik een goede keuze maak 
Dit alles bij elkaar beheerst mijn leven een beetje.
Mijn vriendinnen krijgen intussen allemaal een 2e.
Mijn vriend was het afgelopen jaar One and Done, en ik juist niet. Maar nu staat hij meer open voor (ooit) een 2e, maar ga ík weer sterk twijfelen.
8 likes
Ik zit (bijna) in hetzelfde schuitje. Als je wil kunnen we erover dm’en. Ik vind het ook een hele lastige keuze en ik vraag me bijna dagelijks af of ik de juiste beslissing maak. Maar met zoveel twijfel denk ik maar dat het niet verstandig is om nog een kind te krijgen.
5 likes
Hier ook iemand met hetzelfde dilemma en een vergelijkbare situatie, ik kom er gewoon niet uit waar we nou goed aan doen (hoofd of hart volgen). En ik denk soms juist met al die twijfel: moeten we het niet gewoon doen, want ik blijf erover nadenken?
3 likes
Ik ga zeker niet zeggen of je het wel/niet moet doen maar wat mij in deze beslissing heeft geholpen (bij überhaupt kinderen krijgen) was naar ‘later’ kijken en bedenken met welk scenario ik het best kon leven. Dus enerzijds dus de kans dat ik spijt zou hebben omdat ik het niet had gedaan, tegenover de gevolgen die het allemaal heeft voor het wél doen (zware periode, gezondheid, carrière, gevolgen voor relatie/vriendschappen ed). Maar uiteindelijk moet de beslissing gewoon goed voelen voor jullie beide natuurlijk
3 likes
Als je twijfelt kan je ook gewoon nog even wachten met beslissen, toch? Je hóéft niet binnen 2 jaar de volgende, hè. Ik snap best dat je er dan over gaat nadenken aangezien veel mensen met een kindje even oud als je oudste tegen die tijd een tweede hebben/krijgen. Maar het antwoord op de vraag of je meer kinderen zou willen kan ook zijn: “nu (nog) niet”. Ieder z’n eigen tempo. Tenzij je 41 ofzo bent, dan snap ik dat je meer haast hebt…
Hier werd na 4 jaar vanzelf duidelijk dat het er bij eentje zou blijven. De jaren daarvoor wist ik het ook allemaal niet. (Mijn vriend al wel trouwens, haha.) Maar harder nadenken erover hielp niks om naar die beslissing te groeien, gewoon het verstrijken van de tijd wel. En nog is het niet compleet definitief, zeg nooit nooit. Maar het heeft geen zin om daar mijn hoofd over te breken.
17 likes