Het bij 1 kind houden

Zwanger en kinderen
#1298

Onze dochter is nu 2,5.
Zo lastig he die twijfel! Ik dacht een jaar geleden toen ze dus 1 was nog van: we moeten het gewoon even de tijd geven en dan komt er vanzelf wel een moment dat we eraan toe zijn. Maar inmiddels denk ik niet dat dat moment nog gaat komen. Ik ben zelf lichamelijk en mentaal ook niet heel fit, dus een 2e is gewoon niet verstandig. We redden het nu allemaal maar net met 1 kind. Ik snap niet hoe mijn vriendinnen het doen.

Dus gevoelsmatig moet ik dat nog wel verwerken, maar rationeel weet ik dat het beter is. Ik gok dat er bij ons nog 5% kans is op toch een 2e ooit😅.

Wij hebben nog wel alle babykleertjes op zolder liggen. Zolang je het nog niet 100% zeker weet zou ik het nog niet weggooien haha

1 like
#1299

Ik twijfel ook, mijn man wil graag een tweede.
Ik ben chronisch ziek (rug patiënt) en 24/7 met ons kind van 1,5. Ik vind het fantastisch, zwanger zijn vond ik helemaal het einde en zelfs de bevalling vond ik meevallen. Maar ik ben bang dat een tweede (te) veel wordt. Je moet met een kind natuurlijk al met (bijna) alles rekening houden, maar met twee is het natuurlijk een keer zo “moeilijk”.
Ben sowieso een controlfreak en zit vooral in mijn hoofd heel erg met “ja, hoe moeten we dat doen dan?”.
En we hebben een slaapkamer te ‘weinig’ wat zou betekenen dat we of een (dure) verbouwing moeten, of datde kinderen op één kamer moeten. Hart en gevoel vind ik maar een lastige combinatie… :sweat_smile:

2 likes
#1300

Dit is het niet twijfeltopic mensen, daarvoor kan je imo beter hier terecht: https://www.forumfeminarum.nl/t/twijfel-over-kinderwens-topic/9253 Of gewoon in de algemene zw/k topics natuurlijk.

En iedereen die een kind jonger dan 5 heeft en zelf ook nog geen 40 is raad ik aan om de beslissing gewoon nog even uit te stellen. Je HOEFT niet zodra je eerste doorslaapt al voor een tweede te gaan, zoals (imo onbegrijpelijk haha) de standaard zo ongeveer is. Wat langer op adem moeten komen en van je kindje willen genieten voor je een beslissing over een eventuele volgende kan maken is ook helemaal oké, hè. Waarschijnlijk groei je dan vanzelf wel naar een beslissing toe.

25 likes
#1302

@wompie herkenbaar. Mijn vriend weet ook niet of hij nog een tweede wilt. En ik weet ook niet of we een tweede aankunnen. De gebroken nachten waren echt zwaar en ik vind de mental load eerlijk verdeeld krijgen ook heel moeilijk. Dit zorgt voor veel irritaties.

Sowieso heb ik de wens om er wat meer tijd tussen te laten. Maar ik ben er zelf ook nog helemaal niet over uit. Twijfel ook vooral of ik nog een kind op deze wereld wil zetten met alles wat gaande is en ook hoe duur het leven wordt. Vooral praktisch dus maar ergens in mijn hart voel ik zeker nog ruimte voor een kindje.

6 likes
#1303

Ah helder, sorry. Ik dacht dat het een algemeen twijfeltopic was.

Wat is dan wel een passend topic volgens jullie om over twijfels over hoevéél kinderen je wilt te praten? Hier vind ik het ook irritant en enigszins ongepast (ivm de groep in dit topic voor wie er geen keuze is) en volgens mij ben ik daar niet alleen in. Ik snap wel dat die gesprekken hier soms ontstaan hoor, maar het lijkt mij beter is als die elders worden voortgezet. Gewoon in tips/ervaringen of als je MO wilt wjekw zw/k lijkt me dan?

