Dit herken ik wel. Mijn dochter zegt ook vaak dat ze zo graag een broertje of zusje zou willen, maar dat gaat niet gebeuren en daar voel ik me op zulke momenten schuldig over.
Ik heb helaas ook geen magische oplossing, we doen ook veel speelafspraakjes, ze is dol op de bso en voor vakanties kiezen we meestal iets met een kidsclub zodat ze zeker weten snel vriendjes heeft.
3 likes
Ik moet het alleen even ergens kwijt, maar ik voel dat de kans steeds groter wordt dat wij het ook bij 1 kind gaan houden. Ik denk niet dat mijn vriend een tweede aankan en dat het teveel impact op onze relatie/ons gezin zal hebben. Dit besef maakt me aan de ene kant best verdrietig, maar ik wil ook doen wat het beste voor ons gezin is. En ik ben natuurlijk al super blij met de dochter die we hebben.
Dus ik merk dat ik me steeds meer aan het focussen ben op “het leven met 1 kind” en ervaringen aan het lezen ben wat de voordelen hiervan zijn voor sommige mensen, om maar herkenning en aansluiting te voelen zodat ik me niet zo eenzaam voel.
14 likes
Ah ik kan me voorstellen wat een lastige situatie qua gevoel dat kan zijn 
ik ben zelf honderd procent overtuigd en voel me toch ook vaak eenzaam als het op dit onderwerp aankomt. Als je wil kan ik je een hele lijst met voordelen geven 
4 likes
Ben het niet eens met alles wat ze zegt maar vond dit wel een leuk filmpje. Een keer een andere kijk op moeders met 1 kind. En ik ben inderdaad heel blij dat ik 1 kind heb en ook tijd heb om leuke dingen voor mezelf te doen.
2 likes
Hoe oud is jouw kind?
Mijn dochter is 1 jaar en ik zit in dezelfde situatie: mijn man trekt het nu al amper en onze relatie al helemaal niet. Terwijl ik diep van binnen best een 2e zou willen. Het is een beetje hoofd vs hart, maar misschien moet ik het ook tijd geven.
Het ene moment denk ik 1 kind is prima en zet ik alles op vinted, en soms bewaar ik toch spullen want stel dat🥲 ik zit nu weer in mn vinted era haha.
3 likes
Hoe oud is jouw kind? Ik herken het wel, maar dan meer met mijzelf dat ik het idee heb net allemaal te redden met een kind. Mijn vriend lijkt het juist wel fijn.
En dat met twee het gewoon teveel wordt, wat voor niemand goed is natuurlijk (ook voor onze dochter en dan dat theoretische tweede kindje).
Maar kan de knoop ook niet helemaal doorhakken, heb besloten om gewoon even een halfjaar hier niet overna te denken en dan weer te gaan kijken.
3 likes
Bij ons was het ook een hoofdkwestie, omdat in ons geval ik aan een tweede kind onderdoor zou gaan. Dochter is inmiddels zeven en we hebben het heel fijn met z’n drieën. Hoewel het hart ook nu nog wel eens anders gewild zou hebben. (Dit is wel een heel verwerkingsproces incl therapie geweest, maar de verstandelijke keuze zelf was eigenlijk meer een gedwongen keuze omdat een tweede echt niet verstandig zou zijn.)
5 likes
Mijn kind is 1 jaar (15 maanden). Dat is natuurlijk nog niet zo oud, maar ik heb zelf niet meer de leeftijd jaren te kunnen/willen wachten (ik ben bijna 38).
Ik heb het zelf ook zwaar hoor ivm postnatale depressie. Maar ik voel zelf ergens wel de kinderwens, en dan denk ik met goede begeleiding moet het kunnen. Het is vooral m’n partner die het niet ziet zitten en het ouderschap als heel zwaar ervaart. Ik heb dat dus niet en heb een vrij aanwijsbare reden dat ik mij niet goed voelde met die pnd.
