Vindt ze zoiets als sporten of dansen leuk? Of juist iets creatiefs? Misschien kun je haar een keer op proefles doen om ook kindjes te ontmoeten die hetzelfde leuk vinden? Is de drempel wat lager om contact te krijgen.
Dat lijkt me inderdaad wel lastig, als je er dan idd 1 hebt wil je eigenlijk wel dat ze ook een leuk sociaal leven buitenshuis hebben
1 like
Goeie tip! Mijn dochter zit op musical les en komt daar ook like minded kinderen tegen, dat doet zeker goed!
2 likes
Dat denk ik niet hoor.
Het ene kind is uit zichzelf gewoon makkelijker in contact leggen dan het andere kind.
Op het kdv zag je die verschillen al voordat de leeftijdsgenoten broertjes en zusjes kregen.
Die van ons is er altijd makkelijk in geweest ook al voor haar leeftijdsgenoten broertjes en zusjes kregen.
De kinderen die minder makkelijk contact legden werden er niet ineens wel beter in na het krijgen van een broertje of zusje.
8 likes
Fijn om te horen, al is het natuurlijk vervelend voor alle kinderen die hiermee worstelen. Wij hebben ook geen vergelijkingsmateriaal wat dat betreft.
Ze zit al een tijdje op een sport, maar daar haalt ze ook weinig echte contacten uit. We horen van school ook terug dat ze in de klas nog heel erg zoekend is naar vriendschappen. Ik vind het wat lastig om te ontdekken of het een kwestie van niet kunnen is, of dat ze inderdaad gewoon weinig behoefte heeft. Maar juist omdat ze enig kind is hoopte ik dat ze in haar jeugd al goede vriendschappen zou opsoen, kinderen die ook nu al bij ons over de vloer komen, zodat ze later ook nog iemand heeft die weet hoe het vroeger bij haar thuis was. Dat zijn ook wel grote verwachtingen natuurlijk.
1 like
Mijn kind vertoont 1x irritant gedrag waar mijn moeder bij is en zij koppelt het meteen aan haar enigskindzijn 
Zo irritant af en toe, die negatieve (voor)oordelen. Want nooit eens dat iemand positieve dingen aan haar enigskindzijn koppelt, hè.
9 likes
Vertel maar aan je moeder dat ik meer kinderen heb en die kan ik met grote regelmaat achter het behang plakken.
6 likes
Haha ja hoor, elk kind is toch weleens vervelend. Wat flauw om het daaraan te koppelen.
3 likes
Mijn kind is 5 jaar en sinds een paar maanden wil hij altijd met iemand spelen. Doordeweeks gaat hij naar de bso of hij gaat al bij iemand spelen/iemand komt hier spelen. Ook hebben we een buurmeisje en elke dag is het “mag ik bij x spelen?” Ook als hij een lange dag bso heeft gehad, waar hij de hele tijd aan het spelen was.
In het weekend wil hij ook altijd met iemand spelen. Ik word er een beetje moe van. In het weekend hebben we of wat gepland of we gaan naar de speeltuin oid waar genoeg kinderen zijn of ik zorg dat we afspreken met een kind.
Anyway hebben andere dit ook met 1 kind? En wat doen jullie hieraan? Ik benoem wel van “je gaat morgen al met X spelen, vandaag was je al daar. Soms ben je gewoon alleen en dan kun je alleen spelen.” Het liefst wil hij gewoon 24h met iemand zijn 
1 like
Wij hebben daar (nog) niet echt last van, maar ons kind heeft ook nog wel veel rust/alleentijd nodig na school.
Wij vertellen haar bij het ontbijt of ze die middag met iemand mag spelen of niet. En een kalender helpt onze kleuter ook om wat grip te krijgen op “vandaag dit, morgen dat”. Ik heb zo’n maandkalender met vakjes en op elke dag teken ik een klein symbooltje dat staat voor wat er die dag is. Misschien kunnen dat soort dingen nog wat helpen? Hier scheelt het iig vaak veel strijd en gedoe als er vooraf duidelijkheid is geschept.
En nu het weer mooi weer wordt bepaal ik soms ook “deze middag is buitenspeelmiddag” en dan mag ze voor op straat spelen, daar vindt ze vaak ook wel speelmaatjes en dat kan ook gewoon even tussendoor. Dat vind ik ook wel relaxed, maar dat moet maar net kunnen in je wijk.
2 likes
Jup, hier ook. Wij hebben dagen dat hij af mag spreken en dat weet hij. Maar daarintegen vind ik die afspraakjes juist heel leuk ook.
Hij kan sowieso nog niet zo goed alleen spelen en vraagt ook contstant aan ons om met hem te spelen, dus die speelafspraakjes geven mij ook juist wel rust
*edit is aanvulling.
1 like
Enerzijds herkenbaar, al heeft mijn dochter soms ook behoefte aan een middagje zelf rommelen thuis. Dan moet ze echt even opladen.
Maar op andere momenten is het ook nooit genoeg. We hebben wel een beetje vaste momenten in de week dat het kan. En ons huis is wel ook een beetje de centrale plek om te spelen, wat ook heel gezellig is voor haar natuurlijk! Maar beetje kaderen mag best, maar het is ook verklaarbaar dat ze naar speelmaatjes op zoek moeten zonder een broer/zus.