6 likes
#1304

Waarom? Ik overweeg om nu (of dit nu gewenst/ongewenst, bewust of onbewust) bij 1 kind te houden? Dat past toch precies in dit topic. Of mogen we hier alleen maar hosanna berichten plaatsen over hoe geweldig het is om 1 kind te hebben?

Ino is het niet zo zwart wit en ik zie (hoewel ik miss wel meer kinderen zou willen) sowieso ook wel de voordelen ervan. Maar ja, ik zou ook wel iets missen. Dat kan denk ik prima naast elkaar bestaan.

Edit: bij twijfel tussen 2 of 3 of meer kinderen is het bij 1 kind houden topic idd niet geschikt haha, maar dat is bij de bovenstaande posts niet aan de orde toch?

13 likes
#1305

Ik herken dat gevoel van hoe doen anderen dit ooit? Mijn dochtertje is bijna 2, maar nog steeds veel gebroken nachten wat niet helpt.

Daarnaast vind ik het continue aanstaan ook pittig, en daarnaast weinig hulp vanuit familie, maar voelt nu alsof het water tot de lippen staat. Ik denk vaak, na een slechte nacht of intense huilbui denk ik vaak “stel dat ik nu hoogzwanger of een baby had, hoe dan??”.

En merk ook dat 2 nog steeds heel erg de standaard is, en je ook door veel gepushed wordt voor een tweede “want zo leuk voor X om een broertje/zusje te hebben”.

Ik ken eigenlijk ook maar een stel dat uitgesproken heeft bewust voor een kindje te kiezen, en daar beiden ook echt achterstaat, dus weinig voorbeelden. Bij andere stelletjes wil de een wel/ander niet, of lukte het niet.

Een nieuwe buurvrouw heeft een zoontje van 6, en toen ze dat zei was mijn eerste gedachte “waarom geen tweede, was dat niet gelukt?”.

Heel stom dat ondanks ik zelf ook twijfel wel direct zo’n gedachte heb bij iemand anders.

Je bent ook best geconditioneerd met twee kinderen als ideaal natuurlijk. Vriendin van mij komt uit China en die vond het echt heel fijn om enigskind te zijn, veel aandacht van ouders, opa/oma, etc. Dus dat is dan wel weer fijn om te horen.

Maar ik heb zelf al geen grote familie, en mijn zus is bewust kinderloos, en zus van mijn vriend ook. Dus sowieso geen nichtjes en neefjes, ben dan bang dat dat toch wel eenzaam is? Gelukkig lijkt mijn dochtertje heel sociaal (voor hoe ver je dat kan zeggen op 2 jarige leeftijd), dus misschien helpt dat wel iets.

4 likes
#1306

Na elk twijfel bericht kwamen berichten van mensen die ondanks de twijfel toch voor een tweede zijn gegaan en daar toch heel gelukkig mee zijn. Daarom is eerder gevraagd dit topic daarvan vrij te houden.

Ik ben niet de chief topics maar dit zat daarachter.

7 likes
#1307

Aah ok. Dat is wel ongepast snap ik.

Ik lees/post hier nu (ben nog niet helemaal bijgelezen hoor), in de hoop dus acceptatie/inspiratie te vinden in het leven waarin we het houden bij 1 kind :raised_hands:

2 likes
#1308

Ik had laatst de 8 maanden oude baby van een vriendin op m’n arm. Ik zei iets en dat vond hij blijkbaar zo grappig, hij schaterlachte helemaal. Was zo schattig. Maar niet schattig genoeg dat ik denk ‘ik wil nog een keer’. Ik vind ons leven met z’n drierjes té fijn.