De angst zit hem bij mij vooral in de consequentie als we het wel zouden doen; voor de relatie, die overleeft het niet denk ik, en in dat geval 2 kinderen. Dan focus ik me liever op onze dochter, en dan ga ik dus met hoofd boven hart.
7 jaar is wel al een stuk verder in het proces.
@Nessi hoe oud is die van jou?
6 likes
Onze dochter is nu 2,5.
Zo lastig he die twijfel! Ik dacht een jaar geleden toen ze dus 1 was nog van: we moeten het gewoon even de tijd geven en dan komt er vanzelf wel een moment dat we eraan toe zijn. Maar inmiddels denk ik niet dat dat moment nog gaat komen. Ik ben zelf lichamelijk en mentaal ook niet heel fit, dus een 2e is gewoon niet verstandig. We redden het nu allemaal maar net met 1 kind. Ik snap niet hoe mijn vriendinnen het doen.
Dus gevoelsmatig moet ik dat nog wel verwerken, maar rationeel weet ik dat het beter is. Ik gok dat er bij ons nog 5% kans is op toch een 2e ooit😅.
Wij hebben nog wel alle babykleertjes op zolder liggen. Zolang je het nog niet 100% zeker weet zou ik het nog niet weggooien haha
Ik twijfel ook, mijn man wil graag een tweede.
Ik ben chronisch ziek (rug patiënt) en 24/7 met ons kind van 1,5. Ik vind het fantastisch, zwanger zijn vond ik helemaal het einde en zelfs de bevalling vond ik meevallen. Maar ik ben bang dat een tweede (te) veel wordt. Je moet met een kind natuurlijk al met (bijna) alles rekening houden, maar met twee is het natuurlijk een keer zo “moeilijk”.
Ben sowieso een controlfreak en zit vooral in mijn hoofd heel erg met “ja, hoe moeten we dat doen dan?”.
En we hebben een slaapkamer te ‘weinig’ wat zou betekenen dat we of een (dure) verbouwing moeten, of datde kinderen op één kamer moeten. Hart en gevoel vind ik maar een lastige combinatie… 
2 likes
Dit is het niet twijfeltopic mensen, daarvoor kan je imo beter hier terecht: https://www.forumfeminarum.nl/t/twijfel-over-kinderwens-topic/9253 Of gewoon in de algemene zw/k topics natuurlijk.
En iedereen die een kind jonger dan 5 heeft en zelf ook nog geen 40 is raad ik aan om de beslissing gewoon nog even uit te stellen. Je HOEFT niet zodra je eerste doorslaapt al voor een tweede te gaan, zoals (imo onbegrijpelijk haha) de standaard zo ongeveer is. Wat langer op adem moeten komen en van je kindje willen genieten voor je een beslissing over een eventuele volgende kan maken is ook helemaal oké, hè. Waarschijnlijk groei je dan vanzelf wel naar een beslissing toe.
25 likes
Nee, het twijfeltopic hebben we in het leven geroepen voor mensen die überhaupt geen kinderen hebben en ook niet weten of ze kinderen willen. Omdat zij niet in bewust kinderloos passen.
4 likes
@wompie herkenbaar. Mijn vriend weet ook niet of hij nog een tweede wilt. En ik weet ook niet of we een tweede aankunnen. De gebroken nachten waren echt zwaar en ik vind de mental load eerlijk verdeeld krijgen ook heel moeilijk. Dit zorgt voor veel irritaties.
Sowieso heb ik de wens om er wat meer tijd tussen te laten. Maar ik ben er zelf ook nog helemaal niet over uit. Twijfel ook vooral of ik nog een kind op deze wereld wil zetten met alles wat gaande is en ook hoe duur het leven wordt. Vooral praktisch dus maar ergens in mijn hart voel ik zeker nog ruimte voor een kindje.
5 likes
Ah helder, sorry. Ik dacht dat het een algemeen twijfeltopic was.
Wat is dan wel een passend topic volgens jullie om over twijfels over hoevéél kinderen je wilt te praten? Hier vind ik het ook irritant en enigszins ongepast (ivm de groep in dit topic voor wie er geen keuze is) en volgens mij ben ik daar niet alleen in. Ik snap wel dat die gesprekken hier soms ontstaan hoor, maar het lijkt mij beter is als die elders worden voortgezet. Gewoon in tips/ervaringen of als je MO wilt wjekw zw/k lijkt me dan?