3 likes
Thanks @sashiko @Kiwi @Pampas we geven inderdaad al wel aan op welke dagen hij wel met iemand kan spelen, maar soms in het weekend is het wat wisselend. Ik vind overigens de afspraken ook leuk!
Ons kind heeft geen behoefte aan rust, hij wil echt gewoon altijd spelen het liefst met een ander kind en anders met een van ons. Maar het is nu echt heel vaak ‘‘ik wil met iemand spelen en x heeft een broertje/zusje en ik niet’’. Dat vind ik dan wel lastig, al leg ik ook uit dat een broertje/zusje niet betekent dat je dan ook niet altijd met hem/haar kan spelen.
Dank voor de tips. Ik ga dan denk ik het inderdaad nog wat verduidelijken wanneer hij kan spelen met iemand
4 likes
Dit herken ik wel. Mijn dochter zegt ook vaak dat ze zo graag een broertje of zusje zou willen, maar dat gaat niet gebeuren en daar voel ik me op zulke momenten schuldig over.
Ik heb helaas ook geen magische oplossing, we doen ook veel speelafspraakjes, ze is dol op de bso en voor vakanties kiezen we meestal iets met een kidsclub zodat ze zeker weten snel vriendjes heeft.
3 likes
Ik moet het alleen even ergens kwijt, maar ik voel dat de kans steeds groter wordt dat wij het ook bij 1 kind gaan houden. Ik denk niet dat mijn vriend een tweede aankan en dat het teveel impact op onze relatie/ons gezin zal hebben. Dit besef maakt me aan de ene kant best verdrietig, maar ik wil ook doen wat het beste voor ons gezin is. En ik ben natuurlijk al super blij met de dochter die we hebben.
Dus ik merk dat ik me steeds meer aan het focussen ben op “het leven met 1 kind” en ervaringen aan het lezen ben wat de voordelen hiervan zijn voor sommige mensen, om maar herkenning en aansluiting te voelen zodat ik me niet zo eenzaam voel.
14 likes
Ah ik kan me voorstellen wat een lastige situatie qua gevoel dat kan zijn 
ik ben zelf honderd procent overtuigd en voel me toch ook vaak eenzaam als het op dit onderwerp aankomt. Als je wil kan ik je een hele lijst met voordelen geven 
4 likes
Ben het niet eens met alles wat ze zegt maar vond dit wel een leuk filmpje. Een keer een andere kijk op moeders met 1 kind. En ik ben inderdaad heel blij dat ik 1 kind heb en ook tijd heb om leuke dingen voor mezelf te doen.
2 likes
Hoe oud is jouw kind?
Mijn dochter is 1 jaar en ik zit in dezelfde situatie: mijn man trekt het nu al amper en onze relatie al helemaal niet. Terwijl ik diep van binnen best een 2e zou willen. Het is een beetje hoofd vs hart, maar misschien moet ik het ook tijd geven.
Het ene moment denk ik 1 kind is prima en zet ik alles op vinted, en soms bewaar ik toch spullen want stel dat🥲 ik zit nu weer in mn vinted era haha.
3 likes
Hoe oud is jouw kind? Ik herken het wel, maar dan meer met mijzelf dat ik het idee heb net allemaal te redden met een kind. Mijn vriend lijkt het juist wel fijn.
En dat met twee het gewoon teveel wordt, wat voor niemand goed is natuurlijk (ook voor onze dochter en dan dat theoretische tweede kindje).
Maar kan de knoop ook niet helemaal doorhakken, heb besloten om gewoon even een halfjaar hier niet overna te denken en dan weer te gaan kijken.
4 likes
Bij ons was het ook een hoofdkwestie, omdat in ons geval ik aan een tweede kind onderdoor zou gaan. Dochter is inmiddels zeven en we hebben het heel fijn met z’n drieën. Hoewel het hart ook nu nog wel eens anders gewild zou hebben. (Dit is wel een heel verwerkingsproces incl therapie geweest, maar de verstandelijke keuze zelf was eigenlijk meer een gedwongen keuze omdat een tweede echt niet verstandig zou zijn.)
5 likes
Mijn kind is 1 jaar (15 maanden). Dat is natuurlijk nog niet zo oud, maar ik heb zelf niet meer de leeftijd jaren te kunnen/willen wachten (ik ben bijna 38).
Ik heb het zelf ook zwaar hoor ivm postnatale depressie. Maar ik voel zelf ergens wel de kinderwens, en dan denk ik met goede begeleiding moet het kunnen. Het is vooral m’n partner die het niet ziet zitten en het ouderschap als heel zwaar ervaart. Ik heb dat dus niet en heb een vrij aanwijsbare reden dat ik mij niet goed voelde met die pnd.
De angst zit hem bij mij vooral in de consequentie als we het wel zouden doen; voor de relatie, die overleeft het niet denk ik, en in dat geval 2 kinderen. Dan focus ik me liever op onze dochter, en dan ga ik dus met hoofd boven hart.
7 jaar is wel al een stuk verder in het proces.
@Nessi hoe oud is die van jou?
7 likes