2 likes
#1309

Ja klopt. Ik reageerde denk ik vooral vanuit hoe het hier wel eens gaat en dat ik dacht “niet weer die kant op a.u.b.”, niet omdat ik jullie posts al ongepast vond @wompie

2 likes
#1310

Dit herken ik zo. Ik hoef echt geen tweede, maar heel even iets opnieuw beleven van de babytijd zou ik wel graag willen. We waren zo overweldigd, nu met de ervaring van de eerste en ook vast meer afstand (kind is nu 7), zou ik wel meer kunnen genieten van momenten. Maar die hele babytijd opnieuw, no thank u.

9 likes
#1311

Jaa maar dat was dan dus nooit echt een twijfel, meer een “pfff we hebben de 1e net en ik dacht altijd dat ik er maar 1.5 jaar tussen wilde laten maar ik trek het niet hoe doen mensen dit oh wacht kind 1 slaapt nu door oke let’s go”. Alles wat binnen 4 jaar na de kind 1 wordt getwijfeld vind ik daarbinnen vallen en neem ik niet serieus. Begrijp de ergernis dus wel (en nee ik heb hier in principe ook niks te zoeken maar ook weer wel want ik heb niet zelf voor 2 kinderen gekozen :upside_down_face:)

2 likes
#1313

Je moet ook altijd alleen de onderzoeken bekijken die zeggen wat je wil :pray: en sorry maar is er een hogere wetenschappelijke standaard dan een Psychology Today pagina uit 2022 I don’t think so

12 likes
#1315

hier ook dus n=2

3 likes
#1316

Haha nice! Die mental load en pressure is nu al aan de orde (als in ik draag veel meer) en mn man kan het nu al niet aan🥲

Volgens mij had ik ook gelezen dat enigst kinderen (over het algemeen) gelukkiger zijn dan kinderen met broers of zussen.

#1317

Wij waren een week op vakantie met onze 3jarige en ik werd zo bevestigd in dat wij compleet zijn met z’n 3en. Ze zei ook heel de tijd “wij horen bij elkaar papa en mama en ik”.
Maar als ik iemand zag die zwanger was van een 2e dacht ik “waarom zou je dat willen” en met mensen met meerdere kinderen dacht ik ook “God wat vermoeiend wie heeft daar nou weer zin in”.
Een gedachte die ik trouwens niet heb bij de mensen die dichtbij me staan met meerdere kinderen. Maar ik ben blij dat wij compleet zijn met z’n 3en :heart:.

53 likes
#1318

Mijn kind vroeg gisteren stomverbaasd nav een boekje ‘kun je TWEE kinderen hebben??’ met zo’n hoofd van ‘waarom zou je dat doen’ haha. Het concept broertjes en zusjes kent hij natuurlijk wel maar op de een of andere manier had hij nog nooit de link gelegd met dat dat dus kinderen van dezelfde ouders zijn, en niet alleen maar een broer of zus van jezelf. Het leek hem onverstandig iig.

33 likes
#1319

Mijn vriend en ik hebben het ouderschap enorm onderschat. De gebroken nachten, verantwoordelijkheidsgevoel, inleveren van vrijheid. We wilden altijd graag 3 kinderen, maar al een paar maanden na de komst van onze baby hebben we besloten het bij 1 te laten. Moet wel zeggen dat ik het daardoor ook beter aankan en meer geniet van ons kind nu. Ik dacht steeds: HOE gaan we dit ooit doen met 3 kinderen? Nu ik die gedachte niet meer heb, voel ik me veel gelukkiger, zelfs na nachten van misschien 2 uur slaap

15 likes
#1320

Herkenbaar hoor! Heb hier eerder gepost over eigenlijk wel een 2e willen, maar ik zie gewoon niet hoe dan?! Terwijl wij nu best wel een makkelijk kind hebben (geen gebroken nachten oid), maar ben er vooral zelf mentaal slecht aan toen. Ik wil dit echt niet nog eens meemaken, en vooral omdat je er dan al een rond hebt lopen :dizzy_face:

3 likes