5 likes
Waarom? Ik overweeg om nu (of dit nu gewenst/ongewenst, bewust of onbewust) bij 1 kind te houden? Dat past toch precies in dit topic. Of mogen we hier alleen maar hosanna berichten plaatsen over hoe geweldig het is om 1 kind te hebben?
Ino is het niet zo zwart wit en ik zie (hoewel ik miss wel meer kinderen zou willen) sowieso ook wel de voordelen ervan. Maar ja, ik zou ook wel iets missen. Dat kan denk ik prima naast elkaar bestaan.
Edit: bij twijfel tussen 2 of 3 of meer kinderen is het bij 1 kind houden topic idd niet geschikt haha, maar dat is bij de bovenstaande posts niet aan de orde toch?
13 likes
Ik herken dat gevoel van hoe doen anderen dit ooit? Mijn dochtertje is bijna 2, maar nog steeds veel gebroken nachten wat niet helpt.
Daarnaast vind ik het continue aanstaan ook pittig, en daarnaast weinig hulp vanuit familie, maar voelt nu alsof het water tot de lippen staat. Ik denk vaak, na een slechte nacht of intense huilbui denk ik vaak “stel dat ik nu hoogzwanger of een baby had, hoe dan??”.
En merk ook dat 2 nog steeds heel erg de standaard is, en je ook door veel gepushed wordt voor een tweede “want zo leuk voor X om een broertje/zusje te hebben”.
Ik ken eigenlijk ook maar een stel dat uitgesproken heeft bewust voor een kindje te kiezen, en daar beiden ook echt achterstaat, dus weinig voorbeelden. Bij andere stelletjes wil de een wel/ander niet, of lukte het niet.
Een nieuwe buurvrouw heeft een zoontje van 6, en toen ze dat zei was mijn eerste gedachte “waarom geen tweede, was dat niet gelukt?”.
Heel stom dat ondanks ik zelf ook twijfel wel direct zo’n gedachte heb bij iemand anders.
Je bent ook best geconditioneerd met twee kinderen als ideaal natuurlijk. Vriendin van mij komt uit China en die vond het echt heel fijn om enigskind te zijn, veel aandacht van ouders, opa/oma, etc. Dus dat is dan wel weer fijn om te horen.
Maar ik heb zelf al geen grote familie, en mijn zus is bewust kinderloos, en zus van mijn vriend ook. Dus sowieso geen nichtjes en neefjes, ben dan bang dat dat toch wel eenzaam is? Gelukkig lijkt mijn dochtertje heel sociaal (voor hoe ver je dat kan zeggen op 2 jarige leeftijd), dus misschien helpt dat wel iets.
4 likes
Na elk twijfel bericht kwamen berichten van mensen die ondanks de twijfel toch voor een tweede zijn gegaan en daar toch heel gelukkig mee zijn. Daarom is eerder gevraagd dit topic daarvan vrij te houden.
Ik ben niet de chief topics maar dit zat daarachter.
7 likes
Aah ok. Dat is wel ongepast snap ik.
Ik lees/post hier nu (ben nog niet helemaal bijgelezen hoor), in de hoop dus acceptatie/inspiratie te vinden in het leven waarin we het houden bij 1 kind 
2 likes
Ik had laatst de 8 maanden oude baby van een vriendin op m’n arm. Ik zei iets en dat vond hij blijkbaar zo grappig, hij schaterlachte helemaal. Was zo schattig. Maar niet schattig genoeg dat ik denk ‘ik wil nog een keer’. Ik vind ons leven met z’n drierjes té fijn.
2 likes
Ja klopt. Ik reageerde denk ik vooral vanuit hoe het hier wel eens gaat en dat ik dacht “niet weer die kant op a.u.b.”, niet omdat ik jullie posts al ongepast vond @wompie
2 likes